1. Η ποδοσφαιρική οικογένεια!

Ο Χοσέ Βερντού Νίκολας γεννήθηκε την πρώτη ημέρα του 1983 στη Μούρθια, όμως μεγάλωσε και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του σε ένα χωριό στα περίχωρα, στο Σαντομέρα. Εκεί ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο, παρασυρόμενος από το πάθος του πατέρα του για το άθλημα. «Ξεκίνησα από μικρός και έπειτα από δύο χρόνια στη Μούρθια, έφυγα για τη Μαδρίτη». Στο πρώτο του ταξίδι δεν ήταν μόνος του. Ο μεγαλύτερος αδελφός του –Ρούμπεν– γεννημένος το 1980 ήταν το δέλεαρ για να ενταχθούν στις ακαδημίες της Ατλέτικο, όμως ουδείς από τους δύο θα έφτανε εκεί που περίμενε. Ο Ρούμπεν, κεντρικός αμυντικός, θα έμενε σε πολύ χαμηλό επίπεδο, τη στιγμή που το ταλέντο του Τοτσέ, όπως θα τον φωνάζουν ξεχωρίζει.

«Ούτε καν θυμάμαι πια για ποιο λόγο με φωνάζουν έτσι. Το έχω συνηθίσει από πολύ μικρή ηλικία και δεν ενοχλεί», εξηγεί ο Χοσέ, ο οποίος για την οικογενειακή παράδοση σχολίασε: «Ο μικρότερος αδελφός μου είναι ο πιο ταλαντούχος και από τους τρεις». Ο Εμίλιο Βερντού Νίκολας, γεννημένος το 1991, αγωνίζεται ως επιθετικός τη δεύτερη ομάδα της Μούρθια.

2. Το χαμένο όνειρο...

Όταν το 2000 έκανε όνειρα με άλλα παιδιά της ηλικίας του, ουδείς μπορούσε να τον κατηγορήσει. Ουδείς, όμως, μπορούσε και να τον προειδοποιήσει. Μαζί με τον Φερνάντο Τόρες, τον Αντρές Ινιέστα και όλα εκείνα τα παιδιά της «χρυσής γενιάς» τον Ισπανών, βρέθηκαν το 2000 στο Ισραήλ για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 17 ετών. Αποκλείστηκαν νωρίς και μάλιστα, έμειναν δεύτεροι στον όμιλο πίσω από την Εθνική Ελλάδος, όμως στην Ισπανία είχαν κυκλοφορήσει τα νέα! Ο Τόρες, αγαπημένο παιδί της Ατλέτικο, έκανε εκπληκτικό δίδυμο με τον Τοτσέ και σιγά σιγά ετοιμάζονταν για την πρώτη ομάδα. Λίγο καιρό μετά θα έρθει ο πρώτος τραυματισμός για τον νεαρό επιθετικό.

Το αριστερό του γόνατο θα τον προδώσει και μια περιπέτεια που κάποιες φορές έμοιαζε να μην έχει τέλος θα ξεκινούσε. Το 2006 στη διάρκεια προπόνησης με τη Νουμάνθια, το δεξί του γόνατο θα τον εγκατέλειπε. Νέα χειρουργείο, νέα ταλαιπωρία. «Στη ζωή μου είχα πολλές εγχειρήσεις. Γόνατα, αστράγαλοι και άλλα... Έπαθα λίγο-πολύ ό,τι θα μπορούσα να πάθω και ποτέ δεν θα μπορέσω να αποδώσω 100%», παραδέχεται τώρα που πλέον η καριέρα του άρχισε και πάλι να είναι ανάλογη του ταλέντου του. «Πάντα ήμουν αισιόδοξος κι έρχεται κάποια στιγμή που το ποδόσφαιρο είναι ανταποδοτικό. Δούλεψα σκληρά και τώρα άνοιξε η τύχη μου. Ελπίζω πως οι τραυματισμοί ανήκουν στο παρελθόν και θα μπορέσω να γίνω ο παίκτης που ήμουν στις ακαδημίες της Ατλέτικο».

3. Το... ελληνικό ντεμπούτο!

Ύστερα από αρκετή προσπάθεια και δύο πετυχημένα χρόνια στη δεύτερη ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Γκρεγκόριο Μανθάνο τον ενημέρωσε πως θα προπονείται με την πρώτη ομάδα. Είχε φτάσει 21 ετών για να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε από 15 χρόνων και το όνειρο που ο αδελφός του ο Ρούμπεν δεν είχε κατορθώσει να δει να γίνεται. Το όνειρο που ο μεγάλος αδελφός είχε εγκαταλείψει από το 2003, φεύγοντας από τη Μαδρίτη.

Το ντεμπούτο του Τοτσέ θα έρθει στις 21 Φεβρουαρίου του 2004 στην αναμέτρηση της Ατλέτικο Μαδρίτης με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ο Φερνάντο Τόρες θα είναι τραυματίας και ο 23χρονος επιθετικός θα μπει στο παιχνίδι στο 82' αντικαθιστώντας τον Ντέμη Νικολαΐδη! «Ήμουν λιγάκι νευρικός στην αρχή, αλλά μόλις μπαίνεις στο γήπεδο τα ξεχνάς όλα».

4. Η αναγέννηση...

«Ένας επιθετικός χρειάζεται να παίζει για να έχει ρυθμό. Με ρωτάτε γιατί σκοράρω τώρα και όχι τόσα χρόνια; Μα, απ’ τον πάγκο πώς να σκοράρω». Το 2010 βρέθηκε να είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στο ισπανικό ποδόσφαιρο, εκείνο τουλάχιστον της Segunda Division. Η αλήθεια, όμως, είναι πως δεν έφταιγαν μόνο οι εκάστοτε προπονητές του για την αφλογιστία του. Η παραγωγικότητα του Τοτσέ επηρεαζόταν από τους τραυματισμούς του και από το χρόνο που χρειαζόταν κάθε φορά για να αποθεραπευτεί. Πέρασε από τη Νουμάνθια, τη Χέρκουλες, τη Βαγιαδολίδ, ξανά τη Νουμάνθια και την Αλμπαθέτε, πριν βρει τη δική του γη της επαγγελίας.

Η ειρωνεία; Επέστρεφε σχεδόν εκεί που ξεκίνησε! Μόνο που η Κατρατζένα είναι αιώνιος αντίπαλος με τη Μούρθια, απ’ όπου είχε ξεκινήσει ο Χοσέ. Κοντά στο σπίτι του, ωστόσο, θα έβρισκε τον εαυτό του και στο πρόσωπο του Χουάν Ιγκνάσιο Μαρτίνεθ τον μέντορά του. «Ο κόουτς με ήθελε από την αρχή στην ομάδα. Εγώ, όμως, περίμενα την Αλμπαθέτε μέχρι τέλη Αυγούστου και όταν ήταν ξεκάθαρο πως δεν με υπολόγιζαν για βασικό, αποδέχτηκα την πρόταση. Και αποδείχθηκε από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ στη ζωή μου».

Ο Τοτσέ βρέθηκε εκ νέου στο προσκήνιο. Η νεοφώτιστη στη Segunda Division, λίγο έλειψε να κατακτήσει την άνοδο στην Primera και ο 26χρονος πλέον επιθετικός συνείσφερε με 22 γκολ σε 42 παιχνίδια, χάνοντας μόλις δύο παιχνίδια της ομάδας του. Το σώμα του, πλέον, είχε συνέλθει τελείως και η καριέρα του εκτοξευόταν. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στους επόμενους μήνες, στη διάρκεια της σεζόν 2010-2011 θα δεχόταν κρούσεις από Ρέιντζερς, Βέρντερ Βρέμης, Σαραγόσα και Ντεπορτίβο, αλλά οι απαιτήσεις του προέδρου της Κατρατζένα που έφταναν τα 3 εκατ. ευρώ ήταν απαγορευτικές.

5. Ο... ξενιτεμένος!

Τα ισπανικά σύνορα είναι από τα πιο... δύσβατα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Είναι σπάνιο το φαινόμενο να θέλουν να φύγουν οι ποδοσφαιριστές, γι’ αυτό και πολλές φορές στην καριέρα τους μοιάζει να γίνεται επανεκκίνηση σε σχετικά προχωρημένη ηλικία. Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε ο Τοτσέ κι ενώ υπήρχε ακόμα το ενδεχόμενο να ανανεώσει στην Κατρατζένα, είχε δηλώσει για το ενδεχόμενο να παίξει εκτός συνόρων.

