Μεγάλη η Χάρη της

Θα δίναμε πολλά για να μάθουμε τι θα μπορούσε να σκέφτεται ο Λεώνης τη στιγμή της προσκύνησης.

Να σκεφτόταν τη... μετέωρη Εθνική ομάδα, ζητώντας από τη Μεγαλόχαρη να την έχει γερή και δυνατή; Να σκεφτόταν τους Έλληνες διεθνείς που κινδυνεύουν με τιμωρία από τον Μαυρομάτη επειδή κακώς δεν πήγαν στη Σερβία; Να σκεφτόταν το ελληνικό βόλεϊ που κινδυνεύει με τιμωρία από τους συνεργάτες του Μαυρομάτη και τις κατασχέσεις των εργολάβων; Να σκεφτόταν πώς θα γεμίσουμε τα ντεπόζιτα έστω και με θαλασσινό νερό ή να προσευχόταν για τον Δρίκο που πάει στον Ηρακλή;

Ό,τι και να είχε στο μυαλό του, το σίγουρο είναι πως ήταν για καλό και του ευχόμαστε να πραγματοποιηθεί. Διότι εάν δεν ήταν ο Λεώνης με τον Δρίκο αυτό το καλοκαίρι, δεν ξέρω αν άλλοι θα άντεχαν στο πετσί τους τέτοια ταλαιπωρία.

Στο μόνο που τους βρήκα «φάουλ» ήταν πως δεν πήραν θέση (μπορεί να το έκαναν και να μην το πληροφορηθήκαμε) στην ιστορία με την απόφαση των διεθνών να μην ταξιδέψουν στη Σερβία.

Από την άλλη, κράτησαν και τις ισορροπίες διότι αν έβγαιναν ανοικτά να πετάξουν πατσαβούρες στη μία ή στην άλλη πλευρά, θα έχαναν το παιχνίδι και ακολούθησαν την τακτική «σαν είσαι μέλισσας παιδί τσίμπα και μην βουίζεις».

Κι επειδή θέλω να το ξεκαθαρίσουμε: Η προσωπική μου θέση είναι πως οι διεθνείς έκαναν λάθος που δεν πήγαν στη Σερβία. Είχαν και έχουν χίλια δίκια, αλλά η αντίδραση τους ήταν λάθος και υπερβολική. Αν η ΕΟΠΕ είναι μπάχαλο και οι παράγοντές της λένε και ξε-λένε «χτυπάμε» εκεί που πρέπει, αναφέρουμε τα γεγονότα που πρέπει, αλλιώς χάνεται και το δίκιο και μετά τρέχεις να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας. Όσο για τα «πρωτοπαλίκαρα» εντός της ΕΟΠΕ που γύρισαν από τις διακοπές τους και ζητούν τις κεφαλές των αθλητών επί πίνακι, ας το «πάρουν αλλιώς» γιατί εδώ και δεκατρία χρόνια η μπάλα του βόλεϊ έχει αλλάξει χρώμα.

Τα βάσανα του Λεώνη και του Δρίκου φαινομενικά φτάνουν στο τέλος τους, αλλά στην πραγματικότητα μόλις τώρα αρχίζουν, ειδικά για τον Δρίκο. Από εδώ και πέρα είναι το σκληρό ροκ, αφού θα πρέπει να πάει στον Ηρακλή και να κάνει προσκλητήρια παικτών και διοικούντων κλείνοντας τα βασικά ανοικτά μέτωπα, όπως το κεφάλαιο του διαγώνιου αλλά και του ακραίου.

