Το αντράκι που έγινε άντρας!

Δεν θυμάμαι αν σας έχω μιλήσει για τον Νικ Καλάθη... Είμαι και μιας ηλικίας, οπότε ξεχνώ εύκολα.

Είναι που λέτε ένα Ελληνόπουλο που γεννήθηκε στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού και παίζει μπάσκετ στο ΝCAA, στους Φλόριντα Γκέιτορς. Η ομάδα που κατέκτησε τα δύο προηγούμενα πρωταθλήματα έχασε όλα της τα αστέρια και υποχρεώθηκε να δώσει τα κλειδιά σε ένα άγουρο παιδί, που όμως ξεχειλίζει από ταλέντο. Παίζει και ο μεγάλος του αδελφός στα κολέγια, ο Πατ. Αυτόν εδώ τον λένε Νικ.

Τον πρωτοείδα να παίζει σε κάτι dvd που μου έστειλε ένας φίλος, ο Γιάννης Τάρκας. Τον ευχαριστώ και δημόσια, διότι μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω ιδίοις όμμασι τον παίκτη που μπορεί να γίνει ο επόμενος λαμπρός αστέρας του ελληνικού μπάσκετ. Βλέπει το γήπεδο όσο λίγοι, τρέχει σαν ρουκέτα, μοιράζει απίθανες πάσες, σκοράρει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, μαζεύει ριμπάουντ, είναι έξυπνος, αθλητικός, εργατικός, ένας πραγματικός μαέστρος.

Αν δεν καταλήξει στο ΝΒΑ, θα γίνει μήλον της Έριδος ανάμεσα στις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας. Προβλέπω ότι θα ξοδευτούν για χάρη του πολλά εκατομμύρια, ευρώ ή δολάρια. Αυτό που μ'ενδιαφέρει είναι να παίξει στην Εθνική ομάδα. Υποψιάζομαι ότι θα αφήσει εποχή.

Θυμάστε που σας τα 'λεγα πριν από 2-3 χρόνια; Το κείμενο που μόλις διαβάσατε είναι βεβαίως καινούριο και ψευδορετρό, δεν είμαι από αυτούς που παίρνουν παλαιά τους χειρόγραφα και τα πλασάρουν για φρέσκα, αλλά αισθάνομαι δικαιωμένος από την πρόοδο αυτού του παιδιού και δεν χάνω την ευκαιρία να το καταθέσω.

Οι εμφανίσεις του Νικ στη φετινή άνοιξη του Παναθηναϊκού, πρώτα στα προημιτελικά με την Μπαρτσελόνα και μετά στον αποψινό ημιτελικό του φάιναλ φορ δεν είναι παρά το χνούδι στο νεανικό του πρόσωπο: ο μικρός Νικ έγινε άνδρας. Ο Παναθηναϊκός κατατρόπωσε τη Σιένα χωρίς να πάρει από τον Δημήτρη Διαμαντίδη τίποτε εκτός από χαμαλοδουλειά. Να, κάτι τέτοια βλέπει ο Διαμαντίδης και λέει όχι στην Εθνική. «Υπάρχουν άλλοι ικανοί να πάρουν τη θέση μου», λέει.

Ο ίδιος Παναθηναϊκός που τον χειμώνα έμοιαζε κρεμασμένος σε ένα και μοναδικό καρφί, έχει αίφνης και δεύτερο δημιουργό στο παρκέ, ικανό να εκμεταλλευτεί θαυμάσια τους συμπαίκτες του, αλλά και να ψάξει τις δικές του φάσεις με θράσος ανάρμοστο για την περιορισμένη πείρα του. Μία και μοναδική φορά παρασύρθηκε απόψε, αλλά πήγε να φάει ξύλο από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Το σουτ του Καλάθη στο 61-52 ήταν αέρος-αέρος, η Σιένα το τιμώρησε με γρήγορο τρίποντο του Στόουνρουκ και ο Σέρβος μπούκαρε κατακόκκινος στο παρκέ για να αρπάξει τον μικρό Νικ. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του!

«Θα τον πετάξει έξω χωρίς δεύτερη κουβέντα», είπα στον διπλανό μου. Αλλά διαψεύστηκα πανηγυρικώς. ο Ομπράντοβιτς πέρασε τον Νικ γενεές δεκατέσσερις, αλλά τον άφησε στο παρκέ. Έχει εμπιστοσύνη στην ομάδα του και ο Καλάθης είναι πλέον πλήρες μέλος της. Όχι πια δόκιμο.