Εντάξει, δεν είναι και για πανηγύρια το 3-0 επί των Μπέων. Και δεν είναι, διότι επί της ουσίας δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από την υποχρέωση των παικτών του Παναθηναϊκού απέναντι στη φανέλα που φοράνε. Κι αυτό ήταν κάτι που μετά την κλοπή στο Καραϊσκάκη το είχαν ξεχάσει. Έδειξαν επιτέλους μια στοιχειώδη αντίδραση, ρε αδερφέ.

Αφού ξεπέρασαν το «ζόρικο» ξεκίνημα του ματς και τις 2-3 καλές (και κατά βάση προερχόμενες από μια κωμική άμυνα) ευκαιρίες της ομάδας του Βόλου, οι «πράσινοι» έβαλαν το πρώτο γκολ με την πανέξυπνη και στο «πατ κιουτ» εκτέλεση από τον Γκαρσία και από εκεί και πέρα η μηχανή πήρε μπροστά. Έτσι, όχι μόνο πέτυχαν δύο ακόμη τέρματα αλλά βασικά έπαιξαν κατά διαστήματα και όμορφο ποδόσφαιρο δείχνοντας πως τουλάχιστον έχουν ακόμη «σφυγμό», πως αντιδρούν και ανταποκρίνονται, έστω και καθυστερημένα.

Κάτι παραπάνω, είναι αλήθεια πως κανείς δεν περίμενε αυτή την εποχή. Ίσως μάλιστα να είδαμε και περισσότερα από τα προσδοκώμενα. Το θέμα βέβαια είναι γιατί έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ. Υπήρχε λόγος να κινδυνέψει ακόμη και το Γιουρόπα Λιγκ για να κάνεις το καθήκον σου; Και το (ξανα) λέω αυτό καθώς αν μιλάγαμε για τίποτα παίκτες της πλάκας, δεν θα 'χαμε και απαιτήσεις. Αυτοί όμως έχουν αποδείξει πως μπορούν, οπότε σε τρελαίνει όταν βλέπεις να τα γράφουν στον κόκορα. Kι αυτό είναι άσχετο από τη διοικητική ανυπαρξία που υπάρχει, είναι δεδομένη και συνάμα εξοργιστική.

«Ταμάμ» θα ήταν αυτό το ματσάκι με τον Βόλο για να βγεις μετά σαν παίκτης και να κάνεις τα παράπονά σου για τη μη προστασία της ομάδας. Το δίκιο σου βουνό, εφόσον όμως προηγουμένως είχες κάνει και εσύ τη δουλειά σου. Όχι όπως την περασμένη Κυριακή δηλαδή, που ήσουν εξοργιστικός και έχασες αυτά που είχες κερδίσει.

Α, είπα για προστασία και μου ήρθε στο μυαλό κάτι ακόμη. Μακάρι οι άνθρωποι που διοικούν τον Παναθηναϊκό να είχαν το ίδιο πάθος να προστατέψουν τη δική τους ομάδα με τον τρόπο που το έκαναν και με τον Μπέο.

Στο γήπεδο δεν πήγα, αλλά μου είπαν πως οι «πράσινοι» τον υποδέχτηκαν με τιμές... αρχηγού κράτους! Και προσοχή: δεν λέω γιατί τον προστάτεψαν. Λέω απλά γιατί τον άφηναν όλο αυτό το διάστημα να ξεφτιλίζει τον Παναθηναϊκό και (επί της ουσίας) δεν υπήρχε απάντηση. Νομίζω καταλαβαινόμαστε.

Σε ό,τι αφορά την επόμενη μέρα, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού διχασμένος και μπερδεμένος ξανά και ευρισκόμενος μέσα σε μια άρρωστη ατμόσφαιρα, περιμένει μια ευχάριστη διοικητική είδηση και μέχρι τότε οι οπαδοί τρώγονται μεταξύ τους.

Αποδοκιμασίες στα αντιβαρδινογιαννικά συνθήματα οι μεν, «έξω οι τσάτσοι του Βαρδινογιάννη» οι δε και ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Έχει κανείς μέτοχος να τους πει κάτι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ; Μέχρι να το μάθουμε, ας ελπίσουμε οι παίκτες του Τριφυλλιού να έχουν φέρει εις πέρας την τελευταία τους αποστολή και τουλάχιστον να κουνήσουν σεντόνι.