Είναι ένα από αυτά τα σενάρια που βρίσκεις στο συρτάρι κάποιους μεγαλοπαραγωγού στο Hollywood. Η αναγέννηση της Ρίβερ Πλέιτ από την δεύτερη κατηγορία στην κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες.

Η βύθιση της Ρίβερ

Θεωρήθηκε ότι ο Τιτανικός δεν θα βυθιζόταν ποτέ, ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Και όμως στον Απρίλιο του 1912 βυθίστηκε στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Θεωρήθηκε ότι η Ρίβερ Πλέιτ δεν θα υποβιβαστεί ποτέ, ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Και όμως όπως ο Τιτανικός, έτσι και η Ρίβερ βυθίστηκε στην δεύτερη κατηγορία. Ήταν 26 Ιουνίου του 2011 και στο Μονουμεντάλ γράφεται η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία των «μιγιονάριος». Η ομάδα του Χουάν Χοσέ Λόπες μένει στο 1-1 με την Μπελγράνο και σε συνδυασμό με την ήττα 2-0 του πρώτου αγώνα σηματοδοτεί τον υποβιβασμό της ομάδας για πρώτη φορά στην ιστορία της.

​

Το Μονουμεντάλ είχε σιγήσει και οι «μιγιονάριος» μόλις είχαν χρεοκοπήσει και τα 110 χρόνια ιστορίας γράφτηκαν με ντροπιαστικά γράμματα. Το χτύπημα ήταν εκκωφαντικό. Ο υποβιβασμός ταρακούνησε όλη την ποδοσφαιρική κοινότητα. Κανείς δεν πίστευε ότι η ομάδα με τους περισσότερους εγχώριους τίτλους θα ήταν απούσα για πρώτη φορά από την μεγάλη κατηγορία. Ειρωνεία; Ο υποβιβασμός ολοκληρώθηκε στην επέτειο της κατάκτησης του Λιμπερταδόρες από την σπουδαία ομάδα των Φραντσέσκολι, Κρέσπο και Ορτέγκα.

Η επιστροφή των ειδώλων

Πολλοί λένε ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει πλέον χώρος για ρομαντισμό. Στην Αργεντινή όμως ο έρωτας που δημιουργείται με την φανέλα και την ομάδα είναι τόσο αληθινός και ρομαντικός που ως πιστοί στρατιώτες θα είναι εκεί στην πρώτη γραμμή όταν τους καλεί το καθήκον. Το καθήκον τους καλούσε εκείνο το χειμώνα (στην Λατινική Αμερική ο χειμώνας είναι το δικό μας καλοκαίρι). Στην Ρίβερ Πλέιτ παρά το γεγονός ότι το ΣΟΚ δεν είχε ξεπεραστεί αποφάσισαν να κινηθούν άμεσα και να μην αφήσουν την κατάσταση να ξεφύγει όπως στην πρώτη κατηγορία.

Έτσι, ο Ντανιέλ Πασαρέλα αποφάσισε αυτή την δύσκολη στιγμή να απευθυνθεί στους πιστούς στρατιώτες της Ρίβερ. Ο Ματίας Αλμέιδα εν μια νυκτί αποφασίζει να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να γίνει ο προπονητής τη ομάδας. Την ίδια ώρα Φερνάντο Καβενάγκι και Τσόρι Ντομίνγκες αφήνουν τα μεγαλεία και την ησυχία τους σε Ιντερνασιονάλ και Βαλένθια, όπως και ο «Λύκος» Λεντέσμα από την Κολόν για να ακολουθήσει λίγους μήνες μετά ο Νταβίντ Τρεζεγκέ. Όλοι τους επέστρεψαν με στόχο να φορέσουν την φανέλα με την banda και να την επαναφέρουν εκεί που της πρέπει.

Η μετάβαση από τα σαλόνια και το Μπομπονέρα στα αλώνια και σε έδρες ομάδων όπως η Σπορτίβο Ντεσαμπαράδος και η Πατρονατο ήταν δύσκολη. Στην αρχή η ομάδα ψάχνει τα πατήματά της και παρότι πολλοί πίστευαν ότι θα το έπαιρνε αήττητη, κέρδιζε χωρίς να πείθει. Από ένα σημείο και μετά το μότο του Αλμέιδα ήταν: «Άνοδος πάση θυσία ανεξαρτήτως θεάματος». Και ο «Pelado» είχε απόλυτο δίκιο. Δεύτερη σεζόν της ομάδας στην Nacional B θα ήταν η απόλυτη καταστορφή και θα έφερνε τον σύλλογο στα πρόθυρα της διάλυσης. Από την πρώτη αγωνιστική η Ρίβερ εγκαθίσταται στην κορυφή, χωρίς όμως να καθαρίζει την υπόθεση-τίτλος. Έπρεπε να περιμένει την τελευταία αγωνιστική απέναντι στην Αλμιράντε Μπράουν του φανατικού και σημαία της αιωνίου αντιπάλου Μπιας Τζιούντα, ο οποίος δήλωνε ότι θα προσπαθούσε να στεναχωρήσει ξανά τον κόσμο της Ρίβερ.

Το Μονουμεντάλ είχε φορέσει τα γιορτινά του, ο κόσμος περίμενε πως και πως τη νίκη και την λύτρωση. Έτσι και αλλιώς η νέμεση είχε επιβληθεί ένα χρόνο πριν. Τώρα ήταν η ώρα για πανηγύρια και δάκρυα χαράς. Ο Τρεζεγκέ σκοράρει δύο φορές και σφραγίζει τον τίτλο και την άνοδο μόλις ένα χρόνο μετά τις σκηνές βίας από τους εξαγριωμένους οπαδούς.

Παντού στήνεται ένα μικρό πανηγύρι. Τα δάκρυα λύπης δίνουν θέση σε αυτά της χαράς με τον εφιάλτη του υποβιβασμού να μπαίνει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. «Αυτές οι σκηνές είναι αξέχαστες», δηλώνει μετά το τέλος του αγώνα ο Αλμέιδα για να προσθέσει με δάκρυα στα μάτια: «Σε λιγότερο από ένα χρόνο επαναφέραμε την Ρίβερ εκεί που πραγματικά ανήκει». Άλλωστε ο ίδιος γνωρίζει καλά πόσο μαρτυρική ήταν τόσο για τον ίδιο όσο και για όλο τον σύλλογο η σεζόν. Ο Αλμέιδα δεν μένει όμως εκεί και στέλνει το μήνυμα για την επόμενη ημέρα: «Το τέλος του πρωταθλήματος έδειξε ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο. Από αυτή την στιγμή η Ρίβερ θα επιστρέψει στην θέση της να γίνει ξανά μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στον κόσμο».

Και η δικαίωση θα έρθει τρία χρόνια μετά έστω και αν ο ίδιος δεν θα βρίσκεται στο πάγκο για να το απολαύσει.

Η αποχώρηση Καβενάγκι-Τσόρι και η επιστροφή του Ντίας

Θα περίμενε κανείς ότι η χρονιά-εφιάλτης στην δεύτερη κατηγορία θα έβαζε μυαλό στην διοίκηση και ειδικότερα στον Ντανιέλ Πασαρέλα. Ο «Κάιζερ» δεν χώνεψε ποτέ ότι την δόξα για την άνοδο την πήραν οι Καβενάγκι και Ντομίνγκες και με τις πράξεις του δείχνει να μην καίγεται να τους κρατήσει στο ρόστερ. Τόσο ο Καβενάγκι όσο και ο Ντομίνγκες αποχωρούν με τους δύο να δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να φορέσουν ξανά την φανέλα της Ρίβερ όσο πρόεδρος είναι ο Πασαρέλα. Ο κόσμος ξεσηκώνεται κατά του προέδρου και η σεζόν δεν ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις.

Τα εσωτερικά δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα αφού σε κάθε γήπεδο που αγωνιζόταν ήταν αναγκασμένη να ακούει συνθήματα και να βλέπει πανό που της θύμιζαν την άσχημη εμπειρία της δεύτερης κατηγορίας. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν παραλλαγή το όνομα της ομάδας με το V να αντικαθίσταται από το Β RiBer(παραπομπή στην δεύτερη κατηγορία). Στο Torneo Inicial η ομάδα δεν πάει άσχημα αλλά πληρώνει τις πολλές ισοπαλίες-οκτώ σε σύνολο 19 αγώνων-με αποτέλεσμα να μείνει σχετικά νωρίς μακριά από τον τίτλο. Μάλιστα, μια ισοπαλία απέναντι στην Ιντεπεντιέντε με 2-2 στις 24 Νοεμβρίου σφραγίζει το τέλος της σχέσης Αλμέιδα-Ρίβερ Πλέιτ. Ο Πασαρέλα για να κατευνάσει τα πνεύματα δεν έχει άλλη επιλογή από το να φέρει πίσω τον πιο πετυχημένο προπονητή στην ιστορία του συλλόγου, τον Ραμόν Ντίας.

Πέρασε την φιλοσοφία του ο Ντίας

Ο Ραμόν Ντίας λατρεύεται σαν θεός από τους οπαδούς και αυτό ήταν ένα επιπλέον συν για να δουλέψει χωρίς άγχος και να περάσει και την δική του φιλοσοφία. Παρά το γεγονός ότι η Ρίβερ είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί μετά το πάθημα με την β' κατηγορία, όλοι κρατούσαν χαμηλούς τόνους. Χαρακτηριστική είναι η δήλωσή του: «Όταν επέστρεψα στον σύλλογο όλοι μιλούσαν για τον υποβιβασμό και στο να μην βρεθεί η ομάδα ξανά στην ίδια θέση».

Έτσι, οι δύο τελευταίες αγωνιστικές του Ινισιάλ του 2012 αποτέλεσαν την καλύτερη δυνατή ευκαιρία ώστε να καταλάβει τι χρειάζεται η Ρίβερ για να κάνει το επόμενο βήμα και να μπει ξανά στο γκρουπ των ομάδων που θα διεκδικούσαν πρωτάθλημα. Ο Ντίας γνώριζε ότι η ομάδα του δεν ήταν η καλύτερη για να πάρει τον τίτλο αλλά κι επίσης ότι σε ένα πρωτάθλημα ενός γύρου και με το επίπεδο των ομάδων χαμηλό θα μπορούσε τουλάχιστον να χτίσει μια ομάδα που θα πιέσει τις Βέλεζ και Νιούελς Ολντ Μπόις. Η Ρίβερ όμως πάει πολύ καλύτερα από ότι θα πίστευε ακόμα και ο πιο αισιόδοξος οπαδός της και φτάνει να διεκδικεί μέχρι το τέλος το Final 2013 πριν γνωρίσει την προτελευταία αγωνιστική την ήττα από την Λανούς με 5-1 δίνοντας το προβάδισμα στη Νιούελς με την ομάδα να τερματίζει τελικά δεύτερη με μόλις τρεις βαθμούς διαφορά από τους «leprosos». Πλέον το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Και αν το επόμενο Inicial ήταν αδιάφορο, στο Τορνέο Final ήρθε η ώρα για την επιστροφή των «μιγιονάριος» στην κορυφή.

Έτσι, το 2014 ξεκινάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αρχικά ο μισητός πλέον Ντανιέλ Πασαρέλα χάνει τις εκλογές από τον Ροδόλφο Ντ' Ονόφριο, και ανοίγει ο δρόμος για την δεύτερη επιστροφή του Φερνάντο Καβενάγκι. Την ίδια ώρα Νιούελς και Βέλεζ έδειχναν αποδυναμωμένες, ενώ η Λανούς έχοντας σπαταλήσει όλη της την ενέργεια στο Κόπα Σουνταμερικάνα (το οποίο κατέκτησε) στο τέλος έμεινε από δυνάμεις. Οι παίκτες του Ντιάς με τον Καβενάγκι πρώτο σκόρερ της ομάδας είναι από την αρχή στις πρώτες θέσεις. Η μάχη είναι σκληρή αφού από το πουθενά βγαίνει και η Μπόκα αλλά στο τέλος οι «μιγιονάριος» φτάνουν δίκαια στον τίτλο έχοντας πέντε βαθμούς διαφορά από την δεύτερη θέση.

