F1: Οι 5 παράγοντες που έκριναν το Grand Prix Πορτογαλίας

«Η Mercedes κάνει πλάκα», «η Mercedes ξέφυγε πάλι», «ο Φερστάπεν δεν μπορούσε ούτε με DRS να απειλήσει, πάει τέλειωσε η σεζόν», είναι μερικά από τα σχόλια που διάβασα στα social media το βράδυ της Κυριακής, μηδενίζοντας το φετινό σασπένς, προδικάζοντας την έκβαση μίας μάχης που είναι άδικο να την υποτιμούμε και ισοπεδώνοντας τη λογική.

Ναι, Mercedes και Λούις Χάμιλτον πανηγύρισαν στο Πορτιμάο όμως αυτό δεν λέει τίποτα σχετικά με την πορεία του μαραθωνίου που έχουμε μπροστά μας. Κάθε πίστα έχει διαφορετικές προδιαγραφές, σε κάθε αγωνιστικό τριήμερο επικρατούν διαφορετικές συνθήκες, βροχή, ήλιος, ισχυροί άνεμοι, υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες στο οδόστρωμα. Τόσοι και τόσοι παράγοντες που επηρεάζουν καθοριστικά το που θα κάτσει η μπίλια στην αγωνιστική ρουλέτα. Κι όταν οι διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες που παίζουν τους ρόλους των μονομάχων για τους τίτλους είναι τόσο μικρές, κάθε Κυριακή, το σκηνικό μπορεί να αλλάζει.



Η βαθμολογική διαφορά του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Μαξ Φερστάπεν είναι στους μόλις 8 πόντους. Αντίστοιχα, η Mercedes είναι 18 βαθμούς μπροστά από τη Red Bull Racing στους κατασκευαστές. Κοινώς, την προσεχή Κυριακή δεν αποκλείεται να έχουμε αλλαγή φρουράς στην κορυφή αυτών των δύο κατατάξεων.

Διότι πολύ απλά, τα «ασημί βέλη» και οι «ταύροι» είναι σχεδόν ισάξιοι αντίπαλοι – τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα. Αν και μεταξύ μας, έχοντας εμπλακεί σε αυτή τη συναρπαστική μάχη με φόντο το θρόνο του 2021, θαρρώ πως και οι δύο ομάδες θα συνεχίσουν να δουλεύουν πάνω στην εξέλιξη των φετινών μονοθεσίων τουλάχιστον για άλλους τρεις μήνες – είδηση ευχάριστη για τους αντιπάλους τους που θα στρέψουν νωρίτερα την πλήρη προσοχή τους στο 2022.

Ο φετινός «πόλεμος» περιλαμβάνει συνολικά 23 μάχες (κορωνοϊού επιτρέποντος). Το σκορ ήταν 1-1 αλλά ο Χάμιλτον πήρε στην Πορτογαλία το πολυπόθητο προβάδισμα. Ακολουθούν 5 παράγοντες που συνετέλεσαν στο να συμβεί αυτό.



#1 Το οδόστρωμα
Στο περυσινό GP του Πορτιμάο, το πρόσφατα στρωμένο οδόστρωμα πρόσφερε άφθονο θέαμα. Έβγαζε ακόμα λάδια και… αρώματα, οδηγώντας σε τρομακτική απώλεια πρόσφυσης. Έξι μήνες μετά, η άσφαλτος ωρίμασε και το συγκεκριμένο επίπεδο τραχύτητας, βοήθησε τα γερμανικά μονοθέσια να αποφύγουν τη φετινή Αχίλλειο Πτέρνα τους: την υπερθέρμανση των πίσω ελαστικών. Με την λειτουργία τους ομαλή, ο Hamilton είχε τη δυνατότητα να πιέσει δίχως να το πληρώσει. Διόλου τυχαία, μία άλλη ομάδα το μονοθέσιο της οποίας είχε το ίδιο πρόβλημα με τα πίσω ελαστικά, η Alpine, έκανε τον καλύτερο φετινό της αγώνα (σ.σ. 7ος ο Έστεμπαν Όκον, 8^ος ο Φερνάντο Αλόνσο).

#2 Η C1 γόμα
Η Pirelli έχει πέντε γόμες ελαστικών (C1-C5) και σε κάθε GP φέρνει τρεις από αυτές για να παίξουν το ρόλο της μαλακής, της μέσης και της σκληρής. Στο Αλγκάρβε έφερε τις C3, C2, C1, με την τελευταία να είναι η πιο σκληρή στη γκάμα της και να κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή της. Αυτό ήταν το ελαστικό που ο Χάμιλτον χρησιμοποίησε στο δεύτερο stint, το δεύτερο δηλαδή κομμάτι του αγώνα, εκεί όπου ουδέποτε πιέστηκε από τον Φερστάπεν.



#3 Ο στρατηγός άνεμος
Η συγκεκριμένη πίστα είναι φτιαγμένη στον Πορτογαλικό Νότο, είναι σχεδόν παραθαλάσσια, άρα στο έλεος των ανέμων. Κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιοχές, οι άνεμοι μόνο σταθεροί δεν είναι – ούτε σε διάρκεια αλλά ούτε και σε ένταση. Αυτές οι αυξομειώσεις επηρέασαν το Q3 των κατατακτήριων (όχι τυχαία, στη δεύτερη προσπάθειά κανένας από τους κορυφαίους συνδυασμούς δεν βελτίωσε το χρόνο του), έπαιξαν όμως το ρόλο τους και στον αγώνα. Ειδικά στην περίπτωση της Red Bull Racing, η RB16 αποδείχθηκε αρκετά ευαίσθητη στους πλευρικούς ανέμους. Κι αυτή η αστάθεια έκανε ανά διαστήματα τη ζωή του Φερστάπεν δύσκολη.

#4 Ο αδικημένος Μπότας
Έχει ακούσει τα χίλια μύρια – κάποιες φορές δικαίως. Όμως ο καθένας πρέπει να κρίνεται βάσει του ρόλου του. Αυτός του Φινλανδού είναι ρόλος «wingman», υποστηρικτικού. Πρώτο του μέλημα είναι να θυσιάζεται για το καλό της ομάδας και να παλεύει για το καλό του teammate του. Όσο κι αν είναι δύσκολο να το χωνέψει. Όταν λοιπόν στην επανεκκίνηση στο φινάλε του έκτου γύρου, ο Φερστάπεν έπιασε στον ύπνο τον Χάμιλτον και τον πέρασε, η παρουσία του Μπότας ήταν καταλυτική. Αν ο Ολλανδός τον περνούσε, θα είχε την ευκαιρία με ελεύθερο πεδίο μπροστά του να επιδιώξει να χτίσει διαφορά. Ίσως να μιλούσαμε για άλλο αγώνα. Αντίθετα, ο Φινλανδός εγκλώβισε πίσω του τον ταύρο και ακολουθώντας εξαιρετικό ρυθμό, διατήρησε τα ηνία μέχρι να μπορέσει ο Λούις να ανακτήσει τη θέση του. Κι όταν αυτό συνέβη, μετά του άνοιξε διάπλατα την πόρτα από την εξωτερική της στροφής 1. Το είχε βγάλει το μεροκάματο, την είχε κάνει τη δουλειά.

#5 Το VAR
Αν προτιμάτε να βλέπετε το δέντρο, θα διαφωνήσετε. Κοιτώντας όμως το δάσος πίσω από το κούτσουρο που μας κρύβει τη θέα, επιμένω πως (ακόμα) η RB16B είναι πιο γρήγορη στον ένα γύρο από τη W12. Στο Μπαχρέιν ήταν 0.388 δευτερόλεπτα μπροστά. Στην Ίμολα θα έπρεπε να ήταν μπροστά αλλά ένα λάθος του Φερστάπεν στον γρήγορο γύρο, τον έριξε πίσω και από τον teammate του, Σέρτζιο Πέρεζ. Στην Πορτογαλία ο «Mad Max» εκκίνησε μόλις τρίτος κι αυτό διότι ακυρώθηκε η πρώτη του προσπάθεια στο Q3. Είχε βλέπετε πατήσει και με τους τέσσερις τροχούς εκτός ορίων πίστας στη στροφή 4. Ένα ακόμα λάθος. Εκείνος ο γύρος, ο γύρος που ακυρώθηκε, ήταν σχεδόν δύο δέκατα του δευτερολέπτου ταχύτερος από εκείνον που χάρισε τελικά την pole position στον Μπότας. Πως να μην έχει νεύρα ο 23χρονος; Για μία ακόμα φορά, δεν κέρδισε άλλος την pole – εκείνος την έχασε!

Κάπως έτσι ετοιμαζόμαστε για την επόμενη μονομαχία, που έρχεται δίχως ανάσα: την προσεχή Κυριακή 9 Μαΐου. Το Gazzetta θα σας «ταξιδέψει» στη Βαρκελώνη, τόσο κατά τη διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών, όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα, με το αναβαθμισμένο LIVE μας! Σας περιμένουμε!

Φωτογραφίες: Mercedes-AMG Petronas, redbullcontentpool.com