Όπως μετά το πρώτο φιλικό με τη Λεχ είπαμε ότι η εικόνα του Παναθηναϊκού παραήταν καλή σε σχέση με αυτά που περιμέναμε, έτσι και τώρα το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: Οι Πράσινοι έχουν να ανέβουν μεγάλη ανηφόρα και κάθε άλλο παρά έτοιμοι δείχνουν.

Ο Παναθηναϊκός θέλει δουλειά, θέλει όμως και παίκτες καθώς με τέτοια αποψίλωση που έχει γίνει στο ρόστερ δεν πάει πουθενά. Είναι στιγμές που σου δίνει την εντύπωση ότι θέλει αλλά δεν μπορεί. Όπως λόγου χάρη στο τελευταίο φιλικό με τους Γερμανούς. Όταν δηλαδή πέρσι ξεκίναγες με φορ τον Σισέ και τώρα έπαιξε στη θέση του ο Κλέιτον πώς να μπορέσεις δηλαδή;

Χωρίς σέντερ φορ έπαιζε στην ουσία η ομάδα, αφού ο Βραζιλιάνος συνήθως βολόδερνε στο κέντρο. Λες και είσαι η… Μπαρτσελόνα! Μα γίνονται αυτά; Όταν αντί του Ζιλμπέρτο Σίλβα σε ρόλο κόφτη έπαιξε ο Μπιάρμσμιρ, τι απαιτήσεις να έχεις και πώς να βγει μπροστά η μπάλα; Και καλά, εκεί κουτσά στραβά θα τα μπαλώσεις με τον Σιμάο και τον Βιτόλο κι ας υστερείς σε ποιότητα. Μπροστά τι γίνεται; Εκεί που με το ζόρι θα βρεις παίκτη που να πατάει περιοχή. Ακόμη και ο Μαρίνος το πέναλτι που πήρε εκτός ήταν, μην κοιτάτε που ήταν χαλαρός λόγω φιλικού ο διαιτητής και δεν το είδε. Δεν πάτησε καν μέσα το παιδί!

Με άλλα λόγια, δεν φτάνει που δεν δημιουργείς ευκαιρίες, δεν μπορείς να κάνεις και γκολ αυτές τις λίγες που σου παρουσιάζονται. Τρεις φορές δεν την έβαλε στο πλεκτό ο «Πετρό» κι ας βρέθηκε σε θέση βολής. Πάνε οι εποχές με τις 15 και τις 20 τελικές που ξέραμε. Τώρα οι φάσεις βγαίνουν με το στανιό, οπότε ο φορ θα πρέπει να είναι φονιάς. Να σου κάνει γκολ τη μισή φάση.

Η προετοιμασία λοιπόν επί αυστριακού εδάφους τελείωσε και το καμπανάκι άρχισε να χτυπάει. Σε δέκα μέρες ο Παναθηναϊκός παίζει Ευρώπη και η ομάδα ακόμη ψάχνεται. Σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να πάθει και καμιά χοντρή ζημιά στη Δανία. Οι μεταγραφές δεν έχουν ολοκληρωθεί, οι περισσότεροι από αυτούς που θα έρθουν είναι λαχεία που μπορεί να βγουν μπορεί και όχι, και όλοι περιμένουν από τον Φερέιρα να κάνει τα μαγικά του. Δυστυχώς αλλά αυτή την εποχή δύσκολα θα βρει κάποιος έναν λόγο να είναι αισιόδοξος. Τουλάχιστον είναι αυτοί που βρίσκονται στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Οι παίκτες και ο προπονητής. Κάτι είναι κι αυτό, όμως πολλές φορές δεν φτάνει.

Να κλείσω με κάτι που πολλοί θα το διάβασαν, αλλά δεν ξέρω πόσοι θα το κατάλαβαν. Κοιτάξτε λίγο πιο προσεκτικά τις ατάκες του Γιώργου Καραγκούνη για τον Μαρκαριάν και τους «αποτυχημένους» και ίσως συνειδητοποιήσετε ή απλά θυμηθείτε τι γινόταν τότε. Και στο παρασκήνιο που σε περνούσε πριονοκορδέλα και εσύ κρατούσες τρομερά παθητική στάση, αλλά και μέσα στην ομάδα. Εκεί που άλλος έφταιγε και άλλος την πλήρωνε, σε μια στοχοποίηση χωρίς προηγούμενο. Μεγάλες αλήθειες είπε, κύριοι, ο «Κάρα». Πολύ μεγάλες…