Η αθλήτρια της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού έζησε και τα τραγικά επεισόδια στη Λαυρίου το 2007, τα οποία οδήγησαν στη δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου και εύχεται να μην ξαναζήσει κάτι τέτοιο, ενώ αναφέρεται και στα παιδιά που ήταν χθες στο γήπεδο.

Μαρία, πες μας τι έγινε στο κλειστό του Μαρκόπουλου;

«Περίπου 50 άτομα μπήκαν στο γήπεδο στην αρχή του αγώνα με ρόπαλα, πέτρες και κροτίδες. Άρχισαν την επίθεση στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αλλά στη συνέχεια απειλούσαν οποιονδήποτε έβρισκαν μπροστά τους».

Εσείς πώς αντιδράσατε;

«Επικράτησε πανικός. Εμείς αμέσως τρέξαμε να κρυφτούμε, γιατί όταν μπαίνει κάποιος με τέτοια οργή και ρίχνει αντικείμενα προς κάθε κατεύθυνση, σίγουρα κινδυνεύουμε και ψάξαμε κάπου να κρυφτούμε. Προστατευτήκαμε σε ένα μικρό δωμάτιο μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα».

Στο γήπεδο δεν ήταν μόνο απλοί φίλαθλοι αλλά και οικογένειες...

«Αυτό ήταν το χειρότερο. Δεν είμαι μάνα, αλλά εάν ήμουν μάνα δεν θα άφηνα το παιδί μου, όχι μέσα να μπει στα γήπεδα αλλά ούτε απέξω να περάσει. Δεν μπορεί ένα παιδάκι να βλέπει τέτοιες εικόνες σε αγώνα γυναικείου βόλεϊ. Είναι απαράδεκτο να κινδυνεύουν παιδιά. Όλοι κινδυνεύσαμε, αλλά πολύ περισσότερο κινδύνεψε η ψυχή των παιδιών με όσα είδαν στο γήπεδο».

Ξέρεις εάν τραυματίστηκε κάποια αθλήτρια;

«Όχι, κανείς δεν τραυματίστηκε σοβαρά, μόνο κάποιοι μικροτραυματισμοί υπήρχαν. Εύχομαι να είναι τα τελευταία επεισόδια που ζω. Έζησα και τα γεγονότα της Λαυρίου και δεν θέλω ποτέ να ξαναζήσω κάτι ανάλογο...»

Γιατί πιστεύεις ότι γίνονται τόσο σοβαρά επεισόδια σε αγώνα γυναικείου βόλεϊ. Μήπως λόγω της έλλειψης ισχυρής αστυνόμευσης;

«Είναι η μόνη λογική εξήγηση. Έχουν γίνει στο χώρο μας τα χειρότερα επεισόδια, επειδή δεν υπάρχουν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις σε σχέση με άλλους αγώνες άλλων αθλημάτων».