Μετά τη Λισαβόνα, πριν από μια διετία, οι Ρεάλ και Ατλέτικο διεκδικούν ξανά το πολυτιμότερο τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, δείγμα της ισχύος και της ποιότητας που διακρίνει τους δύο ισπανικούς συλλόγου που φτάνουν ξανά στα πρώτα «σκαλιά», μετά το 2014.

Το «Σαν Σίρο» προετοιμάστηκε όσο καλύτερα μπορούσε, δεδομένης και της ταλαιπωρίας που έχει υποστεί από τα παιχνίδια των Ίντερ και Μίλαν, ακόμα κι αν ο αγωνιστικός χώρος λέγεται πως δεν είναι... επιπέδου τελικού Τσάμπιονς Λιγκ, με τους υπαλλήλους του γηπέδου να υπερασπίζονται τη δουλειά τους και τη φροντίδα στο χορτάρι.

Στο παρελθόν, δύο φορές για το Κύπελλο Πρωταθλητριών και μια για το Τσάμπιονς Λιγκ, το γήπεδο του Μιλάνου έχει αναδείξει Πρωταθλητή Ευρώπης.

Τοποθετώντας ένα στοίχημα στον τελικό του Champions League, Ρέαλ - Ατλέτικο και μόνο στη Vistabet, πάρε τα λεφτά σου πίσω αν καταλογιστεί κόκκινη κάρτα στο ματς!

Μια γερμανική, μια ολλανδική και μια ιταλική ομάδα έχουν πανηγυρίσει στο «Σαν Σίρο» στον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, με πρώτη την Ίντερ, το 1965, στο παιχνίδι με τη Μπενφίκα.

Με ευκολία στην προσαρμογή όσον αφορούσε στις συνθήκες υπό τις οποίες διεξήχθη η αναμέτρηση με τους «αετούς» του Εουσέμπιο, οι «νερατζούρι» ανταπεξήλθαν πολύ καλύτερα στις άσχημες καιρικές συνθήκες.

Οι ουρανοί... άνοιξαν, οι Πορτογάλοι δεν κατάφεραν να παίξουν και να ξεδιπλώσουν στο γήπεδο το passing-game τους και αποτέλεσμα αυτού ήταν να γίνει η Ίντερ η τρίτη διαφορετική ομάδα που κατακτούσε στα... καπάκια ευρωπαϊκό τρόπαιο, με το γκολ του Ζάιρ για το τελικό 1-0. Το παιχνίδι διεξήχθη στις 27/5/1965...

Πέντε χρόνια αργότερα (6/5/1970), ο μεγάλος τελικός του θεσμού επέστρεψε στο Μιλάνο και το «Σαν Σίρο». Αυτή τη φορά, στην κορυφή της Γηραιάς Ηπείρου αναρριχήθηκε η Φέγενορντ, που επικράτησε με σκορ 2-1 της Σέλτικ, έχοντας χρειαστεί και την παράταση ώστε να ξεπεράσει το εμπόδιο των Σκοτσέζων. Μια χρονιά πριν ξεκινήσει μια... τριετής κυριαρχία του Άγιαξ, που πανηγύρισε σερί ευρωπαϊκά τρόπαια από το 1971, οι αντίπαλοι του «Αίαντα» από το Ρότερνταμ έκαναν την αρχή της ολλανδικής επιβολής.

Υπό τις οδηγίες του Αυστριακού, Ερνστ Χάπελ, η Φέγενορντ ήταν εκείνη που ισοφάρισε για να στείλει το ματς στην παράταση. Οι «καθολικοί» της Σέλτικ είχαν πάρει το προβάδισμα με τον Τόμι Γκέμελ, οι κατακτητές όμως, έφεραν τον τελικό στα ίσια με τον Ρίνους Ίσραελ για να διαμορφώσει το τελικό 2-1 με ανατροπή ο Όλε Κίντβαλ, τρία λεπτά πριν από το φινάλε του εξτρά χρόνου.

​

Ο τρίτος και τελευταίος μέχρι σήμερα, τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ (με τη σύγχρονη μορφή πλέον) που είχε τη χαρά να φιλοξενήσει το «Σαν Σίρο», ήταν αυτός της 23ης Μαΐου του 2001. Η Μπάγερν Μονάχου αντιμετώπισε τη Βαλένθια και οι Βαυαροί ήταν εκείνοι που κατέκτησαν το τρόπαιο στα πέναλτι. Το 1-1 της κανονικής διάρκειας του αγώνα οδήγησε στην παράταση κι έπειτα στη «ρωσική ρουλέτα», εκεί όπου βγήκαν νικητές οι Γερμανοί.

Οι Έφενμπεργκ και Μεντιέτα ήταν οι σκόρερ στο αρχικό 90λεπτο του παιχνιδιού. Στα πέναλτι, ο Όλιβερ Καν απέκρουσε την εκτέλεση του Μαουρίσιο Πελεγκρίνο και η Μπάγερν πανηγύρισε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο έπειτα από 25 ολόκληρα χρόνια.

Είναι συγκλονιστική η στιγμή και απόδειξη του μεγαλείου του αθλήματος, αυτή που ο Καν πηγαίνει στο μέρος του Κανιθάρες, όταν εκείνος έχει ξεσπάσει πλέον σε λυγμούς για την απώλεια του τροπαίου και ο άλλοτε πορτιέρο της ομάδας του Μονάχου παρηγορεί τον συνάδελφό του...

Σ' εκείνο τον τελικό, είχε αστοχήσει από την άσπρη βούλα και ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς, που είχε αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό.