10 «ασπρόμαυρες» ιστορίες τελικών! (pics&vids)
Ένας δημοσιογράφος από τη Θεσσαλονίκη ήταν το… μάτι χιλιάδων φίλων του ΠΑΟΚ και του ποδοσφαίρου, όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, ραδιοφωνικές μεταδόσεις και μόνο μέσω των εφημερίδων, ο κόσμος μάθαινε τα νέα και πολλές φορές την αλήθεια.
Κάπως έτσι ξεκινούν οι δέκα μικρές ανέκδοτες ασπρόμαυρες ιστορίες. Από την πρώτη αποστολή και τις ανταποκρίσεις του απεσταλμένου της εφημερίδας «Μακεδονία» στον τελικό του 1939.
1. Η πρώτη δημοσιογραφική αποστολή
Ο ΠΑΟΚ συμμετείχε στον τελικό του 1939, σε εποχές που η μετακίνηση από και προς την Αθήνα δεν ήταν και το πλέον εύκολο πράγμα στον κόσμο. Τα προηγούμενα χρόνια οι ομάδες ταξίδευαν με πλοία από τον Πειραιά προς το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αλλά τον Ιούνιο του ’39 η διοίκηση του ΠΑΟΚ αποφάσισε να ναυλώσει ειδική αμαξοστοιχία για το ταξίδι της ομάδας και των φίλων της προς την Αθήνα.
Περίπου 2.000 φίλοι του «Δικεφάλου» ακολούθησαν την ομάδα στο… μακρινό ταξίδι και στάθηκαν στο πλευρό της στον χαμένο τελικό με την ΑΕΚ στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ενώ για πρώτη φορά μια εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, η «Μακεδονία», έχει «ειδικό απεσταλμένο» στην Αθήνα για τον τελικό. Ο Ηλίας Δραγούμης ήταν ο μοναδικός δημοσιογράφος από τη Θεσσαλονίκη, που μετέφερε στο χαρτί τις εντυπώσεις τους στις ανταποκρίσεις του από την πρωτεύουσα. Και φυσικά ήταν ο μόνος, όπως διαβάζουμε στο κεντρικό θέμα της «Μακεδονίας», που έγραψε για το ρόλο του διαιτητή Χατζόπουλου, ο οποίος «ηκύρωσεν ένα ωραίον τέρμα του Κουκουλά ως οφ-σάιτ, ενώ ακόμη το σκορ ήταν 1-1»!
2. Η απρόσμενη απουσία του αρχηγού
Η σπουδαία ομάδα της περιόδου 1951-1955, μετά τον χαμένο τελικό του 1951 κόντρα στον Ολυμπιακό, επέστρεψε ξανά στην Αθήνα για να διεκδικήσει το τρόπαιο από τον Παναθηναϊκό. Η αποστολή αναχώρησε από τη Θεσσαλονίκη δύο ημέρες πριν τη διεξαγωγή του τελικού χωρίς τον αρχηγό της, αφού ο Λάμπης Κουϊρουκίδης πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο με τους συμπαίκτες του διακομίστηκε στην κλινική Ανδρεάδη στην οδό Βενιζέλου, με υψηλό πυρετό και έντονο πονοκέφαλο και μολονότι ήθελε να ταξιδέψει έστω και αργότερα προς την Αθήνα, δεν του το επέτρεψαν οι γιατροί.
«Ηταν η μόνη μου ευκαιρία να διεκδικήσω με τον ΠΑΟΚ το Κύπελλο και βρέθηκα στο νοσοκομείο. Τις ημέρες που ακολούθησαν εκείνον τον τελικό το μοναδικό ποδοσφαιρικό θέμα συζήτησης στην πόλη ήταν τι θα γινόταν αν δεν φυσούσε και αν έπαιζε ο Κουϊρουκίδης…», έλεγε ο μεγάλος «απών» εκείνου του τελικού.
3. Φυσούσε στη Λεωφόρο…
Στον τελικό από τον οποίο απουσίασε ο Κουϊρουκίδης, ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη με 2-0 χάρις σε ένα εκπληκτικό γκολ του Κουρτζίδη (το δεύτερο ο Πανάκης) από τα 60 μέτρα! Το πρώτο γκολ των «πρασίνων» έμεινε στην εποχή, καθώς λόγω του δυνατού αέρα και του ήλιου, η μπάλα ξεγέλασε τον τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ, Πρόγιο, καταλήγοντας στα δίχτυα του. «Ο δυνατός αέρας παρέσυρε τη μπάλλα και ενώ ο Πρόγιος δεν κατάφερε να υπολογίση το ύψος των αναπηδήσεων της ο ήλιος τον ετύφλωσε και δεν του επέτρεψε να την ιδή…»! Η πρωτότυπη γραφή και περιγραφή από «ΤΑ ΝΕΑ» της εποχής, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για το τι είχε συμβεί.
«Τίποτα δεν προηγήθη ώστε να φανή ότι στο 24 λεπτό θα εσημειούτο το πρώτον αλλά άδοξον γκολ του αγώνος. Ο «τζέντλεμαν» του γηπέδου Κουρτζίδης με ένα δυνατό «βολέ» απέκρουσε επίθεσην των αντιπάλων του. Η μπάλλα διέγραψε μεγάλην καμπύλην, επέρασε πάνω από το κεφάλι του κεντρικού μέσου Δουκάκη και αυτός-εφ όσον οι αντίπαλοι δεν εκινούντο- την άφησε δια τον τερματοφύλακά. Ο Πρόγιος βλέπει τη μπάλλα να κάνη μια-δυο αναπηδήσεις, εξέρχεται από το τέρμα του και αμέσως υποχωρεί. Κάτι τον φέρνει σε δύσκολη θέση.
Μα να η μπάλλα φτάνει, σηκώνει τα χέρια, την κτυπά, του ξεφεύγει και ενώ κάνει νέαν προσπάθειαν να την πιάση αυτή καταλήγει στα δίκτυα του! Οι Παναθηναϊκοί αντί να τρέξουν εμπρός προς τους κυνηγούς, να συγχαρούν τον σκόρερ, τρέχουν οπίσω στον οπισθοφύλακα Κουρτζίδην ο οποίος-άθελά του φυσικά, από 60 μέτρα ! – παρεβίασε το τέρμα του ΠΑΟΚ».
4. Το χαμένο πέναλτι του Κούδα
Η Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 1970 ζούσε στους ρυθμούς της κλασικής μονομαχίας μεταξύ ΠΑΟΚ και Άρη στον τελικό του κυπέλλου. Πάνω από 50.000 φίλαθλοι στοιβάχθηκαν το βράδυ της 28ης Ιουνίου στις κερκίδες του Καυτανζογλείου Σταδίου και είδαν τους «κίτρινους» να ανοίγουν πρώτοι το σκορ, αλλά τους «ασπρόμαυρους» να χάνουν στο 33’ τη μεγάλη ευκαιρία να ισοφαρίσουν σε 1-1, όταν ο Σαράφης ξέφυγε από τον Μιχαηλίδη και ανατράπηκε στο ύψος της μικρής περιοχής από τον Ραπτόπουλο. Την εκτέλεση του πέναλτι ανέλαβε ο Γιώργος Κούδας, ο οποίος πέταξε άουτ την μπάλα και μαζί τα όνειρα των ΠΑΟΚτσήδων. Η πρώτη εμπειρία ενός τελικού, δεν ήταν και η καλύτερη για τον ηγέτη του «Δικεφάλου».
Ο αστικός μύθος της εποχής, αλλά και πολλοί συμπαίκτες του, λένε πως ο Αγγελος Σπυρίδωνας ήταν αυτός που είχε παίξει καταλυτικό ρόλο στην απώλεια του πέναλτι, που «στοιχειώνει» από τότε τον «Μεγαλέξανδρο». Ο αμυντικός του Άρη εκνεύρισε τον αρχηγό του ΠΑΟΚ, πηγαίνοντας επιδεικτικά κοντά του και “σπάζοντας” τα νεύρα, καταφέρνοντας να τον κάνει να χάσει το πέναλτι απέναντι στον Χρηστίδη!
5. Η γκολάρα που δεν μέτρησε ποτέ
Ο τελικός του 1972 εξελίχθηκε σε παράσταση για ένα ρόλο, του μεγάλου Γιώργου Κούδα που σημείωσε και τα δύο γκολ του ΠΑΟΚ, που βρήκε μπροστά και πάλι τον διαιτητή Χρήστο Μίχα. Μία ώρα πριν τον τελικό με τον Παναθηναϊκό έγινε η κλήρωση και «τυχερός» αναδείχθηκε ο ίδιος διαιτητής, που είχε σφυρίξει τους δύο προηγούμενους (1970, 1971) τελικούς του ΠΑΟΚ. Ο Κούδας σκόραρε δις στις αρχές και προς το φινάλε του ματς και στο τέλος πήρε και τη μπάλα στο...σπίτι του, καθώς την είχε ζητήσει από τον Μίχα, που για άλλη μια φορά είχε αφήσει με παράπονα τους παίκτες του «Δικεφάλου».
Στο 80’ ο Γιάννης Μαντζουράκης, αφού ο Κούδας του σήκωσε την μπάλα, πετάχθηκε στο… θεό και με εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του εμβρόντητου Οικονομόπουλου, όμως ο διαιτητής ακύρωσε το γκολ προς γενική έκπληξη όλων όσων ήταν στο γήπεδο αλλά και όσων παρακολουθούσαν την αναμέτρηση από το κρατικό κανάλι της ΕΙΡΤ, υποδεικνύοντας επιθετικό φάουλ τη στιγμή που ο παίκτης του Δικεφάλου δεν είχε κανέναν αντίπαλο κοντά του!
«Το δικό μας 3-0 ο κ. Μίχας το έκανε 2-1. Δεν πειράζει όμως. Αρκεί που πήραμε το Κύπελλο, για να το χαρίσουμε στους εκπληκτικούς οπαδούς μας. Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα» έλεγε ο μεγάλος πρωταγωνιστής του τελικού, ενώ μέσα στα αποδυτήρια, κάποιος φώναξε ότι «τέλειωσε η εποχή του Γουέμπλεϊ και του Παναθηναϊκού. Τώρα ξεκινά η εποχή του... Τούμπλεϊ». Όσο για το ακυρωθέν γκολ του Ματζουράκη, απόρησε μέχρι και ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού της Χούντας, Κωνσταντίνος Ασλανίδης που δήλωσε ότι «δεν κατάλαβα για ποιο λόγο ακυρώθηκε ένα τόσο όμορφο γκολ».
Δείτε το βίντεο με τα στιγμιότυπα από το ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ (από το 01.10''...) και θα καταλάβετε τι γκολ ακύρωσε ο Μίχας...
6. Μια ανάσα πριν την αποχώρηση!
Μπορεί σήμερα να ακούγεται ως ένα κακόγουστο αστείο, ωστόσο πριν από 45 χρόνια, ο ΠΑΟΚ έφτασε μια ανάσα από το να μην «κατέβει» στον τελικό του κυπέλλου, που θα γινόταν -όπως και τώρα- στην έδρα του αντιπάλου του και πιο συγκεκριμένα θα έπαιζε για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια, με τον Ολυμπιακό στο στάδιο Καραϊσκάκη.
Αμέσως μετά την πρόκριση στον τελικό του 1973, η διοίκηση του ΠΑΟΚ παρέθεσε συνέντευξη Τύπου. Εκεί, ο γενικός γραμματέας Βασίλης Σεργιαννίδης ανακοίνωσε ότι «ο ΠΑΟΚ δεν κατέρχεται να αγωνιστή είς τον τελικόν του Κυπέλλου Ελλάδος προς τον Ολυμπιακόν Πειραιώς, εφόσον ο αγών διεξαχθή εις το στάδιον Καραϊσκάκη και με Έλληνα διαιτητή». Την ίδια ημέρα ο Λες Σάνον υπέγραψε νέο διετές συμβόλαιο και δήλωσε ότι συμφωνεί απόλυτα με τις απαιτήσεις του ΠΑΟΚ. Η ΕΠΟ απάντησε ότι δεν είναι δυνατόν να αλλάξει έδρα ο τελικός, διότι ήταν γνωστό από την αρχή του θεσμού ότι ο τελευταίος αγώνας θα γινόταν στο Καραϊσκάκη. Έκανε πάντως δεκτό το αίτημα για ορισμό ξένου διαιτητή.
Στις 4 Ιουνίου η πλειοψηφία της γενικής συνέλευσης του ΠΑΟΚ αποφάσισε ότι η ομάδα δεν πρέπει να κατέβει στον τελικό, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το θέμα της έδρας. Η ΕΠΟ ανακοίνωσε ότι ο τελικός μετατίθεται για τις 17 Ιουνίου ώστε ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός να προετοιμαστούν κατάλληλα, εφόσον ο Δικέφαλος αποφάσιζε να αγωνιστεί. Στις 16 Ιουνίου η αποστολή του «Δικεφάλου» αναχώρησε για την Αθήνα και στο αεροσκάφος οι ποδοσφαιριστές είχαν συνεπιβάτη τον... Παττακό. Όπως ανέφερε στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Μακεδονία», ο πρόεδρος Στράτος Σιμιτζής προσκάλεσε τον Παττακό στον τελικό και εκείνος απάντησε ότι «θα έλθω αν μου υποσχεθείτε ότι θα παίξετε όμορφα».
Μία μέρα πριν τον αγώνα, δεν είχε γίνει γνωστό το όνομα του διαιτητή. Οι περισσότεροι υποψιάζονταν ότι θα σφύριζε ο Γιουγκοσλάβος διαιτητής Γκόλοβιτς, που είχε διευθύνει τον τελικού του Κυπέλλου πρωταθλητριών, μεταξύ του Άγιαξ και της Γιουβέντους, όμως τελικά στη σέντρα βρέθηκε ο Βέλγος Βιτάλ Λορό, που ήταν εξαιρετικός.
7. Οι ξεχωριστές φανέλες του ’74
Ο ΠΑΟΚ προσέγγισε πολύ διαφορετικά τον πέμπτο συνεχόμενο τελικό στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Η διοίκηση είχε… κατορθώσει να αλλάξει η έδρα και αντί στην έδρα του Ολυμπιακού να γίνει στην Αθήνα, αλλά στο «ουδέτερο» γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας.
O Λες Σάνον βίωνε, ήδη, τον τέταρτο χρόνο (και τελευταίο) στον πάγκο του «Δικεφάλου» έχοντας περάσει πολλά πράγματα από την αγγλική φιλοσοφία στα αποδυτήρια. Ο Άγγλος προπονητής λίγες εβδομάδες πριν από τον τελικό ταξίδεψε στην πατρίδα του και μεταξύ άλλων συμφώνησε με την εταιρία αθλητικής ένδυσης, που είχε δημιουργήσει δύο εμφανίσεις για τη Νιουκάστλ ενόψει του βρετανικού τελικού, να πάρει την εναλλακτική εμφάνιση μαζί του στην Ελλάδα. Οι «καρακάξες» έπαιξαν στο Γουέμπλεϊ κόντρα στη Λίβερπουλ, με την κλασική ασπρόμαυρη ριγέ φανέλα, ενώ ο ΠΑΟΚ μπήκε στη Νέα Φιλαδέλφεια με μια λευκή εμφάνιση που στις άκρες είχε δύο μεγάλες μαύρες ρίγες κάνοντάς την άκρως ιδιαίτερη και μοναδική.
Από τους ποδοσφαιριστές οι τυχεροί οπαδοί πήραν μέχρι και τις κάλτσες, ενώ το τελετουργικό της απονομής, όπου πρωταγωνίστησε ο αείμνηστος Νικηφόρος Τσαρπανάς, ο φροντιστής της ομάδας, έληξε όταν στον αγωνιστικό χώρο προσγειώθηκε ένα… αλεξίπτωτο στη σέντρα του γηπέδου και έγραφε «Τελικός Κυπέλλου – ΕΠΟ»!
8. Το τρικ του Αποστολίδη
Ο τελικός του 1974 ήταν ο πρώτος που κρίθηκε στη… ρουλέτα των πέναλτι, καθώς μέχρι το βράδυ της 16ης Ιουνίου ο Ελληνας φίλαθλος δεν είχε ξαναζήσει αυτή τη διαδικασία. Ο Λες Σάνον γνώριζε ότι μπορεί ο τελικός να κριθεί στα πέναλτι γι’ αυτό σε αντίθεση με τον Λάκη Πετρόπουλο, είχε βάλει τους ποδοσφαιριστές του να εκτελέσουν πέναλτι στην τελευταία προπόνηση. Όπως έγραψε η «Απογευματινή», την επομένη του τελικού, ο προπονητής του Ολυμπιακού έκανε ένα μοιραίο λάθος: Δεν προπόνησε τους παίκτες του στα πέναλτι, πιστεύοντας στην ανωτερότητα της ομάδας του!
Για τον ΠΑΟΚ από την άσπρη βούλα αστόχησε ο… συνήθης ύποπτος, Γιώργος Κούδας, ενώ πριν από το χαμένο πέναλτι του Λευτέρη Πουπάκη, ο αστικός μύθος θέλει τον Αγγελο Αναστασιάδη να πλησιάζει και να του λέει: «Καλά, εσύ δεν έχεις πιάσει ποτέ πέναλτι, θέλεις να βάλεις κιόλας;»! Όμως, το τρικ του Κούλη Αποστολίδη αποδείχθηκε καταλυτικό στην όλη διαδικασία.
Η «άγνωστη ιστορία» των πέναλτι έχει να κάνει με την μυστική αλλαγή στη σειρά των ποδοσφαιριστών του «Δικεφάλου», για να φτάσει ο Κούλης Αποστολίδης να εκτελέσει το τελευταίο και να δώσει τη χαριστική βολή στους «ερυθρόλευκους».
Στο χαρτάκι που έδωσε ο Σάνον στο διαιτητή Χουνγκερμπίλερ, η σειρά ήταν: Σαράφης, Αποστολίδης, Κούδας, Αναστασιάδης, Παρίδης. Ο «Μητσάρας» είχε ευστοχήσει στην κανονική διάρκεια, άρα ήταν ο ιδανικός για το τελευταίο πέναλτι. Όμως, αυτό το άλλαξε ο Αποστολίδης, ως μοναδικός ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ που γνώριζε και μιλούσε αγγλικά, έπεισε πρώτα τον Σάνον και στη συνέχεια τον διαιτητή να χτυπήσει αυτός το τελευταίο και νικητήριο πέναλτι.
9. Χωρίς να πάρουν τα μετάλλια
Ο ΠΑΟΚ τη σεζόν 1976-77 διεκδίκησε με μεγάλες πιθανότητες το νταμπλ, αλλά στο τέλος έμεινε με άδεια χέρια! Το πρωτάθλημα χάθηκε και κατέληξε στον Παναθηναϊκό του Γκόρσκι, όπως και το κύπελλο, που φιλοξενήθηκε στο στάδιο Καραϊσκάκη. Το βράδυ της 22ας Ιουνίου του 1977, μπροστά σε 28.490 θεατές, οι πράσινοι προηγήθηκαν νωρίς στο σκορ, αλλά η συνέχεια ανήκε κυριολεκτικά στον ΠΑΟΚ, που ισοφάρισε με το γκολ του Τερζανίδη και έχασε σωρεία ευκαιριών για να πετύχει και ένα δεύτερο τέρμα.
