Θέλει, μπορεί όμως;

Εδώ και πολλά χρόνια και από την στιγμή που έχει καταφέρει να καθιερωθεί στην Σούπερ Λίγκα, η Ξάνθη επιζητεί το κάτι παραπάνω. Επιζητεί την έξοδο στην Ευρώπη ή έστω να μπορέσει να τερματίσει στην πρώτη οκτάδα. Το 2012 πάντως δεν το κατάφερε, καθώς στο πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε τερμάτισε στην 11η θέση, κάνοντας στο τέλος μεγάλη κοιλιά και πετώντας στα… σκουπίδια το καλό ξεκίνημα. Ενώ σε αυτό που συνεχίζεται και στο πρώτο μισό τα πηγαίνει ακόμα χειρότερα, μιας και βρίσκεται στην 13η θέση και μόλις με 3 βαθμούς διαφορά από την επικίνδυνη ζώνη.

Σημείο αναφοράς για την φετινή Ξάνθη του Χρήστου Πανόπουλου είναι οι αλλαγές προπονητών. Όχι γιατί είναι πολλές ή έστω περισσότερες από προηγούμενες χρονιές, απλά όπως και να το κάνουμε δεν βρίσκεις συχνά το φαινόμενο να ξεκινάς με έναν τεχνικό, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης, να φεύγει, να έρχεται στην θέση του ο Νίκος Κωστένογλου και μετά να επιστρέφει ο Ουζουνίδης…

Στο μεταγραφικό παζάρι πάντως οι… ακρίτες δεν μπορούμε να πούμε πως έκαναν την υπέρβαση, καθώς ήρθαν παίκτες όπως ο Ονουάτσι, ενώ αποχαιρέτησαν οι Βλαχοδήμος και Πόι που ήταν δύο σημαντικότατοι κρίκοι της αλυσίδας. Όπως αναφέραμε συνολικά η Ξάνθη δεν πείθει, έχοντας χάσει και το πλεονέκτημα της έδρας, ειδικά απέναντι σε ομάδες ισάξιες ή λίγο καλύτερες από αυτήν.

Αν πάντως δεν αλλάξει κάτι άμεσα, υπάρχει σοβαρός ο κίνδυνος του υποβιβασμού, κάτι που σίγουρα δεν θέλει κανένας ως δώρο από το 2013, ενώ το 2012 χωρίς να θεωρηθεί καταστροφική, με τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί και καλή χρονιά ή έστω μια χρονιά που μας έχει συνηθίσει αυτή η ομάδα η οποία τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να κάνει την υπέρβαση χωρίς όμως να το έχει καταφέρει…

Στο Κύπελλο που πάντα είναι μέσα στους στόχους της Ξάνθης, πέρσι η ομάδα έφτασε στους «16», εκεί που είναι και τώρα μετά την πρόκριση επί του Εθνικού Γαζώρου και τώρα απέναντί της θα βρει την Βέροια στον δρόμο για τα προημητελικά.