Ενας Παναθηναϊκός αξιολύπητος και άθλιος, με σημάδια σήψης από τον πρώτο μέτοχο της ομάδας μέχρι τον τελευταίο κηπουρό της Παιανίας να έχει καταντήσει πια του κλότσου και του μπάτσου. Να του κάνει πλάκα ο κάθε πιθανός και απίθανος. Ενας καρπαζοεισπράκτορας, ένας περιφερόμενος θίασος. Είναι πραγματικά για λύπηση.

Και το χειρότερο είναι ότι ΚΑΝΕΙΣ, εκτός από τον κόσμο της ομάδας δεν ασχολείται, ΚΑΝΕΙΣ δεν πονάει, ΚΑΝΕΙΣ δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Συγνώμη για την έκφραση αλλά στα... παπάρια τους οι μέτοχοι γι' αυτό το χάλι που παρουσιάστηκε (και) στο Ισραήλ. Διότι αν τους ένοιαζε θα έκαναν - καιρό τώρα- κάτι να για να μην συμβεί αυτό που μόνο αν είσαι βλάκας δεν μπορείς να προβλέψεις πως θα έρθει. Ίσως όχι τόσο γρήγορα, αλλά δεδομένα θα συνέβαινε. Ο ένας να νομίζει πως εκδικείται τον άλλον και στο φινάλε άπαντες τους οπαδούς της ομάδας. Τους μοναδικούς δηλαδή που πραγματικά πονάνε και που μυρίζομαι πως δεν αργεί η ώρα που θα παίξουν αυτοί μπάλα και θα τους πάρουν όλους στο κυνήγι.

Και μπορεί στο Τελ Αβίβ να μην αγωνίστηκαν ο Βαρδινογιάννης, ο Βγενόπουλος, ο Πατέρας και οι Γιανακόπουλοι, αλλά η δική τους στάση και αδιαφορία είναι που εξοργίζει περισσότερο και όχι τόσο η εικόνα παιδικής χαράς που παρουσίασαν οι “ποδοσφαιριστές” του Παναθηναϊκού ούτε το κάκιστο κοουτσάρισμα του Πορτογάλλου. Γιατί μία, άντε δύο κακές βραδιές μπορεί και να ξεχαστούν. Να αρχίσεις δηλαδή στα μπινελίκια τους παίκτες που έχασαν από αυτούς τους ανύπαρκτους και να κοιτάξεις μπροστά ελπίζοντας να μην ξανασυμβεί. Υπάρχει ωστόσο κάποιος αυτή τη στιγμή που να μπορεί να ελπίσει στο οτιδήποτε; Πλάκα κάνουμε τώρα; Αυτά δεν τα πιστεύει ούτε ο... Γόντικας, παρά το χιουμοριστικής διάθεσης πρόσφατο ραδιοφωνικό του διάγγελμα!

Δεν χρειάζεται να λέμε τα ίδια. Τη γνώμη μου για το πως φτάσαμε ως εδώ την έχω καταθέσει αμέτρητες φορές. Αλλες οι ευθύνες του Τζίγκερ, άλλες τους Βγενόπουλου, άλλες του Πατέρα και άλλες των Γιαννακόπουλων. Το μεγαλύτερο ωστόσο έγκλημα της ιστορίας είναι ότι από πέρσι το καλοκαίρι (με εξαίρεση ένα διάλειμμα τριών μηνών) οι πολυμετοχικοί έφυγαν αδιαφορώντας για τον κόσμο που τους πίστεψε και ΧΑΡΙΣΑΝ και πάλι την ομάδα σε έναν άνθρωπο που αποδεδειγμένα είναι ΑΝΙΚΑΝΟΣ να διοικήσει. Αυτό, η ανικανότητά του δηλαδή, δεν αλλάζει ποτέ και μέσα τους το ξέρουν ακόμη και οι αβανταδόροι του, άσχετα αν δεν τολμάνε να του το πούνε.

Δεν ξέρω τι κάνει στις επιχειρήσεις του και αν προχωράει το ένα deal μετά το άλλο. Δεν με ενδιαφέρει κιόλας και καλοφάγωτα όσα κι αν βγάζει. Για μπάλα ωστόσο ο άνθρωπος δεν κάνει κι αυτό το καταλαβαίνουν οι πάντες σε μια ομάδα που μυρίζει και πάλι... Τζιγκερίλα - σαπίλα από χιλιόμετρα. Ας μείνει λοιπόν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μακριά από τον Παναθηναϊκό και τότε το ξανασυζητάμε και το ποδοσφαιρικό κομμάτι της ιστορίας. Δηλαδή πόσο χειρότερο θα είναι το Πρωτοδικείο από το οποίο... καμαρώνει ότι γλιτώνει τον σύλλογο σε σχέση με αυτό που κάνει τώρα στην ομάδα ηδονίζοντας 5-10 θλιβερά τσιράκια του;

Για το παιχνίδι δεν είναι να λέμε και πολλά. Εννοείται πως οι ποδοσφαιριστές ευθύνονται για το τραγικό χάλι που παρουσίασαν ενώ και ο Φερέιρα ήταν αλλού για αλλού με αποκορύφωμα την είσοδο του Βιτόλο σε ρόλο αριστερού εσωτερικού χαφ. Εκεί όπου καιρό τώρα λέμε ότι δεν μπορεί ούτε και ο Νίνης φυσικά.

Η πλάκα είναι πως στο πρώτο ημίχρονο οι αμυντικοί της Μακάμπι... παρακαλούσαν τους πράσινους να σκοράρουν και αυτοί τα έκαναν πάνω τους μόλις βρίσκονταν φάτσα με το γκολ. Στην επανάληψη οι αντιδράσεις στα γκολ ήταν ανάλογες του αγώνα με την Οντένσε (καλά που μάθαμε από το πάθημα) και το χειρότερο όλων είναι ότι το σκορ άνοιξε μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Σίγουρα δεν ήταν για 3-0 το ματς, κυρίως όταν δεν σου μετράει κανονικό γκολ στο 81' αλλά που να το πεις και να μην σε πάρουν με τις κλοτσιές. Όπου φτωχός και η μοίρα του...

Καμία ομάδα στον πλανήτη δεν μπορεί να επιβιώσει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο άμα δεν τρέχει. Και εδώ δεν μιλάμε ότι απλά δεν έτρεχε ας πούμε ο Κατσουράνης, που συχνά μπαίνει στο στόχαστρο, αλλά πως δεν έτρεχε κανένας. Μετά το πρώτο 20λεπτο ο... Τζόρβας έτρεχε περισσότερο από τους συμπαίκτες του και κυρίως μετά τα γκολ που το έκανε βασικά επειδή βιαζόταν να στείλει τη μπάλα στη σέντρα. Άλλα γιατί να τρέξουν; Μήπως θα τους αγγίξει κανείς; Ακόμη και εδω μέσα όπως βλέπετε μόνο με τους μετόχους ασχολούμαστε, λες και μιλάμε για τίποτα ερασιτέχνες ή απλήρωτους ποδοσφαιριστές. Μεγάλο πράγμα η ασυλία...

Δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα. Προσωπικά έχω προβλέψει καιρό τώρα για τον μαύρο χειμώνα που έρχεται όμως επειδή τα πράγματα παραπήγαν γρήγορα ίσως αυτό να βγει και σε καλό υπό την έννοια ότι με τις σφαλιάρες που πέφτουν σε λίγο θα σηκωθούν και οι νεκροί από τους τάφους και θα τους κυνηγάνε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο...