Να μας ζήσουν τα κορόιδα

Μια από τις πιο ενοχλητικές φράσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος είναι: «Σας τα ’λεγα εγώ». Εντάξει, κύριε εξυπνάκια, μας τα ’λεγες. Και τι θέλεις τώρα που δικαιώθηκες; Παράσημο; Βραβείο Πούλιτζερ; Σταμάτα να κοκορεύεσαι και κλείσε τα παλιά σου κείμενα στο συρτάρι, να έχεις να τα διαβάζεις όποτε θέλεις να χαϊδέψεις το εγώ σου.

Δεν χρειαζόταν δα κρυστάλλινη σφαίρα για να ανιχνεύσεις το αυτονόητο και να δεις ότι οι καπετάνιοι άνοιξαν με τα χεράκια τους την μπουκαπόρτα. Όταν οι ναυαρχαίοι εγκαταλείπουν το σκάφος και αφήνουν τη σκάλα να κρέμεται στα πλευρά του, φουσκώνοντας μερικές σχεδίες («κουράστηκα», «πρέπει να προστατεύσω το κορμί μου», «έχω προσωπικό πρόβλημα», «η συμμετοχή στην Εθνική δεν είναι υποχρέωση αλλά δικαίωμα», «να σέβεστε την προσφορά μου») για να διευκολύνουν όποιον άλλο βαριέται να τραβήξει κουπί, οι μούτσοι θα ακολουθήσουν χωρίς αιδώ και δισταγμό.

Στο τέλος, βέβαια, θα πληρώσουν αυτοί την ανταρσία. Τα εύκολα θύματα, τα ναυτάκια. Τους καπεταναίους τούς προστατεύουν τα γαλόνια.

Πίσω, στο πλοίο, που δεν βυθίζεται καν, ώστε να πεις ότι προκαλεί πανικό και ναυτία, θα μείνουν μόνο τα κορόιδα.

Το κορόιδο Σπανούλης, που θα μπορούσε να επικαλεστεί τον –υπαρκτό και αρκετά σοβαρό– τραυματισμό του και να πάει διακοπές με τη γυναίκα και το παιδί του, ύστερα από τόσα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας.

Το κορόιδο Ζήσης, που έχει νεογέννητο παιδί αλλά αποφάσισε να το αφήσει δύο μήνες στη λεχώνα, ξενιτεμένη μάνα του. Νιώθει, λέει, «χρέος». Ποιος του είπε ότι επιτρέπονται τα συναισθήματα;

Το κορόιδο Φώτσης, που παίζει κάθε καλοκαίρι από τα 16 του στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα και ρισκάρει τραυματισμούς ικανούς να του καταστρέψουν τη μεταγραφή στο Μιλάνο.

Το κορόιδο Κουφός, που ένα μήνα τώρα γράφει κάθε μέρα στο Twitter πόσο ενθουσιασμένος νιώθει για την επιστροφή του στην πατρίδα και προπονείται μόνος για να εμφανιστεί αντάξιος της αποστολής.

Το κορόιδο Σχορτσανίτης, που πιστεύει ότι η Εθνική είναι η καλύτερη βιτρίνα για την προσωπική του καριέρα, το χρυσό του καταφύγιο. Και μιλάει με δικαιολογημένη υπερηφάνεια για την Ιαπωνία και για το Κατοβίτσε.

Το κορόιδο Μπουρούσης, που απέσυρε τη βεβιασμένη δήλωση αποχώρησής του και θα παίξει κανονικά, με ραγισμένο πάλι δάχτυλο, αντί να αράξει στο Μιλάνο και να ψωνίζει τσάντες Prada για την κόρη του Μάκη.

Το κορόιδο Βασιλειάδης, που πέρυσι έβαλε τα κλάματα μόλις έμαθε ότι κόπηκε από τη δωδεκάδα για το Μουντομπάσκετ.

Το κορόιδο Καλάθης, που έχει το ΝΒΑ στο περίμενε, ενώ θα μπορούσε –με ισχυρά επιχειρήματα– να αρνηθεί για πάντα τις Εθνικές ομάδες ύστερα απ’ όσα τράβηξε στην Εφήβων του 2008.

Το κορόιδο Ζούρος, που πίστευε ότι θα κατέβαινε στο τραπέζι του Ευρωμπάσκετ με γεμάτη τράπουλα, αφού ενσαρκώνει το μοντέλο στο οποίο εδώ και χρόνια πίνουν νερό οι αθλητές. Αλήθεια, γιατί λοιδορούσαν τον Καζλάουσκας και πιο παλιά το συνεκτικό κρίκο που λέγεται Παναγιώτης Γιαννάκης; Για να πουλήσουν το διάδοχό τους;

Ας επιστρατευτεί, αν υπάρχει η δυνατότητα, κι εκείνος ο μαύρος ο Μπατίστ, που χρόνια τώρα παρακαλάει να παίξει στην Εθνική ομάδα της καινούριας του πατρίδας. Αυτός κι αν είναι το κορόιδο.

Εάν ανεβούν οι διεθνείς και φέτος στο βάθρο, που κάτι μου λέει ότι θα ανεβούν όπως ανέβηκαν το 2009 στο Κατοβίτσε, θα πρέπει να τους δώσουν όχι μετάλλια, αλλά από μία περικεφαλαία. Για να αποκτήσουν, έτσι, τον τίτλο που τους ταιριάζει: κορόιδα με περικεφαλαία.

Θα τους χειροκροτήσουν τότε, είτε κερδίσουν είτε χάσουν, τα αρχικορόιδα οι «Πελαργοί», που θα δώσουν και φέτος ένα τσουβάλι λεφτά για να ενισχύσουν μια ομάδα την οποία εγκαταλείπουν οι ίδιοι της οι παίκτες, σαν Σταχτοπούτα που κανένας δεν θέλει να την πάει στο χορό.

Κορόιδα ολκής είμαστε βεβαίως και εμείς, όσοι παρασυρθήκαμε από την ευφορία της τριετίας 2004-6 και νομίσαμε ότι η Εθνική μπάσκετ είναι ένα μόρφωμα που ξεπερνάει τον νεοελληνικό αυτισμό. Τη διαφημίσαμε ως μια ωραία, Ευρωπαία κυρία άξια ν’ αγαπηθεί από το κοινό που απεχθάνεται την καφρίλα του χειμώνα και διψάει για κάτι διαφορετικό. Εν τέλει, μας διέψευσε η ίδια η πορεία της.

Όχι. Δεν πρόκειται για κάποιο θαύμα. Η Εθνική μπάσκετ είναι μια ελληνική ομάδα που αποτελείται από Νεοέλληνες. Πονηρούς, αλλά και κορόιδα. Υπήρξε λίγο η βιτρίνα του αθλητισμού μας, αλλά σήμερα είναι ένας ακόμη πιστός καθρέφτης του.

ΥΓ. Για την περίπτωση Σχορτσανίτη, θα μου επιτρέψετε να κρατήσω μια επιφύλαξη μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Τα πράγματα μπορεί να μην είναι ακριβώς όπως φαίνονται. Αυτή τη στιγμή, 11.46 το μεσημέρι της Τετάρτης, γράφω με αρκετή σιγουριά ότι ο «Σόφο» τελικά θα κατέβει. Και φυσικά θα είναι ευπρόσδεκτος.