Ηταν από εκείνες τις όχι και τόσο συχνές φορές που μία ημέρα ρουτίνας στο γραφείο μετατρέπεται σε εξαιρετική απόδραση. Φυσικά και δεν μπορείς να αρνηθείς μία απρόσμενη επίσκεψη στη Μαδρίτη, ακόμα και εάν ουσιαστικά πρόκειται για μία ημέρα. Πόσο μάλλον όταν οι εκεί «υποχρεώσεις» σου έχουν να κάνουν με τη Ρεάλ. «Να έχεις μαζί σου και ποδοσφαιρικά, γιατί θα παίξετε με κάποιους παίκτες», ήταν η συμβουλή από την υπεύθυνη της αποστολής. Αμέσως η φαντασία οργίασε με ποδιές στον Σέρχιο Ράμος και τάκλιν στο γόνατο του Κριστιάνο! Τελικά τέτοια καλούδια -καθότι έπεται και ο τελικός του Champions League- δεν υπήρξαν. Ωστόσο, το ταξίδι με τη NIVEA MEN που από πέρσι είναι χορηγός της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν εξαιρετικό και περιλάμβανε ένα σωρό διαφορετικές εμπειρίες. Ενα ταξίδι στα άδυτα της Βασίλισσας και στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», το οποίο πρέπει να κάνει κάθε οπαδός της, αλλά και κάθε ένας που... ψάχνεται με αυτό που αποκαλούμε «ποδοσφαιρικό τουρισμό».

Αμέσως μετά την προσγείωση στην ισπανική πρωτεύουσα, επισκεφτήκαμε το προπονητικό κέντρο του συλλόγου, το «Βαλβεμπέμπας». Το πρώτο που είδαμε μπροστά μας ήταν οι Κριστιάν Μπέιλ, Ισκο, Λούκα Μόντριτς, Ντάνιελ Καρβαχάλ και Μαρσέλο, τους πρωταγωνιστές δηλαδή της νέας καμπάνιας για τα προϊόντα Sensitive της NIVEA MEN με 0% αλκοόλ. Και οι πέντε ήταν χαλαροί, αρκετά προσιτοί και είχαν διάθεση για χαβαλέ, ώστε να βγάλουν μαζί μας φωτογραφίες. Αντί όμως στη συνέχεια να ντριμπλάρω κάποιον από αυτούς, βρέθηκα στο χορτάρι του προπονητικού να παλεύω να περάσω έναν πιτσιρικά από τα τμήματα υποδομής της Ρεάλ. Σημασία όμως δεν είχε ποιος ήταν απέναντι μου, αλλά το ότι πατούσα τούτη την υπέροχη πρασινάδα και είχα τη δυνατότητα να παίξω έστω και για λίγο μπαλίτσα σε εκείνο το μέρος.


Η επόμενη... δύσκολη «υποχρέωση» με τη NIVEA MEN ήταν να δειπνήσουμε στο εστιατόρια του «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Πρώτο τραπέζι στη τζαμαρία και εικόνα μέσα στο γήπεδο, για να νιώσουμε πως παρακολουθούν τους αγώνες ο Φλορεντίνο Πέρεθ και η VIP παρέα του. Το καλύτερο όμως ήταν αυτό που θα ακολουθούσε το πρωί: η κανονική επίσκεψη στο θρυλικό γήπεδο και στο μουσείο του. Προσωπικά το είχα ξανακάνει, αλλά είναι από τα πράγματα που επαναλαμβάνεις και που κάθε φορά είναι και καλύτερα. Δεν χρειάζεται να υποστηρίζεις Ρεάλ, για να ανατριχιάσεις και μόνο που αντικρίζεις απ' έξω επιβλητικό το οικοδόμημα.

Μπαίνοντας μέσα όμως η περιήγηση με τον ξεναγό, ξεκινάει με πρώτη την εκπληκτική θέα από το πάνω διάζωμα. Εκεί αισθάνεσαι δέος, πριν εισέλθεις στα ενδότερα του μουσείου. Κάθε βήμα συνοδεύεται από τη λυρική φωνή του τενόρου και ξακουστού οπαδού της Ρεάλ, Πλάθιδο Ντομίνγκο. Παντού επικρατεί σκοτάδι και σχεδόν όλοι οι τοίχοι αποτελούν από μόνοι τους οθόνες αφής, μετατρέποντας όλο το μουσείο σε ένα tablet που προβάλει την ιστορία του τεράστιου αυτού συλλόγου. Οι μη γνώστες ακούν τον ξεναγό. Οσοι όμως ξέρουν, δεν μπορούν να συγκρατηθούν και ακολουθούν μαγεμένοι την εναλλαγή ήχων και εικόνων που μεταφέρουν τον επισκέπτη στο χοροχρόνο του ποδοσφαιρικού μεγαλείου.

