Ο "Da Kid" τα έχει όλα (vids&pics)

Ο "Da Kid" τα έχει όλα (vids&pics)

bet365

Το Gazzetta.gr ξαναδιαβάζει την ιστορία του Κέβιν Γκαρνέτ. Ο “Da Kid” εδώ και 20 χρόνια αποδεικνύει τι σημαίνει να χαίρεσαι, να αγαπάς, να λατρεύεις αυτό που κάνεις και να είσαι επαγγελματίας.

Η ιστορία του “KG”

Το ΝΒΑ οφείλει πολλά στον Κέβιν Γκαρνέτ. Τουλάχιστον την τελευταία 20ετία. Εάν δεν ήταν αυτός, η φυσιογνωμία του μπορεί να μην ήταν όπως τη γνωρίζουμε. Πρωτοπόρος, όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σε οικονομικό-διαχειριστικό. Ο “KG” αναμφίβολα άλλαξε τις ισορροπίες στον οργανισμό ΝΒΑ. Οι Τίμπεργουλφς αποφάσισαν να ανανεώσουν μαζί του για άλλα δύο χρόνια. Τι κι αν πλησιάζει τα 40; Το “Sports Illustrated” μας ξανασύστησε το παιδί-θαύμα” του αμερικάνικου μπάσκετ. Η ιστορία του θα σας συναρπάσει.

Τα είχε σκεφτεί όλα

Το χτύπημα στην πόρτα δωματίου ξενοδοχείου ήταν το ξεκίνημα. Αργά, μετά τις δύο τα μεσάνυχτα. Μάιος του 1995. Ο Έρικ Φλάισερ, ατζέντης αθλητών, σηκώθηκε από το κρεβάτι και κοίταξε από το “ματάκι” της πόρτας να δει ποιος είναι στα άγρια μεσάνυχτα. Μέσα από τη μικρή οπή της θύρας είδε το πιο μεγάλο παιδί που είχε δει ποτέ. Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις των δυο ατόμων για λόγους ασφαλείας, η πόρτα άνοιξε και στο δωμάτιο εισήλθε ο Κέβιν Γκαρνέτ. Βασικά στοιχεία ταυτότητας: Ύψος 2.10μ., βάρος 110 κιλά. Το κεφάλι του ξυρισμένο και συνοδευόταν από άλλα πέντε άτομα. Φίλους του από την ακαδημία Φάραγκοτ. Άπαντες ντυμένοι σε στιλ χιπ-χοπ. Γέμισαν αμέσως τον χώρο.

Η ξαφνική συνάντηση δεν θα ήταν τέτοια, αν ο νεαρός παίκτης εμφανιζόταν στο προκαθορισμένο ραντεβού το προηγούμενο απόγευμα. Ο πιτσιρικάς καθυστέρησε μόνο εφτά ώρες. Όχι επειδή του έτυχε κάτι ή πάσχει από παροδική απώλεια μνήμης. Σκόπιμα δεν ήταν συνεπής. Η αργοπορία ήταν μέρος της στρατηγικής του. Ο “KG” ήθελε να μπει δυνατά στον κόσμο του επαγγελματικού αθλητισμού. Επιθυμούσε να πάρει άμεσα το πάνω χέρι. Να δείξει ποιος κάνει κουμάντο. Τα είχε σκεφτεί όλα και ήταν μόλις 18 ετών.

Αγριεμένος με το “καλημέρα”

Ο Γκαρνέτ εξηγεί την προκλητική (;) συμπεριφορά του. “Δεν τον γνώριζα τον τύπο. Δεν με γνώριζε. Ακούς τόσα πολλά για τους εκπροσώπους παικτών, για ανθρώπους που προσπαθούν να σε εκμεταλλευτούν. Πολλοί ατζέντηδες ήθελαν να έρθουν σε επαφή μαζί μου. Να κάνουν τα παιδιάστικα παιχνίδια τους. Θα ανταπέδιδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω κάποιον να με εκμεταλλευτεί. Πρώτα θα σε σκοτώσω”. Ο “Dakid” ήταν προκατειλημμένος και αγριεμένος με το “καλημέρα”.

Το ραντεβού είχε κανονιστεί από προπονητή Λυκείου στο Σικάγο. Φίλο του Φλάισερ. Αναμφίβολα ο Γκαρνέτ ήταν ο καλύτερος παίκτης στη χώρα σε αυτή την ηλικία. Ήταν στον τελευταίο χρόνο στο Φάραγκοτ. Είχε μεταφερθεί εκεί από το Μόλντιν για διάφορους λόγους. Ο κυριότερος να λάβει παναμερικανική αναγνώριση. Ζούσε με τη μικρότερη αδερφή του σε διαμέρισμα. Ο πατέρας του άφαντος και η μητέρα του στη Νότια Καρολίνα. Στόχος του να παίξει μεγάλο μπάσκετ στο κολέγιο. Μολαταύτα, δεν τα είχε πάει καλά στις ακαδημαϊκές εξετάσεις και δεν μπορούσε να είναι διαθέσιμος για το NCAA. Το γεγονός αυτός είχε προκαλέσει έντονη φημολογία ότι θα παρακάμψει το κολέγιο και θα πάει απευθείας στο ΝΒΑ.

