Test ride Triumph Tiger 900 Rally: The eye of the tiger

• Αναβαθμισμένος κινητήρας
• Νέο πλαίσιο
• Υψηλή τεχνολογία
• Ευελιξία μέσα στην πόλη
• Πάντα έτοιμη για ταξίδι
• Απροσδόκητες συναντήσεις
• Με αντίπαλο τον καιρό
• Φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη
• Χωρίς συμβιβασμούς στο χώμα

Η βρετανική Triumph είναι η δεύτερη παλιότερη κατασκευάστρια εταιρεία μοτοσυκλετών στον κόσμο, έχοντας ξεκινήσει την πορεία της το 1886 και με τις πρώτες μοτοσικλέτες να παράφονται το 1902. Πέρασαν αισίως 136 χρόνια πορείας και εξέλιξης, μιας εξέλιξης που γίνεται ιδιαιτέρως εμφανής στη μοτοσυκλέτα της δοκιμής μας που δεν είναι άλλη από τη νέα Tiger 900 Rally.

Tο πρώτο Tiger 800 κυβικών παρουσιάστηκε το 1993, αποκτώντας φανατικό κοινό, με καινοτομία τον κινητήρα με τους τρεις κυλίνδρους. Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν σχεδόν τριάντα χρόνια αλλά με τον νέο αέρα που πνέει στο βρετανικό εργοστάσιο έχουμε στα χέρια μας σχεδιασμένο από λευκό χαρτί το νέο Tiger 900 Rally. Μια μοτοσυκλέτα που από τη πρώτη ματιά σε προκαλεί να την οδηγήσεις σε νέους προορισμούς. Νέος κινητήρας, νέο πλαίσιο, νέες αναρτήσεις, νέα σχεδίαση με αλλαγές σε όλους τους τομείς, γέννησαν τη νέα «τίγρη» που ήρθε για να αλλάξει την πορεία της αγγλικής φίρμας με τρεις εκδόσεις: την GT, την Rally και την Rally Pro.

Αναβαθμισμένος κινητήρας

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο κινητήρας από το προηγούμενο μοντέλο των 800 κ.εκ. μπορεί να διατηρεί τους τρεις κυλίνδρους, αυξήθηκε όμως σε κυλινδρισμό, φτάνοντας στα 888 κ.εκ. αυξάνοντας τη διάμετρο στα έμβολα. Παράλληλα όμως άλλαξε η σειρά ανάφλεξης στους κυλίνδρους σε 1-3-2. Με αυτή την κίνηση οι Άγγλοι, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση νέου στρόφαλου και μπιελών, κατάφεραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα: να κατασκευάσουν έναν πολύ γραμμικό κινητήρα με ροπή 8,8 Kgr/στις 7.250 σ.α.λ. και 95 ίππους στις 8.750 σ.α.λ. δίνοντας δύναμη παντού, με ροπή από τις χαμηλές στροφές χωρίς κανένα κρέμασμα. Αυτό βοηθάει ιδιαίτερα τον αναβάτη, προσφέροντας ξενοιασιά στην οδήγηση με όποια σχέση υπάρχει στο κιβώτιο ταχυτήτων.

Στην πράξη, αυτό έχει αποτέλεσμα να μη χρειάζονται συχνές αλλαγές ταχυτήτων. Απλά ανοίγεις το γκάζι και όλα γίνονται εντελώς φυσικά. Αν παρόλα αυτά θέλεις περισσότερη δύναμη, απλά ανοίγεις και άλλο το γκάζι αλλάζοντας ταχύτητες με το quick shifter και η νέα Tiger επιτίθεται χωρίς κανένα δισταγμό μπροστά, κάνοντας πάντα αυτό για το οποίο δίνει εντολή ο εγκέφαλός σου.

Νέο πλαίσιο

Το νέο ατσάλινο πλαίσιο με το λευκό χρώμα είναι κατασκευασμένο σε σχήμα χωροδικτυώματος και το υποπλαίσιο που μπορεί να αφαιρεθεί, με μαρσπιέδες του συνεπιβάτη που αφαιρούνται και αυτοί, δείχνουν τον σαφή χωμάτινο προσανατολισμό της συγκεκριμένης μοτοσυκλέτας. Σε αυτό βοηθούν τα μέγιστα και οι νέες αναρτήσεις της Ιαπωνικής SHOWA (αντί της WP στο παλαιότερο μοντέλο). Είναι πλήρως ρυθμιζόμενες, 45 χιλ. με τηλεσκοπικό ανεστραμμένο πιρούνι μπροστά και 240 χιλ. Διαδρομής. Πίσω υπάρχει μονό αμορτισέρ που εδράζει σε μοχλικό σύστημα, με προ-φόρτιση του πίσω ελατηρίου και διαδρομή 230 χιλιοστά.

Αντίστοιχα, οι τροχοί είναι 21 ιντσών μπροστά και 17 ιντσών πίσω, εφοδιασμένοι με ακτίνες τοποθετημένες περιμετρικά στα πλαϊνά χείλια των μαύρων στεφανιών της εταιρείας Akront, δηλώνοντας ακόμη ένα σημείο που φωνάζει για εκτός δρόμου χρήση. Το φρενάρισμα αναλαμβάνουν οι δύο εμπρός δίσκοι διαμέτρου 320 χιλ. με δαγκάνες τεσσάρων εμβόλων της Brembo Stylema Monobloc, ακτινικής τοποθέτησης και Cornering συστήματος ABS. Πίσω έχουμε μονό δίσκο διαμέτρου 255 χιλ. με δαγκάνα μονού εμβόλου της Brembo με Cornering ABS και εδώ.

Υψηλή τεχνολογία

Παραλαμβάνοντας την μοτοσυκλέτα από την επίσημη αντιπροσωπεία της Triumph στην Ελλάδα, την ΗΛΙΟΦΙΛ Α.Ε., η πρώτη εντύπωση είναι θετική, με το νέο χακί χρώμα σε συνδυασμό με το λευκό του σκελετού. Γυρνώντας το κλειδί του κεντρικού διακόπτη στη θέση on, ενεργοποιείτε η νέα TFT οθόνη των 7 ιντσών, που αμέσως κερδίζει το βλέμμα σου με πλήρεις ενδείξεις και στοιχεία του κινητήρα, των λειτουργιών της μοτοσυκλέτας, καθώς και των συνθηκών του περιβάλλοντος. Με ένα πάτημα της μίζας, το μοτέρ έρχεται αμέσως σε λειτουργία.

Η θέση οδήγησης είναι μέσα -και λίγο προς τα πάνω- στη μοτοσυκλέτα. Αυτό που θέλει λίγο συνήθεια είναι η απόσταση που δημιουργείται στα χέρια σου, μεταξύ του τιμονιού και του νέου σε σχεδίαση-χρωματισμού ρεζερβουάρ. Η χωρητικότητα του τελευταίου είναι 20 λίτρα καυσίμου, έχει ωραίες καθαρές γραμμές και μια φοβερή βαφή νέου τύπου, που δεν αφήνει να δημιουργηθούν γρατζουνιές. Έχοντας ανέβει πλέον πάνω στη μοτοσυκλέτα, αμέσως νιώθεις τη συμπίεση των μαλακών αναρτήσεων στην αρχική διαδρομή τους και του σεταρίσματος που έχουν από την εργοστασιακή τους κατασκευή άλλη μία ένδειξη του χωμάτινο προσανατολισμού της.

Ευελιξία μέσα στην πόλη

Κουμπώνουμε πρώτη στο κιβώτιο και ξεκινάμε μέσα στο κέντρο της πόλης ανάμεσα στις κεντρικές αρτηρίες με κατεύθυνση προς τα βόρεια προάστια. Η μοτοσυκλέτα μας είναι πολύ φιλική και από όπου περνάμε παρατηρούμε όλα τα βλέμματα να στρέφονται πάνω μας. «Από σχεδιασμό οι Βρετανοί πέτυχαν διάνα», σκέφτομαι και ελίσσομαι μέσα στην κίνηση της πόλης των Αθηνών με το κλασσικό μποτιλιάρισμα. Με χαρακτηριστική άνεση και ευελιξία η νέα Triumph περνάει από παντού απροβλημάτιστα.

Κόκκινο φανάρι, τα Brembo λειτουργούν άριστα και η Tiger φρενάρει απίστευτα. Αυτόματα μου έρχονται στο μυαλό σκηνές από τους Άγγλους μοτοσικλετιστές, στην απελευθέρωση της χώρας μας μετά το πέρας του Β΄ Π.Π., που ήρθαν μαζί και με τις συμμαχικές Triumph 3HW. «Πόσα χρόνια και εξέλιξη της μάρκας», σκέφτομαι και το πράσινο φως με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Οδηγώ μέχρι τη βάση του ηλεκτρονικού περιοδικού μας και έχω ήδη βγάλει το πλάνο της διαδρομής που θα ήθελα να ακολουθήσω.

Πάντα έτοιμη για ταξίδι

Ανεβαίνοντας στο περιοδικό, ανακοινώνω τις σκέψεις παίρνοντας θετική έγκριση, συζητώντας τις λεπτομέρειες για τις εκτός δρόμου διαδρομές, διαλέγοντας το σωστό εξοπλισμό για το μεγάλο ταξίδι στην Βόρεια Ελλάδα. Οι μετεωρολογικές προβλέψεις έδιναν βροχές με ισχυρής έντασης ανέμους. «Κανένα πρόβλημα», σκέφτομαι, «θα δούμε και πόσο μάχιμη είναι η νέα Τίγρη».

Αφού κανονίστηκαν όλες οι απαραίτητες λεπτομέρειες για το ταξίδι, το απόγευμα μας βρίσκει στην νέα Εθνική Οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση προς την πόλη του Θερμαϊκού. Έχει ήδη βραδιάσει, το ηλεκτρονικό θερμόμετρο στην έγχρωμη οθόνη δείχνει 14 βαθμούς Κελσίου, έχουμε ήδη γεμίσει με καύσιμα το ρεζερβουάρ των 20 λίτρων και κινούμαστε με σχετικά υψηλή ταχύτητα. Το Tiger 900 είναι ό,τι καλύτερο στο ταξίδι. Η προστασία από τον αέρα είναι ικανοποιητική, τα φώτα της είναι πολύ δυνατά, και όπου χρειάστηκε η χρήση της μεγάλης σκάλας των φώτων, κυριολεκτικά κάνει τη νύχτα μέρα.

Τα χιλιόμετρα περνούν γρήγορα και παρατηρώ στην μεγάλη οθόνη όλες τις απαραίτητες ενδείξεις: θερμοκρασία κινητήρα, κατανάλωση καυσίμου, κλπ. Δεν πιέζω τον κινητήρα, που δουλεύει πολύ στρωτά, και όπου χρειαστεί να επιταχύνω απλά ανοίγω το γκάζι χωρίς να κατεβάζω ταχύτητα.

Ο αέρας δεν σε ενοχλεί και τα χιλιόμετρα κυλούν αβίαστα. Το μόνο βαρετό είναι οι συχνές στάσεις για την πληρωμή των διοδίων που είναι πάρα πολλά και συχνά, άσε που σου χαλάνε τη μέση ωριαία ταχύτητα. Η θερμοκρασία όσο συνεχίζεται το ταξίδι και μετά τη Λαμία, ολοένα και πέφτει, φτάνοντας στους 7 βαθμούς Κελσίου. Ρίχνω και καμμιά κλεφτή ματιά προς τον ουρανό για να δω αν έχει σύννεφα και συνεχίζω ατσαλάκωτος. Μετά τη Λαμία ανεφοδιάζομαι και συνεχίζω χωρίς στάση. Η νέα θέση οδήγησης είναι άνετη μόνο που αυτήν τη φορά αισθάνομαι ότι θέλω κάτι να βελτιώσω στη θέση του τιμονιού.

