Σε ελκυστική απόδοση (4.20) βρίσκουμε τη νίκη του Άρη επί του Ολυμπιακού στην vistabet.com

Ρήξη... καριέρας!

Στις 21 Μαΐου του 2005 μια καριέρα τελείωσε. Ο Μιχάλ Πρόμπιερζ θα έμπαινε για τελευταία φορά στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να το γνωρίζει. Ένα μαρκάρισμα στο 65ο λεπτό του αγώνα, θα προκαλέσει χιαστών και στα 32 του χρόνια, ο γεννημένος στις 24 Σεπτεμβρίου του 1972, θα αποφασίσει ότι είχε φτάσει το τέλος. «Ένιωσα κάτι στο γόνατό μου να σπάει και ο πόνος ήταν αφόρητος», θα πει μετά το ματς και θα προσθέσει με γλαφυρό τρόπο. «Game Over. Υπάρχει ζωή και μετά το ποδόσφαιρο. Είναι κρίμα που έρχεται το τέλος με τέτοιο τρόπο. Είχα αποφασίσει πριν το ξεκίνημα της σεζόν ότι θα είναι η τελευταία μου χρονιά, αλλά δεν ήταν το τέλος που ήθελα».

Ο Μιχάλ ήταν ένας παίκτης που με τα σύγχρονα δεδομένα θα αποκαλούταν «box to box», κοντά στο «8αρι» της παλαιάς εποχής, ένας ποδοσφαιριστής που ένωνε άμυνα και επίθεση. Αγωνίστηκε σε οκτώ πολωνικές ομάδες, με κυριότερο σταθμό της καριέρας του την Γκόρνικ, με την οποία έπαιξε εφτά σεζόν (σ.σ. 1997-2004). Η πορεία του ολοκληρώθηκε στην Βίντζεβ Λοτζ, μια πόλη που θα μάθαινε να τον αγαπάει και να τον μισεί. Μια πόλη διχασμένη στα δύο, με τον Πρόμπιερζ να ρισκάρει να γνωρίσει και τις δύο τις πλευρές!!

Το αγροτικό και η... προδοσία!

Η μετάβασή του από την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή σε εκείνη του προπονητή δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο. Ήταν πιο γρήγορη και απ’ ό,τι χρειάζονται μερικές φορές οι παίκτες για να επιστρέψουν από μια πολύ σοβαρή επέμβαση. Η πρώτη ευκαιρία τού δόθηκε στις 5 Οκτωβρίου. Η Πολόνια Μπίτομ, μια ομάδα που αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία εκείνη την εποχή, τον προσέλαβε στη θέση του Μάρτιν Μπρουζ και παρότι, ο Μιχάλ ξεκίνησε απογοητευτικά, με μόλις πέντε βαθμούς σε δέκα ματς, στο φινάλε κατάφερε να σώσει τη χρονιά και την Πολόνια από τον υποβιβασμό. Αφού έκανε το αγροτικό σε μια μικρομεσαία πόλη της Σιλέσια, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος.

Η Βίντζεβ Λοτζ τού έκανε πρόταση να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία και τον Ιούνιο του 2006 θα έπαιρνε τη δεύτερη του δουλειά. Με την ομάδα, όπου έκλεισε την ποδοσφαιρική του καριέρα, θα κατακτήσει τη 12η θέση στη μεγάλη κατηγορία του πολωνικού πρωταθλήματος και θα φτάσει μέχρι τους «16» του κυπέλλου. Παρότι θα μείνει μόλις ένα χρόνο στον πάγκο στη Βίντζεβ θα αποκτήσει δεσμούς με τους οπαδούς, όμοιους με εκείνους που είχε ως ποδοσφαιριστής. Σεβασμός, εκτίμηση και... μίσος. Το τελευταίο προέκυψε, όταν αποφάσισε να περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Στην Πολωνία, ένα πρωτάθλημα γεμάτο ντέρμπι που συχνά σημαδεύονται από επεισόδια και με οπαδούς , ορκισμένους εχθρούς, το ντέρμπι του Λοτζ συγκαταλέγεται στα πιο επικίνδυνα στην Ευρώπη. Τον περασμένο Γενάρη, άλλωστε, 300 εξ αυτών συναντήθηκαν σε ένα ραντεβού θανάτου, με απολογισμό έναν νεκρό και δεκάδες τραυματίες. Το καλοκαίρι του 2011, ο Μιχάλ αποδέκτηκε την πρόταση της LKS Lotz, αιώνιας αντιπάλου της Βίντζεβ. Και το νέο ραντεβού είχε οριστεί για τις 17 Οκτωβρίου.

«Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος κόσμος κριτικάρει την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να κοιτάνε τη δική τους ζωή και όχι να κριτικάρουν τι κάνει ο διπλανός του», θα πει παραμονές του αγώνα και θα συμπληρώσει: «Είμαι επαγγελματίας προπονητής και θα δουλέψω όπου θέλω. Ίσως κάποιοι θεωρούν προδοσία ότι δούλεψα και στις δύο ομάδες, αλλά εγώ δεν το βλέπω έτσι. Πώς θα με υποδεχτούν; Δε κανένα γήπεδο δεν είχα πρόβλημα και δεν φοβάμαι να έρθω στο στάδιο της Βίντζεβ». Έφυγε νικητής! Σε ένα κλασικό ντέρμπι, με τέσσερις αποβολές, διακοπές στο παιχνίδι και πολλή ένταση, το γκολ του γνωστού μας Μάρτιν Μίετσελ έκανε τον Μιχάλ Πρόμπιερζ να φύγει με ψηλά το κεφάλι!

Η... ναυαρχίδα του!

Πριν περάσει στην άλλη πλευρά του Λοτς, ο 38χρονος προπονητής είχε κάνει καριέρα! Η ιστορία του συνεχίζεται με ένα σύντομο πέρασμα και πάλι από την Πολόνια Μπίτομ και στη συνέχεια έρχεται η σπουδαιότερη στιγμή της πορείας του. Το 2008 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Γιαγκελόνια κι εκεί είχε για πρώτη φορά την ευκαιρία να βάλει τη δική του προσωπική σφραγίδα, αφού έμεινε στο σύλλογο για τρία χρόνια. Στην πρώτη του σεζόν οδήγησε την ομάδα στην όγδοη θέση και στα προημιτελικά του πολωνικού κυπέλλου. Η δεύτερη σεζόν ήταν κι εκείνη που τον καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους Πολωνούς προπονητές.

Η Γιαγκελόνια ξεκίνησε τη σεζόν με μείων δέκα βαθμούς, λόγω εμπλοκής του προέδρου της σε δωροδοκία και διαφθορά, μια ποινή που πρωτοβάθμια ήταν υποβιβασμός. Ο Μιχάλ, παρά το δύσκολο έργο, ήταν αισιόδοξος απ’ την αρχή και μέσα σε τέσσερα παιχνίδια είχε καταφέρει να... μηδενίσει τη βαθμολογία. Στο τέλος του πρώτου γύρου είχε φέρει την ομάδα στη 10η θέση, ενώ στις 22 Μαΐου του 2010 έγραψε ιστορία. Η ομάδα που εδρεύει στο Μπιαλιστόκ κατέκτησε τον πρώτο τίτλο στην ιστορία της και παράλληλα έπαιρνε το εισιτήριο για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο 38χρονος τεχνικός, που θα κατακτούσε και το Σούπερ Καπ Πολωνίας, ονειρευόταν τη Λίβερπουλ και το Άνφιλντ, όμως του... έτυχε ο Άρης και το «Κλεάνθης Βικελίδης».

Στη Θεσσαλονίκη, η πολωνική ομάδα λίγο έλειψε να κάνει την έκπληξη, αλλά ένα αυστηρό πέναλτι που καταλογίστηκε υπέρ του Άρη, έστειλε την ελληνική ομάδα στην επόμενη φάση και τον Πολωνό τεχνικό στις εξέδρες, αφού αποβλήθηκε από τον διαιτητή. Τα δείγματα που έδωσε τα προκριματικά του Europa League συνεχίστηκαν και στο πολωνικό πρωτάθλημα. Η Γιαγκελόνια έκανε πορεία πρωταθλητισμού και στο τέλος του πρώτου γύρου, ήταν στην κορυφή. «Δεν φοβάμαι να πω ότι πάμε για πρωτάθλημα. Το είχα πει απ’ την αρχή».

