Είμαστε σίγουροι ότι η Ferrari προσπαθεί να πάρει το πρωτάθλημα;

Κώστας Παστρίμας Κώστας Παστρίμας
Είμαστε σίγουροι ότι η Ferrari προσπαθεί να πάρει το πρωτάθλημα;
Μια ομάδα που τα έχει όλα -δυναμικό, ιστορία και πόρους- αλλά δεν μπορεί (ή μήπως δεν την ενδιαφέρει;) να φτάσει μέχρι το τέλος.

Η Ferrari του 2025 δεν είναι μια κακή ομάδα. Ούτε καν μια μέτρια ομάδα. Είναι μια ομάδα με ταχύτητα, πόρους και δύο από τους πιο ικανούς οδηγούς της εποχής, τον Σαρλ Λεκλέρ και τον Λούις Χάμιλτον. Κι όμως, βρισκόμαστε ξανά σε μια σεζόν όπου η Scuderia δεν δείχνει (και δεν είναι) ικανή να κερδίσει πρωτάθλημα. Και αυτό έχει πάψει να είναι θέμα τύχης και γίνεται θέμα κουλτούρας.

Η Ferrari δεν έχει κερδίσει τίτλο οδηγών από το 2007 και κατασκευαστών από το 2008. Στο μεταξύ, έχουν περάσει από τα κόκκινα μονοθέσια ο Φερνάντο Αλόνσο, ο Σεμπάστιαν Φέτελ, και τώρα ο Λούις Χάμιλτον - τρεις οδηγοί ικανοί να κατακτήσουν το πρωτάθλημα σχεδόν με οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Αν όμως υπάρχει κάτι που ενώνει τις εποχές τους, είναι ότι κανείς δεν βρήκε στο Μαρανέλο εκείνη την αποφασιστικότητα που ξεχωρίζει τους διεκδικητές από τους απλούς συμμετέχοντες.

Το 2025 ως καθρέφτης των προβλημάτων

Το φετινό μονοθέσιο, η SF-25, είναι ένα από τα αξιοπρεπή μονοθέσια που έχει παρουσιάσει η Ferrari τα τελευταία χρόνια. Στις γρήγορες πίστες είναι σταθερά μέσα στο ρυθμό, στα αργά σικέιν δείχνει ευελιξία, και σε κάποιες συνθήκες τα ελαστικά της δουλεύουν ιδανικά. Όμως το πρόβλημα είναι ότι μόνο σε ιδανικές συνθήκες δείχνει πλήρες. Σε πιο ακραία περιβάλλοντα η απόδοση καταρρέει, συχνά χωρίς ξεκάθαρη εξήγηση.

 

Αυτό δεν είναι τεχνικό μόνο ζήτημα· είναι και οργανωτικό. Οι ομάδες που κυνηγούν πρωτάθλημα, όπως η Red Bull, η Mercedes ή η McLaren, έχουν μάθει να λύνουν προβλήματα μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Στη Ferrari χρειάζονται πολλαπλάσιο χρόνο. Όχι επειδή δεν υπάρχει ικανότητα, αλλά επειδή οι αποφάσεις περνούν μέσα από μια ιεραρχία που έχει σχεδιαστεί για να μη φταίει κανείς. Όταν τα πάντα φιλτράρονται από επίπεδα διοίκησης, το ένστικτο του μηχανικού και του αγωνιστικού διευθυντή ατροφεί.

Η «πειθαρχημένη» εποχή Βασέρ

Ο Φρεντ Βασέρ έφερε στο Μαρανέλο αυτό που έλειπε από την εποχή Μπινότο: ηρεμία. Η ομάδα δεν είναι πια χαοτική, ούτε βγάζει προς τα έξω τη γνωστή εσωτερική ένταση. Όμως αυτή η σταθερότητα έχει και τίμημα. Η Ferrari του Βασέρ είναι συνετή, οργανωμένη, αλλά όχι επιθετική. Επενδύει στη διαδικασία, όχι στο αποτέλεσμα. Αντί να ρισκάρει μια στρατηγική νίκη, επιλέγει πάντα την «ασφαλή» τρίτη θέση. Είναι το αγωνιστικό ισοδύναμο του «μην τα χαλάσουμε τώρα που βρήκαμε ρυθμό».

Ο Βασέρ γνωρίζει ότι το πραγματικό του στοίχημα δεν είναι το 2025, αλλά το 2026, όταν αλλάζουν οι κανονισμοί. Και κάπως έτσι, χωρίς ποτέ να το πει ανοιχτά, η Ferrari μοιάζει να έχει αποδεχθεί ότι η φετινή χρονιά είναι απλώς ένα στάδιο μετάβασης. Μόνο που σε ένα πρωτάθλημα τόσο ρευστό, οι ομάδες που «περιμένουν» χάνουν προτού το καταλάβουν.

Το βάρος του ονόματος

Η Ferrari είναι ο μόνος οργανισμός στο paddock που αντιμετωπίζει την επιτυχία με φόβο. Κάθε φορά που φτάνει κοντά σε κάτι μεγάλο, το βάρος του ονόματος γίνεται ασήκωτο. Από την εποχή Μοντεζέμολο, Τοντ και Μπρον, όταν η ιεραρχία ήταν ξεκάθαρη, η ομάδα έχει μετατραπεί σε μια δομή με πολλαπλά κέντρα επιρροής: το τεχνικό επιτελείο, η διοίκηση της Ferrari S.p.A., οι Ιταλοί δημοσιογράφοι, ακόμη και οι tifosi. Κάθε απόφαση περνά μέσα από την αντανάκλαση που θα έχει στην κοινή γνώμη. Και καμία μεγάλη ομάδα δεν κέρδισε έτσι πρωτάθλημα.

Στο Μαρανέλο συχνά λένε ότι «η Ferrari ανήκει στον κόσμο της Formula 1». Αυτό όμως είναι μέρος του προβλήματος. Η Red Bull, η Mercedes, η McLaren ανήκουν στους αγώνες. Η Ferrari ανήκει στην εικόνα της.

Ο Χάμιλτον και η ψευδαίσθηση της λύσης

Η μεταγραφή του Λιούις Χάμιλτον δημιούργησε προσδοκίες ότι «κάτι αλλάζει». Όμως η ιστορία έχει δείξει ότι οι μεγάλοι οδηγοί δεν λύνουν συστημικά προβλήματα. Ο Αλόνσο το έζησε. Ο Φέτελ το έζησε. Και τώρα ο Χάμιλτον καλείται να μάθει ότι η Ferrari δεν είναι η Mercedes. Εκεί όπου στο Μπράκλεϊ η ομάδα προσαρμοζόταν γύρω από τον οδηγό, στο Μαρανέλο ο οδηγός πρέπει να προσαρμοστεί στην ομάδα.

Ο Άγγλος έχει ήδη επισημάνει σε ιδιωτικές συζητήσεις -σύμφωνα με πηγές κοντά στην ομάδα- ότι ο τρόπος λειτουργίας της Ferrari είναι «διαφορετικός από οτιδήποτε έχει ζήσει». Το ερώτημα είναι αν αυτό το «διαφορετικό» μπορεί να παράγει πρωταθλήματα ή απλώς «ικανοποιητικές» Κυριακές.

Η Ferrari των πωλήσεων, όχι των πρωταθλημάτων

Η σημερινή Ferrari μοιάζει να έχει βρει μια επικίνδυνη ισορροπία ανάμεσα στην αποτυχία και την επιτυχία: χάνει στους αγώνες, αλλά θριαμβεύει στα ταμεία. Οι πωλήσεις σπάνε ρεκόρ, τα περιθώρια κέρδους είναι υψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη αυτοκινητοβιομηχανία, και η χρηματιστηριακή της αξία αγγίζει επίπεδα τεχνολογικού κολοσσού. Όμως όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να έχει κατακτήσει τίτλο εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες.

Από εκεί που η Ferrari υπήρχε για να εξυπηρετεί την αγωνιστική της ομάδα, η ισορροπία έχει αναστραφεί: η Scuderia υπάρχει πια για να τροφοδοτεί το μύθο της εταιρείας. Οι αγώνες έγιναν το σκηνικό στο οποίο προβάλλεται η εμπορική αίγλη του brand, όχι το εργαστήριο όπου χτίζεται η τεχνολογική της υπεροχή. Η Formula 1, αντί να είναι το επίκεντρο του DNA της, έχει μετατραπεί σε προέκταση του marketing της.

Για τη σημερινή διοίκηση, μια χρονιά με σταθερές παρουσίες στο βάθρο και γεμάτες εξέδρες με κόκκινες σημαίες ίσως είναι «επαρκής επιτυχία». Όμως για όποιον γνωρίζει τι σημαίνει πραγματικά η Ferrari, αυτό δεν είναι επιτυχία - είναι στασιμότητα καμουφλαρισμένη ως λάμψη. Και όσο η ομάδα συνεχίζει να αντλεί νομιμοποίηση από την εμπορική επιτυχία της μητρικής εταιρείας, τόσο θα απομακρύνεται από τον αρχικό λόγο ύπαρξής της: να κερδίζει αγώνες.

Και τώρα;

Αν η Ferrari όντως προσπαθεί να πάρει το πρωτάθλημα, πρέπει πρώτα να αποφασίσει ποια Ferrari θέλει να είναι. Εκείνη του παρελθόντος, που λειτουργούσε με στρατιωτική πειθαρχία αλλά κέρδιζε τα πάντα, ή η σημερινή, που προτιμά την ηρεμία από τη φωτιά; Γιατί πρωτάθλημα δεν κερδίζεται μόνο με «σταθερότητα». Κερδίζεται με ένταση, με πίεση, με το θάρρος να κάνεις και να διορθώνεις λάθη.

Όταν η Ferrari καταλάβει ότι το να δείχνεις ανταγωνιστικός δεν είναι το ίδιο με το να είσαι, τότε θα μπορέσει να σταθεί ξανά απέναντι στη Red Bull και στη McLaren. Μέχρι τότε, θα παραμένει εγκλωβισμένη στην πιο επικίνδυνη ισορροπία: αυτή μιας ομάδας που έχει τα πάντα, αλλά δεν ξέρει πια τι θέλει να κάνει μ’ αυτά. Και ίσως εκεί να βρίσκεται η ουσία του ερωτήματος: όχι αν μπορεί να κερδίσει η Ferrari, αλλά αν όντως προσπαθεί.

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!

Κώστας Παστρίμας
Κώστας Παστρίμας

Ο Κώστας Παστρίμας μπήκε στο χώρο της δημοσιογραφίας λίγο πριν από την αλλαγή του αιώνα ως επιμελητής κειμένων σε ημερήσιες εφημερίδες. Λίγο αργότερα πέρασε «μπροστά» από τα κείμενα, γράφοντας κυρίως για αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, μηχανοκίνητα σπορ και όλα τα σχετικά με αυτά. Από νωρίς πίστεψε στη δύναμη του διαδικτύου, την εποχή που δεν ήταν ούτε κατά διάνοια όσο διαδεδομένο είναι πλέον, «χτίζοντας» τα μέσα που ήταν οι πρωτοπόροι της εποχής τους. Ανήκει στο δυναμικό της Liquid από το 2021.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ
Φόρτωση BOLM...