Από τα πρώτα που αντικρίζει κανείς, είναι ένας touch τοίχος με όλους τους μεγάλους παίκτες που φόρεσαν τη λευκή φανέλα. Εκεί συναντάς μεταξύ των εκλεκτών και τον νυν προπονητή του Ολυμπιακού, Μίτσελ. Λίγο πιο κάτω εμφανίζονται μπροστά σου κάτι σάλπιγγες που έχουν σχήμα κάτι μεταξύ χωνιού και σαξόφωνου. Επικρατεί απόλυτη ησυχία και το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι ακουμπήσεις το αυτί σου στην άκρη τους, να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις. Ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές περιγραφές φάσεων σε μεταφέρουν νοερά από την εποχή του Αλφρέδο Ντι Στέφανο, στο βολ πλανέ του Ζινεντίν Ζιντάν στη Γλασκόβη έως και τα Clasicos με τη Μπαρτσελόνα.

Και εάν δεν έχεις ανατριχιάσει μέχρι εκεί ή βλέποντας τα άπειρα και κάθε λογής τρόπαια που προσπερνάς στο διάβα σου, δεν γίνεται να μην αισθανθείς το απόλυτο δέος μπροστά στις εννιά κούπες με τα μεγάλα αυτιά. Για τους μπασκετικούς βέβαια υπάρχει και η αντίστοιχη προθήκη με τα οκτώ Πρωταθλητριών. Ωστόσο, το πιο έντονο συναίσθημα εξαπολύεται λίγο πριν το τέλος της εσωτερικής βόλτας. Σε μία τεράστια οθόνη παίζει ένα βίντεο με στιγμές από το παρελθόν και το Σήμερα. Η τρίχα σηκώνεται και φορτίζεσαι συγκινησιακά (σ.σ.: το ξαναλέω: δεν χρειάζεται να είσαι Ρεάλ. Εγώ δεν είμαι και το ίδιο ακριβώς είχα αισθανθεί στο μουσείο της Μπαρτσελόνα).

Σειρά έχουν τα αποδυτήρια. Μπροστά σου έχεις τις ντουλάπες των αστεριών και μπορείς να ακολουθήσεις τα βήματα που οδηγούν από τη φυσούνα στον αγωνιστικό χώρο. Το γήπεδο είναι άδειο, αλλά εσύ έχεις ακόμα τους ήχους από τον κόσμο που άκουσες νωρίτερα. Πατάς το χορτάρι και κλείνεις τα μάτια ξανά, για να ακούσεις να σε αποθεώνουν. Επειτα, μπορείς εάν θέλεις να αλλάξεις τροπάριο. Μπορείς να γίνεις Ζοσέ Μουρίνιο ή Κάρλο Αντσελότι. Να δώσεις οδηγίες από τον πάγκο ή να θυμώσεις με κάποια ερώτηση στην αίθουσα τύπου. Βρίσκεσαι για λίγο σε έναν από τους Αγίους τόπους των ποδοσφαιρικών ονείρων σου και μπορείς να είσαι όποιος θες!

Το τελευταίο που έχεις την ευκαιρία να κάνεις, είναι ένα τελικό πέρασμα από τη μπουτίκ. Μόνο που εκεί θα δεις τη συγκίνηση που ένιωσες πριν να μετατρέπεται σε τσουχτερό εμπόριο. Ολα είναι πανάκριβα και εσύ οφείλεις να πέσεις θύμα στο βωμό του modern football. Και εάν όμως δεν αγοράσεις πολλά, δεν υπάρχει λόγος να στεναχωρηθείς. Στην επιστροφή στο σπίτι η βαλίτσα μπορεί να μην έχει παραφουσκώσει από δώρα (σ.σ.: η δική μας ήταν, αλλά από δώρα της NIVEA MEN) αλλά δεν πειράζει. Αρκεί που το μάτι χόρτασε εικόνες και το μυαλό γέμισε αναμνήσεις που θα σε συνοδεύουν για μία ζωή.

Ευχαριστούμε την ομάδα της NIVEA MEN (Αρτεμις Γκαραγκάνη, Αρτεμις Ιωνίδου, Μαρία Καραπλή) που φρόντισαν για τα πάντα σε αυτή την άρτια και πολύ όμορφη εμπειρία...