Θα τα πούμε αλλιώς

Στις γυναίκες του Παναθηναϊκού όπως και σε αυτές του Ολυμπιακού, οι παράγοντες μιλάνε και κλείνουν παίκτριες χωρίς να το ξέρουν ο Χουντουμάδης και ο Νιολάκης. Μπορεί να τους χρωστάνε, αλλά τα προσχήματα τα κρατάνε.

Ο Τζούριτς κατέβηκε από την Πορταριά να κόψει ένα... πιπέρι και η Πορταριά «τσακίστηκε» και τους έκοψε το χέρι. Για την ακρίβεια το πόδι. Πήγε στο Τρέντο και ακόμα τρέχει με την άδεια Μαυρομάτη, ο οποίος ύστερα από δημοκρατική συζήτηση παρουσία όλων των παικτών πείστηκε για το δίκαιο αίτημα του αθλητή.

Ο Ολυμπιακός κάνει ξεκίνημα με το σύστημα «τρεις και ο κούκος» και ζητάει πίσω τον Σουλτανόπουλο και τον Ιωάννου που τους χρωστάει από πέρσι, αλλά «χτυπάει» και τον Ντεσπέιν που σύμφωνα με τους παράγοντες του Ηρακλή είναι παίκτης του «γηραιού» αλλά μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου δεν μπορεί να παίξει γιατί είναι τιμωρημένος από τη FIVB.

Ο μάνατζερ του Ντεσπέιν διαψεύδει τη συμφωνία με τον Ηρακλή αλλά ο Ηρακλής δεν πτοείται, χτυπάει και την πόρτα του Πέρεθ που ως γνήσιος «αγανακτισμένος» Ισπανός ξέρει από... κρίσεις και μυρίζεται «παλτουδιά». Ο Δρίκος στον ελεύθερο χρόνο του στην Πορταριά ασχολείται με τον πρώτο σκόρερ του Μουντιάλ της Ιταλίας, επιστρατεύει τα ισπανικά του για να τον πείσει να έρθει μαζί του στη Θεσσαλονίκη, αλλά ακόμα δεν υπάρχει αυτός που θα πληρώσει τον λογαριασμό.

Η Εθνική Παίδων μετά την προετοιμασία με τους Τζίμπα, Ντάντε, Σέρτζιο μπαίνει στο Παγκόσμιο της Αργεντινής 14 χρόνια μετά το θρίαμβο της Τεχεράνης που κανείς θυμάται και ποτέ κανείς δεν πλήρωσε και ποτέ κανείς δεν τίμησε.

Ο Μάκης Δημητριάδης παίζει σφαλιάρες με τον Μπερναντίνιο στο προπονητικό κέντρο του Ρίο, με τον δεύτερο να χάνει στοίχημα για το ποιος έχει το μεγαλύτερο υψόμετρο. Το κέντρο του Ρίο ή η Πορταριά. Οι Βραζιλιάνοι μάς προσκαλούν και του χρόνου για προετοιμασία στο Ρίο ντε Τζανέιρο και εμείς ανταποδίδουμε με μπάνια στο Ρίο-Αντίρριο.

Ο Νίκος Μπουτσουρής μαθαίνει την πρόσληψή του από τον Παναθηναϊκό μέσω e-mail λίγη ώρα μετά την προσευχή του στο άγαλμα του Ιησού στο Ρίο. Το θαύμα έγινε 14.000 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και εμφανίζεται μπροστά του ο Άγγελος Αμαράλ Ντάντε, ο οποίος μόλις μαθαίνει πως ο άλλοτε βοηθός του Μπερούτο γυρίζει ως πρώτος τεχνικός στον Παναθηναϊκό, του υπόσχεται να έρθει στην Αθήνα και τον βοηθήσει στη... μετακόμιση από τη Γλυφάδα, στη Λεωφόρο από εκεί στο Μετς και λίγο πιο πάνω στα... Ιλίσια πεδία της Μιχαλακοπούλου.

Στο τέλος συγκινείται και ο Βλάσης από την πράσινη πανστρατιά και βοηθάει το βόλεϊ μήπως ορθοποδήσει και πάλι κελαηδήσει. Η ομάδα συνεχίζει να χτίζεται με e-mail και η google βάζει το ελληνικό βόλεϊ στα «εξτρίμ σπορτς».

Την ίδια ώρα η ΑΕΚ και το Μαρκόπουλο κάνουν τις πρώτες τους συγκεντρώσεις στην Α1 γυναικών, αλλά υπάρχει ο φόβος να θεωρηθεί διαδήλωση ή στη χειρότερη να παίζουν μόνοι τους στο νέο πρωτάθλημα σε διπλούς αγώνες των 10 γύρων για να συμπληρώσουν 20 αγώνες. Στο τέλος θα παίξουν και τελικούς στις 5 νίκες, σύνολο 25 αγώνες χωρίς καμία μετακίνηση. Άντε, μόνο τα διόδια της Αττικής Οδού.

Η Νομικού και η Χαντάβα πήραν των ομματιών τους και έφυγαν τρέχοντας για την Ιταλία. Ο Καρπάρα υποδέχεται τη Νομικού και αρχίσει τον πόλεμο στο ελληνικό κατεστημένο που το ρίχνει στο κυνήγι μπεκάτσας. Όμως και στην Ιταλία πέφτουν συνειδήσεις, ονόματα και κασέ και ο Μπερλουσκόνι βάζει φόρους για να μαζέψει τα 45 δις. ευρώ.

