Μόνο για ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ!

Γράφοντας τόσες μέρες περί πολιτικής εδώ στο gazzetta και για όσα έγιναν μετά την περίφημη δήλωση του πρωθυπουργού για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, πρέπει να σας ομολογήσω ότι ένιωσα μια (ευτυχώς μικρή) πίκρα που οι σχολιαστές στα άρθρα μου ήταν βασικά άνθρωποι μιας κάποιας ηλικίας… Υποθέτω πάνω από 30.

-Διάολε, σκέφτηκα, απλά τα γράφω γιατί οι πιτσιρικάδες δεν συμμετέχουν (όσο θα νόμιζα, ήθελα, πίστευα);

Σήμερα που είδα (σε εθνικό δίκτυο) το τέλος αυτής της παρωδίας, πρέπει επίσης να ομολογήσω ότι ένιωσα (δυστυχώς μεγάλη) ντροπή που είχα αισθανθεί (ευτυχώς μικρή) πίκρα.

Πολύ καλά κάνουν οι πιτσιρικάδες και έχουν γυρίσει την πλάτη στην πολιτική και σε όσους ασχολούνται μαζί της.
Κάνουν πάρα πολύ καλά που ασχολούνται με τα ποτάκια τους, τις γκομενίτσες τους, τους γκόμενούς τους, τη μόδα, τα κινητά τους, τις ομάδες τους κι ό,τι άλλο γουστάρουν.

Μπαίνω στα παπούτσια ενός 16άρη που ακούει (του σπάνε τα τέτοια) τους γονείς του, τους πολιτικούς, εμένα και άλλους συναδέλφους μου (τα media), τους τριγύρω τους κ.λ.π. να σκούζουν αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει δημοψήφισμα, αν θα πέσει ή θα γίνει μάγκας ο Γιωργάκης, αν θα φύγουμε ή θα μείνουμε στο euro (λες και έχουν τέτοια στις τσέπες τους), αν θα έχουμε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, αν… αν… αν…

Όποιος παρακολούθησε αυτό το σίριαλ, το μόνο που μπορεί να επιβεβαιώσει με απόλυτη σιγουρια είναι ότι η κυρίαρχη φράση είναι «Μια τρύπα στο νερό!»

Εκεί που ήμασταν την μέρα που ο πρωθυπουργός πρόφερε τη λέξη «δημοψήφισμα» , εκεί ακριβώς είμαστε και σήμερα.

Ξέρετε, ΟΛΟΙ οι πολιτικοί, ο καθένας για δικούς του λόγους αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ευχαριστημένοι. Άλλος πολύ κι άλλος λογότερο. Βαριέμαι να σας το αναλύσω για κάθε έναν ξεχωριστά. Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Τα media επίσης νιώθουν ευφορία. Τους έβλεπα από το απόγευμα χαμογελαστούς χαμογελαστούς που παίζανε με τα αγαπημένα τους κουβαδάκια και το βράδυ να γελάνε σαν οπαδοί που η ομάδα τους είχε προκριθεί στον τελικό το Champions League.

Οι «κωλοτούμπες» τώρα δικαιώνονται. Ποιος κωλοτούμπας ντράπηκε ποτέ, ώστε να ντραπεί και τώρα. Εγώ φταίω που το ’χα ξεχάσει.

Όλα είναι ακριβώς στο ίδιο σημείο που τ’ αφήσαμε. Ισως και λίγο χειρότερα. Λεπτομέρειες μωρέ… Τι να σε φάει λύκος, τι να σε φάει αρκούδα.

Θα έρθει όμως το πρωινό της Δευτέρας και όσοι χρειάζεται να πληρώσουν τη ΔΕΗ, το ενοίκιο, το δάνειο, να δώσουν χαρτζιλίκι στα παιδιά τους ή στους ηλικιωμένους γονείς τους, να φέρουν φαγητό στο τραπέζι, να βρουν δουλειά, να ζήσουν με την κατάθλιψη ή τον φόβο της απόλυσης, θα ξυπνήσουν (αν έχουν καταφέρει να κοιμηθούν) και θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον εφιάλτη.

Ε, και; Το σύστημα πανηγυρίζει.

Ανθρωποι κάηκαν. Ανθρωποι πέθαναν. Ανθρωποι αυτοκτόνησαν. Αγανακτισμένοι βγήκαν στις πλατείες. Λαοθάλασσα βροντοφώναξε «όχι»…

Ε, και; Το σύστημα πανηγυρίζει.

Πιτσιρικάδες μου, συγγνώμη που σας αδίκησα.

Συγγνώμη μωρέεεεεε!

Το ’χε πει ο Διονύσης Σαββόπουλος, αλλά το ’χα λησμονήσει ο ανόητος.

Το ξαναθυμάμαι:

«Πώς να κρυφτείς από τα παιδια; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!»

Σας φιλώ!!

Μάνος Αντώναρος