Απροσδόκητες συναντήσεις

Πριν από τη Λάρισα μπαίνω ξανά για ανεφοδιασμό και συναντώ ένα θηριώδες Range Rover, προερχόμενο από το ίδιο νησί που έχει κατασκευαστεί και η Tiger. Ο καιρός έχει αλλάξει, με τις ριπές του ανέμου στον Θεσσαλικό Κάμπο να με χτυπούν αλύπητα. Γεμίζω ξανά με καύσιμα για σιγουριά, και μπαίνω να πληρώσω στο ταμείο. Ο οδηγός του Range είναι ένας από τους πολύ γνωστούς δικηγόρους της χώρας. «Καλησπέρα κ. Αλέξη», τον χαιρετώ, άλλωστε είμαστε μόνοι μας στο πρατήριο καυσίμων μαζί με τον ταμία. «Καλησπέρα», μου απαντά και με μια παιδική αφέλεια συνεχίζει και με ρωτάει «πού πας με αυτό τον καιρό με τη μηχανή, τρελός είσαι;». «Πολύ τρελός...», του απαντώ «μπορεί να μην είμαι, αλλά είμαι ο Ορφανός ο Βασίλης που έχω αγωνισθεί έξι φορές στις ερήμους Σαχάρα και Ατακάμα, έχοντας κερδίσει και μία φορά στην κατηγορία μου στο Rally Dakar». «Σε έχω δει», μου απαντά, «στην βράβευση σου στους άντρες της χρονιάς. Μπράβο σου ρε μάγκα», συνεχίζει ο γνωστός ποινικολόγος και σφίγγουμε τα χέρια με μια δυνατή χειραψία.

«Οδηγούσα και εγώ μηχανή πιτσιρικάς», μου λέει, και μου δείχνει κάποια σημάδια στο κεφάλι του από χτύπημα χωρίς κράνος. «Τη γλιτώσατε...», του απαντώ συνεχίζοντας την κουβέντας μας. «Θα μου επιτρέψετε τότε να σας δώσω ένα ενθύμιο», συνεχίζω και του δίνω μια καρτ-ποστάλ μου με μια αγωνιστική φωτογραφία μέσα από την Ατακάμα. «Ε, βάλε μου μια αφιέρωση», μου λέει. «Πηγαίνετε Λάρισα ή Θεσσαλονίκη» ρωτάω ξανά. «Θεσσαλονίκη» μου απαντά. Για τη γνωστή υπόθεση με το νεαρό παιδί που έχασε τόσο άδικα τη ζωή του;», συνεχίζω. «Ναι» μου απαντά. «Τότε θα συνταξιδέψουμε», του λέω.

Με αντίπαλο τον καιρό

Χαιρετηθήκαμε και συνεχίσαμε ο καθένας με το όχημά του. Εγώ καθυστέρησα λίγο ακόμη στο βενζινάδικο, γιατί ήθελαν και οι πωλητές καρτ ποστάλ με αφιέρωση. Τους τα έδωσα, με ευχαρίστησαν και συνέχισα. Ο καιρός επιδεινώθηκε πολύ γρήγορα. Οι ριπές του αέρα όλο και δυνάμωναν και η ένταση του ξεπερνούσε τα 10 μποφόρ. Η ταχύτητα μου με τη μοτοσυκλέτα ταυτόχρονα όλο και μεγάλωνε γιατί διαφορετικά δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος στο δρόμο. Η νέα Tiger 900 ήταν ο μοναδικός μου σύντροφος μέσα σε ένα τρομερό μπουρίνι και εγώ μαζί της σαν ένα σώμα βρισκόμουν στην μεσαία λωρίδα κυκλοφορίας σε ένα παντελώς άδειο δρόμο.

Οι ριπές του ανέμου ήταν απανωτές σαν δυνατά χτυπήματα μποξ από την ταινία του Ρόκυ επάνω στο ριγκ. Μέσα σε αυτό το πανικό προσπαθώντας να κρατηθώ όρθιος από την μανία του ανέμου και μακριά από τις πλαϊνές μπαριέρες του δρόμου, παλεύοντας συνεχόμενα με ένα διαβολεμένο αέρα. Μόνος για μια ακόμη φορά με τη μηχανή μου. Και συνειρμικά άρχισα να τραγουδώ μέσα μου το «Τhe eye of the tiger!».

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, περνάω έξω από το επόμενο βενζινάδικο και το θηριώδες Range Rover ήταν δεξιά και μέσα στον ασφαλή χώρο του πρατηρίου καυσίμων. Δεν σταμάτησα καθόλου τη φόρα μου και μόνο κορνάρισα ρυθμικά δηλώνοντας ότι είμαι καλά και συνεχίζω ακάθεκτος την πορεία μου. Με αυτές τις εικόνες, οι πρώτες σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν. Κοιτάζοντας ψηλά στον ουρανό, είδα ότι ο καιρός είναι από παντού κλειστός και ο αέρας με χτυπά αλύπητα. Λυσσομανά με ριπές από παντού. «Θα τη φάμε τη βροχή», μονολογώ.

Τα φώτα στη μεγάλη σκάλα, η θερμοκρασία έχει πέσει στους 4 βαθμούς κελσίου, και βλέπω ταμπέλα για πάρκινγκ σε ένα μόλις χιλιόμετρο. «Ωραία», συνεχίζω να μιλάω με τον εαυτό μου, «εκεί θα φορέσω τα αδιάβροχά μου». Το συγκεκριμένο αδιάβροχο το έχω από το πρώτο μου Dakar στην Αφρική. Εκεί με προστάτεψε περισσότερο από το κρύο παρά από τη βροχή. Τώρα θα εκτελούσε αντίστροφους ρόλους. Μπαίνω κατευθείαν στο πάρκινγκ και σταματώ πάνω στη ράμπα των τουαλετών. Με τη μία ξεκαβαλάω σαν ζογκλέρ και ανοίγω την πόρτα των αναπήρων, βάζοντας με την όπισθεν μέσα τη μισή «Τίγρη». Ανοίγω την αδιάβροχη βαλίτσα μου, και βγάζω το πιστό μου αδιάβροχο. Κατευθείαν ντύνομαι αμέσως φορώντας και τις ειδικές γκέτες και σε πέντε λεπτά, είμαι ξανά μέσα στη μάχη του καιρού. Ο αέρας συνεχίζει αμείωτα τις ριπές του με μεγάλη ένταση.

Το μόνο που έκανα επιπλέον είναι ότι έθεσα σε λειτουργία τα θερμαινόμενα γκριπ στη μεγάλη τους σκάλα. Η βροχή έπεφτε δαιμονισμένα επάνω μας μαζί με τον αέρα, αλλά εμείς με την «Τίγρη» συνεχίσαμε τη μάχη μας, απέναντι της. Όλα ήταν έρημα γύρω μας, και τα χιλιόμετρα περνούσαν δύσκολα μεν, γρήγορα δε. Μετά την Κατερίνη μιλούσα στον εαυτό και την Τίγρη, λέγοντας «λίγο ακόμα μας έμεινε για το τελείωμα της... ειδικής μας διαδρομής».

Φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη

Μέσα σε αυτό το πανδαιμόνιο φτάσαμε στα τελευταία διόδια, αυτά των Μαλγάρων. Είκοσι πέντε χιλιόμετρα μόλις μας χώρισαν από τη Θεσσαλονίκη. Γρήγορα βρήκα κατάλυμα και σκουπίζοντας αδιάβροχα, κράνος, γκέτες, μποτάκια κλπ κάνω και ένα γρήγορο και καυτό ντουζ για χαλάρωμα.. Είμαι έτοιμος για ύπνο. Ο ύπνος όμως δεν έρχεται, αφού η αδρεναλίνη μου λίγα λεπτά πριν χοροπηδούσε. Λίγο αργότερα υπολόγισα την κατανάλωση καυσίμου και την έβγαλα στα 9.3 λίτρα βενζίνης ανά 100 χιλιόμετρα. Καθόλου άσχημα, δεδομένων των συνθηκών με τον κόντρα άνεμο και τη μεγάλη ταχύτητα που διατηρούσα σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού.

Την επόμενη ημέρα είχα κάποιες συναντήσεις αφού προηγουμένως, σταμάτησα στον καλό μου φίλο και παλιό συναθλητή μου από τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα Εντούρο, Νίκο Ζουρνατζή, που εκτελεί και χρέη ντίλερ της Triumph στη Θεσσαλονίκη. Με τον Νίκο τα είπαμε λίγο, ρυθμίζοντας ταυτόχρονα τη θέση του τιμονιού της Τίγρης. Του εξηγούσα τις καιρικές συνθήκες που συνάντησα στο ταξίδι μας και πόσο μου άρεσε το 900. «Βασίλη, έχω το ίδιο σε έκδοση Rally Pro για προσωπική μου μοτοσυκλέτα», μου απαντά. «ΟΚ», του λέω, «δεν έπεσα έξω λοιπόν. Την επιστροφή θα την κάνω από χώμα και επαρχιακούς δρόμους», του λέω με νόημα.

«Όμορφα, κάτσε να λαδώσουμε και την αλυσίδα», συνεχίζει ο Νίκος και μετά από λίγο, αφού χαιρετηθήκαμε, τον ευχαρίστησα και συμφωνήσαμε η επόμενη συνάντησή μας να γίνει στην Αθήνα, αυτή τη φορά στο χώρο της VOM. Συνεχίσαμε την φωτογράφιση μας στην πόλη του Θερμαϊκού, καταστρώνοντας το σχέδιο της καθόδου, αλλά όχι από την Εθνική Οδό αυτή τη φορά. Χρέος μας όμως, ήταν να περάσουμε και από το σημείο που τόσο άδικα χάθηκε η ζωή του Άλκη από ανεγκέφαλους, αυτού του νέου παιδιού, ανάβοντας ένα κεράκι του για την ψυχή του που φτερούγισε τόσο μα τόσο άδικα, στους ουρανούς των αγγέλων.

Χωρίς συμβιβασμούς στο χώμα

Την επόμενη ημέρα ξεκίνησε νωρίς η κάθοδος από το επαρχιακό οδικό δίκτυο, περνώντας και από χωμάτινα εδάφη αυτή τη φορά. Η Tiger 900 περνάει από παντού σαν οδοστρωτήρας. Ειδικά σε συνεχόμενες στροφές είναι στο στοιχείο της. Στρίβει «με την ιδέα», με το σύνολο κινητήρα, πλαίσιο, αναρτήσεις, φρένα να συνεργάζεται άψογα και να δουλεύει παντού αρμονικά, καταπίνοντας τα χιλιόμετρα για πλάκα με φοβερή άνεση.

Βάζοντας τη ρύθμιση στη θέση σπορ, όλα αλλάζουν προς το καλύτερο. Τελευταίο άφησα το χώμα, και εκεί όμως το Tiger 900 δεν σταματάει με τίποτα. Οι νέες αναρτήσεις δουλεύουν συγχρονισμένα, αποσβένοντας κάθε είδους ανωμαλία και εμπόδιο. Με πιο χωμάτινα ελαστικά, μάλιστα, θα έκανα άλλου είδους οδήγηση. Τα κιλά της μοτοσικλέτας δεν φαίνονται να τη δυσκολεύουν στο χώμα και η ευελιξία και το κράτημα της, είναι ιδανικά τηρουμένων των αναλογιών. Δεν θα πει όχι πουθενά, ακόμη και στο χώμα, αρκεί να απενεργοποιηθεί το Traction Control και να ρυθμιστεί το πρόγραμμα της στο Off Road.

Κλείνοντας αυτό το άρθρο, η νέα Tiger 900 πρόκειται για το καλύτερο μέχρι σήμερα Tiger που έχει δημιουργήσει το βρετανικό εργοστάσιο. Έχει γίνει πολύ καλή και ολοκληρωμένη εξέλιξη, σε όλους τους τομείς, με απαράμιλλη ποιότητα κατασκευής. Στέκεται και κοιτάει στα ίσια τον δύσκολο ανταγωνισμό και με τιμή στα 14.790 ευρώ πρόκειται για μια τίμια μοτοσυκλέτα – ενώ η αντιπροσωπεία παρέχει δύο χρόνια εγγύηση. Συστήνεται ανεπιφύλακτα, για όλους τους ανήσυχους αναβάτες, που δεν βάζουν περιορισμούς στο έδαφος που θέλουν να κινηθούν ανά τον κόσμο. Β.Ο.