Ο Λεώνης με τον Δρίκο μετακομίζουν μόνιμα στην Πορταριά ιδρύοντας το 13ο ΤΑΑ της Volleyleague με την ονομασία «Ο Πλάτανος» ρίχνοντας βάρος στις υποδομές και στα καλά ψητά διατηρώντας τμήματα βόλεϊ και πολιτιστικών εκδηλώσεων με Αγραπιδάκη τιμ μάνατζερ.

Ο Φιλίποφ από πρώτος πασαδόρος μένει εκτός επειδή κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα καταταγεί στο στρατό, καθώς έχει χαθεί το χαρτί της κατάταξης. Ο Κανέλλος έκανε τριήμερο στην Πορταριά, ο Καριπίδης ζει τη δεύτερη νιότη του και μεταξύ των δύο προπονήσεων δίνει γραπτές εξετάσεις στο Κολέγιο για να πάρει πτυχίο σε οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων. Οι υπόλοιποι διεθνείς ψάχνουν μια δουλίτσα για συμπλήρωμα, έστω και βραδινή τετράωρη.

Ο Λάππας μετά την πράσινη επταετία απελευθερώνεται, βγαίνει στους δρόμους του Βόλου και υπογράφει στον Φοίνικα Σύρου ως γνήσιος «πειρατής». «Κουρσεύει ό,τι βρει μπροστά του και γίνεται μόνιμος κάτοικος Κυκλάδων μαζί με τον κουμπάρο του Βασίλη Κουρνέτα που στο μεταξύ ψάχνει στο παλιό του σπίτι να βρει τη φωτογραφία ντοκουμέντο που είναι αγκαλιά με τον Τζίμπα στο βάθρο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Παίδων του ’93 όταν ο Βραζιλιάνος αναδείχτηκε MVP και ο Βασίλης κορυφαίος σέρβερ.

Ο Νεόφυτος βάζει τα κλάματα από συγκίνηση βλέποντας τη φωτογραφία της Εθνικής Παίδων στο βάθρο της Τεχεράνης μαζί με τον Μαργαρίτη και τον Λέκκα και τα άλλα παιδιά. Κλαίει από συγκίνηση που βλέπει τον κυρ Φώτη νέο και το βάρθρο επί εποχής Χομεϊνί.

Ο Μανωλόπουλος στην Αργεντινή τρώει σε αντικριστά τραπέζια με τον Μιχελινάκη που η FIVB τον έστειλε για το φινάλε της διαιτητικής του καριέρας. Αυτό είναι σίγουρο. Ευχή και κατάρα τού έριξε του Σταμάτη η FIVB. Θέλει δεν θέλει θα σταματήσει την καριέρα του και από κάτω από τη σκάλα θα είναι ο Μανωλόπουλος. Μέχρι την Αργεντινή τον ακολούθησε. Μετά τα μπινελίκια στη Μίκρα θα γυρίσουν αγκαλιά με το μετάλλιο από την Μπάια Μπλάνκα. Σίγουρα θα το θυμάται ο Σταμάτης τέτοιο τελείωμα στη διεθνή του καριέρα.

Την ίδια ώρα ο Μαυρομάτης πανηγυρίζει έξαλλα για τη νίκη του ΠΑΟΚ επί της Καρπάτι για το Γιουρόπα Λιγκ που θα φέρει επιτέλους στο ταμείο 3,5 εκ. ευρώ. Δεν μιλάμε βέβαια για εκείνα της ΕΟΠΕ που έχει να λαμβάνει από τον Βενιζέλο για τα Ολυμπιακά έργα.

Αυτά είναι άλλα 3,5 εκατ. ευρώ που θα βάλει ο ΠΑΟΚ στο ταμείο του για την πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Άλλωστε, ο Μαυρομάτης πάει καιρός που ασχολήθηκε για τελευταία φορά με το βόλεϊ. Την ΠΑΕ ΠΑΟΚ να σώσει από τη λαίλαπα και μετά θα πάρει και το βόλεϊ σειρά. Άλλωστε, η ομοσπονδία είναι κλειστή, χρωστάει, δεν της χρωστάνε κι όλα βαίνουν καλώς στο «άδειασμα» του νέου φεγγαριού, της νέας σεζόν και της νέας επικοινωνιακής αντεπίθεσης που ετοιμάζει το άθλημα για να σαρώσει το υποσυνείδητο του Έλληνα που είναι ζαλισμένος από την κρίση, τον ήλιο και τη... δύση.

Αν τα ξεπεράσουμε όλα αυτά και τα βάλουμε σε μια σειρά, μπορούμε να δούμε με αισιοδοξία το μέλλον του αθλήματος που σχεδιάζεται και πορεύεται με το σύστημα του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» με τρεις ακραίους και με πασαδόρο να βαράει από την πίσω δερμάτινη ζώνη με τις δέκα τρύπες.

Κι επειδή βαράει και ο ήλιος αυτές τις μέρες, το μόνο που μας νοιάζει είναι να πάνε καλά τα παιδάκια στην Αργεντινή. Για πάρτη σας παίξτε και να ξέρετε πως είτε βγείτε τελευταίοι είτε πάρετε το χρυσό μετάλλιο, θα είναι το ίδιο για το ελληνικό βόλεϊ. Ευχαριστηθείτε την εμπειρία, το ταξίδι και τους αγώνες γιατί αυτό που θα σας μείνει είναι οι αναμνήσεις, άντε και καμία φωτογραφία.