Έχεις ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ!

Το θέμα προπονητή οδεύει στην τελική ευθεία και η παραμονή του Ζεσουάλδο Φερέιρα φαίνεται πως είναι κοντά στην επικύρωσή της. Όσοι διαβάζετε το blog αυτό θα έχετε διαπιστώσει ότι η τοποθέτησή μου ήταν (και είναι) ξεκάθαρα υπέρ της ανανέωσης της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Πορτογάλου, ακόμη και όταν η ομάδα είχε πάρει την κάτω βόλτα. Ακόμη κι όταν πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν σίγουρη την απομάκρυνσή του.

Κατανοώ πως η συζήτηση είναι μεγάλη και ο καθένας θα έχει την άποψή του πάνω στο ζήτημα αυτό. Επομένως ΔΕΧΟΜΑΙ και την οποιαδήποτε αντίθετη άποψη, απλώς εδώ καταθέτω τη δικιά μου. Σαφώς και υπάρχουν φαν του συγκεκριμένου κόουτς, υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη και άλλοι που θέλουν να τον δουν να φεύγει από… χθες.

Έτσι είναι αυτά καθώς βρισκόμαστε σε μια χώρα που οι μισοί οπαδοί αλλά και οι δημοσιογράφοι έχουν τη λόξα να βλέπουν τον… εαυτό τους στον πάγκο, άρα και να κρίνουν ή ακόμη και να ισοπεδώνουν οποιονδήποτε άλλο. Σημεία των καιρών είναι αυτά, ωστόσο εμείς εδώ απλά γράφουμε τη γνώμη μας και άλλοι θα αποφασίσουν.

Παρότι δεν τρίψαμε τα μάτια μας με την μπάλα που είδαμε επί των ημερών του Πορτογάλου (αντιθέτως πολλές φορές… πονούσαν κιόλας) είμαι της άποψης ότι του οφείλεται μια δεύτερη ευκαιρία, υπό την έννοια ότι δεν τον είδαμε να δουλεύει υπό κανονικές συνθήκες. Δεν τον είδαμε να έχει τα «όπλα» που είχε αυτός που του πήρε και το πρωτάθλημα, δηλαδή ο Βαλβέρδε. Επομένως έχει μια σοβαρή δικαιολογία για όσα ΔΕΝ έδειξε και για τα οποία τον χρεώνουν οι αμφισβητίες του.

Τον Φερέιρα τον επέλεξε το φιλαράκι του ο Κάρλος Φρέιτας, το ραντεβού και τις διαπραγματεύσεις τις έκανε με τον Κώστα Αντωνίου και τις υπογραφές τις έβαλε με… κανονικό πρόεδρο, τον Νικόλα Πατέρα, την απουσία του οποίου πρόσφατα μνημόνευσε και ο Αλέξης Τζόρβας. Λίγες εβδομάδες μετά, έμεινε με τον Γόντικα να τρέχει και να μη φτάνει από τη Λίγκα ως τα αποδυτήρια και με το παρασκήνιο να τρώει τις σάρκες του Τριφυλλιού. Τι να κάνεις και τι να μαζέψεις από εκεί και πέρα;

Ο Πορτογάλος στο ξεκίνημά του έδειξε να μην ξέρει πού βρίσκεται και έκανε αρκετές «τρέλες», τις οποίες και πλήρωσε ο Παναθηναϊκός. Από τις γιορτές και μετά έβαλε τη σφραγίδα του σε ένα εντυπωσιακό come back, το οποίο διεκόπη με τη ΛΗΣΤΕΙΑ στο Καραϊσκάκη, σε μια βραδιά όπου το πρωτάθλημα θα μπορούσε να αλλάξει χέρια. Από εκεί και μετά, χρεώνεται αρνητικά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κρατήσει την ομάδα συγκεντρωμένη, άσχετα αν αυτό δεν ήταν εύκολο με όσα είδαν τα μάτια μας στον Πειραιά αλλά και τις προκλήσεις που ακολούθησαν.

Είδαμε λοιπόν σημάδια διάλυσης, είδαμε τους παίκτες να τα έχουν παρατήσει πλήρως και στο τέλος του πρώτου γύρου των πλέι οφ το θέμα να μην είναι αν θα κουνήσεις σεντόνι αλλά αν θα βγεις στο Γιουρόπα. Ο ίδιος πάντως ακόμη και τότε που τα «σενάρια τρόμου» έδιναν και έπαιρναν, φώναζε σε όλους τους τόνους ότι ο Παναθηναϊκός θα βγει δεύτερος. Και βγήκε. Δεν είναι επιτυχία, αλλά από τη στιγμή που η πρώτη θέση ΧΑΡΙΣΤΗΚΕ αλλού, δεν μπορούσες να περιμένεις τίποτα παραπάνω.

Στην άποψή μου για ψήφο εμπιστοσύνης στον Πορτογάλο συνηγορεί και κάτι άλλο. Ο αντικαταστάτης του. Αν είναι να διώξεις τον Φερέιρα για να πάρεις τον Δώνη, τότε νομίζω ότι η συζήτηση… τελειώνει. Μπορεί κάποια στιγμή το «τρένο» να φτάσει στο σημείο να θεωρείται έτοιμος να καθίσει στον πάγκο μιας τόσο μεγάλης ομάδας, όμως πιστεύω ότι η στιγμή αυτή αργεί ακόμη. Και απορώ πώς οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού μπήκαν στη διαδικασία όχι απλά να συζητήσουν μαζί του, αλλά να προχωρήσουν την κουβέντα με διευθύνσεις και ονόματα!

Για να μην το κουράζουμε, επαναλαμβάνω ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να δώσει δεύτερη ευκαιρία στον Φερέιρα ακόμη κι αν… αποτύχει. ΚΑΘΕ προπονητής (ιδιαίτερα αν έχει και το βιογραφικό του συγκεκριμένου) δικαιούται ένα δικό του καλοκαίρι, ώστε να φτιάξει ΑΥΤΟΣ την ομάδα και όχι να τη βρει έτοιμη όπως ο Νιόπλιας, ο οποίος κατόπιν δούλεψε επιτυχώς στην ψυχολογία, ή διαλυμένη όπως ο Πορτογάλος. Το θέμα βεβαίως είναι και τι «υλικά» θα έχει στη διάθεσή του ο Φερέιρα, αλλά αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση και θα τα πούμε λίαν συντόμως…