Ο προπονητής του Γκαρνέτ ήθελε ο Φλάισερ, ατζέντης 18 παικτών ΝΒΑ τότε, να συμβουλέψει τον μικρό. Ο Φλάισερ βρισκόταν στον χώρο του μπάσκετ μια ζωή. Γνώριζε ότι τα τελευταία 20 χρόνια κανείς δεν είχε κάνει αυτό το άλμα. Τελευταίος ήταν ο Ντάριλ Ντόκινς. Ο Φλάισερ σκόπευε να τον συμβουλέψει το αυτονόητο. Να μείνει στο σχολείο, ή αλλιώς να πάει πρώτα στο κολέγιο, ακόμη και σε τζούνιορ κόλετζ αν δεν τα κατάφερνε με τις εξετάσεις.

“Oh Yes”

Επιστροφή στο δωμάτιο του Φλάισερ. Ο Γκαρνέτ δίχως περιστροφές δείχνει τις προθέσεις του. “Δεν υπογράφω τίποτα. Δεν δεσμεύομαι σε τίποτα. Δεν σου οφείλω τίποτα”. Ο συνομιλητής του απάντησε μονολεκτικά. “Ωραία”. Αφού ο νεαρός κατέθεσε τα διαπιστευτήρια του, ξεκίνησε και η συζήτηση. Ο Φλάισερ του εξηγούσε πόσο δύσκολο είναι πάει στο ΝΒΑ χωρίς να έχει περάσει από το κολέγιο. Ο Γκαρνέτ του μιλούσε για τη ζωή του στη Νότια Καρολίνα, στο Σικάγο, για τις προσδοκίες, τα όνειρα του. Του άρεσε το ύφος του Φλάισερ. Δεν του έλεγε ανοησίες. Η συμπάθεια ήταν αμοιβαία, μια και ο Φλάισερ εκτιμούσε τον τρόπο που εκφραζόταν ο μικρός, τον τρόπο που σκεφτόταν. Συμφώνησαν να συναντηθούν και πάλι σε δύο εβδομάδες.

Ο έμπειρος Φλάισερ ήθελε να δει τον παίκτη σε δράση. Να δει και να εκτιμήσει την αξία του. Τον πήγε, λοιπόν, σε αθλητική λέσχη για να παρακολουθήσει πώς θα ανταποκριθεί σε όρους προπόνησης ΝΒΑ. Η δοκιμασία δεν πήγε καθόλου καλά. Ο Φλέισερ έβαλε τον Γκαρνέτ σε συνθήκες που αφορούσαν ταλαντούχους παίκτες έτοιμους για ΝΒΑ. Η απειρία και τα νεύρα στάθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Ο “KG” απογοητεύτηκε. Ωστόσο, ενώ συνέχιζε να προσπαθεί, είδε ότι σε διπλανό γήπεδο έπαιζαν κολεγιόπαιδα με επαγγελματίες. Τότε, εξέφρασε αυτό που ένας 18χρονος, αμετροεπής, υπερφιλόδοξος νεαρός θα εξέφραζε: Την επιθυμία του να παίξει. “Κοίτα, άσε με να παίξω”, είπε στον Φλάισερ. Τότε, σαν να εμφανίστηκε ένας άλλος Γκαρνέτ. Η αμηχανία έφυγε. Τα σουτ έμπαιναν το ένα μετά το άλλο. Τα ριμπάουντ πήγαιναν μόνο σε αυτόν. Το παλικάρι κινούνταν στο γήπεδο με την ευκινησία κάποιου κοντύτερου. Έπαιζε άμυνα, ντρίμπλαρε καλά, εκτελούσε σωστά το πικ εν ρολ. Ο Φλάισερ δεν μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματα και τον αυθορμητισμό του γι' αυτό και εξωτερίκευσε την ικανοποίηση του συγκεράζοντας το σάστισμα με τη χαρά: “Α... Ναι”.

Ήρθε από το πουθενά

Τα σκέφτεσαι τώρα και σου φαίνεται τρελό. Τέσσερα χρόνια πριν το 1995 κανείς δεν ήξερε αν το παιδί μπορεί να παίξει. Κανείς. Ήρθε από το πουθενά και άλλαξε το σύγχρονο ΝΒΑ. Ένα παιδί από το Λύκειο. Ο πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής σε ομαδικό άθλημα. Θα είναι πιο ακριβοπληρωμένος στο άμεσο μέλλον χάρη νέα συλλογική σύμβαση. Μάλιστα, ήταν ο λόγος για το τελευταίο λοκ άουτ. Υπέγραψε συμβόλαιο για τόσα χρήματα, που οι ιθύνοντες της λίγκας αναρωτιόνταν φοβισμένοι: “Που θα μας οδηγήσει όλο αυτό;”. Ρίσκαραν το μέλλον του ΝΒΑ. Ο Γκαρνέτ “έσπασε” την τράπεζα του ΝΒΑ.

Η αξιολόγηση που του άλλαξε τη ζωή

Σύνδεση (πάλι) με το παρελθόν. Ο Φλάισερ ήθελε να δουν κι άλλοι αυτό που είδε. Ακόμη δεν είχε πεισθεί ότι το ντραφτ ήταν η καλύτερη επιλογή για τον νεαρό. Ήξερε ότι κάποια ομάδα στο τέλος του πρώτου γύρου ή κάποια στις αρχές του δεύτερου θα του έδινε την ευκαιρία που ζητούσε. Δεν του άρεσε όμως αυτό. Το εξήγησε στον Γκαρνέτ. “Εάν πας τόσο χαμηλά είναι καλύτερο να μείνεις για ένα-δυο χρόνια στο κολέγιο. Μερικές φορές, τέτοιες επιλογές δεν καταφέρνουν καν να μπουν στην ομάδα. Εάν θες να πας στο ΝΒΑ, πρέπει να γίνεις επιλογή πρώτου επιπέδου”.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Φλάισερ οργάνωσε ειδική προπόνηση για να μετρήσει τις αντιδράσεις των συλλόγων. Εκείνη την περίοδο, αρκετοί σκάουτερ, μάνατζερ ομάδων, προπονητές βρίσκονταν στο Σικάγο για να μετάσχουν σε πρι-ντραφτ καμπ. Ο Φλάισερ έστειλε προσκλήσεις στις 13 ομάδες με τις υψηλότερες επιλογές. Πήρε άδεια από το πανεπιστήμιο να χρησιμοποιήσει το γυμναστήριο και έφερε τον Τζον Χάμοντ, βοηθός των Πίστονς, να εκτελέσει τις ασκήσεις. Πότε δεν είχε γίνει κάτι ανάλογο.

Την ημέρα της δοκιμασίας ο Γκαρνέτ ακολούθησε το συνηθισμένο του πρόγραμμα. Πήγε την αδερφή του σχολείο και μετά πήγε αυτός. Παρακολούθησε τα μαθήματα, προπόνηση μπάσκετ, μάθημα για το SAT. Τέλος, αντί να πέσει για ύπνο πήγε στην ιδιαίτερη προπόνηση-αξιολόγηση που του ετοίμασε ο Φλάισερ. Μετέβη στο γυμναστήριο με φίλο του, ο οποίος ήταν ενθουσιασμένος. Του τόνιζε ότι αυτή είναι η μεγάλη του ευκαιρία να ξεφύγει από το γκέτο. Τα ήξερα αυτά. Εντούτοις, λόγω κούρασης κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και ξύπνησε μόλις έφτασαν στο γυμναστήριο. Οι καλεσμένοι του Φλάισερ κάθονταν στις κερκίδες πίσω από το καλάθι. Στην ουσία είχαν σχηματίσει σειρά απαθών διάσημων προσώπων. Ο “KG” αναγνώρισε τους Κέβιν ΜακΧέιλ και Έλτζιν Μπέιλορ και “αυτόν με τα ασημένια μαλλιά που προπονούσε τους Χιτ πριν τον Πατ Ράιλι”. [Ηταν ο Κέβιν Λούγκερι]. Πρέπει να ήταν 15-20 διάσημοι και όλοι είχαν πάει εκεί για να τον παρακολουθήσουν. Η σκέψη του “έκοψε” την ανάσα. Ελάχιστοι φίλοι του είχαν μπει μέσα, αλλά βρίσκονταν μακριά και έκαναν ησυχία για να μη τους πετάξουν έξω.

“Θες να κάνεις διατάσεις;” τον ρώτησε ο Χάμοντ. Ο Γκαρνέτ σήκωσε το πόδι και το τέντωσε προς τα πίσω να ακουμπήσει τον γλουτό του. Επανέλαβε με το άλλο πόδι. Αυτό ήταν. Ένιωθε τη νευρικότητα που τον καταλάμβανε πριν τα μεγάλα παιχνίδια. Η προπόνηση έμοιαζε με αυτή που τον έβαλε να κάνει ο Φλάισερ την πρώτη φορά. Οι ασκήσεις έμοιαζαν να είναι για μικρότερους σε μέγεθος άνδρες. Ακολουθούσαν τους κανόνες της προπονητικής και ο Γκαρνέτ ένιωθε αμήχανα. Ανέπνεε με δυσκολία στο τέλος της δοκιμασίας. Κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν είπε κουβέντα. Ο “KG” στεκόταν και περίμενε. Τότε, ακούστηκε από την εξέδρα “πήδα και άγγιξε το πάνω μέρος του ταμπλό”. Το έκανε. Του ζητούσαν να το κάνει και με το αριστερό χέρι, τρέχοντας. Ξαφνικά, όλοι κάτι του ζητούσαν. Τα άλματα συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση και ρυθμό. Ο Γκαρνέτ, μετά από κάποια ώρα, άρχισε να φωνάζει. Περισσότερο βρυχηθμός ήταν. Σε κάθε άλμα έβγαζε και κραυγή μέχρι που τα αιτήματα σταμάτησαν. Όταν τελείωσε, τον πλησίασε ο Κέβιν ΜακΧέιλ και του έδωσε συμβουλή για το τζαμπ σουτ. Ο πιτσιρικάς ήταν κουρασμένος που κοιμήθηκε δυο ώρες. Όταν ξύπνησε, η ζωή του είχε αλλάξει για πάντα.

“Τα πήγες τέλεια”

Ο Γκαρνέτ δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την ούτως ή άλλως αμφίσημη στάση των αξιολογητών του. Απολογούμενος είπε στον Φλάισερ ότι τα θαλάσσωσε. Ο έμπειρος ατζέντης του είπε ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο. Δεν τον έπειθε όμως. Ο “Da Kid” θυμόταν τις φωνές που έβαζε. Ανησυχούσε ότι θα το περάσουν για παιδί. Ανώριμο. Ασταθή. Η απάντηση μονότονη και επαναλαμβανόμενη. “Τα πήγες τέλεια”. Ο Γκαρνέτ όμως είχε δει τα πρόσωπα των “θεατών” και σίγουρα ήταν απαθή.

Ο Κέβιν ΜακΧέιλ, αντιπρόεδρος των Τίμπεργουλφς, παραδέχεται ότι δεν περίμενε να τον επιλέξει η ομάδα του στον πρώτο γύρο. Ο ίδιος ένιωθε ότι ήταν χάσιμο χρόνου να πάει τον δει. Πήγε με τον κόουτς Φλιπ Σόντερς και στον γυρισμό, αφού αλληλοκοιτάχτηκαν, ο ΜακΧέιλ παραδέχτηκε πως “Ουάου, θα επιλέξουμε ένα παιδί από το Λύκειο στον πρώτο γύρο”. Τόσο εμφανές ήταν. Βέβαια, ο ΜακΧέιλ αποκαλύπτει και την αγωνία του. Ήταν το πρώτο ντραφτ για τους “Γουλφς” και μαζί με τον Σόντερς σκέφτονταν πώς θα πουν στον ιδιοκτήτη ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να υπογράψει με ένα πιτσιρικά από το Λύκειο. Η δικαιολογία, αν ο νεαρός δεν απέδιδε, ήταν η απειρία τους. “Το πρώτο μας ντραφτ. Δεν ξέραμε τι κάναμε”.

Οι Τίμπεργουλφς χρειάζονταν απεγνωσμένα μια εικόνα. Εικόνα ορισμός της μπασκετικής τους ύπαρξης. Οι “Λύκοι” δεν είχαν μπει ποτέ στα πλέι οφ. Ο ενθουσιασμός για τη συμμετοχή στο ΝΒΑ είχε φύγει εδώ και καιρό. Ο ΜακΧέιλ είχε προσληφθεί από την ομάδα για αναδομήσει τον οργανισμό. Η επιλογή του μικρού ήταν ρίσκο. Βέβαια, κάθε επιλογή στο ντραφτ είναι παρακινδυνευμένη. Ο Μάικλ Τζόρνταν επιλέχθηκε στο νούμερο τρία. Ο ΜακΧέιλ με τον Σόντερς ήταν σκεπτικοί και για το γεγονός της διαθεσιμότητας του Γκαρνέτ. Επέλεγαν πέμπτοι. Ο ΜακΧέιλ δεν ήταν σίγουρος αν όλοι είχαν δει αυτό που είδαν εκείνοι. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Να ανακοίνωναν την απόκτηση του ή να έλεγαν ψέματα πως δεν ενδιαφέρονται γι' αυτόν ώστε να μη χαλάσει η σειρά η επιλογής;Τελικά επέλεξαν το ψέμα.

Το ντραφτ θα διεξαγόταν στο “SkyDome” του Τορόντο. Ο Γκαρνέτ δεν γνώρισε τα σχέδια του ΜακΧέιλ. Ήξερε όμως ότι κάτι καλό θα συμβεί. Το ενδιαφέρον γι' αυτόν είχε ανέβει μετά τη δοκιμασία του Φλάισερ. Η εικόνα του είχε γίνει εξώφυλλο στο “Sports Illustrated” με τον τίτλο “Έτοιμος ή όχι”. Γνώριζε ότι ήταν “καυτό εμπόρευμα”.

Στο μέρος που επιθυμούσε

Όσο περίμενε το που θα καταλήξει, βυθίστηκε στη φαντασίωση που είχε από παιδί. Είχε δει τη διαδικασία του ντραφτ τόσες φορές. Νεαροί ψηλοί άνδρες φορώντας κοστούμι περπατούν απέναντι στο μέλλον τους. Αποθεώνονται. Ήθελε να είναι εκεί. Το ονειρευόταν. Ήταν στο μέρος που επιθυμούσε. Ο ίδιος θυμάται: “Η Ουάσιγκτον πήρε στο τέσσερα Ρασίντ Ουάλας. Ξαφνικά, όλες οι κάμερες στράφηκαν σε μένα. Τόσα φώτα... Δεν ήξερα τι συνέβαινε. Τότε, άκουσα την ανακοίνωση. Με την πέμπτη επιλογή στο ντραφτ του 1995, οι Μινεσότα Τίμπεργουλφς επιλέγουν τον Κέβιν Γκαρνέτ”.

Τα επακόλουθα σε γρήγορη, κινηματογραφική κίνηση. Στάθηκε κάπως άτσαλα, φόρεσε το τζόκεϊ της ομάδας, δέχτηκε χειραψίες, φιλιά. Ένιωσε το βάρος όσων είχε κάνει μέχρι τότε στη ζωή του. Σκέφτηκε τον πατέρα που ελάχιστα γνώρισε... τη μητέρα του που εργαζόταν ως καθαρίστρια... που έπαιζε μπάσκετ στην Beachwood Drive στο Μόλντιν... που πέρναγε τον δρόμο με την μπάλα για να πάρει τον φίλο του και να ξεκινήσουν να παίζουν πριν τους βρει η ζέστη της Νότιας Καρολίνας...που έπαιζε στον δρόμο του γείτονα του μέχρι που βγήκε για να σταματήσει τον θόρυβο...που αντέγραφε κινήσεις από βίντεο του Μάικλ Τζόρνταν, ανοίγοντας τα πόδια όταν κάρφωνε για να μοιάζει με τη φιγούρα του MJ στο σήμα των ρούχων της ΝΙΚΕ... σκέφτηκε τον φίλο του που του έλεγε ότι είναι ο καλύτερος στον κόσμο... που έπαιζε με τα μεγάλα παιδιά στο πάρκο Σπρίνγκφιλντ... το Λύκειο στο Μόλντιν... το Λύκειο στο Σικάγο...την προπόνηση και πάλι την προπόνηση... τη δουλειά.... τη μοίρα.

Προχωρώντας προς τον Ντέιβιντ Στερν βλέπει άλλους γνωστούς παίκτες να περιμένουν την επιλογή τους. Άρχισε να προσεύχεται. Σκύβει το κεφάλι και πάει. Ψάλει προσευχή για την ημέρα των Ευχαριστιών. Στο “Αμήν” σηκώνει το κεφάλι και είναι δίπλα στον Ντέιβιντ Στερν.

“Είναι αργά πια” για το κολέγιο

Στοπ και πάμε λίγο πιο πίσω. Πριν ξεκινήσει από το ξενοδοχείο για την εκδήλωση. Χτυπά το τηλέφωνο και είναι προπονητής του στο Φάραγκοτ. Εκείνη την ώρα η φίλη του δένει τη γραβάτα. Παίρνει το τηλέφωνο. Λαμβάνει τις ευχές για καλή τύχη και θάρρος. Υπήρχε όμως και κάτι άλλο. Ο προπονητής του τον πήρε να το ενημερώσει για τα αποτελέσματα των εξετάσεων του. Είχε περάσει στο SAT. Η απάντηση του Γκαρνέτ χαρακτηριστική: “Είναι αργά πια”.

Η μετάβαση στον κόσμο του ΝΒΑ ήταν πιο εύκολη απ' ό,τι περίμενε κανείς. Από την πρώτη μέρα που έφτασε στο “Target Center” και βρήκε τον Τζέι Αρ Ράιντερ να σουτάρει, η επαγγελματική ζωή ήταν επέκταση της προηγούμενης περιόδου της ζωής του. Εξάλλου, με το μπάσκετ θα ασχολούνταν. Κάτι που ήξερε καλά. Εντούτοις θα έπρεπε το μάθει στο όλον του. Αυτό παραδέχεται ότι σου μαθαίνει το ΝΒΑ. Μαθαίνεις πώς να παίζεις μπάσκετ. Α, και μέχρι να ταξιδεύουν με τσάρτερ οι ομάδες, οι παίκτες μάθαιναν πώς να ακολουθούν ψηλούς άνδρες σε αεροδρόμιο. [...]

Έπαιζε παντού

Οι Τίμπεργουλφς σχεδίαζαν να βάλουν με το μαλακό τον Γκαρνέτ στο παιχνίδι. Πρώτη δουλειά ήταν να αποφασίσουν σε ποια θέση θα παίξει. Το μέγεθος και ο συντονισμός του τον τοποθετούσαν... παντού. Στην επίθεση έμοιαζε να του ταιριάζει η θέση του σμολ φόργουορντ, καθώς οι αντίπαλοι δεν θα μπορούσαν να μαρκάρουν παίκτη ύψους 2.10μ. Στην άμυνα; Μπορούσε να παίξει άμυνα απέναντι σε όλους. Αντίπαλες ομάδες προσπαθούσαν να τον “χτυπήσουν”, να τον υποτάξουν, αλλά αυτός άντεχε. Ο “KG” αγωνιζόταν με τη ζέση του νέου που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο. Έτρεχε παντού, βούταγε για κάθε μπάλα. Όταν έχανε βολές χτύπαγε το κεφάλι του.

Ο ΜακΧέιλ τον έβαλε στα αποδυτήρια δίπλα στους βετεράνους Τέρι Πόρτερ, Σαμ Μίτσελ. Ο Γκαρνέτ έμπαινε αλλαγή στον Μίτσελ. Αυτό κράτησε για 35 αγώνες. Μετά, ο ίδιος ο Μίτσελ πήγε στον κόουτς και του είπε ότι ο Κέβιν πρέπει να είναι βασικός. Ο λόγος; Ήταν καλύτερος. Ο Μίτσελ δεν ντρεπόταν να το παραδεχτεί.

Οι αριθμοί του στα τελευταία 42 παιχνίδια αξιοσημείωτοι. Ως βασικός είχε 14 πόντους, 8.4 ριμπάουντ και 2.26 μπλοκ. Ήταν ο νεότερος παίκτης της λίγκας. Ακόμη δεν είχε κλείσει τα 20. Στη δεύτερη του σεζόν άνθισε. Στο ρόστερ είχε προστεθεί και φίλος του Στεφόν Μάρμπερι. Οι Γουλφς μπήκαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους πλέι οφ. Ο Γκαρνέτ είχε 17 πόντους, 8 ριμπάουντ, και πάνω δύο μπλοκ ανά αγώνα. Επίσης, έλαβε μέρος στο Ολ Σταρ Γκέιμ.

Τίναξε την μπάνκα στον αέρα

Το μέλλον διαγραφόταν λαμπρό για τους “λύκους”. Με μια προϋπόθεση: Να κρατήσουν τα θεμέλια ανέπαφα. Και τα “θεμέλια” ήταν ο Κέβιν Γκαρνέτ. Το παλικάρι όμως ήταν έτοιμο για τη μεγάλη οικονομική πρόταση. Ήθελε λεφτά. Πολλά λεφτά για μείνει στη Μινεσότα. Εδώ εισερχόμαστε θέματα ελεύθερης αγοράς και η εκλογή του χρόνου δεν είναι το παν. Πρέπει να υπάρχει κάτι προς πώληση και κάποιος να θέλει να το αγοράσει. Πρέπει να υπάρχει και αίτημα. Το υπό πώληση προϊόν φυσικά και ήταν ο “Da Kid”. Ο ιδιοκτήτης των “Γουλφς” ο επίδοξος αγοραστής. Ο ένας ήθελε οικονομική αποκατάσταση για όλη του τη ζωή, και ο άλλος καθιέρωση και μακροημέρευση του οργανισμού του. Ο πιτσιρικάς όμως είχε το πάνω χέρι σε αυτή τη συναλλαγή. Γιατί; Διότι ήξερε πότε είναι η ώρα για τις μεγάλες κινήσεις. Συνέλαβε, λοιπόν, την κορυφή του οικονομικού κύματος της εποχής και πήγε μακρύτερα από τον καθένα. Βρέθηκε στο σωστό μέρος, την κατάλληλη χρονική στιγμή. Με μόλις δύο χρόνια επαγγελματική καριέρα και τίναξε την μπάνκα στον αέρα.

Το ΝΒΑ διήνυε τον δεύτερο χρόνος της εξαετούς συλλογικής συμφωνίας. Βασικό σημείο της ήταν η μισθολογική κλίμακα των ρούκι. Οι ιδιοκτήτες είχαν “καεί” στο παρελθόν από μεγάλα συμβόλαια σε παίκτες που δεν είχαν καν κάνει βήματα σε επαγγελματικό επίπεδο. Κάθε νέος υπέγραφε τριετές συμβόλαιο καθορισμένο από τη θέση που είχε επιλεχθεί στο ντραφτ. Ο Γκαρνέτ είχε υπογράψει για 5.6 εκατομμύρια δολάρια. Ο Γκαρνέτ βρισκόταν στο σημείο (τέλος δεύτερου έτους, αρχές τρίτου) όπου μπορούσε να υπογράψει επέκταση συμβολαίου. Με αυτό τον τρόπο οι σύλλογοι μπορούσαν να κρατήσουν τους παίκτες που ήθελαν. Βέβαια, στο τέλος του τρίτου έτους ο παίκτης μπορούσε να μείνει ελεύθερος και να θέσει εαυτόν διαθέσιμο στον υψηλότερο πλειοδότη. Οι Τίμπεργουλφς ήθελαν να κρατήσουν τον Γκαρνέτ. Αυτός ήταν όμως που έδινε και το πλεονέκτημα στον παίκτη. Η λίγκα προφανώς και είχε υποτιμήσει την κατάσταση και ιδιαίτερα την επερχόμενη, απότομη, αύξηση των προσφερόμενων ποσών. Ο ΜακΧέιλ αναφέρει ότι το σημείο αναφοράς ανέβαινε συνεχώς. Κάθε συμβόλαιο ήταν για περισσότερα χρήματα. Μετά από κάποια στιγμή δεν ήταν θέμα χρημάτων. Ήταν θέμα κύρους. Εξάλλου, είχαν προηγηθεί οι περιπτώσεις των Αλόνζο Μούρνινγκ (εφτά χρόνια έναντι 105 εκατ. δολαρίων στο Μαϊάμι) και Τζουάν Χάουαρντ (εφτά χρόνια έναντι 100 εκατ. δολαρίων στη Ουάσιγκτον). Το αφεντικό των “Γουλφς” μελέτησε τα νούμερα, πήρε βαθιά ανάσα και αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι. Πρόσφερε στον Γκαρνέτ εξαετές συμβόλαιο έναντι 102 εκατομμύρια δολάρια. Ο παίκτης όμως αρνήθηκε.

“Έχουμε συμφωνία”

Ο Γκλεν Τέιλορ, ιδιοκτήτης των Τίμπεργουλφς, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Μάλιστα, τόνιζε ότι “δεν ήξερα τι να κάνω”. Ο Φλάισερ και ο “KG” ήξεραν ότι η προσφορά ήταν καλή. Ωστόσο, πίστευαν ότι θα έπαιρναν περισσότερα αν ο παίκτης έμενε ελεύθερος τον επόμενο χρόνο.

Είμαστε στον Αύγουστο του 1997. Η άρνηση του Γκαρνέτ γίνεται πρωτοσέλιδο. Ήταν μόλις 21 ετών και απέρριψε πρόταση 102 εκατομμυρίων δολαρίων! Τι σκεφτόταν; Οι διοικούντες τους “Γουλφς” φοβούνταν ότι ο κόσμος θα αντιδρούσε άσχημα. Ο Γκαρνέτ για να μείνει εκτός δημοσιότητας για λίγο, πήγε να μείνει με τον Φλάισερ. Αυτός δέχτηκε όλη την πίεση. Η εξήγηση του για το “όχι” του πελάτη του ήταν αυτή: “Η Μινεσότα δεν χρειαζόταν να τον υπογράψει. Μπορούσαν να περιμένουν άλλον ένα χρόνο και να τον υπογράψουν ως ελεύθερο. Έπρεπε να μαντέψουν πώς θα είναι η αγορά. Εάν όμως προέβλεπαν λάθος, θα τον έχαναν”.

Ο ΜακΧέιλ πίστευε ότι ο παίκτης είχε χαθεί. Ο Τέιλορ ξαναείδε τους αριθμούς. Πόσα μπορούσαν να δώσουν οι Τίμπεργουλφς; Στις επιχειρήσεις του έκανε μεγάλες συμφωνίες. Ήθελε να κάνει και στο μπάσκετ. Ήταν πεισμένος ότι έπρεπε να την κάνει. Διακυβευόταν η αξιοπιστία του συλλόγου. Έπρεπε να σκεφτεί όλες τις παραμέτρους. Γνώριζε ότι απαιτούνταν πολλά χρήματα. Ιδιαίτερα για μικρή αγορά όπως της Μινεσότα. Ο Φλάισερ υπέδειξε στον Τέιλορ τα οικονομικά πλεονεκτήματα του να αγωνιστεί ο πελάτης του σε Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Σικάγο. Επίσης, ο Τέιλορ θεωρούσε ότι με το να κρατήσει τον Γκαρνέτ πληρώνοντας τον αδρά έκανε το σωστό και σε επιχειρηματικό επίπεδο. Ο Γκαρνέτ ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας. Αυτός που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις φιλάθλων, χορηγών.

Καταληκτική ημερομηνία των διαπραγματεύσεων η 1η Οκτωβρίου. Οι δυο πλευρές εξάντλησαν το χρονικό όριο. Μία ώρα πριν το τέλος επήλθε συμφωνία. Ο Φλάισερ πήρε στο τηλέφωνο τον Γκαρνέτ. Βρισκόταν στο σπίτι φίλου του και άκουγε τον νέο άλμπουμ της Τζάνετ Τζάκσον. “Έχουμε συμφωνία. Πρέπει να έρθεις να υπογράψεις”. Ο έχων άγνοια της σοβαρότητας των στιγμών Γκαρνέτ του απάντησε “Ακούμε το νέο δίσκο της Τζάνετ. Δεν μπορούμε να το κάνουμε λίγο αργότερα;”. Ο Φλάισερ με τόνο επιτακτικό και χωρίς πολλά του είπε απλά “Κέβιν...”.

Ποια ήταν η συμφωνία; Εξαετές συμβόλαιο για 126 εκατομμύρια δολάρια. Εδώ “ακούστηκε” ο ήχος από το σπάσιμο της οικονομίας του ΝΒΑ τότε. Το μέγεθος του συμβολαίου ήταν τέτοιο που έδειχνε καθαρά ότι η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει. Ο πρόεδρος των Πέισερς Ντόνι Γουόλς σημείωνε ότι “δεν υπήρχε κανένα πλεονέκτημα στη μεριά των ομάδων”. Οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες τα είχαν με τον άπειρο Τέιλορ που πρόσφερε υπερβολικά χρήματα για να κρατήσει έναν παίκτη. Τι θα γινόταν με τους επόμενους ρούκι όπως οι Άλεν Άιβερσον, Αντουάν Γουόκερ; Οι ιδιοκτήτες εκμεταλλεύτηκαν τον όρο που έκανε αναφορά σε άνοιγμα, μετά τρία χρόνια, εκ νέου της συλλογικής συμφωνίας και παράλληλα σταμάτησαν κάθε δραστηριότητα μέχρι μία νέα να συναφθεί. Τώρα λοιπόν υπάρχει όριο στις αμοιβές ΟΛΩΝ των παικτών. Εάν ο Γκαρνέτ υπέγραφε τώρα, θα έπαιρνε μάξιμουμ 71 εκατομμύρια δολάρια για έξι χρόνια. Αυτός κατάφερε πάρει σχεδόν +60 εκατομμύρια δολάρια! Και πολύ παραπάνω. Ο Φλάισερ εξηγεί: “Απέκτησε ιστορικά δικαιώματα. Όταν θα έρθει η ώρα να υπογράψει νέο συμβόλαιο, θα μπορεί να υπογράψει για το 105 τις εκατό του μισθού του κατά το προηγούμενο έτος. Τότε θα είναι στα 28 εκατομμύρια δολάρια”. [...]

Έδειξε τον δρόμο

Ο Γκαρνέτ είχε επιτύχει στη μετάβαση από το Λύκειο στο ΝΒΑ. Το παράδειγμα του έσπευσαν να ακολουθήσουν κι άλλοι. Το 1996 υπήρξαν ανάλογες περιπτώσεις με αυτή του Κόμπε Μπράιαντ πιο τρανταχτή. Για τον Φλάισερ πάντως η περίπτωση “KG” είναι “παρέκκλιση. Δεν είχα δει άλλον παίκτη στην ηλικία του με τέτοια ωριμότητα, ταλέντο, ενθουσιασμό και σωματικό μέγεθος. Οι περισσότεροι νέοι παίκτες πιστεύουν ότι θα έχουν την εξέλιξη του Κέβιν. Νομίζω μόνο ο Κόμπε είχε ανάλογη. Μολαταύτα, η επίδραση του Κέβιν στο παιχνίδι είναι μεγαλύτερη. Ο Κόμπε δεν είναι 2.10μ.”.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα