Η κρεβατομουρμούρα του Μεσίνα!

21ο ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑΣ

ΠΟΤΕ: Παρασκευή 2 και Κυριακή 4 Μαΐου 2008. ΠΟΥ: Pabellon Deportivo, Μαδρίτη. ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: ΤΣΣΚΑ Μόσχας... ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Απόντες για έκτη φορά στα χρονικά του θεσμού. ΜVP: Τρέιτζαν Λάνγκτον

Ύστερα από 41 ολόκληρα χρόνια, το φάιναλ φορ τράβηξε κατά Μαδρίτη μεριά. Το 1967, όταν η πρωτεύουσα της Ισπανίας φιλοξένησε τη δεύτερη διοργάνωση του (παλιού) φάιναλ φορ, πρωταθλήτρια Ευρώπης είχε αναδειχθεί η Ρεάλ, νικώντας στον τελικό την (υπερασπιζόμενη τα σκήπτρα του 1966) Σίμενταλ Μιλάνο, ενώ τώρα ήλθε πάλι η σειρά της ΤΣΣΚΑ. Δυο χρόνια μετά τον θρίαμβό τους στην Πράγα και δώδεκα μήνες μετά την ήττα τους από τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα, οι Μοσχοβίτες είχαν αυτή τη φορά για τυχερό νούμερο τους το «6»: έκτη σερί συμμετοχή σε φάιναλ φορ και έκτο τρόπαιο στην ένδοξη ιστορία τους, (πάνω πλέον από τη Βαρέζε και τη Μακάμπι)!

Τι κρίμα που MVP δεν βγήκε ο Νίκος Ζήσης, που φορούσε τη φανέλα με το Νο 6!!!

Η ΤΣΣΚΑ προκρίθηκε στο φάιναλ φορ αποκλείοντας τον Ολυμπιακό παρά την αναπάντεχη ήττα που γνώρισε στον πρώτο αγώνα, προϊόν του buzzer beater του Λιν Γκριρ. Ωστόσο, οι Ρώσοι επέδραμαν σαν καμικάζι στον Πειραιά, ισοφάρισαν τη σειρά σε 1-1 και πήραν την πρόκριση στο τρίτο ματς, στη λήξη του οποίου ο συνάδελφος (από ΤΑ ΝΕΑ) Γιάννης Λαμπίρης είχε το... θράσος να ρωτήσει τον Μεσίνα πώς αισθάνεται που δεν θα αντιμετωπίσει τη Μαδρίτη τον Ομπράντοβιτς! Ο Έτορε τον αγριοκοίταξε και όντας σεσημασμένος για την αθυροστομία του, του απάντησε: «Εγώ απολαμβάνω μια μεγάλη επιτυχία κι εσύ με ρωτάς αυτό για να μου σπάσεις τα αρχ...α;»

Εντέλει αποδείχτηκε ότι ο Λαμπίρης είχε υποβάλει καίρια ερώτηση, διότι στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό, ο δαφνοστεφής πλέον Έτορε το 'πε από μόνος του: «Η γυναίκα μου, η Λάουρα, όταν καθόμαστε τα βράδια στο σπίτι και κουβεντιάζουμε, μου λέει ότι είμαι καλός προπονητής, αλλά ο Ομπράντοβιτς είναι καλύτερος! Οφείλω να συμφωνήσω μαζί της, γιατί ναι μεν έχω περισσότερες νίκες στα μεταξύ μας ματς, αλλά χάνω στους τελικούς». Φαίνεται πώς εκείνη την ώρα ο Μεσίνα έβλεπε στη γυάλινη σφαίρα του τι θα συνέβαινε (και) ύστερα από έναν χρόνο στο Βερολίνο!

Το έκτο τρόπαιο της ΤΣΣΚΑ ήταν το τέταρτο για τον Μεσίνα, το δεύτερο για τον Παπαλουκά και το πρώτο για τον (σύντροφό του στη Μόσχα) Ζήση. Μάλιστα το γιόρτασαν όλοι μαζί σε ένα πριβέ πάρτι που είχε κλείσει η ΤΣΣΚΑ σε εστιατόριο-κλαμπ της Μαδρίτης. Ο μόνος που έλειπε από αυτό το γλέντι ήταν ο JR Xόλντεν, ο οποίος είχε κανονίσει δικό του πάρτι, σε μια αίθουσα του ξενοδοχείου Εurobuilding. Άλλωστε το (ξανα)σήκωνε η περίσταση: αυτή η πόλη (όπως και για τους γηγενείς συμπαίκτες του) ανακαλούσε στον πρώην παίκτη της ΑΕΚ (όπως και στους νέους... συμπατριώτες του) συγκλονιστικές αναμνήσεις από το Ευρωμπάσκετ της προηγούμενης χρονιάς, στο οποίο η Ρωσία κατέκτησε τον τίτλο και μάλιστα με το δικό του αλησμόνητο σουτ δύο δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του τελικού με την Ισπανία.

Στον ημιτελικό πάντως οι Μοσχοβίτες τα βρήκαν μπαστούνια κόντρα στην Ταού και επιβλήθηκαν χάρη στην καλύτερη διαχείριση των λεπτομερειών και στη σφραγίδα που έβαλε με 2/2 βολές ο Σισκάουσκας (ερχόμενος με την κεκτημένη ταχύτητα του τίτλου με τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα) εξίμισι δευτερόλεπτα πριν από το τέλος. Στον άλλο ημιτελικό, η Μακάμπι επέστρεψε από το -18 και σε πείσμα των στατιστικών, νίκησε τη Σιένα με ήρωες τον γερόλυκο Σαρπ και τον Βραζιλιάνο Γκαρσία.

Παρεμπιπτόντως η Μακάμπι είχε σώσει την παρτίδα του φάιναλ φορ χάρη στην αφέλεια των παικτών της Ρεάλ, οι οποίοι δεν έκαναν φάουλ στον Χαλπερίν στη λήξη του κρίσιμου ματς του Τop-16 και του επέτρεψαν να ισοφαρίσει. Οι Ισραηλινοί νίκησαν στην παράταση με 103-100 και χάρη σε αυτή την εκτός έδρας νίκη προκρίθηκαν ως πρώτοι (στην ισοβαθμία με τον Ολυμπιακό) στα πλέι οφς, όπου απέκλεισαν την Μπαρτσελόνα.

Ο τελικός άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, διότι στο πρώτο ημίχρονο κατεγράφησαν οκτώ αλλαγές στο προβάδισμα κι άλλες τόσες ισοπαλίες, αλλά στη συνέχεια η Μακάμπι έμεινε επί πεντέμισι λεπτά χωρίς πόντο και η ΤΣΣΚΑ χάρη στην υπεροχή της σε ποιότητα και στους αυτοματισμούς της επιβλήθηκε άνετα με 91-77. Αντιθέτως εξελίχθηκε σε θρίλερ και κρίθηκε στην παράταση ο μικρός τελικός, στον οποίο η Σιένα νίκησε την Τάου με τον ΜακΙντάιρ (12) και τον Πριχιόνι (11) να δίνουν ρεσιτάλ μοιράζοντας συνολικά 23 ασίστ!

Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ

1. ΤΣΣΚΑ Μόσχας

2. Μακάμπι Τελ Αβίβ

3. Μοντεπάσι Σιένα

4. Τάου Θεράμικα Βιτόρια

ΟΙ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ

ΤΣΣΚΑ-ΤΑΟΥ 83-79

ΤΣΣΚΑ: Παπαλουκάς 10, Ζήσης, Σμόντις 14, Σισκάουσκας 16, Χόλντεν 15, Άντερσεν 16, Λάνγκντον 9, Γκόρι 3, Βαν ντεν Σπίγκελ, Χριάπα.

ΤΑΟΥ: Πριχιόνι 3, Ρακότσεβιτς 19, Βιδάλ, Πλάνινιτς 17, Τελέτοβιτς 3, Σίνγκλετον, Σπλίτερ 17, Μάικλ 11, Μακ Ντόναλντ 9.

ΜΑΚΑΜΠΙ-ΜΟΝΤΕΠΑΣΙ 92-85

ΜΑΚΑΜΠΙ: Μπάινουμ 13, Σαρπ 17, Βούιτσιτς 2, Ελιγιάχου 8, Μόρις 13, Μπουρστέιν, Κάσπι, Γκαρσία 19, Μπλου (Μπλούθενταλ) 11, Κάμινγκς, Μπατίστα 2, Χαλπερίν 7.

ΜΟΝΤΕΠΑΣΙ:Μακ Ιντάιρ 26, Ιλιέφσκι 5, Εζέ 2, Καραρέτο, Σάτο 17, Θόρντον 10, Κρ. Λαβρίνοβιτς 17, Ντίνερ 3, Ρομέρο, Στόουνρουκ 5.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ

ΜΟΝΤΕΠΑΣΙ-ΤΑΟΥ 97-93 (παράταση, 79-79)

ΜΟΝΤΕΠΑΣΙ: Μακ Ιντάιρ 16, Ιλιέφσκι 6, Εζέ 4, Καραρέτο 4, Σάτο 15, Θόρντον 14, Κρ. Λαβρίνοβιτς 19, Ρες, Ντίνερ 7, Ρομέρο, Στόουνρουκ 12

ΤΑΟΥ: Πριχιόνι 5, Ρακότσεβιτς 10, Βιδάλ 3, Πλάνινιτς 5, Τελέτοβιτς 14, Γιασάιτις 5, Σίνγκλετον 13, Σπλίτερ 15, Μάικλ 16, Μακ Ντόναλντ 7.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ

ΤΣΣΚΑ-ΜΑΚΑΜΠΙ 91-77

ΤΣΣΚΑ: Παπαλουκάς 12 (3/4δ., 1/4τρ., 3/4β., 2ρ., 4ασ., 2λ.), Ζήσης, Σμόντις 13 (1/3δ., 1/4τρ., 8/9β., 8ρ., 3ασ.), Σισκάουσκας 13 (1/6δ., 1/4τρ., 8/8β., 4ρ., 2ασ.), Χόλντεν 14 (1/4δ., 3/7τρ., 3/4β., 3ασ., 2κλ., 2λ.), Άντερσεν 13 (5/11δ., 1.1τρ., 5ρ.), Λάνγκντον 21 (2/2δ., 4/5τρ., 5/6β., 7ρ., 1ασ., 2κλ.), Γκόρι 2, Βαν ντεν Σπίγκελ 3, Χριάπα. Κόουτς: Μεσίνα

ΜΑΚΑΜΠΙ: Μπάινουμ 23 (5/8δ., 2/5τρ., 7/10β., 2ρ., 4ασ., 1κλ., 5λ.), Σαρπ, Βούιτσιτς 2 (5ρ.), Ελιγιάχου, Μόρις 13 (3/4δ., 2/4τρ., 1/2β., 7ρ.), Κάσπι 9, Γκαρσία 2 (5ρ., 2ασ., 3κλ., 3λ.), Μπλου (Μπλούθενταλ) 5, Κάμινγκς, Μπατίστα 14 (5/9δ., 4/4β., 7ρ.), Χαλπερίν 9 (2/3δ., 0/2τρ., 5/5β.). Κόουτς: Σερφ.

Διαιτητές: Κουκουλεκίδης (Ελλάδα), Ιερεθουέλο (Ισπανία), Ντοζάι (Κροατία)

Η ΜΑΔΡΙΤΗ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

· ΚΩΔΙΚΟΣ: «Εκτοριάδα»! Ο Ομηρος έγραψε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, αλλά στη Μαδρίτη εκτυλίχθηκε το έπος του Μεσίνα. Ο Ιταλός προπονητής υπήρξε ο απόλυτος πρωταγωνιστής του φάιναλ φορ για ένα σωρό λόγους: για την τεράστια συμβολή του στην κατάκτηση του έκτου τίτλου της ΤΣΣΚΑ, για την τέταρτη δική του κούπα (ισοφαρίζοντας τον Φεράντιθ, τον Γκομέλσκι και τον Μάλκοβιτς), για τις δηλώσεις του, που η μία ήταν καλύτερη από την άλλη, για το οικογενειακό δράμα που (ξανα)βίωνε, ακόμη και για την ανανέωση του συμβολαίου του που οι Ρώσοι την ανακοίνωσαν λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του τελικού!

· Ο ΩΡΑΙΟΣ: Το Σάββατο το βράδυ, στο καθιερωμένο γκαλά, ο Ραμούνας Σικάουσκας ανακηρύχθηκε MVP της σεζόν και 24 ώρες αργότερα του πήρε το σκαλπ ο συμπαίκτης του, Τρέιτζαν Λάνγκντον! Ο Αμερικανός γκαρντ κινήθηκε σε χαμηλούς τόνους στον ημιτελικό, αλλά πήρε... φωτιά στον τελικό και καθάρισε την μπουγάδα με 21 πόντους (6/7 σουτ εντός παιδιάς), 7 ριμπάουντ και κανένα λάθος. Αυτό θα πει κρύο αίμα από την Αλάσκα!

· Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ: Ο Ζόραν Πλάνινιτς, αν και τι 'ν' ο κάβουρας (της τρίτης θέσης) , τι 'ν' το ζουμί του! Ο Κροάτης γκαρντ, το πεπρωμένο του οποίου θα τον έφερνε την επόμενη χρονιά στη Μόσχα ως αντι-Παπαλουκά, αστόχησε σε λέι απ στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας του μικρού τελικού (σκορ 79-79). Στην παράταση η Σιένα νίκησε με 97-93 και η Τάου βγήκε τέταρτη, ολοκληρώνοντας το σερί των αποτυχιών της σε τέσσερα φάιναλ φορ στη σειρά!

· Ο ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΗΡΩΑΣ: Ακόμη και αν αδικείται με τον χαρακτηρισμό απροσδόκητος, ο Ντέιβιντ Αντερσεν υπήρξε όντως το κρυφό όπλο του Μεσίνα. Στον δραματικό ημιτελικό με την Ταού ο Αυστραλός φόργουορντ πέτυχε 16 πόντους με 8/8 δίποντα, στον τελικό με τη Μακάμπι έβαλε 13, συμπεριλαμβανομένου ενός πραγματικού «big shot»: του τριπόντου με το οποίο η ΤΣΣΚΑ προηγήθηκε με 56-47 και έκοψε μια και καλή τον αέρα των Ισραηλινών.

· ΠΗΓΑΝ ΤΣΑΜΠΑ: Το +18 (36-18) με το οποίο προηγήθηκε στο 15' , οι 17 παραπάνω επιθέσεις, τα έξι περισσότερα κλεψίματα και τα μόλις επτά λάθη που έκανε η Σιένα στον ημιτελικό με τη Μακάμπι. Όλα αυτά πήγαν στο βρόντο, διότι οι Ιταλοί έπεσαν σε τρικυμία και ναυάγησαν από τις τρύπες που άνοιξαν στο πλεούμενό τους ο αειθαλής (και ρέκορντμαν τίτλων στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, με 23, εκείνη την εποχή) Ντέρικ Σαρπ και ο Βραζιλιάνος Άλεξ Γκαρσία, που με τις... κωλοτούμπες του ανέτρεψε το σκηνικό και έδωσε το δικαίωμα στον Σερφ να πει ότι «η καρδιά του είναι τόσο μεγάλη που φτάνει από το Ρίο ντε Τζανέιρο μέχρι το Τελ Αβίβ»!

· ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Έντεκα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του τελικού κι ενώ όλα είχαν κριθεί, ο Παπαλουκάς όρμησε πάνω στον Μεσίνα, τον αγκάλιασε, τον φίλησε στο... φαλακρό πεδίο του κεφαλιού του και του είπε: «Πριν από δυο χρόνια στην Πράγα, όταν ήμασταν πάνω στο βάθρο, μου είπες να μη διανοηθείς να φύγω από την ΤΣΣΚΑ. Ε, τώρα, ήλθε η σειρά μου να σου πω να μη διανοηθείς να φύγεις από την ΤΣΣΚΑ». Η πλάκα είναι ότι ενώ ο Μεσίνα παρέμεινε άλλη μία σεζόν στην τεχνική ηγεσία της ΤΣΣΚΑ και έφυγε μετά το φάιναλ φορ του Βερολίνου, αυτός που την έκανε ήταν ο Παπαλουκάς, ο οποίος παλιννόστησε στον Ολυμπιακό!