Μαζί με τη χειμερινή διακοπή, όμως, διεκόπη και η τρελή κούρσα. «Για τρεις μήνες δεν παίξαμε ούτε ένα παιχνίδι και τώρα πρέπει να παίζουμε συνέχεια», θα δικαιολογηθεί ο Πολωνός τεχνικός, που έβλεπε την ομάδα του να παραπαίει. Τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε θα έθετε την παραίτησή του στη διάθεση της διοίκησης. «Η διαίσθησή μου, μου λέει πως αυτός ο κύκλος έκλεισε και είναι καλύτερα να φύγω τώρα σαν κύριος, παρά αργότερα σαν κλέφτης». Ο πρόεδρος αποφάσισε να τον κρατήσει, αφού εκτός των άλλων ο ίδιος τον είχε τιμήσει ως τον καλύτερο προπονητή στην 90ετη ιστορία της Γιαγκελόνια και του είχε επεκτείνει το συμβόλαιο ως το 2012.

Η υπομονή του, όμως, θα εξαντληθεί όταν η πολωνική ομάδα, η οποία τη σεζόν 2010-11 κατέκτησε την τέταρτη θέση και εξού το ευρωπαϊκό εισιτήριο, αποκλείστηκε από την άσημη Ίρτις από το Καζακστάν. Μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα λύθηκε η συνεργασία του και στις 5 Σεπτεμβρίου αποφάσισε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της LKS.

Ιδιορρυθμίες, φιλοσοφία, ατάκες!

Με μια έστω και πρόχειρη ανάλυση όσων κατά καιρούς έχει δηλώσει στον πολωνικό Τύπο, όσων πρεσβεύει και του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζει τους παίκτες του, το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για έναν βαρετό και συμβατικό προπονητή. Στην Γιαγκελόνια δε δίστασε να θέσει βέτο για την παραμονή του Καμίλ Γκροζίτσκι, ενός από τους πλέον ταλαντούχους Πολωνούς παίκτες, διότι είχε την υποψία ότι πήγε μεθυσμένος στην προπόνηση. Ο 22χρονος μέσος - για τον οποίο είχαν ενδιαφερθεί ελληνικές ομάδες και μεταγράφηκε στη Σίβασπορ έναντι 900 χιλ. ευρώ – συμπεριφερόταν αλλοπρόσαλλα και ο Μιχάλ επέμενε να κάνει ο παίκτης του αιματολογικές εξετάσεις, για να δει αν έχει πιει.

Ο παίκτης αρνήθηκε, ο Πρόμπιερζ έθεσε ζήτημα «εγώ ή αυτός», όμως στο φινάλε έμειναν και οι δύο έστω κι αν η συνύπαρξή τους κράτησε μόλις έξι μήνες επιπλέον. Οι παίκτες του Πολωνού τεχνικού έχουν να λένε για έναν πολύ αυστηρό άνθρωπο, με αίσθημα όμως δικαιοσύνης. «Πρόκειται για έναν σπουδαίο επαγγελματία. Μιλάει με τους παίκτες, είναι εκπληκτικά οργανωτικός και δεν βαριέσαι ποτέ στην προπόνησή του, παρότι έχει πολύ τρέξιμο. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι ξέρει να δίνει κίνητρο στους παίκτες του», είχε πει ο Ρεμίγκιους Γεζιέρσκι, ενώ ο Σέζαρι Στέφαντσικ είχε δηλώσει: «Παραδέχομαι ότι δεν έχω συναντήσει ξανά έναν τόσο απαιτητικό προπονητή. Συζητάει σε κάθε άσκηση, σε διορθώνει συνεχώς, αλλά παράλληλα σου δείχνει ποιο είναι το σωστό».

Ο ίδιος είναι απόλυτος. «Ποτέ στη ζωή ενός προπονητή δεν μπορούν να είναι όλοι ευτυχισμένοι», θα πει... Στην Πολωνία το όνομά του συζητήθηκε πολλές φορές. Είτε για τα επεισόδια με τον Γκροζίτσκι (σ.σ. λέγεται πως σε έναν αγώνα του είπε να φέρει τους γονείς του να τον δουν και τον άφησε στον πάγκο), είτε όταν αποφάσισε ότι η ομάδα του δεν θα τηρεί το fair play, είτε με την αυταρχικότητά του. «Για μένα το πιο σημαντικό πράγμα είναι το αποτέλεσμα. Δεν κοιτάω ονόματα, δεν με νοιάζει ποιος θα παίζει. Εσείς πάντα κοιτάζετε ποιος δεν παίζει. Κάθε προπονητής έχει το ίδιο πρόβλημα. Και ο Φέργκιουσον και ο Μουρίνιο και ο Γκουαρντιόλα με τον Ιμπραΐμοβιτς τα ίδια άκουγε».

Η φήμη που τον ακολουθεί κι έχει ιδιαίτερη σημασία για το αυριανό παιχνίδι είναι πως δεν χάνει ποτέ στο ντεμπούτο του, ενώ στην προηγούμενη ομάδα του απαίτησε δικό του γραφείο για να αναλάβει τη δουλειά. Οι δηλώσεις του έχουν πολλές φορές παρερμηνευτεί και οι σχέσεις του με τους δημοσιογράφους είναι στο χείριστο σημείο. Δεν διστάζει να αποφύγει ερωτήσεις, να μην δώσει απαντήσεις, να προσβάλλει ακόμα και τον συνομιλητή του, αν νιώσει ότι υπονομεύεται.

«Αν θέλει κάποιος να μιλήσουμε σοβαρά, τότε όλα είναι μια χαρά. Εσύ ήρθες προετοιμασμένος και το σέβομαι. Δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά ανθρώπους που δεν προετοιμάζονται για τη δουλειά τους. Δεν θέλω να χάνω τον χρόνο μου. Αν έρχεται κάποιος και με ρωτάει γιατί δεν έπαιξε κάποιος που δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής να τον σεβαστώ για ποιο λόγο;», είπε σε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις του, στην οποία μίλησε για το ταξίδι του στην Γερμανία (σ.σ. παρακολούθησε τις προπονήσεις της Ντόρτμουντ και της Σάλκε).

«Με ρωτάς αν έμαθα από τον Κλοπ; Είναι σαν να σε ρωτάω εγώ αν θα είχες κάτι να μάθεις από την εκδότη του «France Football!!», ήταν η εκπληκτική του απάντηση στην ίδια συνέντευξη, όπου δικαιολογήθηκε για τον παραλληλισμό της Πολωνίας με την Αλβανία, αλλά και για την... απαίτησή του να χτιστεί αεροδρόμιο στο Μπιαλιστόκ. «Έχει μεγάλη διαφορά να λες ότι πρέπει να χτιστεί αεροδρόμιο και διαφορετικό να λες ότι η Γιαγκελόνια δεν θα γίνει ποτέ σημαντική ευρωπαϊκή ομάδα χωρίς αεροδρόμιο στην πόλη. Οι ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις που έχουμε στη χώρα είναι σαν της Αλβανίας. Στην Ευρώπη κάθε ομάδα έχει πέντε-έξι βοηθητικά γήπεδα για προπόνηση».

Προπονητικό του είδωλο είναι μάλλον ειρωνικά ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ και ήταν ο Ζοσέ Μουρίνιο, του οποίου ζήτησε να του μεταφράσουν την βιογραφία για να τη διαβάσει. «Έμαθα πολλά πράγματα. Όμως, μετά το ματς με την Μπαρτσελόνα σταμάτησα να τον σέβομαι. Ήταν ένα πρότυπο για μένα, ωστόσο με τον τρόπο που συμπεριφέρθηκε στον βοηθό του Γκουαρντιόλα, έπεσε στα μάτια μου», εξήγησε, πριν επιτεθεί σε όσους επιμένουν στην ξενομανία. «Κάποτε διάβασα κάτι πετυχημένο. Ζητάμε ξένους προπονητές, ξένους παίκτες, ξένους διαιτητές. Και θέλουμε τους Πολωνούς μόνο για σκλάβους». Η καλύτερη ερμηνεία, όμως, που δίνει σε όλα όσα πρεσβεύει και πιστεύει έρχεται με τη φιλοσοφία του για όσα του έχουν συμβεί...

«Η ζωή είναι σαν το ποδόσφαιρο. Τη μία σε κλωτσάνε, την άλλη τους κλωτσάς». Σε ποιο γήπεδο είναι τώρα η μπάλα;