Ίσως να θυμάστε που είχαμε γράψει τον Ιούλιο πως ακόμα και να θέλει ο Ντεσπέιν να έρθει δεν θα είναι εύκολο να πάρει βίζα μετά την καμπάνα που έφαγε από την FIVB. Μην κοιτάτε που στην Ελλάδα δεν ασχολείται κανένας με την Παγκόσμια Ομοσπονδία. Στην Κούβα οι αποφάσεις –και ειδικά οι τιμωρίες της FIVB– είναι νόμος απαράβατος. Από εκεί και πέρα όποια πόρτα και να χτύπησε ο Ηρακλής, τη βρήκε κλειστή. Κανείς δεν θέλει να έρθει στην Ελλάδα. Ξέρουν πως ρισκάρουν να μην πάρουν τα χρήματά τους, να χάσουν μια σεζόν από τη ζωή τους και στο τέλος να βρεθούν και μπλεγμένοι με τίποτα προσφυγές.

Εμείς, πάντως, έχουμε διαφορετική άποψη για τον Ηρακλή. Μετά την απόκτηση των Χριστοφιδέλη, Στεφάνου ανέβασε πολύ τον πήχη με τις μεταγραφές των Ελλήνων και καλό θα είναι να κυνηγήσει ξένους παίκτες που είναι οικονομικοί, έστω κι αν στο ξεκίνημά τους είναι έξω από τα νερά τους.

Στον πιο δύσκολο χειμώνα για τη χώρα για το άθλημα δεν χρειάζονται ηρωισμοί. Νοικοκύρεμα, μάζεμα και χαμηλά τη μπάλα. Αν κάτι δεν πάει καλά με τον προγραμματισμό των εσόδων, κινδυνεύει να χαλάσει και η προσπάθεια και να πάει χαμένη η μεγάλη ευκαιρία του Ηρακλή που πάει να κάνει τη διαφορά. Όσο για το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι λάθος να τοποθετείται ψηλά ο πήχης. Αν έρθει η πρόκριση στην επόμενη φάση καλώς να έρθει. Αν πάλι δεν τα καταφέρει η ομάδα πάλι καλά θα είναι, αφού αποτελεί επιτυχία μόνο και μόνο η συμμετοχή. Δεν θα σταματήσει ο χρόνος σε αυτή τη σεζόν. Η ομάδα πρέπει να έχει συνέχεια και συνέπεια στα δυσκολότερα που θα έρθουν και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Ηρακλή αλλά και για όλες τις ομάδες μέχρι τα τοπικά.

Γενικά όλες οι ομάδες εφέτος έχουν μια δυνατή εξάδα (όσες έχουν). Από εκεί και πέρα το χάος. Αυτό σημαίνει πως ένας τραυματισμός μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες. Βαρόμετρο για τον Ολυμπιακό θα είναι οι δύο ακραίοι του. Ο Βραζιλιάνος Πίντο και ο Τσέχος Νοβότνι, ενώ ο Κολομβιανός Χιμένεθ λέγεται από κάποιους πως θα είναι η «αποκάλυψη» του πρωταθλήματος. Θα δούμε...

Ο Παναθηναϊκός έκανε την πρώτη του μεταγραφή μόλις χθες και αυτό ήταν γκολ από... πέναλτι, δηλαδή, η εύκολη περίπτωση του Ηρακλή Παπαδόπουλου. Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα και όπως φαίνεται θα έχουμε νέο σόου με τον Πανελλήνιο, αυτή τη φορά για τον Δρογκάρη. Δεν μπορούν να χωνέψουν στον Παναθηναϊκό πως όσο είναι ο Ζερβουδάκης στον Πανελλήνιο δεν μπορούν να σταυρώσουν παίκτη και παίκτρια του συλλόγου των Ολυμπιονικών.

Σε λάθος σύλλογο είναι ο Ζερβουδάκης. Στον Ολυμπιακό θα του ταίριαζε καλύτερα κι έτσι θα μπορούσε να πάρει και κανέναν παίκτη ο Παναθηναϊκός από τον ΠΓΣ.

Στον Παναθηναϊκό, λοιπόν, ό,τι δεν έκαναν μέσα σε τρεις μήνες πρέπει να το κάνουν σε τρεις εβδομάδες. Τα κλειδιά της υπόθεσης θα είναι η παραμονή του Πετρέα, η απόκτηση του Δρογκάρη, ενώ οι Ασπιώτης, Μαντέκας παίζουν και πάλι δυνατά.

Όπως φαίνεται, πάντως, οι μεγάλες και ευχάριστες εκπλήξεις θα είναι ο Φοίνικας Σύρου και ο Παμβοχαϊκός που θα είναι και ο νεοφώτιστος.

Στο μεταξύ η Εθνική Παίδων έκλεισε τις υποχρεώσεις της με την 7η θέση στο Μουντιάλ. Μια χαρά ήταν. Μακάρι να πηγαίνουμε στα Μουντιάλ κι ας ερχόμαστε τελευταίοι και τώρα που ήρθαμε και 7οι ξινιζόμαστε; Το ματσάκι με τη Γαλλία ήταν όλα τα λεφτά, χωρίς να σημαίνει πως θα προκρινόμασταν ακόμα και να κερδίζαμε. Σέρβοι και Ισπανοί έπαιξαν «άλλη» μπάλα στον τελικό και νόμιζες πως έβλεπες ανδρικές ομάδες.

Γενικά η Εθνική Παίδων έκανε δύο μεγάλα λάθη. Το πρώτο ήταν πως νίκησε εύκολα 3-0 και τους τρεις αγώνες του α' γύρου και «απογειωθήκαμε» και εμείς από εδώ και αυτοί από εκεί. Αν έπεφτε καμιά σφαλιάρα στο ξεκίνημα θα ήμασταν πιο συνεσταλμένοι, αλλά όπως είπε και ο Κουμεντάκης «αυτή είναι η ζωή, αυτό είναι το βόλεϊ» και εμείς θα προσθέσουμε «αυτοί είναι οι 'Ελληνες». Ανεβαίνουμε στα ουράνια και πέφτουμε στα τάρταρα.

Το δεύτερο λάθος της Εθνικής Παίδων ήταν ότι γύρισε από την Αργεντινή. Εκεί έπρεπε να κάτσουν τα παιδιά και οι προπονητές μήπως και συνεχίσουν το όνειρό τους. Έπαιζαν σε γεμάτα γήπεδα και γνώριζαν την αποθέωση, ενώ εδώ ούτε που τους ξέρουν ούτε που τους είδαν. Μόνο τον Μανωλόπουλο θέλαμε πίσω για να βάλει ένα χεράκι στην ΕΟΠΕ.

Αφήστε και το άλλο. Ο αγώνας με τη Βουλγαρία όπου μπήκε η «ταφόπλακα» στην τετράδα, έγινε 25 Αυγούστου. Κερδίζει η Ελλάδα στις 25 Αυγούστου; Μέχρι και 20-12 χάσαμε στον προημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων.

Μια πρόταση, πάντως, είναι η Εθνική Παίδων να κατέβει στη Βόλεϊ Λιγκ. Να πάνε όλα τα περισσότερα παιδιά π.χ. στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης και να παίζουν μαζί όλο τον χρόνο. Η μόνη βασική δυσκολία είναι το πρόβλημα με το σχολείο τους, αλλά αν υπάρχει σχεδιασμός και βούληση όλα γίνονται. Αν πάρουν στα χέρια τους 26 αγώνες από τη Βόλεϊ Λιγκ, θα σου πω εγώ του χρόνου τι θα κάνουν ως έφηβοι. Πώς νομίζετε ότι κάνουν τη διαφορά οι Ισπανοί, οι Γάλλοι και οι Βραζιλιάνοι;

Την Παρασκευή έχουμε κλήρωση για τα Εθνικά πρωταθλήματα. Όπως φαίνεται δεν θα κληρώσει για το ποιος θα παίξει, αλλά για το ποιος θα κατέβει να αγωνιστεί. Καλό μήνα και μεγάλη η Χάρη της.