Να πω την αλήθεια, δεν σοκαρίστηκα κιόλας επειδή ο Βρύζας έκανε πίσω και δεν τήρησε την προφορική συμφωνία που είχε με τον Παναθηναϊκό. Όχι επειδή ένα καλό φιλαράκι μου από τη Θεσσαλονίκη μού έλεγε ξεκάθαρα και καθημερινά «ξέχασέ τον», αλλά γιατί ποτέ δεν είχα ψηθεί στην ιδέα του συγκεκριμένου ανθρώπου και ΚΥΡΙΩΣ γιατί ο μήνας γράφει ήδη 7 και ακόμη ψάχνουμε τεχνικό διευθυντή.

Το τελευταίο ήταν που πρωτίστως με έκαιγε και τα υπόλοιπα έπονται και είναι σχετικά. Τι (δεν) είχαμε, τι χάσαμε με λίγα λόγια, που έβαλα και στον τίτλο. Αφήστε δε που έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός σε μια περίοδο όπου η αβεβαιότητα δίνει και παίρνει και δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει το αύριο.

Εντάξει, καλή περίπτωση έδειχνε ο άνθρωπος, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα έκοβες φλέβες κιόλας αν δεν ερχόταν και αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνουν και οι Πράσινοι. Ιδίως από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε τόσο ο χαρακτήρας του, όσο και το πόσο εύκολα κωλώνει και αλλάζει γνώμη. ΤΕΤΟΙΟΥΣ στον Παναθηναϊκό ΔΕΝ θέλεις, οπότε μακριά από εμάς.

Αν υπάρχει μια μεγάλη ήττα στο θέμα Βρύζα για το Τριφύλλι, είναι ΜΟΝΟ επικοινωνιακή. Σύρθηκες για μέρες πίσω από έναν τεχνικό διευθυντή που επί της ουσίας δεν λέει κάτι σε σχέση με το βάρος που έχεις ως σύλλογος, έφαγες το σότο που σου είχε ρίξει ότι και καλά συμφωνήσατε, έβγαζες απίστευτη σιγουριά την ώρα που τα αρνητικά σενάρια έδιναν και έπαιρναν και στο τέλος έκατσες στο παγωτό. Αυτό είναι ένα θέμα, αλλά είμαι βέβαιος πως θα ξεχαστεί με το που ανακοινώσεις τον επόμενο.

Θεωρώ μάλιστα ότι δεν είναι δύσκολο να βρεις καλύτερο τεχνικό διευθυντή από τον Βρύζα και πιθανότατα ο Παναθηναϊκός θα το κάνει άμεσα. Και προσέξτε, δεν το λέω με τη λογική του τύπου που τον έφτυσε μια γκόμενα και λέει «έλα μωρέ με την πατσαβούρα, θα μου κάτσει κάποια καλύτερη», ούτε του κερατά που λέει «δεν βαριέσαι, όλες πουτάνες είναι». Με τη φωνή της λογικής και της πραγματικότητας σκέφτομαι. Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ, οπότε… καλή επιτυχία στον Ζήση Βρύζα στη συνέχεια της καριέρας του και πάμε παρακάτω διότι πολύ και κακώς ασχοληθήκαμε κιόλας.

Είτε πάρεις έναν από τους Νάνι ή Φαλκς που ακολουθούν στη σχετική λίστα, είτε κάνει τη δουλειά ο Φερέιρα που άλλωστε ήδη την είχε ξεκινήσει, είτε ο Σαμαράς, αυτή τη στιγμή το ίδιο μού κάνει. Πάνω-κάτω ίδιες περιπτώσεις μοιάζουν και οι τρεις και το μοναδικό επιπλέον προσόν που είχε ο Ζήσης ήταν η γνώση της ελληνικής πραγματικότητας. Χρειάζεται φυσικά και αυτό, ειδάλλως θα είναι σαν τον Φρέιτας που ένα μήνα μετά τον φώναζαν «ΣοκοΦρέιτας» και χασκογελούσε χωρίς να παίρνει χαμπάρι τι παίζεται, αλλά επαναλαμβάνω μην τρελαθούμε κιόλας.

Αν θέλετε τη γνώμη μου από αυτούς που βλέπω γύρω μου –και με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια– ο Βέλιτς μου μοιάζει ως ο ιδανικότερος. Και το λέω αυτό και από τα έργα του αλλά και από τις φορές που έχω μιλήσει μαζί του και έχω αντιληφθεί τη φιλοσοφία του και πώς σκέφτεται το όλο πράγμα. Επειδή όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να μπλέξεις με... άλλα θέματα, καλά κάνει ο Παναθηναϊκός και κοιτάζει αλλού, γιατί μπορεί να χάσει περισσότερα απ’ όσα θα κερδίσει.

Ας δούμε και τι χάσαμε. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο Βρύζας πρόλαβε να σταματήσει την μπάλα, να κάνει τον πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο, τον τεχνικό διευθυντή, τον βοηθό προπονητή, ε μην τον κάνουμε και εξπέρ και αναντικατάστατο! Ακόμη και ο ίδιος δεν πρέπει να έχει καταλήξει τι πραγματικά είναι ή μήπως κάνω λάθος; Παναθηναϊκός είσαι, δεν είσαι κανένα χωριουδάκι της Άνω Ραχούλας για να σε παίζει ο κάθε Βρύζας, οπότε το μοναστήρι να είναι καλά. Δεν σε θέλει μία, δεν τον θέλεις δέκα και η ζωή συνεχίζεται.

Ξαναλέω και κλείνω πως το θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι ότι σε τρεις εβδομάδες αρχίζει προετοιμασία και ακόμη ψάχνει τεχνικό διευθυντή, κάτι δηλαδή που έπρεπε να είχε γίνει μήνες τώρα. Με συν ή πλην μια μέρα ακόμη ούτε κερδίζεις ούτε χάνεις κάτι, αρκεί να επιλέξεις σωστά και όχι μέσα στον πανικό. Εδώ που φτάσαμε ίσως πάντως, ήταν και για καλό αυτό που έγινε διότι από τη συμπεριφορά του και μόνο ο Βρύζας έδειξε ΛΙΓΟΣ και ότι ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ για έναν σύλλογο σαν τον Παναθηναϊκό. Αυτά…