Μνημόνιο και μνημόσυνο

Όταν διαβάζω προαναγγελία εκλογών στον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό μού έρχονται στο νου τα μνημοσυνόχαρτα που κολλάνε στις κολόνες για τα «σαράντα» του μακαρίτη. Κι εντάξει, παλιά είχαν και χρηστική αξία γιατί στη γειτονιά λίγο πολύ ο ένας γνώριζε τον άλλον, οπότε γνώριζε και ποιον να συλλυπηθεί...

Τώρα που γίνεται της τρελής το πανηγύρι κι είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, ούτε το κεφάλι μας δεν σηκώνουμε. Κανείς δεν κοντοστέκεται μπροστά στις κολόνες για να διαβάσει έστω από περιέργεια ποιος κλείνει τα «σαράντα». Αλίμονο σε αυτόν που «έφυγε» αλλά και σε αυτόν που «έμεινε».

Έτσι και στον Παναθηναϊκό Α.Ο. Έχει γίνει η κηδεία, πάμε για τα «σαράντα» και ούτε που ασχολείται κανείς. Ούτε τα μνημοσυνόχαρτα δεν διαβάζουν για «τον μεγάλο μας Παναθηναϊκό».

Και πώς να τα διαβάσουν, όταν έχουν μπερδέψει τα μνημοσυνόχαρτα με τα μνημονιόχαρτα; Στις κολόνες είναι κολλημένα πλέον τα μνημονιόχαρτα με τις ημερήσιες περικοπές και τα «σαράντα μη». Τον «Παναθηναϊκό μας» θα σκέφτονται;

Εδώ και καιρό έχει πεθάνει ο Παναθηναϊκός Α.Ο. η αλλιώς Ερασιτέχνης. Κανείς Ερασιτέχνης δεν επιβιώνει πλέον. Πρέπει να είσαι επαγγελματίας σε όλα σου για να μπορέσεις να αντέξεις τον ανταγωνισμό και την πίεση, αλλιώς πήγες χαμένος.

Ο Παναθηναϊκός, φίλοι μου, έχει πεθάνει για περισσότερο από μια δεκαετία, όταν έγινε έρμαιο συγκεκριμένων ανθρώπων για συγκεκριμένες δουλειές. Τώρα πλέον δεν έχει σημασία για αυτούς τους ανθρώπους. Τον άφησαν με χρέη 4 εκατ. ευρώ και από εδώ πάν’ και οι άλλοι. Κι όμως, ενώ όλοι γνωρίζουν την αλήθεια κανείς δεν μιλάει με ονόματα, λογαριασμούς και διευθύνσεις.

Δυστυχώς τα τμήματα που θα πληρώσουν περισσότερο την κατάρρευση είναι του βόλεϊ, τα οποία «ευθύνονται» και για το μεγαλύτερο μέρος της «μαύρης τρύπας».

Το εξοργιστικό είναι πως μεγάλο μέρος του Τύπου σπεύδει να διευκρινίσει πως «ο Γιαννακόπουλος όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό έδωσε τα λεφτά για να πληρωθούν παίκτες και προπονητές της ομάδας βόλεϊ του Παναθηναϊκού αλλά τα λεφτά δεν πήγαν εκεί που έπρεπε».

Πού πήγαν δηλαδή τα λεφτά, ρε παιδιά, και πότε δόθηκαν τα λεφτά από τον Γιαννακόπουλο στο τμήμα του βόλεϊ;

Πότε πληρώθηκαν οι αθλητές και από ποιους; Αν πράγματι τα έδωσε ο Γιαννακόπουλος και δεν πήγαν εκεί που έπρεπε σημαίνει πως κάποιοι τα «έφαγαν». Κοινώς τα έκλεψαν. Καθαρά πράγματα. Γιατί να παίζουμε με τις λέξεις;

Πώς είναι δυνατόν όταν έφυγε ο Βλάσης Σταθοκωστόπουλος τον Μάιο του 2008 να πήγαν τα λεφτά εκεί που έπρεπε και να πληρώθηκαν παίκτες, προπονητές, φροντιστές, συνεργάτες και γήπεδα παρότι ο Βλάσης δεν ήταν μέσα στον Ερασιτέχνη;

Πώς είναι δυνατόν να εκτοξεύτηκαν τα χρέη στα δύο εκατ. ευρώ μόνο τα δύο τελευταία χρόνια;

Δηλαδή, έδωσε δύο εκατ. ευρώ ο Γιαννακόπουλος και οι διοικήσεις του Μιχάλη Κίτσιου και του Νίκου Ρισβά τα έφαγαν; Γιατί δεν βγαίνει κανείς από τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό να βάλει τα πράγματα στη θέση τους;

Και ποιος να βγει και ποιος να μπει και ποιος να μιλήσει και τι να πει...

Δεν σώνεται με τίποτα ο Παναθηναϊκός Α.Ο. κι αυτό που χρειάζεται είναι ένα μνημόνιο που θα αφορά μόνο το ταμείο του, αν και το προτιμότερο θα ήταν η «αποφράδα» λύση, δηλαδή το πρωτοδικείο και η στάση της αγωνιστικής δράσης των τμημάτων.

Μπορεί να σοκάρει μερικούς, αλλά είναι η μοναδική λύση για να ξηλωθούν τα πάντα και να χτιστεί κάτι από την αρχή. Ας κρατηθούν δύο-τρία τμήματα που κοστίζουν ελάχιστα και τα υπόλοιπα να αναστείλουν τη λειτουργία τους μέχρι να τακτοποιηθούν τα χρέη τους, να βρεθούν χρηματοδότες ή ικανοί παράγοντες που θα μπορέσουν να προσελκύσουν έσοδα, κόσμο, διαφημίσεις, χορηγίες και υποστηρικτές.

Με τα «τσονταρίσματα», τις «ξιφομαχίες», το παρακάλι και την επαιτεία στην ΠΑΕ και στην ΚΑΕ, δεν σώζεται ο σύλλογος. Ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να παρακαλάει κανέναν για να τον σώσει. Δεν το γράφει ούτε στο καταστατικό του ούτε στην ιστορία του· και όσοι τον ίδρυσαν αλλά και τον στήριξαν, έβαλαν πλάτη και περιουσίες για να τον κρατήσουν ψηλά στο πέρασμα του χρόνου, που είχε και οικονομικές κρίσεις και κοινωνικές κρίσεις και πολέμους και αδιέξοδα.

Μόνο αν οι διοικήσεις της ΠΑΕ και της ΚΑΕ πληρώσουν τα δικαιώματα που τους αναλογούν για τη χρήση του σήματος και του ονόματος και μόνο αν παραιτηθούν τα 83 μέλη του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού θα σωθεί ο σύλλογος. Αυτό είναι και το ελάχιστο που πρέπει να πράξουν όσοι είναι μέλη του και έχουν δικαίωμα ψήφου. Αν σέβονται τον Παναθηναϊκό, αισθάνονται μικροί για να τον βοηθήσουν αλλά μεγάλοι για να τον υπηρετήσουν, πρέπει να παραιτηθούν σήμερα το απόγευμα και να αφήσουν τον σύλλογο να βρει το δρόμο του μέσα από τις στάχτες του.