· Η ΓΚΑΦΑ: Η απουσία του Παναθηναϊκού του Ολυμπιακού, και δεν εννοώ τον αποκλεισμό τους στο Top-16 και στα πλέι οφς αντιστοίχως , αλλά τη μη εκπροσώπησή τους στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο περιθώριο του φάιναλ φορ. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης δεν παρέστη στην τελετή ανακήρυξης των πενήντα κορυφαίων προσωπικοτήτων στα χρονικά της Ευρωλίγκας (όπως επίσης ο Νίκος Γκάλης και ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού Παναγιώτης Γιαννάκης) και ο Δημήτρης Διαμαντίδης απουσίασε από την απονομή των βραβείων της χρονιάς λόγω του αγώνα των πλέι οφς με την Ολύμπια Λάρισας...

· ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Ποιος χάρηκε περισσότερο για τη νίκη της ΤΣΣΚΑ επί της Μακάμπι στον τελικό: ο Μεσίνα ή ο Γκέρσον; Ο Πίνι ήταν παρών στη Μαδίτη συν γυναιξί και τέκνοις (τρεις κόρες, ζωή να 'χουν, μάλιστα τη μικρή την κουβαλούσε στο καρότσι), αλλά η βεντέτα του με τον Σβι Σερφ είναι παροιμιώδης. Οι δυο τους έχουν να πουν «καλημέρα» από το 1997, όταν ο Γκέρσον σχολίαζε επικριτικά τον Σερφ για τις εμφανίσεις της εθνικής ομάδας του Ισραήλ, ενώ τρία χρόνια αργότερα συνέβη το τελειωτικό κτύπημα: την παραμονή ενός αγώνα Μακάμπι Τελ Αβίβ-Χάποελ Ιερουσαλήμ στον οποίο θα βρίσκονταν αντιμέτωποι, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Πίνι πώς προετοιμάζεται και τι περιμένει από τη μάχη ανάμεσα σε δυο μεγάλα μυαλά του μπάσκετ, για να πάρει την εξής απάντηση: «Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά δεν καταλαβαίνω ποιος είναι το δεύτερο μεγάλο μυαλό». Συν τοις άλλοις, ο (λατρεμένος μας) Τσβίκα είχε να αντιμετωπίσει και τον πόλεμο από τον Όντεντ Κάτας, τον οποίο λίγους μήνες νωρίτερα είχε διαδεχθεί στον πάγκο της Μακάμπι, ενώ συνεργαζόταν μαζί του ως τεχνικός σύμβουλος. Την παραμονή του φάιναλ φορ σε μια εκπομπή του Channel 10, ο Κάτας δήλωσε ότι «το να αποκαλεί κάποιος τον Σερφ προπονητή του μπάσκετ αποτελεί μεγάλο κομπλιμέντο». Βάρα κι άλλο!

· Η ΑΤΑΚΑ: Εδώ κανονικά θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί πληθυντικός, διότι αυτό το φάιναλ φορ έβριθε από ατάκες, κυρίως διά στόματος Μεσίνα, άλλωστε η συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό θα διαιωνίζεται ως μνημείο! Απλώς διαλέγω αυτό που είπε σχολιάζοντας την ήττα των συμπατριωτών του στον ημιτελικό με τη Μακάμπι. «Το 2008 είναι μια χρονιά επετείων: η ΤΣΣΚΑ γιορτάζει τα 85 χρόνια από την ίδρυσή της, οι Ισραηλινοί τα 60 χρόνια από τη σύσταση του κράτους τους, η Τάου συμπληρώνει 20 χρόνια συνεργασίας τους με τον ίδιο χορηγό και μόνο η Σιένα δεν είχε κάποια γιορτή για να την εκμεταλλευθεί»!

· ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: Κι αυτό υπήρξε έργο Μεσίνα, άλλωστε το φάιναλ φορ του 2008 μνημονεύεται ως δική του υπόθεση. Μετά τη νίκη (στη φάση του Top-16) της ΤΣΣΚΑ επί της Ρόμα που επιτεύχθηκε χάρη σε ένα λυτρωτικό τρίποντο του Λάνγκντον, ο Έτορε είδε τους παίκτες του στα αποδυτήρια στενοχωρημένους, σχεδόν απογοητευμένους από την απόδοσή τους. Δεν είπε τίποτε, αλλά το επόμενο πρωινό έφτιαξε ένα μονόλεπτο βίντεο, στο οποίο παρουσίαζε κατά σειρά το off balance τρίποντο του Σαρπ κόντρα στη Ζαλγκίρις (με το οποίο η Μακάμπι είχε προκριθεί in extremis στο φάιναλ φορ του 2004), τους πανηγυρισμούς των Ισραηλινών μετά τη συντριπτική νίκη τους στον τελικό επί της Σκίπερ και το τρίποντο του Λάνγκντον κόντρα στη Ρόμα, ενώ έκλεινε με μια κάρτα που έγραφε «ΤΣΣΚΑ, καλή τύχη στη Μαδρίτη»! Συν τοις άλλοις, ο Μεσίνα φρόντισε να αποφορτίσει τους παίκτες του από την πίεση με μια μνημειώδη συγνώμη που τους ζήτησε για ένα προηγούμενο λάθος του: «Πέρυσι στην Αθήνα πριν από τον τελικό με τον Παναθηναϊκό σάς άγχωσα πολύ, ζητώντας σας να θυμηθείτε πόσο υπέροχα είχαμε νιώσει όλοι μας το 2006 στην Πράγα. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος μου και νιώθω την ανάγκη να σας ζητήσω να με συγχωρήσετε, έστω και καθυστερημένα»!

· ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Είναι απίκο! Τρία χρόνια μετά την ανακήρυξη του σε MVP του φάιναλ φορ της Μαδρίτης, ο (απόφοιτος του Ντιουκ και) μαθητής του Σιζέφσκι εξακολουθεί να αγωνίζεται στην ΤΣΣΚΑ, με την οποία τη σεζόν 2010-11 είχε μέσο όρο 8.3 πόντους και 2.2 ριμπάουντ, αλλά μόλις 22.9% στα (αγαπημένα του) τρίποντα.

· ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ... Εδώ ήρθαμε, που λένε και στο σινεμά, διότι στη Μαδρίτη εκτυλίχθηκε η συγκλονιστικότερη σκηνή, της οποίας έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυς στα 23 φάιναλ φορ. Μια ανθρώπινη, δραματική, σχεδόν ανατριχιαστική σκηνή, που συνέβη δέκα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του τελικού και είναι συνέχεια εκ του προηγουμένου. Αφού άκουσε ό,τι του είπε ο Παπαλουκάς -και ενώ ο τελικός παιζόταν ακόμη-ο Μεσίνα έφυγε τρέχοντας από τον πάγκο του, πέρασε μπροστά από τον πάγκο της Μακάμπι, αγκάλιασε εγκαρδίως τον Σερφ, χαιρέτισε τους παίκτες της Μακάμπι και με ένα σάλτο βρέθηκε στην τρίτη σειρά της εξέδρας, για να εκπληρώσει κάτι σαν τάμα που το σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή και το έπραξε ακαριαία: ήθελε να μοιραστεί τη συγκίνησή του μαζί με τη μητέρα του, τη σύζυγό του, τον γιο του και κυρίως τη χήρα νύφη του. Την επομένη του τρίτου αγώνα των πλέι οφς με τον Ολυμπιακό, είχε πεθάνει από καρκίνο ο αδερφός του, που ταυτόχρονα ήταν και... μπατζανάκης του, διότι είχαν παντρευτεί ύυο αδερφές και εκείνη την άγια ώρα ο Μεσίνα δεν σκέφτηκε τίποτε άλλο παρά το προσωπικό και οικογενειακό χρέος του.

· ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ... Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να (μην) ξεχάσω από αυτό το φάιναλ φορ, άλλωστε έχουν περάσει μόλις τρία χρόνια και δεν χρειάζεται καν να καταφύγω στα αρχεία μου. Πρώτα απ' όλα δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό μου η χαρά και η υπερηφάνεια για την επιτυχία του Παπαλουκά και του (πρωτάρη σε φάιναλ φορ) Νίκου Ζήση, που μάλιστα δήλωνε «πόσο πολύ με έχει βοηθήσει ο Θοδωρής». Εκεί, στη μικτή ζώνη ορμήσαμε αμέσως όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι, συμπεριλαμβανομένων του Γιώργου Σιγάλα ο οποίος σχολίαζε το φάιναλ φορ για την τηλεόραση του ΣΚΑΪ και του Φώτη Κατσικάρη που ήταν προπονητής στη Βαλένθια.

> Θυμάμαι ακόμη την τσατίλα κάποιων οπαδών του Παναθηναϊκού, που (αστειευόμενοι βεβαίως και όχι σοβαρολογώντας) δεν συγχωρούσαν τον Ομπράντοβιτς για το... σότο που τους έριξε όταν τον συνάντησαν την παραμονή του τελικού της Αθήνας στο Κολωνάκι και τον ρώτησαν τι θα γίνει με την ΤΣΣΚΑ. «Για αύριο», τους είχε πει γελώντας ο Ζέλικο, «δεν ξέρω, αλλά του χρόνου στη Μαδρίτη θα το σηκώσουμε οπωσδήποτε». Ε, του έμελλε να (τηρήσει την υπόσχεσή του και να) το σηκώσει οπωσδήποτε έναν χρόνο αργότερα στο Βερολίνο...

>Μεσούντος του Φάιναλ Φορ η ΝΙΚΕ παρουσίασε ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια, τα Hyperdunk,που ζύγιζαν μόλις 370 γραμμάρια και μάλιστα στη βιτρίνα φιγουράριζαν δυο ζευγάρια αφιερωμένα σε Έλληνες παίκτες: το THEO EB MVP για χάρη του Παπαλουκά και το Papous 17 (ελέω των 17, μέχρι τότε, ετών υπηρεσίας στον Παναθηναϊκό) προς τιμήν του Αλβέρτη!

> Οι αναμνήσεις της παλιάς εποχής ξαναγύρισαν δύο φορές στη Μαδρίτη. Πρώτα την Παρασκευή, όταν παρέλασαν πάνω στο παρκέ μερικές από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες στην ιστορία του μπάσκετ, στο πλαίσιο της εκδήλωσης που διοργάνωσε η Ευρωλίγκα στα πρότυπα του ΝΒΑ at Fifty, στο Αll Star Game του 1997 στο Κλίβελαντ. Από ελληνικής πλευράς συμπεριλήφθηκαν σε αυτή την τιμητική επιλογή οι Γιαννάκης, Γκάλης, Αλβέρτης, Παπαλουκάς και ο διαιτητής Κώστας Ρήγας. Την επόμενη μέρα παίχθηκε η δεύτερη πράξη νοσταλγίας με την ευκαιρία ενός αγώνα παλαιμάχων ανάμεσα στη Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το ματς υπήρξε ωδή στο μπάσκετ, καθώς οι Κροάτες (με προπονητή τον Μπόζα) επιβλήθηκαν με 111-96, πρωτοστατούντος του Ντίνο Ράτζα, που πέτυχε 32 πόντους και «κατέβασε» 20 ριμπάουντ!

