Κομμάτι που έλειπε

Πρέπει να ήμουν από τους ελάχιστους δημοσιογράφους που είχαν πιστέψει στο ταλέντο του Σάμαρη, πριν καν έρθει στον Ολυμπιακό-τα γραπτά άλλωστε μένουν.

Οπότε η εξέλιξη της μεταγραφής του στην Μπενφίκα μου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία χαρά γιατί το παιδί με το σπαθί του έφτασε σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο, από την άλλη λύπη γιατί στον Ολυμπιακό τον χαρήκαμε μόνο μία σεζόν. Αλλά εδώ μιλάμε για πάνω από 10 εκ. Ευρώ, ε;…

Από εκεί και πέρα, μία άλλη μεταγραφή, η επικείμενη του Ντουρμάζ, φέρνει μεγάλη ικανοποίηση. Πολύ απλά, γιατί ένας αριστεροπόδαρος εξτρέμ, γενικά ένας αριστεροπόδαρος παίκτης για τις θέσεις πίσω από το σέντερ φορ, ήταν κομμάτι που έλειπε από την ομάδα. Όπως είχα επισημάνει και στο παρελθόν, τόσο ο Αφελάϊ, όσο κι ο Ντοσεβί κι ο Φουστέρ κι ο Γκαζαριάν κι ο Κολοβός είναι κατά βάση δεξιοπόδαροι επιθετικογενείς παίκτες, όπως βεβαίως κι ο Τσόρι με το Σαβιόλα, που παίζουν πίσω από τον κεντρικό κυνηγό.

Οπότε, για μία καλύτερη ισορροπία χρειάζονταν ένας αριστεροπόδαρος τέτοιος παίκτης. Αλλά το πιο σημαντικό είναι άλλο: ούτως η, άλλως έλειπε από την ομάδα ένας ακόμη επιθετικός, που θα κινείται κι από τα άκρα, αλλά κι από τον άξονα, από αυτούς τους παίκτες που λέμε πως έχουν το «κάτι» παραπάνω, που μπορούν με μία κίνησή τους, με μία ντρίμπλα, ένα σουτ η, μία πάσα, να κάνουν τη διαφορά.

Ο Γκαζαριάν κι ο Κολοβός πήραν τις ευκαιρίες τους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι καλοί επιθετικοί (ο δεύτερος είναι και πλήρους μέλλοντος), όμως δεν έδειξαν, να το πω έτσι, «απόλυτη ετοιμότητα» για τα δεδομένα του Ολυμπιακού. Χρειάζονταν κι άλλος ένας παίκτης πιο έτοιμος μαζί με Αφελάϊ και Ντοσεβί, καθότι μην ξεχνάμε ότι ο 33άρης πια Φουστέρ έχει κάνει πολλά χιλιόμετρα κι όλο και πιο εύκολα βγάζει τραυματισμούς-άρα έχει ανάγκη «διαχείρισης», για να πάρει η ομάδα ό,τι όντως πολύτιμο μπορεί να δώσει ακόμη.

Τώρα, ο Ολυμπιακός, που αποδεικνύει ότι 'βλέπει' τα κενά του και σπεύδει να τα καλύψει επενδύοντας μάλιστα σε παίκτες σε καλή ηλικία, έχει μία πραγματικά πολύ αξιόλογη τετράδα για τα πλάγια της επίθεσής του (Αφελάϊ, Ντοσεβί, Ντουρμάζ, Φουστέρ). Και, προσέξτε, κι οι τέσσερις αυτοί παίκτες παίζουν με την ίδια ευκολία το ρόλο του μεσοεπιθετικού! Οι δε δύο πρώτοι ακόμη και το ρόλο του δεύτερου επιθετικού.

Ό,τι ακριβώς θέλει ο Μίτσελ! Ποιοτικούς παίκτες, να κάνουν περισσότερες από μία δουλειές…