Η μισή χαρά είναι χαρά;

Oποιος παρακολουθεί ξένο ποδόσφαιρο στα συνδρομητικά, θα ξέρει ότι οι «Άλλοι» παίζουν διαφορετικό άθλημα απ’ αυτό που παίζουμε εμείς εδώ.

Εκεί παίζουν δυο τουλάχιστον ταχύτητες (ίσως και 3) πιο γρήγορα και είναι απόλυτα βέβαιοι ότι το παιγνίδι διαρκεί 90+ λεπτά.

Εμείς εδώ χαλαρά… αργά… παράλληλα… και όταν χρειασθεί να αλλάξουμε ταχύτητα επειδή παίζουμε με τους «Άλλους», …αντέχουμε με το ζόρι γύρω στα 75 λεπτά… Ο Ολυμπιακός χθές που έπαιξε και επιθετικά άντεξε 45 λεπτά…

Δεν είναι δυνατόν να παίζεις στο εσωτερικό πρωτάθλημα στο ρελαντί και ξάφνου σε 5-10 ματς να παίζεις στο κόκκινο στις 8.000 στροφές και με εξαιρετικά ισχυρούς και σοβαρούς αντιπάλους… Αν δείτε τα 2 από τα τρία κόρνερ που’φαγε ο Ολυμπιακός, οι αμυντικοί δεν πήδησαν καν… δεν είδαν την μπάλα; Σιγά που δεν την είδαν… απλώς όταν είσαι κουρασμένος είναι απίστευτα δύσκολο να πηδήξεις…πόσο πολύ τη σωστή στιγμή και ψηλότερα απ’ αυτόν που ΔΕΝ είναι κουρασμένος.

Όταν παίζουμε αναμεταξύ μας παίζουμε διαφορετικό ποδόσφαιρο… αργό…. Ποοοοολύ αργό… πιο αργό και από τον Επιτάφιο που λέει και ο Νίκος Αλέφαντος…

Ετσι εξηγείται γιατι βγάζουν μάτια διάφοροι που έρχονται εδώ για να κολλήσουν ένσημα… Παράδειγμα ο Σισέ, που στην Ελλάδα ήταν Θεός κι όταν πήγε στην Ιταλία και στην Αγγλία, ούτε που ακούμπησε. Ο Ριβάλντο επίσης … και πόσοι άλλοι! Γιατί; Μα επειδή αν το παίξουμε το άθλημα σε slow motion, τότε παίζω κι εγω στην Μικτή Κόσμου!

Αλλωστε το είπε και ο Μπλαν (ευγενικά): Ο Ολυμπιακός έμεινε στο δεύτερο ημίχρονο από ενέργεια… το περιμέναμε!

Σε αφήνει και κουράζεσαι και μετα όταν αρχίζουν τα γόνατα και το μυαλό να μην συνεργάζονται, σε τσακίζουν…

Το είχε εφαρμόσει ο ΤιτανοΤεράστιοΜέγιστος Μωχάμεντ Άλι στον αγωνα που έδωσε με τον (αν δεν κάνω λάθος) Τζόε Φρέϊζερ. Τον άφηνε να βαράει πάνω στην άμυνα του (χέρια και κορμί) για καμμιά 10 αριά γύρους… του την έλεγε κιόλας για να τον θυμώσει «Τι; Αυτό είναι το πιο δυνατό σου κτύπημα;» μέχρι που ο Φρέϊζερ έγινε πτώμα από την κούραση… του΄χωσε ένα τεχνικό κτύπημα στο σαγόνι…νοκ άουτ… τέλος!

Νομίζω ότι κάτι τέτοιο εννοούσε και ο Μπλαν για το χθεσινό παιγνίδι.

Θα μου πείτε … ναι αλλα αν μπαίνανε τα δυο δοκάρια… ναι, αλλά και τα δοκάρια παίζουνε, ξέρετε… όπως παίζει και το σίδερο στο στεφάνι… το φιλέ στο τένις και πάει λέγοντας… και βρίσκονται ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο: για να κτυπούν οι μπάλες πάνω τους και για να το γαρνίρω και με ένα κλισέ: με το ΑΝ δεν κέρδισε κανείς.

Ο Ολυμπιακός στα σίγουρα και ίιιιιιισως και ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να παρακαλάνε να ανέβει το επίπεδο του ιθαγενούς πρωταθλήματος… ναι παίξουμε πιο γρήγορα και επί 90 λεπτά… αλλιώς θα μένουν απο δυνάμεις κάθε φορά που θα παίζουν με τους «Αλλους»…

Ο Ολυμπιακός χθες έμοιαζε με τον λαγό στους δρόμους αντοχής, που ξεκινάει φρενιασμένα και μετα από μερικές στροφές εγκαταλείπει. Ποτέ κανείς λαγός δεν ανέβηκε στο βάθρο.

Διαβασα ότι τελικά οι φίλαθλοι Ολυμπιακού δεν στεναχωρέθηκαν και τόσο, επειδή παρακολούθησαν ένα υπέροχο πρώτο ημίχρονο από την ομάδα τους…

Δηλαδή οι φίλοι του Φρέϊζερ πρέπει να’ταν ευχαριστημένοι επειδή ο δικός τους έδερνε για 10 γύρους τον Αλι, αλλά ξαφνικά βρέθηκε νοκ άουτ;

Ποτέ μα ποτέ δεν μπορεί να είναι ένας φίλαθλος ευχαριστημένος επειδή η ομάδα του έπαιξε το ΠΡΩΤΟ ημίχρονο (μισό) καλά… είτε αυτό το σπορ λέγεται τέννις (σέτ), είτε βόλεϋ, είτε κικ μποξινγκ (γύρος)… τι νόημα έχει; Να παίζεις τέννις να κερδίζεις 2-0 σετ και στο φινάλε να χάσεις 3-2…δλδ έπαιξες καλύτερα από τον αντίπαλό σου ή εκείνος έπαιξε καλύτερα από σένα…

Για σκεφθείτε το λίγο: Πόσες φορές μέχρι σήμερα το αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού έχει αντιμετωπίσει κάθετη μπαλιά σαν αυτην (της ίδια λογικής δλδ) που έκανε ο Ιμπραημοβιτς στο πρώτο γκολ της Παρί;

Πού να τους την κάνουνε; Στο ιθαγενές πρωτάθλημα;

Μη λέμε ο,τι θέμε!

Ο ελληνικός αθλητισμός αφέθηκε στη μοίρα του.

Η ελληνική πολιτική σκέψη, μίζερη και ξύλινη όπως πάντα…δεν κατάλαβε ότι ο αθλητισμός είναι τσάμπα βιτρίνα… Αφησε το ελληνικό πρωτάθλημα βασικά με μία ομάδα…τον Ολυμπιακό. Δεν το λέω επειδή είμαι Παναθηναϊκός, αφού αυτό που συμβαίνει στην ομάδα μου είναι εντελώς δικό της έγκλημα. Αν δεν έχεις δικό σου δυνατό πρωτάθλημα δεν πας πουθενά.

Και η Ισπανία περνάει κρίση… μεγάλη κρίση… είδατε να πάθει τίποτα το ισπανικό πρωτάθλημα; Αντιθέτως έγιναν πραγματα και θάματα για να το ενισχύσουν παρα πάνω.

Γιατί το κάνουν;

Για να την σπάσουν στα εκατομμύρια άνεργους;

Όχι δα!

Επειδή ο πεινασμένος (πριν σε πνίξει) θέλει λίγο θέαμα… θέλει δλδ να δει την ομάδα του να φτερουγίζει… για να φτερουγίσει μαζί της και η καρδιά του.

ΥΓ1: Πρέπει και εμείς κάποτε –ως λαός- να μάθουμε ότι το μισό δεν είναι (πάντα) αρκετό… έχουμε απαίτηση στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να απαιτούμε (συχνά-πυκνά) το όλόκληρο. ` .