Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ βρέθηκε σήμερα στα ΙΕΞ ΞΥΝΗ και μίλησε σε σπουδαστές του Τμήματος Αθλητικής Δημοσιογραφίας για την στην καριέρα του σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αρχικά ρωτήθηκε για την θέση στην οποία θα καταλήξει ο ΠΑΟΚ στο φετινό πρωτάθλημα, είπε «Δύσκολα να πεις από τώρα που θα καταλήξουμε. Αν συνεχίσουμε όπως μέχρι τώρα, τότε σίγουρα θα είμαστε στις 4-5 πρώτες θέσεις. Όμως ο ΠΑΟΚ έχει βάλει άλλους στόχους, που δεν έχουν σχέση με την κατάκτηση κάποιας θέσης στο πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟΚ είναι η μόνη ομάδα που προσπαθεί να χαράξει ένα διαφορετικό δρόμο. Το μοτίβο που ακολουθούν οι υπόλοιπες ομάδες είναι καταστροφικό. Άλλαξε φέτος ο κανονισμός και επιτρέπει 6 αντί για 4 ξένους που ίσχυε μέχρι τώρα, και όλες οι ομάδες παρασύρθηκαν και πήραν ξένους. Ο ΠΑΟΚ είναι η μόνη ομάδα που δεν το έκανε, και μάλιστα έχει στην πρώτη ομάδα παίχτες από τις ακαδημίες. Αυτό είναι ένα μοντέλο ομάδας που με εξιτάρει».

Σύμφωνα με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, οι φυγές παικτών από τον ΠΑΟΚ -όπως στην περίπτωση του Μακ Γκραθ- δεν επηρέασαν ιδιαίτερα, όπως φαίνεται και από τα αποτελέσματα της ομάδας. Χαρακτηριστικά είπε «Δεν κάνουν οι παίχτες τις ομάδες, οι ομάδες κάνουν τους παίχτες».
Σε σχόλιο που έγινε για την μειωμένη προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο είπε: «Δεν θα έλεγα ότι δεν έρχεται κόσμος, αντίθετα βλέπουμε πολύ καλό κόσμο. Έρχονται παιδιά από ακαδημίες από όλη την Βόρεια Ελλάδα. Γίνονται προσπάθειες να έρχεται κόσμος που αγαπάει το μπάσκετ. Αν συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια θα δούμε ένα «άλλο» Παλατάκι».
Σχετικά με το μέλλον του, και αν θα συνεχίσει στον ΠΑΟΚ, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος είπε «Δεν θέλω να απαντήσω τώρα, έχω πολλές σκέψεις στο μυαλό μου για το τι θα κάνω του χρόνου».
Σε ερώτηση ποια είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του, το περσινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, ή αυτό του 2002 στην Μπολόνια με τον παναθηναϊκό, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος είπε ότι και τα δύο είναι ξεχωριστά για αυτόν.

Σχετικά με τα επεισόδια στον φετινό τελικό του μπάσκετ, είπε πως αποτελούν ένα καλό επιχείρημα ότι πρέπει να αλλάξουμε δρόμο στο ελληνικό μπάσκετ, και ανέφερε ως παραδείγματα το βόλεϊ, όπου ο τελικός ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό είχε διοργανωθεί από με σχολεία, παιδιά, καθηγητές και γονείς. Επίσης πρότεινε να πάρουμε το παράδειγμα από χώρες όπως η Ισπανία, που διοργανώνει το Final 8, με φιλάθλους 8 διαφορετικών ομάδων.
Σε ερώτηση για τους προπονητές με τους οποίους έχει συνεργαστεί, είπε «Δεν υπάρχει προπονητής που να θέλει το κακό σου. Ακόμη και οι προπονητές που είχα όταν έπαιζα στα mini, κάτι μου έδωσαν. Είναι δύσκολο να κρίνω προπονητές. Ο Ίβκοβιτς είναι ο καλύτερος στην ψυχολογία, ο Ομπράντοβιτς στην τακτική, ο Γιαννάκης είναι ο πιο δίκαιος, αφιερώνει τον ίδιο χρόνο σε όλους τους αθλητές, ενώ ο Σούλης Μαρκόπουλος είναι δουλευταράς, συσπειρώνει τους ανθρώπους γύρω του».

