Επιγραμματικά…

Στο Σουόνσι το 1970 ξεκινάει το ένα κομμάτι της ιστορίας. Στις 10 Ιουνίου γεννήθηκε ο Κρίστοφερ Κόουλμαν στην παραλιακή πόλη της Ουαλίας. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα έρχεται το δεύτερο κομμάτι της ιστορίας. Τότε ήταν που έκανε το ντεμπούτο του σε ποδοσφαιρικό γήπεδο με την Swansea City, παρότι δεν ήταν η πρώτη ομάδα που επέλεξε. Ούτε το ποδόσφαιρο όμως ήταν το πρώτο άθλημα του διάλεξε. Ο Κόουλμαν ξεκίνησε, έφτασε μέχρι το ημιεπαγγελματικό επίπεδο στο ράγκμπι, άθλημα ιδιαίτερα δημοφιλές στη Μεγάλη Βρετανία.

Σε ηλικία 16 ετών ήρθε η στροφή στο ποδόσφαιρο και η πρώτη του επαγγελματική ομάδα ήταν η Μάντσεστερ Σίτι. Σύντομα, όμως, επέστρεψε στο σπίτι του για να ξεκινήσει την καριέρα του από τα χαμηλά. Ύστερα από τέσσερα χρόνια κι έχοντας φτάσει σε καλό επίπεδο για το ουαλικό ποδόσφαιρο, ήρθε η πρώτη μεταγραφή. Η Κρίσταλ Πάλας ξόδεψε περίπου 250.000 λίρες για να τον αποκτήσει με τη Σουόνσι να διατηρεί και κάποιο ποσοστό μεταπώλησης. Έπειτα από 143 εμφανίσεις και 16 γκολ πήρε μεταγραφή για την Μπλάκμπερν και παράλληλα χρίστηκε διεθνής με την Εθνική Ουαλίας.

Το ποσοστό μεταπώλησης έπιασε… τόπο, αφού η Μπλάκμπερν ξόδεψε συνολικά 2,8 εκατ. λίρες το 1995, χωρίς να τα αποσβέσει ποτέ. Ένα πρόβλημα τραυματισμού στον αχίλλειο δεν του επέτρεψε να παίξει περισσότερα από 28 παιχνίδια σε δύο χρόνια, όταν και αποφάσισε να… υποβιβάσει τον εαυτό του στη Φούλαμ. Τα λεφτά παρέμειναν σε υψηλό επίπεδο, αφού ο Μοχάμεντ Αλ Φαγέντ πλήρωσε 2 εκατ. λίρες για τον Κόουλμαν, ποσό ρεκόρ για ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Στο Λονδίνο θα ζούσε τα καλύτερά του χρόνια. Έγινε αρχηγός και οδήγησε την ομάδα στην Premier League, γνωρίζοντας ορισμένους ανθρώπους που θα σημάδευαν τη ζωή του.

Ο Κέβιν Κίγκαν και ο Ζαν Τιγκανά ήταν δύο εξ αυτών. Με τον Γάλλο προπονητή ετοιμαζόταν να ολοκληρώσει τη φρενήρη πορεία του με τη Φούλαμ και να παίξει στα σαλόνια του αγγλικού ποδοσφαίρου, ωστόσο μια άλλη φρενήρης πορεία διέκοψε την καριέρα του. Απότομα, επίπονα και βίαια…

Το «μαύρο» 2001!

Ο νέος χρόνος είχε μόλις ξεκινήσει. Για τον Κρις Κόουλμαν, όμως, επεφύλασσε κάτι πολύ χειρότερο και πιο δραματικό απ’ ό,τι όλοι εύχονται στην αλλαγή του έτους. Δύο 24ωρα μετά την Πρωτοχρονιά, στις 3 Ιανουαρίου του 2001, το αυτοκίνητό του θα ξεφύγει από την πορεία του. Η Τζάγκουαρ που οδηγούσε θα χτυπήσει στα προστατευτικά και θα γίνει συντρίμμια. Ο ίδιος θα επιζήσει από θαύμα, ωστόσο θα μείνει παγιδευμένος στο αυτοκίνητό του, μέχρι να μπορέσει η Πυροσβεστική να τον απεγκλωβίσει.

«Ένιωθα ότι το δεξί μου πόδι είχε διαλυθεί στο τρακάρισμα. Κατάλαβα αμέσως το μέγεθος της ζημιάς και δεν μπορώ καν να περιγράψω τον πόνο. Δεν με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή αν θα παίξω ξανά ποδόσφαιρο. Ούτε καν αν θα μπορώ να τρέχω. Η μόνη μου έννοια ήταν αν θα περπατήσω ξανά».

Οι γιατροί φρόντισαν γι’ αυτό. Μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο και μπήκε απευθείας στο χειρουργείο για να αποκατασταθεί η ζημιά. Μέσα σε μια εβδομάδα υποβλήθηκε σε πέντε επεμβάσεις για να μπορέσει να επανέλθει το πόδι του. Μέσα σε ένα μήνα νοσηλεύτηκε σε τέσσερα νοσοκομεία. «Υπήρχαν στιγμές που ο πόνος ήταν τόσο έντονος, που πίστευα ότι δεν θα αντέξω άλλη μέρα», παραδέχτηκε, ωστόσο είχε τη φλόγα μέσα του. Όχι μόνο για να περπατήσει και να τρέξει, αλλά για να παίξει ξανά ποδόσφαιρο.

Το πάλεψε. Επέστρεψε με τον καιρό στις προπονήσεις, έπαιξε σε έναν αγώνα αναπληρωματικών της Φούλαμ και έκλεισε την καριέρα του σε ένα ξεχωριστό βράδυ για την Ουαλία. Σε φιλικό στις 14 Μαΐου του 2002, όταν κέρδισε με 1-0 τη Γερμανία, ο Κόουλμαν πέρασε στον αγώνα ως αλλαγή. Ακόμα δεν είχε πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει την ενεργό δράση ή ορθότερα, να εγκαταλείψει την προσπάθεια να επιστρέψει στη δράση.

«Όταν είχα ξανά την μπάλα στα πόδια μου ένιωθα σαν εξωγήινος. Δεν μπορούσα όμως να κάνω τα πράγματα που έκανα πριν από το ατύχημα. Ήταν ενοχλητικό και εκνευριστικό. Πάντα έλεγα στον εαυτό μου ότι θα μου ‘ρθει ξανά. Σύντομα διαπίστωσα ότι δεν μπορούν τα πράγματα να γίνουν όπως ήταν πριν από το ατύχημα», θα περιγράψει καιρό μετά όταν είχε πάρει την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του. «Είχα φτάσει πολλές φορές κοντά στην απόφαση. Το γεγονός ότι έπαιξα στο ματς με τη Γερμανία, τα έκανε όλα να αξίζουν. Μου έδωσε την ευκαιρία να πω αντίο με θετικό τρόπο. Και θα είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτό».

Η… καίρια γνωριμία!

Λίγο πριν από το χτύπημα της μοίρας και το ατύχημα με το αυτοκίνητο, στην καθημερινότητά του βρέθηκε ο άνθρωπος που θα του άλλαζε την καριέρα. Ο Ζαν Τιγκανά τον κάλεσε κοντά του στη Φούλαμ και η προπονητική πορεία του Κρις Κόουλμαν θα ξεκινούσε το 2002. «Τον περιμένω και η πόρτα μου είναι ανοικτή, αν θέλει να δουλέψει μαζί μου. Είναι καλός άνθρωπος και έχει την υπευθυνότητα για να προπονεί σε υψηλό επίπεδο», θα πει τότε ο Γάλλος τεχνικός και έτσι θα γίνει.

Ο Ουαλός θα προστεθεί στο τεχνικό τιμ της Φούλαμ και λίγους μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2003, θα διαδεχτεί τον δάσκαλό του, στην προσπάθεια του αγγλικού συλλόγου να αλλάξει κάτι για να παραμείνει στην κατηγορία. Τα αποτελέσματα θα τον δικαιώσουν σε τέτοιο βαθμό που από υπηρεσιακός θα γίνει μόνιμος ένα μήνα μετά. Τον Μάιο του 2003 θα υπογράψει το συμβόλαιό του και θα γίνει ο νεαρότερος προπονητής στην Premier League.

Παρότι τα στοιχήματα ότι θα είναι ο πρώτος προπονητής που θα απολυθεί έδιναν και έπαιρναν, ο ίδιος θα υπογράψει επέκταση του συμβολαίου του στο φινάλε της σεζόν, με τη Φούλαμ να κατακτά την ένατη θέση. «Πολλοί που θεωρούνται ειδικοί κριτίκαραν την απόφασή μου να κρατήσω τον Κρις στην ομάδα. Μπορεί η πρώτη του σεζόν να εξέπληξε εκείνους που με περίμεναν στη γωνία, αλλά δεν ήταν έκπληξη για μένα», θα πει την ημέρα της υπογραφής ο Αλ Φαγέντ, ωστόσο όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Για τον Κόουλμαν και τη Φούλαμ ήρθε τον Απρίλιο του 2007.

Δεν έμεινε καιρό χωρίς δουλειά και πήρε μεγάλο ρίσκο μεταναστεύοντας στην Ισπανία το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου. Τα αποτελέσματα με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ δικαίωσαν τον ίδιο, αλλά και τον Τζον Τόσακ που τον είχε προτείνει στη διοίκηση της ισπανικής ομάδας. Θα παραιτηθεί τον Ιανουάριο του 2008 με ρεκόρ 8-5-7 και τους Βάσκους στην 5η θέση της βαθμολογίας, λόγω της κόντρας τους με τον πρόεδρο του συλλόγου Ινάκι Μπαντιόλα. «Στεναχωριέμαι που φεύγω από ένα τόσο σπουδαίο κλαμπ, ωστόσο τα πράγματα άλλαξαν με την άφιξη του Μπαντιόλα και βλέπαμε πλέον διαφορετικά τα πράγματα».

Ένα μήνα μετά, μία ακόμα ομάδα βρέθηκε να τον… αρπάξει. Η Κόβεντρι τον προσέλαβε στις 19 Φεβρουαρίου, με τον Ουαλό να υπογράφει για τριάμισι χρόνια. Ολοκλήρωσε μόνο τα δυόμισι εξ αυτών, αφού απολύθηκε τον Μάιο του 2010 λόγω των άσχημων αποτελεσμάτων της ομάδας. Τον περασμένο Δεκέμβριο έμοιαζε βέβαιο ότι θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Λάρισας. Κάποιες λεπτομέρειες ματαίωσαν τη συμφωνία και ίσως έτσι να ήταν το καλύτερο, αφού ήταν χαρτί που δεν κάηκε.

Η ζηλιάρα σύζυγος!

Μέσα σε πλειάδα δημοσιευμάτων για το ατύχημά του, για τις αρετές του ως ποδοσφαιριστή, για το μότο του ως ανθρώπου και την καριέρα του ως προπονητή, υπάρχει και η είδηση για την οικογενειακή του ζωή. Και είναι σίγουρα είδηση που ξεφεύγει απ’ τα συνηθισμένα. Η Μπελίντα Κόουλμαν, σύζυγος του Κρις από το 1993 και μητέρα των τεσσάρων παιδιών που έχουν αποκτήσει μαζί, αποφάσισε να βάλει κοριούς στο αυτοκίνητό του επειδή είχε υποψίες πως την απατά.

«Είναι πολύ δύσκολη στιγμή για μένα. Σας παρακαλώ να καταλάβετε ότι δεν θέλω να πω τίποτα. Θέλω μόνο να μιλήσω με το σύζυγό μου», έλεγε η ίδια όταν έγινε γνωστό το συμβάν στη διάρκεια που ο Κρις αφαιρούσε από το Range Rover του τους κοριούς αξίας 2.000 λιρών που είχαν τοποθετηθεί. «Μερικές φορές συμπεριφέρονται στους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές λες και είναι ροκ σταρ. Τους περιμένουν τόσες γυναίκες μετά το ματς», είχε πει η ίδια σε ανύποπτο χρόνο.

Η Μπελίντα μπορεί να έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για τον άντρα της. Η Λάρισα πάλι φαίνεται πως όχι. Γιατί ένας προπονητής κι ένας άνθρωπος που έχει περάσει τόσα, γνωρίζει πώς να κάνει πράξη το μότο του. «Ποτέ μην εγκαταλείπεις».