Πατάει καλύτερα…

Θα μπορούσε να σημειώσει κανείς ότι το φιλικό με αντίπαλο τον Απόλλωνα Καλαμαριάς δεν μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα λόγω της χαμηλής δυναμικότητας του αντιπάλου του ΑΡΗ. Σαφέστατα και η Λάρισα δεν έχει τη δύναμη του παρελθόντος, αλλά ειδικά μέσα στην έδρα της είναι αξιόλογη ομάδα.

Όπως και να ’χει η κατάσταση, καταρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι είναι πολύ περίεργο να είναι σε εξέλιξη το πρωτάθλημα, αλλά ο ΑΡΗΣ να δίνει φιλικά γιατί πολύ απλά ορισμένοι τα έχουν κάνει μαντάρα και ψάχνουμε να βρούμε την ομάδα Α και την ομάδα Β λες και είναι ο άγνωστος Χ και Ψ!

Προσωπικά δεν κρατάω τόσο τις δύο φιλικές νίκες με Απόλλωνα και Λάρισα εκτός έδρας, όσο τη διάθεση που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές σε αυτά τα δύο παιχνίδια. Σαφέστατα υπήρχαν διακριθέντες, όπως και παίκτες που υστέρησαν, όπως βεβαίως υπήρχαν και ποδοσφαιριστές που φώναξαν δυνατά «παρών».

Αξιολογώντας κυρίως το δεύτερο παιχνίδι με αντίπαλο τη Λάρισα, θεωρώ ότι φώναξαν «παρών» ο Σάκης Πρίττας και ο Μανώλης Παπαστεριανός σε πρώτο βαθμό και ο Γρηγόρης Παπαζαχαρίας με τον Μάρκο Βελλίδη σε δεύτερο.

Ο πρώτος βρίσκει τα πατήματά του και θυμίζει τον Πρίττα που ανάγκασε και τον Ρεχάγκελ να τον καλέσει στη Νότια Αφρική με την Εθνική. Ακόμα βέβαια θέλει παιχνίδια, όπως θα ήθελε κάθε παίκτης που εγχειρίστηκε και έμεινε εκτός δράσης 3-4 μήνες.

Ο Παπαστεριανός ανεβάζει συνεχώς ρυθμό, έχει κατακόρυφη άνοδο σε σχέση με τα φιλικά του καλοκαιριού και προφανώς για αυτό ο Τσιώλης τον χρησιμοποιεί σε διάφορες θέσεις.

Ο τρίτος πέτυχε φοβερό γκολ, είχε κι άλλες ευκαιρίες και στην ουσία «φωνάζει» ότι η απουσία του Βανγκέλι μπορεί να καλυφθεί ακόμα κι αν ο προπονητής θέλει να έχει στα χαφ τον Νέτο.

Ο Βελλίδης δείχνει παιχνίδι με παιχνίδι ότι γίνεται καλύτερος, πιστεύει στον εαυτό του και φυσικά καταλαβαίνει ότι μετά την επέμβαση του Σηφάκη έχει μπροστά του… ευκαιρία ανάδειξης της καριέρας του ένα σκαλοπάτι παραπάνω. Δουλεύει πάρα πολύ κι αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι. Σίγουρα του λείπουν παιχνίδια, αλλά αυτό μόνο με έναν τρόπο λύνεται. Τα παιχνίδια…

Ο Βράνιες εμφανέστατα είναι βαρύς και πίσω σε σχέση με όλη την ομάδα. Αν δεν ήταν, προφανώς θα επρόκειτο για τον… σούπερμαν. Ο Κροάτης θέλει περίπου ένα μήνα για να βρεθεί σε φόρμα και τότε σίγουρα τα ακόμη και σήμερα εμφανή πλεονεκτήματά του (η μπάλα με τη μία, σωστές τοποθετήσεις, δυνατός στο ψηλό παιχνίδι, βλέπει γήπεδο και «έχει» τη μεγάλη μπαλιά) θα δώσουν στον ΑΡΗ σημαντική βοήθεια. Από την άλλη ο Ντίκο, που ήταν από τις τελευταίες προσθήκες, συνεχώς ανεβαίνει και σίγουρα θα δώσει πολλές λύσεις στα μετόπισθεν...

Κατά τα άλλα ανεξάρτητα από τη θετική ή όχι έκβαση των προσπαθειών των παικτών μέσα στο παιχνίδι, θεωρώ ότι πλέον υπάρχει η αίσθηση ότι έχει αλλάξει το κλίμα, αλλά κυρίως είναι δεδομένη η προσπάθεια που καταβάλλουν οι ποδοσφαιριστές για να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν αντιληφθεί ότι μόνο με μεγάλη προσπάθεια θα έχουν καλά αποτελέσματα για τους ίδιους και την ομάδα…

ΥΓ1. Ποιες δύο ομάδες προσπαθούν εδώ και δυο εβδομάδες να δελεάσουν Σανκαρέ και Ούμπιντες, αλλά τρώνε τα μούτρα τους; Πώς είναι δυνατόν οι δύο παίκτες να αρνούνται τις προσφορές αυτών των… μεγάλων ομάδων αφού όλοι οι παίκτες παρακαλάνε (σύμφωνα με την... προπαγανδιστική διασπορά ειδήσεων) να φορέσουν τις φανέλες τους;

ΥΓ2. Πώς χαρακτηρίζεται ο άνθρωπος που λύνει το Σάββατο ένα τεράστιο πρόβλημα που του προέκυψε την Παρασκευή;

ΥΓ3. Ερχόμαστε…

ΥΓ4. Πόσο κομπλεξικός μπορεί να είναι κάποιος που βρίζει από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό τον ΑΡΗ και τη Θεσσαλονίκη σε φιλικό παιχνίδι; Είναι ή δεν είναι εγκληματίας αυτός που σημάδεψε με φωτοβολίδα τους παίκτες του ΑΡΗ και ευτυχώς δεν τους πέτυχε;

ΥΓ5. Η εβδομάδα που ξεκινάει θα έχει πολλές αποκαλύψεις, πολλές ποπο… τούμπες και φυσικά τεράστια… υποκρισία! Αν θα έχει και... ανακοινώσεις από όλες τις ομάδες, εξαρτάται από την ΕΠΟ.

ΥΓ6. Περιμένω τους αθλητικούς δικαστές να εφαρμόσουν τη νομοθεσία.