Το νου σας δηλαδή. Να μας φοβερίσει βγήκε ο Μπάμπης, τη στιγμή που η ΑΕΚ δεν είναι ούτε στην Άλφα ένα ούτε στην Άλφα δύο. Στην Άλφα ενάμισο είναι, αλλά η απειλή, απειλή. Θα μεγαλουργήσει! Θα μου πείτε, και γιατί δεν μεγαλουργεί τόσα χρόνια; Για έκπληξη το βαστάει; Για να 'χουμε το φόβο της;

Είτε τον έχουμε είτε όχι τον φόβο της, πλέον έχουμε αποκτήσει κι άλλους φόβους με αυτήν την απίστευτη υπόθεση που γελοιοποιεί ακόμα περισσότερο το έτσι κι αλλιώς αστείο πρωτάθλημα μπάσκετ των ...δύο ομάδων, όπου κάποιες άλλες ομάδες παρακαλάνε να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται τα κλαίει-ωχ γιατί άμα περάσουν ένα γύρο δεν θα έχουν λεφτά να πληρώσουν τους παίκτες!

Ωστόσο, το χειρότερο είναι πως πλέον θα φτάσουμε στο σημείο να πηγαίνουμε στο γήπεδο και να μην κοιτάμε τι γράφει στο τέλος το ταμπλό, γιατί αυτό είναι το τελευταίο που έχει σημασία. Αφού όλα κρίνονται μετά στις δικαστικές αίθουσες. Γιατί να πανηγυρίσεις ή να στεναχωρεθείς από ένα αποτέλεσμα; Κανονικά πρέπει να φεύγεις βουβός από το γήπεδο και να περιμένεις την απόφαση του αθλητικού δικαστή για να βγεις στους δρόμους μια Πέμπτη μεσημέρι σαν τον παλαβό και να το πανηγυρίσεις. Ή να γυρίσεις σεκλετισμένος στο σπίτι μια Παρασκευή σούρουπο και να τσακωθείς με τη γυναίκα σου επειδή υποβιβάστηκες δυο βδομάδες μετά τη λήξη του πρωταθλήματος.

Σαν κάτι κουλτουριάρικες ταινίες θα καταλήξει ο ελληνικός αθλητισμός. Που πας στο σινεμά, βλέπεις το έργο, δεν καταλαβαίνεις τίποτα, βγαίνεις έξω, το σκέφτεσαι μια-δυο μέρες και μετά διαβάζεις την κριτική του Δανίκα για να πάρεις απόφαση αν σου (του) άρεσε ή όχι.

Κι επειδή η ένταση και τα συναισθήματα που προκαλεί ο αθλητισμός πολλές φορές μας προσφέρουν ηδονή και οργασμούς (αυτά δεν γράφουν και οι αθλητικές φυλλάδες;), μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να μετατρέψουμε και το σεξ σε ...μπάσκετ; Τι εννοεί ο ποιητής; Να κάνεις την πιτσικουλιά με το αίσθημα και να μην αποφασίζεις αν ήταν καλό ή κακό το ...άλμα, αλλά να το γράφεις σε ντιβιντί και να το πηγαίνεις σε κριτική επιτροπή. Να σου λένε «άξιος, άξιος, έτοιμος για το επόμενο κάστινγκ της Τζούλιας» ή «άστο, παλικάρι μου, γύρνα το χαρτί από την ανάποδη και τράβα κατά Συγγρού μεριά μήπως βγάλεις κανένα μεροκάματο».

Σαν τον παλιό γείτονα, τον Τάσο του Σέσκουλα, που του άρεσε να ακούει τον «Αχιλλέα από το Κάιρο» του Τουρνά, επειδή «είναι κάτι παιδιά που δεν γίνονται άντρες» και δεν γίνονται ούτε και γυναίκες. Αυτός είχε βάλει σκοπό να γίνει το ένα από τα δύο κι αφού άντρας δεν γινόταν να γίνει, όταν τον συναντήσαμε με τον Φώτη μετά από χρόνια στην Αθήνα, είχε γίνει ...Τερέζα. Η Τερέζα του Σέσκουλα, δηλαδή.

Την έπιασε τότε ο Φώτης πρόγραμμα και τη ρώταγε αν κατουράει όρθια και την πείραζε για τον πισινό της «που δεν θα χώραγε ούτε στη μεγάλη πολυθρόνα που είχε ο Μπάφας στον καφενέ». Η Τερέζα, βέβαια, χρόνια στο κουρμπέτι, τού είχε πληρωμένη απάντηση: «Εμένα ο πισινός μου βγάζει σπίτια και αυτοκίνητα, ενώ ο δικός σου μόνο κουράδες». Μεγαλούργησε η Τερέζα, αλλά ο Φώτης είχε πάντα τον τελευταίο λόγο: «Εκεί, μωρή, το είχες παρκαρισμένο το φορτηγάκι του Μαστρομανέλου και το ψάχναμε τόσα χρόνια;»!

Κλείνοντας την παρένθεση, να σημειώσω πως η ΑΕΚ σε αυτή την υπόθεση με τον Ηλυσιακό έχει τα δίκια της. Όπως και όλες οι ομάδες της Άλφα ένα, όπως πιθανότατα και τα Τρίκαλα που υποβιβάστηκαν πέρσι και ενδέχεται να έπαιξαν ολόκληρη χρονιά σε λάθος κατηγορία! Αυτά, βέβαια, εφόσον αποδειχθεί η ενοχή του Ηλυσιακού και τελεσιδικήσει η υπόθεση. Όμως, αν όντως ισχύουν όσα ισχυρίζεται η ΑΕΚ και αποδέχθηκε ο αθλητικός δικαστής, δεν θα έπρεπε να υπάρξει και καμιά παραίτηση από Εσάκε μεριά ή από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού; Πού κοιτάγανε ολόκληρη χρονιά και τι περίμεναν; Να πέσει η ΑΕΚ για να θυμηθεί ο Μπάμπης ποιος είναι ιδιοκτήτης του Ηλυσιακού και τι δουλειά κάνει ο Ντόντος με το μηχανάκι;

Πάντως, το σημαντικό αυτή τη στιγμή για την Ελλάδα δεν είναι ούτε η υπόθεση του Ηλυσιακού ούτε οι απειλές περί «μεγαλουργήματος», αλλά ούτε και το αγγούρι του Δουνουτού που μας μπαίνει κάθε μέρα όλο και πιο βαθιά εκεί που έχει η Τερέζα το ...πάρκινγκ.

Δεν μας τρομάζουν ούτε ο Μπάμπης ούτε τα νέα μέτρα. Έχουμε βασιλικό γάμο, κυρίες και κύριοι. Αυτά είναι τα σοβαρά, που λέει κι ο Λαζόπουλος. Να δούμε τα παντρολογήματα ενός παλικαριού που η σημαντικότερη δουλειά που έχει κάνει στη ζωή του, είναι να πάει στην τουαλέτα μόνος του. Ελπίζω του-λάστιχον εκεί να ...μεγαλουργεί και να βγάζει σπίτια και αυτοκίνητα όπως η Τερέζα.

Μέχρι να βρει η ΑΕΚ το δρόμο της για να μεγαλουργήσει, να βρούμε κι όλοι μαζί τον δικό μας για να μην ασχολούμαστε με επαγγελματίες γαμπρούς και να βρει το ντιβιντί μου το δρόμο του προς τον καναπέ της Τζούλιας, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...