Σημείο-κλειδί για την επιστροφή στην κορυφή είναι η σπουδαία νίκη μέσα στο άνδρο της αιώνιας αντιπάλου Μπόκα με κεφαλιά του Φούνες Μόρι στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Η πρώτη λύτρωση είχε έρθει και οι προ τριετίας σκηνές με τα επεισόδια αποτελούσαν μια μακρινή ανάμνηση. «Ο στόχος μου ήταν να οδηγήσω την Ρίβερ στην κορυφή και πιστεύω ότι τα κατάφερα. Πριν όλοι στον σύλλογο μιλούσαν για τον υποβιβασμό αλλά τώρα δεν μπορώ να κρύψω την χαρά μου που η ομάδα είναι πρώτη στο υψηλότερο επίπεδο», δηλώνει στους δημοσιογράφους μετά το τέλος του αγώνα με την Κίλμες ο πολυνίκης τεχνικός.

Τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα

Ο τίτλος αυτός μπορεί να έβαλε στο χρονοντούλαπο τις πρόσφατες άσχημες στιγμές, αλλά πλέον δημιουργούσε απαιτήσεις. Μιλάμε για την Ρίβερ Πλέιτ, η οποία είναι καταδικασμένη να κατακτά ότι κινείται. Ο Ραμόν Ντίας γνώριζε καλά ότι με το υπάρχουν υλικό θα ήταν δύσκολο να κάνει το repeat βάζοντας σε κίνδυνο την υστεροφημία του και μετά τις διαφωνίες του με την διοίκηση αποφάσισε να πάρει το καπελάκι του και να φύγει.

Η διοίκηση όμως αυτή την φορά αντέδρασε άμεσα και πριν δημιουργηθεί θέμα κινήθηκε αστραπιαία και συμφώνησε με τον Μαρσέλο Γκαγιάρδο ένα δικό της παιδί ο οποίος μόλις είχε κάνει τα πρώτα του βήματα στην προπονητική με τη Νασιονάλ στην Ουρουγουάη κατακτώντας μάλιστα και τίτλο. Το τελικό ΟΚ είχε δώσει ο τεράστιος Έντσο Φραντσέσκολι πρώην συμπαίκτης του αλλά και δεξί χέρι του Ντ' Ονόφριο. Πολλοί πίστεψαν ότι θα λυγίσει από την πίεση και τις απαιτήσεις της ομάδας. Ο Γκαγιάρδο όμως όχι μόνο δεν κώλωσε, αλλά αντίθετα κατάφερε να δείξει ότι μπορεί να συνδυάσει τίτλους με ωραίο κι ελκυστικό ποδόσφαιρο. Η Ρίβερ του Γκαγιάρδο δείχνει ασταμάτητη, μια ομάδα ευέλικτη και απόλυτα προσαρμοστική στις ανάγκες των εκάστοτε συνθηκών των αγώνων, χωρίς όμως να αλλάξει τα βασικά της χαρακτηριστικά όπως η σκληράδα και το ασφυκτικό πρέσινγκ.

​

Το 4-3-1-2 που σχεδίασε κόλλησε κουτί στην ομάδα με τον ίδιο να χτίζει σιγά σιγά ένα τρομερό ρεκόρ με 32 ματς σερί αήττητος, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του συλλόγου. Πλέον ο κόσμος ο οποίος τον αγαπούσε ως παίκτη, άρχισε να τον λατρεύει και ως προπονητή. Η ομάδα έδειχνε να οδεύει προς άλλο ένα τίτλο μέχρι την στιγμή που έφτασε στα ημιτελικά του Κόπα Σουνταμερικάνα. Εκεί την περίμενε η Μπόκα σε ένα superclasico. Ο «Muñeco» ήξερε καλά ότι θα έπρεπε να διαλέξει. Πρωτάθλημα ή το Σουνταμερικάνα. Ο ίδιος γνώριζε ότι άλλος ένας αποκλεισμός σε διεθνή διοργάνωση από την αιώνιο αντίπαλο θα χωνευόταν δύσκολα ακόμα και αν ερχόταν το πρωτάθλημα.

Ο Γκαγιάρδο αποφασίζει να παίξει με τα δεύτερα απέναντι στην Ράσινγκ και γνωρίζοντας την ήττα με ένα αυτογκόλ του Φούνες Μόρι με τον τερματοφύλακα της Ράσινγκ, τον γνωστό μας Σάχα καλύτερο παίκτη. Τελικά αυτή η ήττα αποδεικνύεται και μοιραία αφού στο τέλος η Ακαδημία με δύο βαθμούς διαφορά παίρνει τον τίτλο.

Η στεναχώρια όμως περνάει γρήγορα γιατί το χάπι χρυσώνεται με τον αποκλεισμό της Μπόκα χάρη σε γκολ του Πισκουλίτσι. Στον τελικό απέναντι στην Ατλέτικο Νασιονάλ ο Γκαγιάρδο ήξερε ότι όλα εξαρτώνται από τους παίκτες του. Στην Κολομβία με τέλεια τακτική πήρε την ισοπαλία που ήθελε και στον επαναληπτικό του Μονουμεντάλ δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης. Δεκαοκτώ χρόνια μακριά από διεθνή τίτλο έμοιαζαν ως αιώνας γι αυτή την ομάδα. Δύο μήνες αργότερα απέναντι στην Σαν Λορέντζο έρχεται και το Ρεκόπα, το Σούπερ Καπ Λατινική Αμερικής.

Η Ρίβερ ήταν το απόλυτο αφεντικό αλλά στο Μονουμεντάλ κανείς δεν είχε ξεδιψάσει. Και αυτό γιατί όλοι στην άκρη του μυαλού τους είχαν τον σπουδαιότερο τίτλο τη Λατινικής Αμερικής το Κόπα Λιμπερταδόρες.

Η Τίγκρες την έσωσε και το πλήρωσε

Έχοντας ήδη Σουνταμερικάνα και Ρεκόπα πολλοί θεωρούσαν ότι η Ρίβερ είναι το μεγάλο φαβορί και για το Λιμπερταδόρες. Και δικαίως αν σκεφτεί κανείς ότι οι βραζιλιάνικες ομάδες περνούσαν κρίση, και μοναδικός σοβαρός αντίπαλος θα ήταν η Μπόκα Τζούνιορς η οποία και η ίδια αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ρίβερ και να δώσει τα ηνία της ομάδας σε ένα δικό της παιδί, τον Ροδόλφο Αρουαμπαρένα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που το άγχος αποτελεί τον χειρότερο εχθρό για τα φαβορί και οι παίκτες του Γκαγιάρδο παραλίγο να το πληρώσουν μένοντας εκτός από την φάση των ομίλων. Θα περίμενε κανείς ότι με αντιπάλους όπως η Σαν Χοσέ (Βολιβία), Χουάν Άουριτς (Περού) και Τίγκρες (Μεξικό) θα έκανε περίπατο. Και όμως τα πράγματα παραλίγο να μετατραπούν σε εφιάλτη. Κι ενώ η Τίγκρες έκανε πάρτι και κατακτούσε την πρώτη θέση αήττητη, η Ρίβερ πάλευε με τις άλλες δύο ομάδες για το δεύτερο εισιτήριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν την τελευταία αγωνιστική η ομάδα του Γκαγιάρδο έψαχνε ακόμα την πρώτη της νίκη στον όμιλο.

Μάλιστα, δεν της έφτανε η δική της νίκη επί της Σαν Χοσέ, αφού θα έπρεπε την ίδια ώρα η Χουάν Άουριτς να μην κερδίσει στην έδρα της απέναντι στην αδιάφορη Τίγκρε η οποία κατέβαινε και με σχεδόν όλη την πρώτη ομάδα εκτός αποστολής. Ο Θεός όμως ήταν «μιγιονάριο» και οι Περουβιανοί αυτοκτονούσαν εντός έδρας γνωρίζοντας την ήττα με 5-4 από τα δεύτερα της Τίγκρες με την Ρίβερ Πλέιτ να σπάει το ρόδι και με τη νίκη με 3-0 επί της Σαν Χοσέ να περνάει ω η χειρότερη δεύτερη των ομίλων.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και όπως η Σαν Λορέντζο ένα χρόνο πριν η οποία την σκαπούλαρε από του ομίλους μετά από ένα 5-4, κι έφτασε να κερδίζει το τρόπαιο, έτσι και στην Ρίβερ υπήρχε η αίσθηση ότι η μοίρα ήθελε το τρόπαιο να πάει σε αυτή. Τα δύσκολα όμως μόλις είχαν ξεκινήσει. Αντίπαλος η καλύτερη πρώτη και η κυριότερη αντίπαλος. Ποια άλλη από την Μπόκα. Ορισμένοι έλεγαν ότι δεύτερη πρόκριση μέσα σε λίγους μήνες δεν θα ήταν εύκολο. Παρόλα αυτά οι «μιγιονάριος» έστω και δύσκολα επικρατούν με 1-0 στο πρώτο ματς μεταφέροντας την πίεση στους αντιπάλους. Μια πίεση που όπως φάνηκε δεν την άντεξαν οι φίλοι της Μπόκα οι οποίοι στον κίνδυνο η ομάδα τους να αποκλειστεί μέσα στο Μπομπονέρα, επιτέθηκαν με σπρέι πιπεριού στους παίκτες της Ρίβερ κι ενώ το σκορ ήταν 0-0. Ο αγώνας διεκόπη με την CONMEBOL να το κατοχυρώνει με 3-0 υπέρ της Ρίβερ.

Το πρώτο εμπόδιο και το μεγαλύτερο είχε ξεπεραστεί, αλλά η Ρίβερ συνέχιζε να μην πείθει και η εντός έδρας ήττα στα προημιτελικά από την Κρουζέιρο με 1-0 είχε σπρώξει την ομάδα στα σχοινιά. Κάπου εκεί λες και ξαφνικά κάποιος άναψε τον διακόπτη, η Ρίβερ αποφάσισε να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Με την πλάτη στο τοίχο ταξίδεψε στο Μπέλο Οριζόντε και με εμφάνιση πρωταθλήτριας επικρατεί 3-0 της Κρουζέιρο και προκρίνεται στα ημιτελικά για πρώτη φορά μετά το 2004.

Αντίπαλος πριν τον μεγάλο τελικό ήταν η Γκουαρανί η οποία ήταν η έκπληξη του τουρνουά. Οι Παραγουανοί όμως ήταν εντελώς άπειροι στο πως θα χειριστούν έναν ημιτελικό και η Ρίβερ με δύο επαγγελματικές εμφανίσεις (νίκη 2-0 στο Μονουμεντάλ, 1-1 στην Παραγουάη) πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό.

Η διακοπή λόγω Κόπα Αμέρικα έδωσε την δυνατότητα στον Γκαγιάρδο να δουλέψει πάνω στις ατέλειες και να μελετήσει ακόμα καλύτερα την Τίγκρες, την ευεργέτιδά της. Την ίδια ώρα οι Μεξικανοί αποφάσισαν να δώσουν ένα σκασμό λεφτά σε Ζινιάκ και Ούτσε από την Ευρώπη ώστε να κάνουν αχτύπητη την ομάδα τους ενόψει των τελικών. Πλέον, όμως η Ρίβερ ήταν υποψιασμένη και στο Μεξικό έφερε το ματς στα μέτρα της παίρνοντας την λευκή ισοπαλία.

Στον επαναληπτικό η μοίρα και η τύχη του παιχνιδιού είχαν σφραγιστεί. 65.000 οπαδοί είχαν μετατρέψει το Μονουμεντάλ σε κόλαση, και η βροχή και η αστραπές σε συνδυασμό με τα πυροτεχνήματα των οπαδών είχαν γείρει ήδη την πλάστιγγα προς τους Αργεντινούς. Το 3-0 τα λέει όλα με την αναμονή 19 χρόνων να φτάνει στο τέλος της όταν Καβενάγκι και Μπαροβέρο σήκωσαν στον ουρανό του Μπουένος Άιρες το βαρύτιμο τρόπαιο.

«Είναι ένα όνειρο», έγραφε ο Λίο Φαρινέλα, πιο γνωστός ρεπόρτερ Ρίβερ, στο άρθρο του στην Ole για να προσθέσει στη συνέχεια. «Ίσως γράφω αυτή τη στήλη με τα μάτια κλειστά. Ή μήπως είναι αλήθεια ότι η Ρίβερ αναγεννήθηκε από τις στάχτες κι έφτασε σε αυτό το θαύμα». Τα λόγια του Φαρινέλα αντιπροσωπεύουν αυτό που κατάφερε η Ρίβερ Πλέιτ. Ένα πραγματικό θαύμα, μια αληθινή λύτρωση για μια ομάδα που 1,501 ημέρες μετά τον υποβιβασμό της στην δεύτερη κατηγορία, κατάφερε να φτάσει ξανά εκεί που της αρμόζει, στo Έβερεστ του ποδοσφαιρικού κόσμου μαζί με όλους τους κορυφαίους.