> Όντας παρελθόν στη διάρκεια της σεζόν από τον Ολυμπιακό, ο Γκέρσον έκλεβε την παράσταση όπου κι αν εμφανιζόταν ή ακόμη και εν τη απουσία του! Στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου των προπονητών, την παραμονή των ημιτελικών, κάποια στιγμή ο Μεσίνα δεν άντεξε τη συμβατικότητα των πραγμάτων και είπε από το μικρόφωνο: «Αυτή η συνέντευξη είναι τόσο politically correct που καταντάει βαρετή. Φαίνεται λοιπόν πόσο πολύ μας λείπει ο Πίνι»! Όλοι έβαλαν τα γέλια, κάποιοι μάλιστα από μας χειροκροτήσαμε κιόλας, ενώ την ίδια στιγμή ο Πίνι αριβάριζε στη Μαδρίτη ως θεατής και δήλωνε ότι “μου λείπει πολύ ο Ζέλικο, μα γιατί δεν ήρθε;”»

> Αντιθέτως, η συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό όχι μόνο δεν ήταν βαρετή, αλλά τράβηξε κιόλας σε μάκρος και ξεπέρασε τη μία ώρα! Εις μάτην η συντονίστρια στο πάνελ, Κίρστεν Χάακ, ζητούσε από τους δημοσιογράφους να συντομεύουν, μάλιστα τουλάχιστον πέντε φορές προανήγγειλε «last question, please», αλλά κανείς δεν της έδινε σημασία, καθώς όλος ο κόσμος κρεμόταν από τα χείλη του Μεσίνα. Εκείνη η συνέντευξη Τύπου εξελίχθηκε σε αυτοβιογραφία και κυρίως σε ψυχογράφημα του Ιταλού προπονητή, που αποκάλυψε τα πάντα: Από το ότι οιστρηλάτησε τον εαυτό του και την ομάδα του διαβάζοντας αποσπάσματα από ένα βιβλίο που πραγματεύεται την οικοδόμηση της δυναστείας των Μπουλς (εξ ου και το συμπέρασμά του ότι «από μια πλάκα ως έναν σοβαρό καβγά μέσα στα αποδυτήρια, πάντοτε πρέπει να έχουμε κάτι για να ασχολούμαστε») μέχρι τα γέλια του για τα σενάρια ότι εγκαταλείπει την ΤΣΣΚΑ και αναλαμβάνει την Μπαρτσελόνα, διώχνοντας τον Σάβιτς και παίρνοντας μαζί του τον Σμόντις και τον Άντερσεν! Από τη συγγνώμη του «γιατί βλέπετε κάθε χρόνο στο πάνελ τους ίδιους προπονητές, οπότε λογικό είναι να μας βαρεθήκατε», μέχρι τον αυτοσαρκασμό του για το πώς αντέχει στη Μόσχα: «Επί τρεις μήνες δεν είδα ούτε μια φορά τον ήλιο κι όταν η γυναίκα μου πήγε μαζί με το παιδί για τα Χριστούγεννα στην Ιταλία, φοβήθηκα ότι δεν θα ξαναγύριζαν και θα με άφηναν αμανάτι στην παγωνιά. Χθες, λίγο προτού απαντήσω στην ΤΣΣΚΑ, τη ρώτησα τι θέλει να κάνουμε του χρόνου και ενώ περίμενα ότι θα μου ζητήσει να τα μαζέψουμε και να φύγουμε, μου είπε ότι προτιμά να κάνω καλά τη δουλειά μου και να μένουμε ενωμένοι και ευτυχισμένοι σε δύσκολες αλλά γνωστές συνθήκες, παρά να κάνω μια καινούργια αρχή και να έχουμε μεν περισσότερο ήλιο, αλλά και μεγαλύτερη πίεση»!

> Στην... ολονύκτια συνέντευξη Τύπου ζήτησα από τον Μεσίνα να μου πει ποιους θεωρεί ως πυλώνες στην επιτυχία μιας ομάδας και επειδή η απάντηση ήταν σαφέστατη την αναδημοσιεύω: «Αμυντική επιθυμία, μοίρασμα της μπάλας χωρίς τον κακώς νοούμενο εγωισμό και τη ζήλια, σωστή διανομή ρόλων από τον προπονητή, που πρέπει να λειτουργεί όπως ο διευθυντής μιας ορχήστρας και να την κατευθύνει ώστε τα μέλη της να συγχρονίζονται και να μη βγάζουν φάλτσα»!