Κάποιος ΣΚΟΥΖΕΙ. Ακούει κανείς;

Τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου.

Με εκνευρίζει το αρχοντοθεσσαλονικομισοκακόμοιρο Ναπολεόντειο ύφος υπεροχής που έχει.

Δεν έχω ιδέα αν ήταν καλός ή κακός Δήμαρχος. Οποτε πάω στην πολυαγαπημένη Σαλονίκη πάω για την ατμόσφαιρα κι όχι για τους Δημαρχους ή τους Νομάρχες.

Το μόνο που θυμάμαι είναι να τον βλέπω στην μαυρόασπρη τηλεόραση να τρέχει με αγωνία (αγωνία είχα εγώ) με το στενό σατέν σορτσάκι του κοντρα στον μεγάλο Μπορζώφ.

Τέλος.

Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος είναι μέσα με ισόβια. Απόφαση δικαστηρίου. Αρα είναι ένοχος.

Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια που ως δημοσιογράφο μου έκανε εντύπωση από τη δεύτερη φορά. Μόλις μπήκε στη φυλακή άρχισε να σκούζει ότι είναι αθώος. Σε ατακτα αλλά συχνά διαστήματα στέλνει επιστολές-κραυγές από τη φυλακή. Τι λέει; Είμαι αθώος.

Δεν διαμαρτύρεται.

Σκούζει.

Δηλαδή κραυγάζει.

Η επιμονή του σ’ αυτό μου τράβηξε την προσοχή.

Είναι γνωστό ότι ο ένοχος λουφάζει. Σιωπά.

Τα «κλινικά» συμπεράσματα δεν λένε πάντα την αλήθεια…αλλά είναι μια πολύ καλή ένδειξη. Ρωτήστε όποιον γιατρο θέλετε.

Και οι άλλοι που΄ναι μέσα διαμαρτυρονται.

Δεν σκούζουν όμως.

Μιλάνε μέσω δικηγόρων. Απειλούν ότι θα αποκαλύψουν…. Ότι θα πάρουν κι άλλους μαζί τους… αρωσταίνουν.

Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος έχει πιαστεί από τα κάγκελα του κελιού του και φωνάζει προς την κοινωνία:

Είμαι αθώος! Ε-Ι-Μ-Α-Ι Α-Θ-Ω-Ο-Σ!

Είναι;

Όχι δεν είναι. Τα δικαστήρια τον έστειλαν ισόβια.

Δεν μου επιτρέπεται να έχω άλλη γνώμη. Δεν έχω άλλωστε γνωμη. Δεν ξέρω καν λεπτομέρειες.

Οι επιστολές του περνάνε στο ντούκου. Ούτε καν εγω δεν τις έχω διαβάσει (με προσοχή). Στην τηλεόραση δεν λένε τίποτα γιατί έχουν έναν περίεργο σνομπισμό με τέτοιου είδους ενημέρωση. Τις βλέπω στα news sites (χωρίς σχολιασμό… ή τουλάχιστον σε όσα έχω δει εγώ!)

Δεν με νιάζει τί γράφει… προφανώς και αραδιάζει στοιχεία υπέρ του…. Με νιάζει που (επαναλαμβάνω) σκούζει.

Το: «Καλύτερα χίλιοι ένοχοι έξω παρά ένας αθώος μέσα!» με έχει στοιχειώσει από τότε που το πρωτάκουσα και ήμουν παιδί.

Θέλω απλώς να ξερει αυτος που σκούζει από μέσα (όχι μόνο ο Παπαγεωργόπουλος) ότι έστω και ένας τον άκουσε ότι σκούζει.

Είναι η μοναδική ελπίδα του ναυαγού.