«Είναι μια περιπέτεια που θα ήθελα να ζήσω πριν κρεμάσω τα παπούτσια μου. Θεωρώ ότι θα με κάνει πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο και θα πλουτίσω τις εμπειρίες μου. Αν στο μέλλον έχω καλή πρόταση από το εξωτερικό, θα μου άρεσε η ιδέα να την αποδεχτώ και να παίξω εκτός Ισπανίας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα γίνει τώρα».

6. Το παιδικό είδωλο!

Στον κόσμο των ποδοσφαιριστών θα μπορούσε να ισχύει μια παράφραση γνωστής έκφρασης, ώστε να ταιριάζει το «πες μου το είδωλό σου, να σου πω ποιος είσαι». Ο Χοσέ Βερντού Νίκολας μεγάλωσε με εικόνες του Λουίς Ενρίκε, τον οποίο «θαύμαζα από τη νεαρή μου ηλικία. Και για τον χαρακτήρα του και για όλα». Επίσης, δηλώνει λάτρης του παιχνιδιού του Ρουντ φαν Νιστελρόι και του Κριστιάν Βιέρι.

7. As good as it gets!

Μακριά από το γήπεδο, δεν έχει καμία σχέση με τον ποδοσφαιριστή. Είναι εξαιρετικά χαμηλών τόνων και θέλει να περνάει χρόνο με την οικογένειά του. Η γυναίκα του Κριστίνα και η κόρη του Λορέν, όπως και αρκετοί παιδικοί του φίλοι, συνηθίζουν να ταξιδεύουν όπου εκείνος αγωνίζεται κάθε χρόνο. Η οικογένειά του είναι δεμένη (φωτό) και οι γονείς του Εμίλιο και Τερέσα παρακολουθούν ανελλιπώς τους αγώνες του μεσαίου γιου τους.

Η οικογένεια συμπληρώνεται με το σκυλάκι της οικογένειας. «Είδα τη ράτσα στο “Καλύτερα δε γίνεται” και μ’ άρεσε τόσο πολύ που πήγα και πήρα ένα. Είναι γκριφόν Βρυξελλών, πολύ σπάνια ράτσα», δηλώνει γεμάτος περηφάνια για το κουταβάκι του!!

8. Επάγγελμα, δάσκαλος!

Στο διάστημα που βρισκόταν στη Μαδρίτη, το ποδόσφαιρο δεν ήταν η αποκλειστική του απασχόληση. Ο Τουτσέ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Φυσικής Αγωγής της ισπανικής πρωτεύουσας και μάλιστα, αποφοίτησε στη χρονιά του. «Θα μου άρεσε πολύ να είμαι δάσκαλος», έλεγε το διάστημα ακόμα που συνδύαζε το ποδόσφαιρο με τις σπουδές, όνειρο που ακόμα δεν έχει εγκαταλείψει. «Αν δεν υπήρχε το ποδόσφαιρο, σίγουρα θα ασχολιόμουν με κάτι που έχει σχέση με τα σπορ. Έχω σπουδάσει δάσκαλος Φυσικής Αγωγής και θέλω να γίνω δάσκαλος. Όταν αποσυρθώ, ίσως γίνω προπονητής. Παρακολουθώ αυτή την εποχή ένα σχετικό μάθημα».

9. Η καλοκαιρινή μάχη!

Ένας επιθετικός που βρήκε τον εαυτό του, ένας άνθρωπος που κατάφερε να ζήσει τη ζωή που μικρός ονειρευόταν και την έβλεπε να χάνεται... Από τη στιγμή που το συμβόλαιό του με την Κατρατζένα δεν ανανεωνόταν, ο Χοσέ Βερντού Νίκολας έμοιαζε με μήλον της έριδος. Ισπανικές ομάδες, όπως η Σανταντέρ και η Λεβάντε, κατέθεσαν πρόταση για να τον πείσουν να μείνει στη χώρα του. Ελληνικές ομάδες, όπως ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, φέρονταν να ενδιαφέρονται για την απόκτησή του. Οι αγγλικές Γουέστ Μπρομ, Γουίγκαν και Κρίσταλ Πάλας έκαναν κρούση προς τον εκπρόσωπό του, ενώ πιο κοντά απ’ όλους είχε φτάσει η Πολόνια, για χάρη της οποίας ταξίδεψε στη Βαρσοβία. Αυτή τη φορά το ταξίδι του και ο προορισμός μοιάζει οριστικός!