Ως δυσκολότερο αντίπαλο που είχε ποτέ επέλεξε τον παλιό παίκτη του Παναθηναϊκού, τον Ντάριλ Μίντλετον. Καλύτερο πρωτάθλημα θεωρεί το ισπανικό, το οποίο όπως είπε είναι πιο οργανωμένο, έχει ξεχωριστή ατμόσφαιρα μέσα στα γήπεδα, και κάθε ματς είναι μια γιορτή, μια διαφήμιση του μπάσκετ. Για τα κίνητρα που τον οδηγούν στην καριέρα του, είπε ότι τα χρήματα δεν είναι πάντα το κίνητρο, κίνητρο μπορεί να είναι για έναν παίχτη να βρεθεί σε μία συγκεκριμένη ομάδα, ή να κερδίσει έναν τίτλο.

Σχετικά με το NBA και αν θα πήγαινε είπε «Αν μου είχε γίνει πρόταση θα πήγαινα. Παλιά ήταν το όνειρό μου, ήθελα να αγωνιστώ στο NBA, το επεδίωκα. Όμως μετά το επίπεδο στην Ευρώπη ανέβηκε φτάσαμε να κοιτάμε στα μάτια, και σε εθνικό επίπεδο, το NBA, οπότε λίγο μειώθηκε αυτή η επιθυμία μου. Όμως αν είχα πρόταση, θα πήγαινα».

Για τις διακρίσεις του με την Εθνική, δηλαδή το Ευρωπαϊκό του 2005, και την 2η θέση στο παγκόσμιο του 2006, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος είπε ότι δεν ξεχωρίζει κάποια διάκριση περισσότερο από την άλλη. «Στο Ευρωπαϊκό πήραμε την πρώτη θέση μέσα σε μία πόλη με τεράστια μπασκετική ιστορία όπως το Βελιγράδι, και στο παγκόσμιο ήμασταν οι πρώτοι που κερδίσαμε την αήττητη μέχρι τότε Εθνική ομάδα των ΗΠΑ, επομένως ένιωθα όμορφα και στις δύο περιπτώσεις».

Σχετικά με την αποχώρησή του από την Εθνική, και αν θα επέστρεφε, είπε «Από την Εθνική δεν έφυγα λόγω άσχημων εμφανίσεων. Είχα εκφράσει δημόσια τις διαφωνίες μου με την τακτική της Ομοσπονδίας, και από αυτό εξαρτάται τυχόν επιστροφή μου στην Εθνική ομάδα».

Για τον ρόλο που έπαιξε η τύχη στην πορεία του, είπε «Όσο πιο πολύ δουλεύεις, τόσο πιο τυχερός είσαι. Στο μπάσκετ η τύχη είναι δευτερεύων παράγοντας, μετράνε περισσότερο η θέληση, η ψυχολογία και οι ικανότητες».

Για τον τραυματισμό του σχολίασε «Όπως λένε το βόλεϊ παίζεται με τα χέρια, το ποδόσφαιρο με τα πόδια και το μπάσκετ με το μυαλό. Ο τραυματισμός μου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αρκεί να είμαι μέσα στον αγώνα και να διαβάζω τις φάσεις».

Για την ακαδημία GBA που έχει ξεκινήσει μαζί με άλλους αθλητές του μπάσκετ είπε «Με τον Διαμαντίδη, τον Χατζηβρέττα και τον Χαραλαμπίδη, ξεκινήσαμε την ακαδημία για να οργανώσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο. Θέλουμε να χαράξουμε έναν διαφορετικό δρόμο. Η ιδέα της ακαδημίας ξεκίνησε επειδή δεν μας άρεσε το δελτίο του αθλητή. Μέχρι τώρα η πορεία είναι πάρα πολύ καλή. Στόχος είναι του χρόνου να δημιουργήσουμε και αντρική ομάδα. Επειδή όμως η Ομοσπονδία δεν επιτρέπει να συμμετέχεις σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα χωρίς δελτία, στην ακαδημία μας τα δελτία θα τα έχουν οι ίδιοι οι αθλητές».

