Το αύριο άργησε μια μέρα

Tην πολύτιμη νίκη επί της Φενέρμπαχτσε ο Παναθηναϊκός την οφείλει στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Την οφείλει, επίσης, στον κόσμο του και στον πρόεδρό του. Την οφείλει, τέλος, στον Φραγκίσκο Αλβέρτη, στους παίκτες του και στον προηγούμενο προπονητή του. Περισσότερο απ’όλους, δικαιούται τα εύσημα ο «Ζοτς». Χωρίς αυτόν, θα είχε πολύ μικρότερες πιθανότητες.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πού το πάω. Σχεδόν όλοι οι θεατές του χθεσινού αγώνα ένιωσαν το βλέμμα τους υγρό, όπως αυτό του ίδιου του Ομπράντοβιτς. Οι εφημερίδες γέμισαν με προκατασκευασμένα κλισέ για τσιμέντα που ράγισαν και σίδερα που έλιωσαν, αλλά το έμπειρο μάτι διέκρινε και κάτι άλλο, μία παράμετρο που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.

Το πείσμα της ομάδας που ένιωσε την υπερηφάνεια της προσβεβλημένη και τον σπόρο της αμφισβήτησης να καλλιεργείται ακόμα και από επίσημα χείλη.

«Διάβολε, είμαστε και εμείς εδώ. Η ζωή συνεχίζεται και μετά τον Ομπράντοβιτς. Εχουμε και τώρα καλή ομάδα, καλύτερη από αυτή του δασκάλου. Κατακτήσαμε το νταμπλ και ρίξαμε στο καναβάτσο τον δις πρωταθλητή Ευρώπης χωρίς να έχουμε τον Ομπράντοβιτς στο τιμόνι. Δεν χρειάζεται να νοσταλγούμε σε τέτοιον βαθμό το χθες, υπάρχει και σήμερα στον Παναθηναϊκό, υπάρχει και αύριο. Ο Ομπράντοβιτς έδινε τις οδηγίες αλλά εμείς βάζαμε τα καλάθια».

Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Το πάθος των παικτών του Παναθηναϊκού, αλλά και του Αλβέρτη που είναι τοτέμ ισάξιο με τον άνθρωπο που χθες κατενίκησε, πήγασε από τον πειραγμένο τους εγωισμό. Πώς αισθάνεται ένας προπονητής, πρωτάρης έστω, όταν 20 χιλιάδες άνθρωποι γύρω του απαιτούν την πρόσληψη ενός ανταγωνιστή; Τι είδους μήνυμα πέρασε στα αποδυτήρια της ομάδας η επίσημη ευχή για άμεση επιστροφή του Ομπράντοβιτς;

Σπανίως έχω δει τόσο παθιασμένο τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, τον Μάικ Μπατίστ και τον Αντώνη Φώτση. Πανηγύριζαν κάθε τους επιτυχία στο παρκέ σαν να έπαιζαν ευρωπαϊκό τελικό. Ο Παναθηναϊκός έπιασε καταπληκτική απόδοση ξεπερνώντας και τη λειψανδρία του. Η Φενέρ, πάλι, έπαιξε πλήρης. Και ρεζιλεύτηκε.

Ο Μάικ Μπράμος, από τους λίγους που δεν πρόφτασαν να συνεργαστούν με τον Ομπράντοβιτς, είδε την αντίπαλη άμυνα να τον υποτιμά σε βαθμό ασυγχώρητο και εκδικήθηκε με 7/8 τρίποντα. Ο νεοσύλλεκτος Ζακ Ράιτ αφέθηκε να δράσει σχεδόν ανενόχλητος και έγινε παίκτης κλειδί. Ο απολυμένος Αργύρης Πεδουλάκης, που το καλοκαίρι του 2012 παρέλαβε καμμένη γη, ασφαλώς θα καμάρωνε για το δημιούργημά του.

Η υποδοχή που επιφύλαξε στον Ομπράντοβιτς σύσσωμος ο Παναθηναϊκός τιμά απόλυτα τον σύλλογο, τη διοίκηση και τον κόσμο του, αλλά αδικεί εμμέσως τους ανθρώπους που κρατούν με υπερπροσπάθεια στους ώμους την κληρονομιά του Σέρβου.

«Ντρέπομαι για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα μου μπροστά στο κοινό μου», ομολόγησε ο Ομπράντοβιτς μπροστά στην κάμερα της Nova, ανάμεσα σε δίκαιους επαίνους για τους «πράσινους» θριαμβευτές.

Η απερίγραπτη εμφάνιση των λεγεωνάριων της Φενέρμπαχτσε δικαίωσε όσους πιστεύουμε από την αρχή της σεζόν ότι αυτή η ομάδα είναι χτισμένη με υλικά ασύμβατα προς τη φιλοσοφία του Ομπράντοβιτς. «Θα τη βλέπει στο βίντεο και δεν θα την αναγνωρίζει», έλεγε στη μεταμεσονύκτια Super Euroleague o Μάνος Μανουσέλης.

Και ποιος του φταίει; Μήπως δεν είχε το χρήμα για να πάρει παίκτες ικανούς να υλοποιήσουν το όραμά του; Προτίμησε να κρατήσει τον ΜακΚάλεμπ και τον Κλέιζα, ενώ προχώρησε σε κινήσεις που θα θεωρούνταν εγκλήματα καθοσιώσεως εάν τις έκαναν ο Μπαρτζώκας ή ο Πεδουλάκης. Ο Πιερ Τζάκσον θα ήταν ρεζέρβα του ανενεργού Παππά στον Παναθηναϊκό, ενώ ο Σέκουλιτς θα γινόταν 4^ος σέντερ στον Ολυμπιακό.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι ένας ημίθεος των πάγκων. Οποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την αξία του ή την προσφορά του δικαιούται μόνιμη θέση σε ψυχιατρείο. Προσωπικά τον εκτιμώ εξίσου για το ήθος και για τον ανδρισμό του. Είναι δυσεύρετο προσόν στην ελεύθερη αγορά της σύγχρονης Ελλάδας η μπέσα του «Ζοτς».

Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κοιτάξει μπροστά, αφήνοντας στην άκρη τις εμμονές και τις κρίσεις νοσταλγίας. Η σημερινή του ομάδα δείχνει τις πλάτες της στη χρυσοποίκιλτη ταξιαρχία του Ομπράντοβιτς, μολονότι έχει χτιστεί με ψίχουλα συγκριτικά με τους πακτωλούς που ο ίδιος ο Σέρβος ξόδεψε στην Τουρκία και παλαιότερα στην Αθήνα.

Ακόμα και αν η τελική βαθμολογία του Ομίλου φέρει τη Φενέρ στα πλέι-οφ και τον Παναθηναϊκό εκτός προημιτελικών, σενάριο διόλου απίθανο, είναι λάθος η παρελθοντολαγνεία. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν μένει πια εδώ. Εφυγε από την Ελλάδα όχι άκων, αλλά εκών.