Η κατάκτηση της κορυφής ζαλίζει. Υπάρχουν όμως και στιγμές που προκαλεί αμνησία. Τότε, η ψευδαίσθηση αποκτά μορφή, φεύγει από την άυλη κατάσταση και εδραιώνεται. Το υποκείμενο νομίζει ότι εκεί που πάτησε δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Σφάλει φυσικά, αφού κάθε κορυφή είναι το χαμηλότερο σημείο ενός αχαρτογράφητου τοπίου που πάντα θα βρίσκεται ψηλότερα και θα είναι απλησίαστο.

Όταν ο “κατακτητής” θα κάνει κίνηση να πιάσει το άπιαστο θα χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και αστραπιαία θα βρεθεί στο έδαφος να σέρνεται. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο γι' αυτόν διότι έχει υποπέσει στο μεγαλύτερο λάθος της ζωής του: έχει ενισχύσει την ψευδαίσθηση με τεχνητά μέσα. Έχει διαρρήξει τον κόσμο της φαντασίας για να τον σύρει στο παρόν.

Οι νόμοι της φυσικής και του ανθρώπινου σώματος δεν μπορούν να χάσουν. Ποτέ δεν έχασαν. Αφήνουν έκθετο τον άνθρωπο, έρμαιο των διαθέσεων της μοίρας του. Ο Ρόμπερτ Σουίφτ, κάποτε αστέρι του ΝΒΑ, ανήκει σε αυτούς που πασχίζουν να σηκώσουν το βλέμμα για να ξαναδούν όλα όσα είχαν και έχασαν από τα ναρκωτικά.

Δεν ήταν όνειρο

Η ιστορία του Σουίφτ ξεκινά από την καταβαράθρωση και με τον διαπεραστικό ήχο του μεγαφώνου της αστυνομίας. Θολωμένος, αναρωτιέται αν βρίσκεται σε όνειρο. Ο ήχος όμως δεν σταματά και οι ειδικές δυνάμεις κάνουν την εμφάνιση τους. Αποκλείεται να μην είναι αλήθεια. Η επιδρομή έγινε τον Οκτώβριο του 2014, στις 6 π.μ., σε προάστιο βορειοανατολικά του Σιάτλ.

Ο πρώην Σόνικ δεν είναι ο κύριος στόχος των αρχών. Όχι, ο Τριγκβ (Τριγκ) Μπγιόρκσταμ πωλούσε ηρωίνη και μεθαμφεταμίνη, προσέλκυε τοξικομανείς, πόρνες στο σπίτι που ήταν πολύ κοντά σε δημοτικό σχολείο! Ήταν αυτός που κουβαλούσε γεμάτο πιστόλι, που “έκοβε” τη μεθαμφεταμίνη με Κόκα Κόλα για να ενισχύσει την ένταση. Ήταν τόσο παρανοϊκός ότι τον κλέβουν, που η αστυνομία βρήκε στο σπίτι του 26 πυροβόλα όπλα και ένα εκτοξευτή χειροβομβίδων!

Ο Σουίφτ ήταν ο πρώτος που ξύπνησε. Ήταν κακόκεφος, αφού είχε μόλις πέσει για ύπνο μετά από τρεις μέρες αϋπνίας, ενώ είχε κάνει χρήση ηρωίνης-μεθαμφεταμίνης. Το συνηθισμένο γι' αυτόν μείγμα. Καθώς σκόνταψε απέναντι από το δωμάτιο του “Τριγκ”, πέρασε τραπέζια με χρησιμοποιημένες βολές πάνω τους, ένιωσε φόβο αλλά και ανακούφιση. Δουλειά του ήταν να προστατεύει το εμπόρευμα και να καθαρίζει τον χώρο. Ως αντάλλαγμα, είχε πάρει ένα απομονωμένο δωμάτιο και σταθερό απόθεμα καθαρής ηρωίνης. Ο Σουίφτ είχε παραδοθεί εδώ και καιρό στα ναρκωτικά. Δεν είχε τηλέφωνο, χρήματα, φιλοδοξίες. Είχε να δει τον γιο του εδώ και δυο χρόνια, ενώ είχε να μιλήσει στους γονείς του περισσότερο. Ένα χρόνο πριν είχε εκδιωχθεί από την οικία του. Πίστευε, ένα κομμάτι του, ότι θα πέθαινε εκεί, σε αυτό το βρώμικο σπίτι και δεν είχε πρόβλημα. Είχε κουραστεί να προσπαθεί...

“Τι σου συνέβη;”

Τώρα, ακολουθούσε τον Τριγκ με τα χέρια σηκωμένα. Εκεί, στο σκοτάδι πριν την αυγή, παρατήρησε έναν αστυνομικό να τον κοιτά. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν πολλοί τύποι με ύψος 2.15μ, κόκκινα μαλλιά και τατουάζ. Σίγουρα υπάρχει μόνο ένας που κάποτε (το 2004) έγινε ντραφτ από τους Σιάτλ Σούπερσονικς απευθείας από το Λύκειο. Ο Σουίφτ μπορεί να έδειχνε διαφορετικός –σχεδόν αποστεωμένος και τα χοντρά, άλουστα μαλλιά του έπεφταν στο μέτωπο- όμως δεν μπορούσες να τον μπερδέψεις. Ήταν αυτός που τον συνέκριναν με τον Μπιλ Ουόλτον. Αυτός που έπαιζε απέναντι στον Ντουάιτ Χάουαρντ. Αυτός που ο Τζακ Νίκολσον είχε σταματήσει σε τάιμ άουτ και του είχε πει: «Κάνε μου τη χάρη και πήγαινε με το μαλακό στους Λέικερς μου. Τους “σκοτώνεις” αυτή τη στιγμή».

Ο χρόνος όμως δεν έχει ομαλή πορεία σε περιπτώσεις όπως αυτή του Σουίφτ. Τα όσα έκανε στο παρελθόν μοιάζουν χαμένα σε ένα ακαθόριστο, ομιχλώδες τοπίο. Στα 28 του, τότε, και όμως… Το ΝΒΑ, η δόξα, το χρήμα, οι προσδοκίες, ήταν μακρινή ανάμνηση. Σε λίγες ώρες η ιστορία του θα έπαιζε σε όλα τα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο. Ο εκατομμυριούχος που έπιασε πάτο και ο φακός, ο δημόσιος λόγος θα πάγωναν σε αυτό το σημείο τη ζωή του. Την ώρα που είναι δεμένος με χειροπέδες και κάθεται στο κράσπεδο με το κεφάλι κάτω, ενώ η αστυνομία ψάχνει το σπίτι, τον πλησιάζει αστυνομικός και του λέει: «Ξέρεις ότι όποιος έρχεται εδώ έχει φάκελο; Ξέρεις ότι δεν είναι αυτή η ζωή που θες». Η κρίσιμη ερώτηση, αυτή που κάνει την ιστορία να ξεδιπλωθεί , είναι αυτή που του κάνει ο αστυνόμος-ερευνητής: «Τι σου συνέβη;»

Ψηλό παιδί με πορτοκαλί μαλλιά

Τι συνέβη, λοιπόν, στον Ρόμπερτ Σουίφτ; Απλό ερώτημα, μικρό, αλλά η απάντηση δύσκολη, σύνθετη και μεγάλη και η αρχή βρίσκεται στα πρώτα βήματα. Εκεί που το ανθρώπινο αποτύπωμα δεν είναι δεδομένο και οριστικό.

Στα περίχωρα του Μπέικερσφιλντ ο εφτάχρονος Ρόμπερτ τρέχει, παίζει, λερώνεται… Πολύ κοντά στις ράγες του τρένου ώστε νιώθει το τράνταγμα του το βράδυ που κοιμάται. Αν και εφτά, είναι αρκετά ψηλός για να μοιάζει για δέκα. Τα μαλλιά του έχουν χρώμα πορτοκαλί. Έντονο. Όπως και της μητέρας του Ρόντα. Απ’ αυτήν πήρε και το ύψος. Πίσω του είναι ο αδερφός του Άλεξ. Ένα χρόνο μικρότερος και πιο μικρός σε μέγεθος. Αυτός είναι σκουρόχρωμος, όπως ο πατέρας τους Μπρους, η μητέρα του οποίου είναι από την Οκινάουα. Με τίποτα δεν μπορείς να πεις ότι είναι αδέρφια και οι διαφορές γίνονται πιο έντονες όσο μεγαλώνουν. Ειδικά στο ύψος. Ο μεγάλος, ο Ρόμπερτ, στη Β’ Γυμνασίου είναι 2.04μ!

Η ώρα έχει περάσει και τα παιδιά ξέρουν ότι πρέπει να γυρίσουν σπίτι. Η μητέρα τους θα ανησυχεί. Ακόμη είναι ακμαία. Δεν είναι ακόμα άρρωστη με καρκίνο του στήθους. Ο πατέρας τους εργάζεται μέχρι αργά επισκευάζοντας και συντηρώντας μονάδες κλιματισμού. Όταν έρχεται στον κόσμο η μικρότερη αδερφή τους, η Σαμάνθα, η οικογένεια θα αγοράσει πιο ευρύχωρο σπίτι.

Η γνωριμία με το μπάσκετ

Ο Σουίφτ ανακαλύπτει το μπάσκετ και το μπάσκετ αυτόν. Το ύψος είναι ο συνδετικός κρίκος και η αγάπη για το άθλημα θα έρθει σύντομα. Πιο πολύ η αγάπη για τη νίκη και μετά το ριμπάουντ, τα εύστοχα σουτ... Οι ομάδες του στο Γυμνάσιο σαρώνουν. Ο πατέρας του τοποθετεί στο γκαράζ καλάθι για να εξασκείται ο Ρόμπερτ. Στο μεταξύ, όλο και αναπτύσσεται. Ο οικογενειακός προϋπολογισμός γίνεται όλο και σφιχτός. Η μητέρα του προσπαθεί να ακολουθήσει την όρεξη του γιου της, αλλά και να τη φρενάρει βάζοντας μερικές φορές λουκέτο στο ψυγείο! Το ύψος του περιορίζει τις επιλογές σε αθλητικά παπούτσια και κάποιες στιγμές φορά υποδήματα χρώματος κίτρινο ή μωβ. Ντροπιασμένος, κυκλοφορεί πού και πού ξυπόλητος. Το μέγεθος του ξεγελά τον κόσμο, αφού ο Σουίφτ παραμένει παιδί, ένα ευαίσθητο, έχων πίστη, πεισματάρικο παιδί. Απομονώνεται, διαβάζει κόμικ και χάνεται στον κόσμο της φαντασίας. Βλέπει εφιάλτες με λύκους. Σ' έναν απ' αυτούς περπατά στο χολ του σπιτιού του και ακούει το αλύχτισμα του ζώου στην κρεβατοκάμαρα των γονιών του. Μετά τον ήχο των νυχιών στο πλακάκι. Προσπαθεί να τρέξει, αλλά τα πόδια του δεν ανταποκρίνονται. Ξυπνά λαχανιασμένος και με την καρδιά του να χτυπά έντονα.

Το 2004 το αγόρι έχει γίνει άνδρας. Έτσι του λένε τουλάχιστον και αυτός το πιστεύει. Γιατί όχι; Εξάλλου, τα αγόρια δεν καλούνται να παίξουν απέναντι σε παίκτες ΝΒΑ στο Λας Βέγκας, να αναμετρηθούν με τον Ζερμέιν Ο' Νιλ και τον Ρασίντ Ουάλας. Τα αγόρια δεν έχουν διεθνή απήχηση και δεν μπαίνουν δίπλα στους Αλ Τζέφερσον, ΛαΜάρκους Όλντριτζ στην “McDonald All American”. Το αγόρι έχει φτάσει τα 2.15μ σε ύψος.

ΝΒΑ ή τίποτα

Ο Σουίφτ είναι καλός, πολύ καλός, και όσο παίζει η αξιοσύνη συνοδεύεται από μεγάλη προσοχή, προβολή και “φίλους”. Σε τέσσερα χρόνια παίζει για τρία σχολεία. Οι μέσοι όροι εντυπωσιακοί (18.8 πόντοι, 15.9 ριμπάουντ, 6.2 μπλοκ). Οι συμπαίκτες του τον ζηλεύουν και προσπαθούν να τον παραγκωνίσουν. Το ΝΒΑ τον καλεί και αυτός δεν το σκέφτεται. Οι σκάουτερ τον τοποθετούν στον πρώτο γύρο του ντραφτ. Ο προπονητής του σχολείου του λέει ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος. Το ίδιο και ορισμένοι φίλοι του. Τα λόγια αυτά γίνονται θρύψαλα από τις φωνές που του λένε να πάει στο ΝΒΑ. Όποιες κι αν είναι οι αδυναμίες και οι ελλείψεις του θα δουλευτούν εκεί.

Τα πάντα παίρνουν απρόσμενη τροπή. Ο Σουίφτ κινείται σε ταχύτητες που δεν μπορεί να ελέγξει. Δεν το καταλαβαίνει εγκαίρως και θα του στοιχίσει. Αγοράζει φανταχτερό κοστούμι, νοικιάζει πολυτελές αυτοκίνητο και αφήνει την αποφοίτηση. Τσακώνεται με τους γονείς του (κυρίως τη μητέρα του). Πλέον, ο Ρόμπερτ έχει μπει σε μια δίνη που δεν μπορεί να ξεφύγει. Σημείο καμπής θεωρείται ο θάνατος του παππού του, από τη μεριά της μητέρας του, το 1999, Ρόμπερτ Σολ. Χρόνια αργότερα, ο αδερφός του Άλεξ θα υποδείξει αυτό το γεγονός ως την αιτία της απομάκρυνσης του Ρόμπερτ από την οικογένεια και τον εαυτό του. Η Ρόντα θέλει να τον προστατεύσει και του απαγορεύει να παίζει μπάσκετ με τους φίλους του. Πλέον, είναι επένδυση για την οικογένεια. Αντιδρά. Έχει κλείσει τα 18 και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Έτσι, μετακομίζει σε έναν φίλο του, κάνει τα πρώτα του τατουάζ, συμπεριλαμβανομένου του προσώπου του παππού του στην κοιλιά του. Το πάρτι για το ντραφτ γίνεται σε σπίτι συμπαίκτη του.

Εκατομμυριούχος

Τη βραδιά του ντραφτ παρακολουθεί τη διαδικασία με 100 άτομα! Φίλοι και συμπαίκτες. Λαμβάνει μήνυμα από τον Μπομπ Μάιερς. Τυπικά, ο Αρν Τέλεμ είναι ο ατζέντης του (στους πολλούς πελάτες του είναι και ο Κόμπι). Ο Μάιερς είναι ο έμπιστος του. Ο Σουίφτ ακόμη κι αυτή τη βραδιά παραμένει μυστηριώδης. Ο Τέλεμ τον συμβούλεψε να μην εμφανιστεί σε καμία ομάδα. Όταν είσαι 2.15μ και στερείσαι ειδικού βάρους και εμπειρίας, τότε “πουλάς” το μέλλον και όχι το παρόν. Η στρατηγική αποδίδει. Ο Ντάνι Εϊντζ, γενικός διευθυντής των Σέλτικς, έχει δώσει την υπόσχεση του να επιλέξει τον νεαρό στο νο. 15. Ο Ντέιβιντ Στερν όμως ανακοινώνει ότι ο Σουίφτ είναι το νο. 12 στο ντραφτ. Τον έχουν διαλέξει οι Σόνικς. Λίγο μετά ο τότε προπονητής των “υπερηχητικών” Νέιτ ΜακΜίλαν τον παίρνει τηλέφωνο και του δηλώνει: “Ανυπομονώ να σε δω να παίζεις”. Τρεις εβδομάδες αργότερα, ο Σουίφτ είναι εκατομμυριούχος. Υπογράφει για τρία χρόνια έναντι 4.4 εκατ. Δολαρίων. Ο πατέρας του, του θυμίζει ότι φτάσαμε ως εδώ ως οικογένεια. Ο Ρόμπερτ αγοράζει σπίτι στους γονείς του. Ένα χρόνο νωρίτερα ο πατέρας του έχει χρεοκοπήσει για δεύτερη φορά σε πέντε χρόνια. Τώρα, ούτε αυτός, ούτε η σύζυγος του θα χρειαστεί να δουλέψουν στο άμεσο μέλλον. Τα δίδακτρα για τις σπουδές του Άλεξ καλύπτονται. Τα κατάφεραν.

Καμία επιείκεια

Η πρώτη σεζόν στο ΝΒΑ ήταν δύσκολη. Όχι τόσο όμως για να ταράξει αποφασιστικά τον ψυχισμό του Σουίφτ. Οι συμπαίκτες, το προπονητικό επιτελείο και οι φίλαθλοι βλέπουν ότι ο πιτσιρικάς είναι μεγάλος, όμως δεν είναι έτοιμος. Ούτε συναισθηματικά, ούτε σωματικά. Η σχιζοφρένεια του οργανισμού ΝΒΑ δεν αλλάζει. Πρέπει να είσαι έτοιμος πριν καν ξεκινήσεις. Καμία επιείκεια. Ο Σουίφτ συνυπάρχει δύσκολα με τους υπόλοιπους και μιλά ελάχιστα. Εκτός από τις δύσκολες, ασφυκτικές συνθήκες, είναι και η ηλικία του. Ο πιο νέος, με τον αμέσως επόμενο, Λιούκ Ράιντνουρ, να είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος.

Ο κόουτς ΜακΜίλαν ενώ θέλει να τον δει να παίζει δεν αλλάζει τις συνήθειες του. Ήτοι την περιφρόνηση που δείχνει στους ρούκι. Επιπλέον, οι προηγούμενες τραγικές επιλογές του συλλόγου για τη θέση του σέντερ έχουν κάνει το κοινό δύσπιστο. Παράλληλα, ο σούπερ σταρ των Σόνικς Ρέι Αλλεν δεν είναι διατεθειμένος να κάνει υπομονή. Ο Σουίφτ παίζει σε 16 αγώνες και σημειώνει 15 πόντους. Μολαταύτα, η ζωή δεν είναι τόσο άσχημη γι' αυτόν. Έχει χρήματα, αγοράζει ό,τι θέλει, τρώει σαν βασιλιάς και παίζει απέναντι στα είδωλα του. [...] Η δεύτερη σεζόν είναι καλύτερη και πιο παραγωγική. Ο ΜακΜίλαν φεύγει και τον διαδέχεται ο Μπομπ Βάις, ο οποίος αντικαθίσταται μετά από 30 αγώνες από τον Μπομπ Χιλ.

Ορεξάτος αλλά πολύ άτυχος

Το καλοκαίρι που ακολουθεί βρίσκει τα πατήματα του και τη χαμένη του αυτοπεποίθηση. Αγοράζει έπαυλη στα ανατολικά του Σιάτλ και ξεκινά να συλλέγει όπλα διάφορων τύπων. Προχωρά στην αγορά μοτοσικλετών και φιδιών! Περνά ώρες στο γυμναστήριο και η δουλειά με τα βάρη αποδίδει. Αρχίζει να γεμίζει το σώμα του με τατουάζ. Εκεί, “φωνάζει” ότι είναι πιο δυνατός και έτοιμος για τις νέες προκλήσεις. “Απλά πίστεψε”, “Όλα είναι πιθανά”, “Αυτός είμαι”.

Ο προπονητής του εντυπωσιάζεται. Τουλάχιστον στο γήπεδο. Χρόνια στον χώρο έχει δει πολλά ιδιότροπα παιδιά, όμως πιστεύει ότι ο Σουίφτ έχει καλή καρδιά. Βέβαια έχει και ξεχωριστές ικανότητες για το ύψος του: Είναι αθλητικός και ευκίνητος με “γλυκό” σουτ, υψηλό μπασκετικό IQ και δείχνει ενδιαφέρον για την άμυνα.

Η προετοιμασία τον βρίσκει ορεξάτο και ο προπονητής του μόνο καλά λόγια έχει γι' αυτόν. Η περίοδος πριν τα επίσημα δεν είναι αυτή που περίμενε ο Σουίφτ. Είναι ό,τι χειρότερο αφού στον αγώνα με το Σακραμέντο διαλύει το δεξιό του γόνατο. Ρήξη πρόσθιου χιαστού και η σεζόν τελειώνει πριν καν ξεκινήσει! Είναι συντετριμμένος. Ο προπονητής του προσπαθεί να του τονώσει το ηθικό θυμίζοντας του ότι είναι μόλις 20 χρόνων. Τα λόγια όμως δεν αρκούν. Ενάμιση χρόνο μετά ρήξη μηνίσκου στο ίδιο γόνατο! Άλλη μια χρονιά χάνεται. Εν τω μεταξύ οι Σόνικς μετακομίζουν στην Οκλαχόμα. Ο Πι Τζέι Καρλέσιμο στη θέση του προπονητή.

Πόνος, MMA, σεισμός και (μπασκετικό) τέλος

Το 2009 βρίσκεται στον πέμπτο του χρόνο στο ΝΒΑ. Είναι 23 ετών κερδίζοντας 3.6 εκατομμύρια δολάρια. Δεν φαίνεται να τον απασχολεί το άγνωστο στην καριέρα του. Το αδιέξοδο δεν το βλέπει καν. Συνεχίζει να διάγει τον βίο που τον ευχαριστεί αλλά είναι πάντα δίπλα στην οικογένεια και τους φίλους του. Τουλάχιστον σε υλική υποστήριξη.

Το μπάσκετ, όμως, είναι σκληρό και άδικο. Οι τραυματισμοί δεν τον αφήνουν και αρχίζει η αμφισβήτηση για το αν εξακολουθεί να αγαπά το άθλημα. Ξεκινά βασικός σε μερικά ματς και παροπλίζεται στα εκτός έδρας. Πλέον, έχει φτάσει στα όρια του και υιοθετεί αντιεπαγγελματική-καταστροφική συμπεριφορά. [...] Οι Θάντερ τον αφήνουν να φύγει. Το καλοκαίρι παίζει για τους Σέλτικς αλλά δεν καταφέρνει να μπει στην ομάδα. Καταλήγει στην αναπτυξιακή λίγκα του ΝΒΑ και τους “Bakersfield Jam”. O προπονητής του, ο Ουίλ Βόιτ, κάνει ό,τι μπορεί για τον στηρίξει, αλλά βλέπει ότι “στην πραγματικότητα ήταν ένα πληγωμένο παιδί. Υπήρχε πολύ πόνος σ' αυτόν”.

Ο Σουίφτ εγκαταλείπει και γίνεται μαχητής μικτών πολεμικών τεχνών! Η τύχη δεν τον έχει αφήσει. Ακόμη. Παρουσιάζεται, το 2010, ευκαιρία να παίξει στην Ιαπωνία. Η πάλη δεν προχώρησε και η προσωπική ζωή βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στο σκοτάδι. Χωρίζει με τη γυναίκα του και πρέπει να πληρώνει διατροφή για το παιδί τους. Δέχεται να παίξει στην Ιαπωνία και δείχνει κάτι από τον παλιό, καλό εαυτό. Ωστόσο, μεγάλος σεισμός χτυπά τη χώρα και κανείς δεν σκέφτεται το μπάσκετ πια. Οι αμερικανοί ιδιοκτήτες αποσύρουν τη στήριξη τους και ο Σουίφτ γυρίζει στις ΗΠΑ. Οι Μπλέιζερς τον δοκιμάζουν και του ανακοινώνουν ότι τα κατάφερε και θα είναι μέλος τους. Εντούτοις, μέλος του επιτελείου του συλλόγου του δηλώνει ότι έγινε λάθος και πως αποφάσισαν να πάνε σε άλλη κατεύθυνση. Ο Σουίφτ είναι θυμωμένος, απογοητευμένος. Τον Ιούλιο έρχεται το λοκ άουτ και αποφασίζει ότι ήρθε η στιγμή να βάλει τέλος στην ενασχόληση του με το μπάσκετ. Οριστικά.

“Δική μου απόφαση”

Ο Σουίφτ παλεύει πια για να σώσει ό,τι μπορεί. Η εξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι εφιάλτης. Η προσπάθεια απεξάρτησης χειρότερη. Η υγεία του έχει επιβαρυνθεί. Η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός είναι έννοιες που απλά περνούν και φεύγουν από πάνω του. Προσπαθεί να πιαστεί από τον αδελφό του Άλεξ, την εκκλησία. Προσπαθεί να μείνει καθαρός. Παίζει ακόμη μπάσκετ. Ζει στην πόλη Roseville, στην Καλιφόρνια. Τελικά, στο ερώτημα “τι σου συνέβη” δεν διστάζει και απαντά: “Ήταν απόφαση μου να κάνω όλα αυτά, κανενός άλλου. Ακόμη κι αν υπήρχαν άτομα που έβαζαν στο μυαλό μου λάθος ιδέες ή απουσίαζαν οι σωστοί άνθρωποι, στο τέλος ήταν δική μου απόφαση”.

Πηγή

-Sports Illustrated