Οι σπουδαστές τον ρώτησαν ποια είναι τα σχέδιά του για το μέλλον «Είμαι αναποφάσιστος πότε θα σταματήσω την αθλητική μου καριέρα. Σκέφτομαι σοβαρά να γίνω προπονητής. Σίγουρα θα παρακολουθήσω την σχολή που θα γίνει».

Στην κλασσική σύγκριση ανάμεσα σε Γκάλη και Διαμαντίδη, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος είπε «Και εγώ βάζω στον εαυτό μου ερωτήματα τι θα γινόταν αν ο Μάτζικ Τζόνσον έπαιζε με τον Κόμπε Μπράιαντ. Όμως το μπάσκετ εξελίσσεται. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε ο Διαμαντίδης να παίξει σε μία ομάδα πριν 15 χρόνια, όπως δεν ξέρω αν ο Γκάλης θα μπορούσε να παίξει σήμερα. Δεν είναι αντικειμενική η σύγκριση. Είναι η φαντασίωσή μας».

Για τα παιδικά του ινδάλματα είπε «Όταν ήμουν μικρός θαύμαζα τον Πάτρικ Γιούιν, έβλεπα κασέτες με τους αγώνες του, διάβαζα τις συνεντεύξεις του, προσπαθούσα να επαναλάβω τις κινήσεις του στο γήπεδο. Από την Ελλάδα μου άρεσε ο Φασούλας».

Σχολιάζοντας την ατάκα του Χάτσερ, ότι είναι το αφεντικό της ομάδας, ο Λάζαρος είπε «Είμαι αρχηγός της ομάδας, αλλά ο αρχηγός δεν κρίνεται μόνο από τον τίτλο. Προσπαθώ να είμαι σωστός με τους παίκτες, και αν με λένε αφεντικό, αυτό με κολακεύει».

Όταν κλήθηκε να απαντήσει ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης, ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης, ο Παπαδόπουλος είπε πως σε κάποιους τομείς ο Σπανούλης είναι πιο ψηλά από τον Διαμαντίδη, αλλά στο σύνολο μάλλον υπερτερεί ο Διαμαντίδης. Αν όμως μετρηθούν οι αξίες τους με νούμερα, είναι πάνω κάτω οι ίδιες.

Για τον συμπαίκτη του στον ΠΑΟΚ, τον Λίνο Χρυσικόπουλο, και αν μπορεί να γίνει ο επόμενος μεγάλος Έλληνας αθλητής του μπάσκετ, είπε «Αν δουλέψει, μπορεί να γίνει μεγάλος ο οποιοσδήποτε. Ο Χρυσικόπουλος πρέπει να δουλέψει, έχει πολύ ταλέντο, και έχει και το σωστό σώμα για το σύγχρονο μπάσκετ. Είναι στο κρίσιμο σημείο στην καριέρα του, αν θα κάνει το άλμα ή αν θα μείνει ταλέντο».

Οι σπουδαστές ρώτησαν τι ομάδα είναι, και αυτός απάντησε «Όταν ήμουν πολύ μικρός ήμουν ΠΑΟΚ. Όταν όμως πήγα στον Ηρακλή, έγινα Ηρακλής. Δεν μου αρέσει να είμαι οπαδός. Συμπαθώ τον Ηρακλή γιατί έπαιξα στις μικρές ομάδες του και κέρδισα τίτλο με αυτές».

Τέλος στην ερώτηση τι θα άλλαζε αν γινόταν Υπουργός Αθλητισμούς, η απάντησή του ήταν σαφής «Θα άλλαζα τα πάντα. Ο αθλητισμός στην Ελλάδα αντιμετωπίζει τεράστια κρίση».