Το script αυτής της ιστορίας θα μπορούσε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη και να αποτελέσει σενάριο ταινίας του Χόλιγουντ. Δυο αυθεντικοί αρτίστες, τα πιο ισχυρά brands του παγκόσμιου μπάσκετ σε μια μονομαχία μέχρι τελικής πτώσης για τον τίτλο του «Βασιλιά» των παρκέ και λιγότερο για το ένα εκατομμύριο δολάριο που είχε οριστεί ως έπαθλο για τον νικητή. Δύο αθλητές με αστείρευτο πάθος για τη νίκη, αυθεντικοί εκφραστές δύο μπασκετικών σχολών. Ένας εκπρόσωπος του λεγόμενου old school, ο Μάτζικ Τζόνσον υπήρξε βασικός θιασώτης και εκφραστής του επονομαζόμενου Showtime. Καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης, για τουλάχιστον μία δεκαετία ήταν το αντιπροσωπευτικό πρόσωπο του ΝΒΑ και ο λόγος της εξάπλωσης του Πρωταθλήματος στην υφήλιο. Ο δεύτερος, η αυτού μεγαλειότητα, ο άρχοντας των δαχτυλιδιών, ο άνθρωπος που έχτισε μοναδικό μύθο, όμοιο του οποίου δεν θα βιώσει στο μέλλον ο παγκόσμιος αθλητισμός.

Η ιδέα της μονομαχίας μεταξύ Μάτζικ Τζόνσον και Μάικλ Τζόρνταν δεν ανήκε στους ίδιους, ούτε στους δεκάδες ανθρώπων που συνθέτουν τις ομάδες συνεργατών τους. Ήταν προϊόν του μυαλού ηγετικού στελέχους της HBO και πήγαζε από τα θεάματα που παραδοσιακά φιλοξενεί η πόλη των θεαμάτων, το Λας Βέγκας. Για την ακρίβεια, είχαν διοργανωθεί (πάσης φύσεως) μονομαχίες. Συνήθως επρόκειτο για μποξέρ βαρέων βαρών και τα έσοδα από τα event ανταποκρίνονταν (τουλάχιστον) σε εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων.

Εκείνη την εποχή, Μάτζικ και Air ήταν από τα πλέον ισχυρά brand και η αρχική κατάθεση της ιδέας μιας στο Caesars Palace του Λας Βέγκας, αρχικά, βρήκε πρόσφορο έδαφος. Ο Μάτζικ Τζόνσον την αντιμετώπισε με γοητεία, ίσως και με αχαλίνωτο πάθος απόδειξης ότι η μπογιά του ήταν ακόμη λαμπερή, γνωρίζοντας ασφαλώς ότι βάδιζε προς την δύση της καριέρας του. Ο δε Μάικλ Τζόρνταν προερχόταν από μία ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια διεκδίκησης του τίτλου καθώς είχε σκοντάψει στους (μισητούς γι’ αυτόν) Ντιτρόιτ Πίστονς. Απελπισμένα ήθελα να αποδείξει ότι ήταν ο καλύτερος, δεν τον «χόρταινε» ο τίτλος του πρώτου σκόρερ του ΝΒΑ με τους 33.6 πόντους κατά μέσο όρο.

Παράλληλα, τον εξίταρε η ιδέα να κερδίσει τον άλλοτε «κολλητό» του μισητού Αϊζάια Τόμας. Βλέπετε, είχε προηγηθεί μια θεωρία συνομωσίας στο All Star Game (1990) όπου ο Μάτζικ Τζόνσον κέρδισε τον τίτλο του MVP. Τότε, τα ζωηρά και ιντριγκαδόρικα μυαλά είχαν επινοήσει ότι προς αυτήν την κατεύθυνση είχε λειτουργήσει ο Τόμας, ως παίκτης της Ανατολής κι έχοντας την ευθύνη του μαρκαρίσματος του Μάτζικ. Στην πραγματικότητα, το μίσος είχε αναπτυχθεί μέσα από τις μονομαχίες μεταξύ των Ντιτρόιτ Πίστονς με τους Σικάγο Μπουλς και το ασταμάτητο ξύλο που έριχναν οι πρώτοι για να «πολεμήσουν» το ταλέντο των «Ταύρων».

Η ιδέα εκφράστηκε πρώτα στα πρόσωπα του περιβάλλοντος του Μάτζικ Τζόνσον ο οποίος αντιμετώπιζε τα πράγματα με περισσότερη ελαφρότητα. «Μου άρεσε η ιδέα και οι άνθρωποι μου επικοινώνησαν με τους αντίστοιχους του Μάικλ. Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε», είχε πει τον Γενάρη του 1990. «Οφείλω να παραδεχθώ ότι μου παρουσιάζεται η δυνατότητα να αποδείξω ότι είμαι λίγο πιο γρήγορος και να χρησιμοποιήσω περισσότερα όπλα», είχε απαντήσει με αλαζονεία (στο ESPN) ο Τζόρνταν.

Όλα έδειχναν ότι ήταν θέμα χρόνου ο ορισμός ημερομηνίας και ο προγραμματισμός όλων των σχετικών διαδικασιών για την πραγματοποίηση του ιστορικού event. Οι πρωταγωνιστές είχαν δώσει τη συγκατάθεσή τους, τα επιτελεία συνεργατών τους επίσης είχαν την πρόθεση συνεργασίας με κάθε τεχνοκράτη για όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη και κυρίως, ουδείς εμφανιζόταν αντίθετος στη συγκεκριμένη προοπτική. Το σκηνικό άρχισε να ανατρέπεται όταν οι δεύτερες σκέψεις αντικατέστησαν τις… πρώτες. Όταν δηλαδή λήφθηκαν υπόψη κι άλλες παράμετροι οι οποίες θα μπορούσαν, όχι απλά να αλλοιώσουν, αλλά να καταστρέψουν την υστεροφημία των αθλητών.

Καταρχήν, κανείς από τους δύο δεν είχε λόγο να «ενημερώσει» την ομάδα του διότι οι όροι στα συμβόλαιά τους ήταν ξεκάθαροι. Αυτό του Μάτζικ Τζόνσον ανέφερε ότι είχε το δικαίωμα να συμμετέχει σε όποιο event ήθελε, ενώ ο Τζόρνταν είχε έναν όρο που έγραψε «forthe love of the game» ο οποίος του έδινε το ίδιο δικαίωμα. Γι’ αυτόν τον λόγο εξάλλου είχε διαπραγματευτεί με Ιάπωνα επιχειρηματία, όταν ο τελευταίος του είχε καταθέσει πρόταση για τη διεξαγωγή ενός αγώνα στο Τόκιο. Τελικώς αρνήθηκε.

«Πατέρας» της ιδέας για το «Kingof the court» φέρεται να ήταν ο Σεθ Άμπραχαμ καθώς μαζί με τον επίσης τηλεοπτικό παραγωγό Λου ΝτιΜπέλα λάνσαραν το μοντέλο pay per view στο μποξ για το HBO από τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Εκτίμησαν ότι εκατοντάδες χιλιάδες φίλαθλοι θα έδιναν χρήματα για να δουν αυτό το μοναδικό event. Ο Άμπραχαμ ήταν αντιπρόεδρος όλων των αθλητικών προγραμμάτων του HBO και ουσιαστικά ανέλαβε να «χτίσει» όλο το project από τηλεοπτικής άποψης. Παράλληλα, ανέλαβε και μια δύσκολη αποστολή, να πείσει τον πολύ καλό φίλο του, τον Ντέιβιντ Στερν, για να δώσει τη συγκατάθεσή του.

Την ίδια περίοδο, είχε προηγηθεί μια άλλη μονομαχία στην Ατλάντικ Σίτι μεταξύ δύο υποψηφίων του ντραφτ. Ο Γκάρι Πέιτον (OregonState) είχε αντιμετωπίσει τον Μπο Κιμπλ (LoyolaMarymount) με έπαθλο 100.000 δολαρίων για τον νικητή. Το εισπρακτικό αποτέλεσμα ήταν ολίγον απογοητευτικό καθώς λιγότεροι από 50.000 άνθρωποι πλήρωσαν το ποσό των 12.95 δολαρίων για να παρακολουθήσουν τηλεοπτικά τον αγώνα.

Ο Στερν πάτησε το φρένο

Ο Ντέιβιντ Στερν ήταν ο κομισάριος που εκτόξευσε το ΝΒΑ. Στην πραγματικότητα άλλαξε το επίπεδο του Πρωταθλήματος με τα σπουδαία deal που πέτυχε και το μετέτρεψε σε κάτι απροσδιόριστα λαμπερό. Τρομερός τεχνοκράτης, ζύγισε την κάθε λεπτομέρεια και είχε την ικανότητα «ανάγνωσης» του μέλλοντος. Ευθύς εξαρχής αντιμετώπισε το event με έντονη επιφύλαξη. Αυτή εξελίχθηκε σε βεβαιότητα λίγους μήνες πριν την πραγματοποίηση του event. Ο λόγος ήταν προφανής. Ιστορικά αποδείχθηκε ότι ο άλλοτε κομισάριος του ΝΒΑ είχε εμπλοκή σε πάσης φύσεως σοβαρό ζήτημα του ΝΒΑ με ξεκάθαρο στόχο την προστασία του Πρωταθλήματος και φυσικά, αυτούς που το εκπροσωπούν. Δηλαδή, τους παίκτες. Ουδέποτε εξάλλου έσβησε η φήμη της εμπλοκής του στην απόφαση (προσωρινής) αποχώρησης του Μάικλ Τζόρνταν.

Το event εξελίχθηκε σε έντονο πονοκέφαλο για τον Στερν και το ΝΒΑ. Αυτός καλλιεργήθηκε περισσότερο από τον φόβο εξέλιξης δύο ισχυρών brand σε αντικείμενο στοιχηματισμού αλλά και οποιονδήποτε θεωριών συνωμοσιών θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σχετικά με την απόδοσή τους. Εκτίμησαν επίσης ότι αυτό το event θα μπορούσε να προκαλέσει μείωση των εσόδων του ΝΒΑ το οποίο εκείνη την εποχή βρισκόταν σε σκληρές διαπραγματεύσεις με την Ένωση παικτών. Οι δε στοιχηματικές εταιρίες είχαν στήσει το δικό τους… πάρτι, καθώς οι αποδόσεις βγήκαν πριν καλά-καλά ανακοινωθεί η ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα. Πέραν αυτών, η ιδέα πραγματοποίησης ενός «μονό» στο Λας Βέγκας, την πόλη του θεάματος, δεν γοήτευσε καθόλου τον Στερν.

Τα σχέδια του τελευταίου γκρέμισαν τα αντίστοιχα των τηλεοπτικών παραγωγών οι οποίοι είχαν εκτιμήσει ότι θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τουλάχιστον 100 εκατομμύρια δολάρια μέσα από τις payper view συνδρομές. Την ίδια εποχή, είχε «επικυρωθεί» η τηλεοπτική συμφωνία του ΝΒΑ με το NBC και το TNT για τετραετές συμβόλαιο έναντι συνολικού ποσού 876 εκατομμυρίων δολαρίων. Και ο Στερν έτρεμε την ιδέα εμπλοκής των Μάτζικ Τζόνσον, Μάικλ Τζόρνταν σε αγώνα το οποίο θα επέτρεπε τον στοιχηματισμό. «Δεν μας ενδιαφέρει να δούμε να δούμε τους παίκτες μου να προβάλλονται σαν παλαιστές στο Λας Βέγκας», είχε δηλώσει ο Γκάρι Μπίτμαν, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν ο επικεφαλής του νομικού επιτελείου του ΝΒΑ και σήμερα έχει τη θέση του κομισάριου του NHL (χόκει επί πάγου).

Για την ακύρωση του event είχε γράψει ο γνωστός αρθρογράφος της Chicago Tribune, Σαμ Σμιθ, ότι… «ο Τζόρνταν είναι σοβαρός επιχειρηματίας και αθλητής και δεν θα μπορούσε να ρισκάρει την αμαύρωση της εικόνας του, ακόμη και για ένα… γρήγορο εκατομμύριο δολάρια». Σύμφωνα με τον ατζέντη (Ντέιβιντ Φολκ) του Τζόρνταν εκείνη την εποχή, ο «Air» του είχε πει… «αν κερδίσω πολλοί θα πουν ‘περιμένατε κάτι διαφορετικό; Ο Μάικλ είναι παίκτης του ένας εναντίον ενός. Αν χάσω θα θυμηθούν ότι δεν έχω πολλά δαχτυλίδια του τίτλου. Ποιος ο λόγος πραγματοποίησης του event;».

Η μυστική συμφωνία

Στην προσπάθειά καταστροφής κάθε σεναρίου πραγματοποίησης του event ο «πανούργος» Ντέιβιντ Στερν προχώρησε σε μια απίστευτη κίνηση. Στο πλαίσιο της συμφωνίας με την Ένωση Παικτών συμπεριλήφθηκε ένας όρος ο οποίος απαγόρευε στους αθλητές να συμμετέχουν σε αγώνες θεάματος! Ο Μάτζικ Τζόνσον εξοργίστηκε με τη συμφωνία, επέρριψε ευθύνες στην Ένωση Παικτών, υποστηρίζοντας ότι αυτός ο όρος ήταν «φωτογραφικός».

Η δομή του σχεδίου καταστράφηκε ολοσχερώς. Αυτός ο αγώνας δεν έγινε ποτέ κι αυτό έδωσε επιπλέον τροφή για υποθετικές συζητήσεις για τον τελικό νικητή. Βάσει λογικής, σε αγώνα 30 λεπτών (δύο 15λεπτα) ένας εναντίον εντός, ο Μάικλ Τζόρνταν θα έβγαινε νικητής. Εκτός κι ο Μάτζικ Τζόνσον έβγαζε αρκετούς άσους από το μανίκι. Τι θα μπορούσε να γίνει, απλά, δεν θα το μάθουμε ποτέ…

PHOTO CREDITS: bleacherreport