Nα σου πω μια ιστορία (4)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ: Σας γράφω από το Βερολίνο, πλέον και (σας έχω προειδοποιήσει ότι) θα σας ζαλίσω για κάμποσες μέρες, μεταφέροντας σας ιστορίες απ' όλον τον κόσμο. Τύχη αγαθή, που λένε (και το εννοώ διότι τέτοιες εμπειρίες είναι όντως συναρπαστικές) με έφερε εδώ και στη Φραγκφούρτη, ως τον μοναδικό Έλληνα προσκεκλημένο σε ένα εκπαιδευτικό δημοσιογραφικό ταξίδι το οποίο διοργανώνουν η γερμανική κυβέρνηση και το ινστιτούτο Γκαίτε. Ξαφνικά, λοιπόν, μαζευτήκαμε δημοσιογράφοι του αθλητικού ρεπορτάζ από 13 διαφορετικές χώρες, κάποιες από αυτές μάλιστα συνιστούν πολύ ξεχωριστές περιπτώσεις διότι απλούστατα είναι ανεξερεύνητες από την καθημερινότητα μας ή ακόμη και άγνωστες! Σας συστήνω λοιπόν τους καινούργιους φίλους μου ζητώντας από τον καθένα -στο πλαίσιο αυτής της παγκοσμιοποιημένης σχέσης μας- να διηγηθεί μια ιστορία από τον αθλητισμό της πατρίδας του, για λογαριασμό των αναγνωστών του Gazzetta.gr. Κάποιες από αυτές έτυχε να έχουν και ελληνικό ενδιαφέρον ή απλώς συγγένεια και σχέση με την Ελλάδα όπως συμβαίνει και με την τέταρτη, κατά σειρά, την οποία υπογράφει ο μεγαλύτερος σε ηλικία (49 ετών) και συνάμα πιο πολυλογάς, κεφάτος, και αλέγρος τύπος αυτής της μυστήριας παρέας: ο Πίτερ Γκόμεζ από τον ραδιοφωνικό σταθμό «West Coast Radio» της Γκάμπια.

ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΣΤΗΣΩ ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ: Φαντάζομαι ότι απ' όλες τις χώρες, που εκπροσωπούνται σε αυτό το ταξίδι, η δική μου είναι αυτή που χρειάζεται τις περισσότερες συστάσεις, διότι οι περισσότεροι είτε την αγνοούν παντελώς, είτε την μπερδεύουν με τη.. Ζάμπια ή τη Γκαμπόν! Λοιπόν η Γκάμπια είναι η μικρότερη ηπειρωτική χώρα της Αφρικής, μια μικρή κουκίδα στον χάρτη, δίπλα στη Σενεγάλη, με πληθυσμό μόλις 1.700.000 κατοίκους. Η πρωτεύουσα μας λέγεται Μπαντζούλ, βρίσκεται πάνω σ' ένα μικρό νησί, έχει έκταση μόλις ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο και οι μόνιμοι κάτοικοι τους δεν ξεπερνούν τους 5.000. Δυστυχώς δεν έχουμε μεγάλες και πλουσιοπάροχες παραγωγές, αλλά τουλάχιστον βγάζουμε και παράγουμε πολλά φιστίκια!

Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΗΓΗΘΩ: Λοιπόν, θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε ότι η Γκάμπια θα νικήσει σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα τη Βραζιλία, ενώ μάλιστα βρισκόμασταν πίσω στο σκορ; Ούτε κι εμείς θα το φανταζόμασταν, αλλά συνέβη το 2005, όταν φιλοξενήσαμε στην Μπαντζούλ το Αφρικανικό Πρωτάθλημα εθνικών ομάδων με παίκτες κάτω των 17 ετών, κατακτήσαμε το χρυσό μετάλλιο και προκριθήκαμε στη τελική φάση του παγκοσμίου Πρωταθλήματος, που διεξήχθη στο Περού. Ήταν η πρώτη φορά που μια ομάδα της Γκάμπια θα αγωνιζόταν σε μια διοργάνωση παγκόσμιου βεληνεκούς, αλλά η κλήρωση μας έφερε αντίπαλο στον εναρκτήριο αγώνα τη Βραζιλία, που μάλιστα προηγήθηκε νωρίς στο σκορ με 1-0. Όλοι πίστευαν ότι θα φάμε δέκα γκολ, αλλά έγινε το θαύμα: ισοφαρίσαμε πολύ γρήγορα και τελικά νικήσαμε με 3-1!

Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε ποτέ η Γκάμπια είναι ο περιβόητος Μπίρι. Ενας ζωντανός θρύλος που άκμασε στις δεκαετίες του '70 και του '80 και ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας μας, διαπρέποντας στην Ισπανία με τη Σεβίλλη, ενώ τώρα είναι μάνατζερ της εθνικής ομάδας. Αυτή τη στιγμή έχουμε 7-8 παίκτες στο πρωτάθλημα των ΗΠΑ (MLS), ένας εξ αυτών μάλιστα, ο μεσοεπιθετικός Μουσταφά Τζάτζου είναι ένας από τους δύο designated players στους Vankouver White Cups. Αυτό σημαίνει ότι, όπως και στην περίπτωση του Μπέκαμ στους Los Angeles Galaxy, μπορεί να αμείβεται πάνω από το ποσόν, που ορίζεται από το salary cap της ομάδας.

Αν νομίζετε ότι η Ελλάδα και η Γκάμπια δεν έχουν ανοίξει ποτέ ποδοσφαιρικές παρτίδες, γελιέστε! Είμαι σίγουρος ότι θυμάστε τον συμπατριώτη μου (που είχε και σουηδική υπηκοότητα) Ντζόγκου Ντέμπα Νιρέν και από το 2001 έως το 2005 έπαιξε κατά σειρά στα Γιάννενα, στον Άρη Θεσσαλονίκης, στον Παναθηναϊκό και στην Κέρκυρα. Ο δεύτερος ποδοσφαιριστής από τη Γκάμπια με θητεία στην Ελλάδα ήταν ο Μουσταφά Καμάλ Ντάου που αγωνίστηκε πριν από τρία χρόνια στη Βέροια και περιμένω με ανυπομονησία να δω ποιος θα είναι ο επόμενος που θα αναπτύξει τις διακρατικές σχέσεις μας...