Κάποτε ήθελε να παίξει σε επίσημο ματς με τον ΠΑΟΚ. Το κατάφερε! Αργότερα ονειρεύτηκε να σκοράρει. Το πέτυχε! Δεσμεύτηκε να πανηγυρίσει στη Θύρα 4 το πρώτο γκολ στην Τούμπα. Κράτησε την υπόσχεσή του! Έφυγε, γύρισε και το καλοκαίρι έδινε όρκο να καθιερωθεί στον ΠΑΟΚ. Στην πρώτη του συμμετοχή στο πρωτάθλημα, απέδειξε ότι το εννοούσε. Πείσμωσε για να καθιερωθεί. Το κατόρθωσε! Ο Στέφανος Αθανασιάδης αποδεικνύεται πως ξέρει να κρατάει το λόγο του και το gazzetta.gr παρουσιάζει την πορεία του και την... τελευταία του υπόσχεση.

Ανατροφή και περιπλάνηση!

Στο Λάκκωμα Χαλκιδικής και στα χωμάτινα γήπεδα των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων ξεκινάει η ιστορία του Στέφανου. Εκεί που έβλεπε τον πατέρα του να αγωνίζεται στην ομάδα του χωριού, αλλά και τον θείο του να παίζει στην Αλεξάνδρεια. Οι πρώτες του εικόνες ήταν γεμάτες ποδόσφαιρο, η πρώτη του κατεύθυνση στη ζωή δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Σε ηλικία οκτώ ετών (γεννημένος στις 24/12/1988) εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της ομάδας του χωριού του, όμως όποιος έχει μείνει στα… χαμηλά αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο για να πετύχει.

Ο πατέρας του Στέφανου ήθελε διαφορετική καριέρα για τον γιο του από εκείνη που ο ίδιος, αγωνιζόμενος ως αριστερό μπακ, είχε και σύντομα θα τον έγραφε στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Προπαιδικό τμήμα, παιδικό τμήμα και μετά ήρθαν οι… σκάουτερ! Σε ηλικία δέκα ετών, ο Στέφανος Αθανασιάδης άρχισε να ξεχωρίσει. Σε ένα τουρνούα στην Τεργέστη οι Ιταλοί ενθουσιάστηκαν τόσο, που άμεσα κίνησαν όλες τις διαδικασίες για να τον πάρουν στη χώρα τους.

Η προσπάθεια έγινε. Δεν ήταν η μόνη που θα γινόταν, όπως επίσης δεν ήταν επιτυχημένη. Ο μικρός δεν μπορούσε να προσαρμοστεί, ούτε η οικογένειά του. Αργότερα, ανέλαβε δράση ο… νονός από τη Γερμανία. Κάτοικος Βερολίνου και άντρας μιας εξαδέλφης του πατέρα του, ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε τον «Κλάους» και εκείνος που τον έβαλε στη Χέρτα Βερολίνου. Νέα μετακόμιση για την οικογένεια, που πίστευε πως κοντά σε συγγενείς θα ήταν πιο εύκολο να προσαρμοστούν και να ξεχάσουν την Ελλάδα. Μάταια…

Στο δίμηνο Αύγουστος-Σεπτέμβριος του 1998, η διεθνής καριέρα είχε λάβει τέλος για τον Στέφανο Αθανασιάδη, ο οποίος επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ. Στον Δικέφαλο του Βορρά γαλουχήθηκε αναζητώντας τη θέση που του ταιριάζει καλύτερα. Έπαιζε περισσότερο ως ανασταλτικός μέσος, ωστόσο η ταχύτητά του και κυρίως η έλλειψη δύναμης επέτασσαν αλλαγή θέσης. Ο Κώστας Μαλιούφας είχε την έμπνευση, και στα χέρια του Κυριάκου Αλεξανδρίδη ολοκληρώθηκε το… πείραμα!

Ξεπέταγμα και ευκαιρία!

Σε χρονιές που ο ΠΑΟΚ δεν είχε και πολλά να περηφανεύεται για την ανδρική ομάδα, σε εκείνη των Νέων κάτι έμοιαζε να ξεχωρίζει. Σχεδόν δέκα χρόνια μετά την επιστροφή του από την αναζήτηση της μεγάλης ευκαιρίας, ο Στέφανος Αθανασιάδης έπιανε απ’ τα μαλλιά την ευκαιρία στον Δικέφαλο. Είναι η σεζόν 2006-07, όταν ακούγεται διαρκώς για έναν πιτσιρικά που σκοράρει συνεχώς στο πρωτάθλημα Νέων. Ο πιτσιρικάς είναι ο Claus, ο οποίος θα τελειώσει εκείνη τη χρονιά με 24 γκολ, συμπεριλαμβανομένου ενός χατ τρικ απέναντι στον Άρη. Κάτι που πάντα θα μετράει στο βιογραφικό του!

Ο Γιώργος Παράρχος θα είναι ο πρώτος που θα πιστέψει περισσότερο στο ταλέντο του. Ο Έλληνας τεχνικός, που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Δικεφάλου στις 22 Ιανουαρίου, θα ενημερωθεί άμεσα για τον «μικρό». Θα τον παρακολουθήσει στις προπονήσεις, θα τον δει στα ματς των Νέων και θα δώσει εντολή να μπει στην πρώτη ομάδα. Στις 28 του μήνα θα συμπεριληφθεί πρώτη φορά σε αποστολή του ΠΑΟΚ για να ταξιδέψει στην Κρήτη και έναν μήνα μετά θα έρθει η πρώτη εμφάνιση!

Το ντεμπούτο του Στέφανου Αθανασιάδη θα γίνει σε ηλικία 19 ετών κόντρα –σε ποιον άλλον;– στη Λάρισα. Ο ΠΑΟΚ θα ηττηθεί σε εκείνο το ματς με 3-1 μέσα στην Τούμπα, ωστόσο ο Claus βλέπει το πρώτο του όνειρο να πραγματοποιείται. Το αν θα έπαιζε ένα ή 13 λεπτά (όσο αγωνίστηκε, δηλαδή) ίσως και να μην το θυμόταν μετά το τέλος του αγώνα.

Η επόμενη χρονιά ήταν της υπομονής. Ο Φερνάντο Σάντος θα αναλάμβανε γρήγορα τον ΠΑΟΚ στη θέση του Γιώργου Παράσχου και ο Αθανασιάδης, διανύοντας τη δεύτερη σεζόν του επαγγελματικού συμβολαίου, έπρεπε να βρει χώρο ανάμεσα στους Βρύζα, Σάλμον και Ίλιεφ, που κατά κύριο λόγο έπαιζαν στην επίθεση. Ορισμένες αραιές και guest εμφανίσεις μέχρι τον Απρίλιο του 2008, όταν και το όνομά του θα κάνει πολύ ηχηρό κρότο. Έστω κι αν το παιχνίδι ήταν αδιάφορο, τα δύο γκολ του εικοσάχρονου στη Λάρισα θα φέρουν τον Πορτογάλο τεχνικό σε απολογητική θέση για τον λόγο που τόσο καιρό δεν τον χρησιμοποιούσε.

«Είναι ποδοσφαιριστής με σπουδαίες ικανότητες. Πιστεύω ότι έχει καλά στοιχεία, πρέπει όμως να δουλέψει ακόμη περισσότερο», θα πει ο Σάντος μετά το ματς και η πρώτη επιβράβευση για τον «μικρό» θα έρθει στις 22 Μαΐου. Παρέα με το φιλαράκι του, τον Βαγγέλη Γεωργίου, θα υπογράψουν νέο συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ, το οποίο θα τους δεσμεύει ως το 2012.

«Ήταν ένα από τα όνειρα μου!» θα δηλώσει την επόμενη μέρα, αποφασισμένος να δουλέψει και να πείσει ότι άξιζε την εμπιστοσύνη του προέδρου και του προπονητή. «Θα ήθελα να έχω περισσότερες ευκαιρίες, αλλά ο προπονητής ξέρει. Είχα υπομονή και σίγουρα περίμενα μια ευκαιρία, την οποία θεωρώ ότι την έπιασα από τα μαλλιά. Είναι σίγουρα οι πιο ευτυχισμένες διακοπές στη ζωή μου».

Λογική και ευαισθησία!

Ο ενθουσιασμός της ηλικίας είναι δύσκολο να τιθασευτεί. Ο Φερνάντο Σάντος ήξερε τι έπρεπε να κάνει, σκεφτόταν πώς θα χτίσει τον ΠΑΟΚ που θα κερδίζει και όχι πώς θα δώσει ευκαιρίες στους νέους. Το καλοκαίρι, ο Αθανασιάδης δεν θα μπορεί ακόμα να το καταλάβει. Δεν μπορούσε καλά-καλά να αντιληφθεί αυτό που του συνέβαινε, πόσω μάλλον να σκεφτεί λίγο παραπέρα. «Από την αρχή είχα όνειρο να φτάσω ψηλά. Όσο μεγάλωνα και πλησίαζα στην α’ ομάδα τόσο αισθανόμουν ότι πλησίαζα τον στόχο μου. Γνωρίζω πλέον πώς είναι να λειτουργείς σε μια μεγάλη ομάδα. Το μυαλό μου είναι μόνο στους στόχους που έχει θέσει η ομάδα και γι’ αυτό θα προσπαθώ και εγώ», θα πει στην προετοιμασία και ζητάει «να μη με βλέπουν πια ως τον μικρό της ομάδας».

Οι πιθανότητες, ωστόσο, να βρει χρόνο συμμετοχής ανάμεσα στους Μπακαγιόκο, Μουσλίμοβιτς και Αναστασάκο ήταν ελάχιστες. Ο Φερνάντο Σάντος τον εμπιστευόταν μόνο για τη… συμμετοχή ή τις καθυστερήσεις. Ένα λεπτό, δύο λεπτά, τρία λεπτά… Τόσα του χρειάστηκαν στη Φυλή στις 30 Νοεμβρίου του 2008 για να λυτρώσει τον ΠΑΟΚ και να γίνει ακόμα μια φορά πρωταγωνιστής. «Ευχαριστώ τον προπονητή μου για την ευκαιρία που μου έδωσε, αφού ήθελα να δείξω και εγώ ότι μπορώ να βοηθήσω. Σημασία έχουν η νίκη και οι τρεις βαθμοί κι όχι το γκολ που σημείωσα. Στις προπονήσεις δουλεύουμε σκληρά κι ο καθένας περιμένει την ευκαιρία του», θα πει μετά το τέλος του ματς, όντας σε πιο ευχάριστη θέση από εκείνη του προπονητή του, που θα δεχόταν εκ νέου κριτική για το γεγονός ότι δεν τον έχει στις επιλογές του.

Τα έντονα συναισθήματα που προέκυψαν μετά το γκολ και την αναγνώρισή του, ήταν δύσκολο να τα διαχειριστεί. Από τη μία ήταν η ηλικία, ο ενθουσιασμός, η… καψούρα για τον ΠΑΟΚ και από την άλλη η λογική της ομάδας που είναι πάνω απ’ όλα. Εκείνη την εποχή, όμως, ζούσε το όνειρό του και περίμενε για το επόμενο. «Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτήν τη στιγμή την περιμένω πώς και πώς. Να βάλω ένα γκολ στην Τούμπα και να το πανηγυρίσω στη θύρα 4». Θα το πραγματοποιούσε και αυτό την 1η Φεβρουαρίου απέναντι στον Εργοτέλη.

Η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Λίγα 24ωρα πριν, ο Αθανασιάδης ήταν ανάμεσα στους «μικρούς» ήρωες του ΠΑΟΚ για την πρόκριση μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» επί του Άρη στα πέναλτι. Ευστόχησε στη διαδικασία, έδειξε τη φανέλα του, έκανε νόημα στον κόσμο να σωπάσει… Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. «Είμαι μόλις είκοσι χρονών και σίγουρα η εμπειρία της συμμετοχής μου είναι μεγάλη. Ήμουν ψύχραιμος και σκόραρα. Αυτό έπρεπε να κάνω και αυτό έκανα. Έβλεπα τους οπαδούς του Άρη που με αποδοκίμαζαν, όμως συγκεντρώθηκα στον εαυτό μου. Πέτυχα το γκολ, φίλησα τον δικέφαλο στο στήθος και έκανα αυτήν την κίνηση της σιωπής στους φιλάθλους του Άρη. Μου βγήκε αυτό το συναίσθημα και έτσι ενήργησα».

Αγροτικό και επιστροφή!

Από πέρυσι το καλοκαίρι μοιράζεται τα ίδια αποδυτήρια με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Έναν ποδοσφαιριστή που θαυμάζει, γιατί βλέπει ομοιότητες με τον εαυτό του. «Ασφαλώς και ο Σαλπιγγίδης αποτελεί πρότυπό μου. Έκανε κι αυτός το «αγροτικό» του, πριν από αρκετά χρόνια, δούλεψε σκληρά και έχει πετύχει πολλά στην καριέρα του». Το… αγροτικό είναι περίεργη υπόθεση. Κάτι να πάει στραβά και υπάρχει ο κίνδυνος να χαθείς. Στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος της Β’ Εθνικής, τα πράγματα έμοιαζαν ανάποδα. Ο Πανσερραϊκός, όπου βρέθηκε να παίζει Αθανασιάδης δανεικός, βολόδερνε και ο ίδιος είχε σκοράρει μόλις δύο φορές στο πρωτάθλημα.

«Πρέπει να είσαι τυχερός στην ομάδα που θα πας δανεικός. Αν δεν σε προσέξουν ή αν δεν πάρεις παιχνίδια μπορεί να χαθείς και να αποδειχθεί ότι θα ήταν καλύτερο να μείνεις στην ομάδα σου», λέει τώρα, έχοντας την εμπειρία του Πανσερραϊκού. Ο 22χρονος επιθετικός ισορροπούσε ανάμεσα στην προσωπική του τύχη και ατυχία, την εξαφάνιση ή το ξεπέταγμα. Τα πράγματα άλλαξαν άρδην από τον Φεβρουάριο και μετά, όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για την ομάδα. Ο Αθανασιάδης θα κλείσει τη χρονιά με τέσσερα γκολ, ωστόσο θα πανηγυρίσει την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία και την επιστροφή του στην Τούμπα. Κι αυτή τη φορά είχε μόνο ένα στόχο: «Επιστρέφω στην Τούμπα για να μείνω. Θέλω να αποδείξω στον προπονητή μου ότι αξίζω μια θέση στην ομάδα και ότι μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά τον ΠΑΟΚ. Είμαι αποφασισμένος να κάνω το καλύτερο δυνατό».

Έβλεπε τους αγώνες, τους μήνες, τους… προπονητές να περνάνε, χωρίς ο ίδιος να παίρνει την ευκαιρία που περίμενε. Δέκα λεπτά στο «Μαδριγάλ», οκτώ λεπτά απέναντι στην Μπριζ και πρώτη συμμετοχή χθες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όπως περίμενε εκείνος, περίμεναν και οι προπονητές του. Να έρθει η ομάδα που του φέρνει… γούρι! Στη Λάρισα, έμοιαζε με δολοφόνο που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Ήξερε πως, ήξερε πότε. Το μόνο που δεν ήξερε ήταν πώς να προφυλαχθεί από τον Μπρούνο Τσιρίλο που τον κυνηγούσε και τον είχε... πλακώσει στις κλοτσιές για το νικητήριο γκολ που είχε σημειώσει ο Κλάους στο 73' του αγώνα. Εκείνο το γκολ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλοτε, απογείωσε την καριέρα του.

Claus is coming to town!

Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή του. Έχει τα γενέθλιά του, έχει και το όνομά του που παραπέμπει στον Άγιο Βασίλη. Είναι, φυσιολογικό, λοιπόν, ο περασμένος Δεκέμβριος να είναι εκείνος που θα εκτοξεύσει την καριέρα του. Ο Μάκης Χάβος τον πίστεψε και τον καθιέρωσε, με τον Στέφανο να προσφέρει τους καρπούς στον προπονητή του. Η ασίστ-πρόκριση στον Δημήτρη Σαλπιγγίδη στο Ζάγκρεμπ, το γκολ στην Κέρκυρα και το γκολ απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα θα κλείσουν έναν εκπληκτικό μήνα για τον νεαρό επιθετικό που ένιωσε ότι πλέον δεν κινδυνεύει να χάσει το τρένο της καριέρας του.

Με τον τρόπο που θα φύγει το 2010, θα κλείσει και η σεζόν για τον Αθανασιάδη. Αφού, για το... καλό, θα πετύχει το νικητήριο γκολ απέναντι στη Λάρισα τον Απρίλιο, θα έρθει το γκολ στα πλέι οφ κόντρα στον Παναθηναϊκό και η κλήση στην Εθνική. Κατά άλλους, ο Φερνάντο Σάντος αναγνώριζε το λάθος που έκανε στον ΠΑΟΚ. Για τους πιο... αθώους, απλώς αντιλαμβανόταν πως είχε φτάσει η ώρα του νεαρού επιθετικού. «Έτσι όπως ολοκληρώθηκε, είναι η αλήθεια. Ήταν από τις καλύτερες σεζόν, ειδικά στο δεύτερο μισό», θα δηλώσει το καλοκαίρι, όταν θα ετοιμάζει τις επόμενες... προγραμματικές δηλώσεις και υποσχέσεις του. Από εκείνες, όμως, που εν αντιθέσει με τους πολιτικούς, ο Αθανασιάδης πραγματοποιεί.

Το καλοκαίρι θα αρχίσουν οι πρώτες συζητήσεις για την επέκταση του συμβολαίου του. Στο μεταξύ, ο Στέφανος Αθανασιάδης θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του Λάζλο Μπολόνι σε τέτοιο βαθμό, ώστε –σε συνδυασμό με τα οικονομικά προβλήματα– να εγκαταλειφθεί η σκέψη για απόκτηση επιθετικού. Ο 22χρονος επιθετικός θα βρει για πρώτη φορά δίχτυα σε ευρωπαϊκό αγώνα απέναντι στη Βαλερέγκα, κάτι που επανέλαβε και στο χθεσινό παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ δεν χρειάζεται να ανησυχεί μην τον χάσει. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ώρες που ανακοίνωσε την επέκταση του συμβολαίου του Στέφανου Αθανασιάδη ως το 2015. Το μόνο που πρέπει να ανησυχεί είναι μήπως τα 3 εκατ. ευρώ της ρήτρας είναι λίγα!! Όπως και οι αντίπαλοι του Δικεφάλου πρέπει να ανησυχούν για την πιο μεγάλη υπόσχεση του Claus.

«Το όνειρό μου είναι να κατακτήσω έναν τίτλο, ένα πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ».