Ο τρίτος άνθρωπος

Στους δυο, λένε, τρίτος δεν χωρεί, αλλά αυτό ισχύει στις ερωτικές σχέσεις και όχι στο μπάσκετ, όπου πληρώνεται ακριβά. Το συνειδητοποίησε σήμερα ο Παναθηναϊκός που επί σαράντα λεπτά δεν βρήκε τρίτο πυλώνα (δίπλα στον Μπατίστ και στον Διαμαντίδη) στο επιθετικό παιχνίδι του, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός τον είχε διαθέσιμο και μάλιστα από πολύ νωρίς…

Στην ομώνυμη κατασκοπευτική ταινία («The third Man») του 1949, η υπόθεση εκτυλίσσεται στη μεταπολεμική Βιέννη που είναι χωρισμένη στα δύο. Στην μπασκετική εκδοχή του πράγματος, τον αντίστοιχο ρόλο υποδύθηκε ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, ο οποίος κράτησε τα μπόσικα εν τη απουσία (αλλά και παρόντος) του Μπουρούση και συν τοις άλλοις έπαιξε λίγο για τους χαμένους παίκτες του Ολυμπιακού: τον Νίλσεν, τον Νεστέροβιτς, τον Βασιλόπουλο, ακόμη και τον ωσεί παρόντα Πρίντεζη…

Στο τέλος της βραδιάς το… ιψενικό τρίγωνο του Ολυμπιακού επικράτησε του διπολισμού του Παναθηναϊκού και όχι μόνο: επικράτησε επίσης των επιθετικών ριμπάουντ (και των συνεπαγόμενων κατοχών και δεύτερων ευκαιριών των πρωταθλητών Ευρώπης), όπως επίσης και των ζητημάτων που ανέκυπταν στην επίθεσή του κάθε φορά –και τούτο συνέβη πολύ συχνά– που ο Ομπράντοβιτς διέταζε την εφαρμογή της (αγαπημένης του εσχάτως) ζώνης προσαρμογής 3-2.

Προτού αποκομίσει την ουσία, ο Ολυμπιακός είχε πλειοδοτήσει και στις εντυπώσεις: προηγείτο στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, δημιούργησε σερί, αλλά τα… λούστηκε κιόλας, ξαναστάθηκε όρθιος και εκτός από τον τρίτο άνθρωπο, σφράγισε την επιτυχία του και με κάμποσους άλλους παράγοντες: το καθαρό μυαλό του στα τελευταία λεπτά, δύο εξαιρετικές άμυνες του Μπουρούση, την τρέλα του Τεόντοσιτς κυρίως στη φάση του 66-64 (κόντρα στο σύστημα και στη λογική), αλλά και το ρίσκο του Ίβκοβιτς που χειροκρότησε τον Μίλος και αμέσως τον απέσυρε.

Ο Ολυμπιακός διατήρησε τα σκήπτρα του στο Κύπελλο, ο Τεόντοσιτς υπερασπίστηκε τον τίτλο του MVP, o γενναιόδωρος Παπαλουκάς τράβηξε μαζί του τον βασανισμένο Βασιλόπουλο για να σηκώσουν (όλοι) μαζί το τρόπαιο, ο Σπανούλης έφυγε από την παράταξη της ομάδας του για να κάνει high-five με τον Μπατίστ, ενώ ο Ομπράντοβιτς και οι παίκτες του παρέμειναν σε στάση προσοχής και χειροκρότησαν τους αιώνιους αντιπάλους τους την ώρα της απονομής.

Είναι ωραίες αυτές οι σκηνές, ειδικώς εάν επαναληφθούν στους τελικούς, ώστε να μπορέσει το μπάσκετ να ξεφύγει από την ασφυξία και να αποδείξει ότι δεν είναι κι αυτό… μπουρδέλο, κύριε Δώνη μου!