Εάν βρεθείς στην Φλωρεντία την τρίτη βδομάδα του Ιουνίου, μπορεί να πετύχεις φορτηγά να μεταφέρουν άμμο στο κέντρο της πόλης. Περίεργα πράγματα θα πεις για ένα μέρος που δεν είναι καν παραλιακό. Μην το σκεφτείς όμως δεύτερη φορά. Ακολούθησέ τα. Θα σε οδηγήσουν στην Piazza Santa Croce. Σημάδεψε το μέρος και ξαναπήγαινε την επομένη. Θα αντικρίσεις ένα θέαμα, που όμοιο του δεν υπάρχει στον πλανήτη. Γιατί απλά θα δεις το πιο brutal άθλημα με μπάλα όλων των εποχών…

Πρόκειται για μία ιστορία που ξεκίνησε στη Φλωρεντία των Μεδίκων των 16ο αιώνα, αλλά έχει τις βάσεις του στην ρωμαϊκή εποχή. Κατά την Αναγέννηση βέβαια δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι ευγενείς. Τώρα απλά χρειάζονται δύο βασικά εφόδια. Το ένα είναι να είσαι τρελός και το άλλο να έχεις μασίφ κορμί. Αντε και το να ξέρεις να πλακώνεσαι (σημαντικό και αυτό εάν δεις τι συμβαίνει). «Και η μπάλα που κολλάει;» θα αναρωτηθείς εύλογα. Είπαμε όμως φίλε μου. Εδώ πρέπει να βάλεις γκολ!

Με την ονομασία Calcio Fiorentino ή Calcio Storico, εμφανίστηκε ξανά το 1930 και αφού είχε χαθεί για περίπου 200 χρόνια. Παραδόξως, ήταν ο Μπενίτο Μουσολίνι που το επανέφερε, βάζοντας την νεολαία του φασιστικού κόμματος να σκληραγωγείται, ενώ παράλληλα έθρεψε το τοπικιστικό ιστορικό αίσθημα της πόλης. Και κάπως έτσι έφτασε μέχρι τις μέρες μας.

Τι είναι όμως το παιχνίδι; Πώς παίζεται και γιατί είναι τόσο βάρβαρο; Ουσιαστικά είναι όλα σε ένα. Αμερικανικό football στην πιο σκληρή εκδοχή του. Soccer που θα έπαιζε ο χειρότερος Ουρουγουανός στόπερ σε χωρίο έξω από το Μοντεβιδέο, όπου μαθαίνουν πρώτα να σημαδεύουν την καρωτίδα και μετά να αναζητούν τη μπάλα. Μα πάνω απ όλα είναι το να παλεύεις για το τόπι, αλλά μέσα σε ένα κλουβί μάχης.


Αμυντική ενέργεια που θα ζήλευε ακόμα και ο παλιός θρυλικός στόπερ της Γιουβέντους, Πάολο Μοντέρο

Πλέον υπάρχουν τέσσερις ομάδες, που έχουν ως βάση τις αντίστοιχες μεγάλες ενορίες της Φλωρεντίας. Εκείνοι της Santa Croce είναι οι Μπλε, της Santa Maria Novella οι Κόκκινοι, του Santo Spirito οι Λευκοί και του San Giovanni οι Πράσινοι. Και τα τρία ματς (ημιτελικοί, τελικός) διεξάγονται την ίδια μέρα και είναι αρκετοί όσοι καταλήγουν στο νοσοκομείο με σημαντικά προβλήματα. Όλα αυτά στην προσπάθεια να βάλει η ομάδα όσα περισσότερα γκολ μπορεί σε 50 λεπτά.

Να πούμε ότι η κάθε μία έχει 27 παίκτες στο γήπεδο και αυτό σε άκρως επιθετικό σχηματισμό σε στιλ: 4 (τερματοφύλακες) – 3 (επιθετικοί μπακ) – 5 (κεντρικοί αμυντικοί) – 15 (επιθετικοί). Το θέμα είναι ότι κατά την διάρκεια του αγώνα, δεν πρέπει να τραυματιστεί κανείς (έλα ντε), καθώς δεν επιτρέπονται αλλαγές. Το βραβείο είναι το άλλο επικό. Μία λευκή αγελάδα, την οποία περιφέρουν οι νικητές και ένα δωρεάν γεύμα σε ένα καλό εστιατόριο. Όχι και πολλά δηλαδή για τα σπασμένα δόντια και σαγόνια των παικτών. Η δόξα όμως είναι που μετράει. Και το ξύλο: να ρίχνεις και να δέχεσαι!

Θυμηθείτε τα όλα αυτά λοιπόν την επόμενη φορά που θα γκρινιάξετε για ένα –και καλά- σκληρό φάουλ στο 8x8 ή ακόμα χειρότερα στο Pro και το FIFA…