Κάπου εκεί ανέλαβε δράση ο Μανώλης Πλατόπουλος, ο οποίος αφού χαρίστηκε στον Αντωνιάδη, απέβαλλε στον 64’ τον Γούναρη αφήνοντας τον ΠΑΟΚ με τρομερά παράπονα σ’ έναν ακόμη χαμένο τελικό (ο Βακάλης πέτυχε το νικητήριο γκολ του Παναθηναϊκού) στην Αθήνα. Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ διαμαρτυρόμενοι για τη διαιτησία αρνήθηκαν να παραλάβουν τα μετάλλιά τους, με αποτέλεσμα να δεχθούν τιμωρία μίας αγωνιστικής την επόμενη περίοδο, και μάλιστα ανά δύο παίκτες σε κάθε αγωνιστική ημέρα ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα καταρτισμού ενδεκάδας.
Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Γιώργος Παντελάκης ξέσπασε μετά το τέλος του αγώνα και ξεστόμισε απειλές προς την ΕΠΟ: «Προκαλώ την ΕΠΟ να μας μηδενίσει επειδή δεν παραταχτήκαμε για τα μετάλλια. Δεν το κάναμε γιατί ήταν μια νέα σφαγή για μας μετά το παιχνίδι για το πρωτάθλημα. Νοιώθουμε λες και υπάρχουν λευκοί και μαύροι στο ποδόσφαιρο. Θεωρώ ότι οι καλές σχέσεις με τον Παναθηναϊκό έληξαν» είπε χαρακτηριστικά ο ισχυρός άντρας του «Δικεφάλου».
10. Η φυγή του «φονιά» από την πίστα
Τα λόγια του Γιώργου Παντελάκη θα επιβεβαιωθούν με τον καλύτερο τρόπο πριν από τον τελικό του 1985, όπου για τον ΠΑΟΚ ήταν η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία για να κάνει το νταμπλ. Ένα πρόσωπο ήταν ο αρνητικός πρωταγωνιστής για τους «ασπρόμαυρους»: Ο Χρήστος Δημόπουλος.
Ο «Δικέφαλος» είχε, ήδη, στεφθεί πρωταθλητής, όμως το θέμα της πενταετίας του «φονιά» κυριαρχούσε στην επικαιρότητα. Οι μέρες για τον τελικό πλησίαζαν, ο επιθετικός από την Γαστούνη Ηλείας δεν υπέγραφε την ανανέωση του, αντίθετα απουσίασε από μια προπόνηση για να βρεθεί στην Αθήνα και να μιλήσει με τον Ολυμπιακό! Ο Βάλτερ Σκότσικ, ο Αυστριακός προπονητής του ΠΑΟΚ, έκανε το μοιραίο λάθος, τον συγχωρέσε και τον πήρε στην αποστολή. Άλλωστε, με 12 γκολ σε 28 ματς παρέμενε το «βαρύ πυροβολικό» των ασπρόμαυρων και πρώτος σκόρερ του, έστω κι αν το μυαλό του ήταν «κολλημένο» στο θέμα της μεταγραφής του. Η διοίκηση του Πέτρου Καλαφάτη του πρόσφερε 13.000.000 δραχμές, όμως ο Δημόπουλος αξίωνε 10 εκατομμύρια δραχμές περισσότερα, ποσό αστρονομικό για την εποχή και τις τσέπες των παραγόντων του.
«Φτάσαμε στην Αθήνα, την παραμονή του τελικού, μπήκαμε στο λεωφορείο, αλλά για περισσότερη από μισή ώρα όλοι περιμέναμε να εμφανιστεί ο Χρήστος. Όλοι τον έψαχναν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, εδώ ο Δημόπουλος, εκεί ο Δημόπουλος, πουθενά… Τελικά μετά από σχεδόν 45 λεπτά αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο, όπου λίγο αργότερα μάθαμε και την εξέλιξη της εξαφάνισης του Δημόπουλου», μου είχε πει πριν λίγο καιρό ο εκ των αρχηγών του ΠΑΟΚ, Κυριάκος Αλεξανδρίδης.
Ο Χρήστος Δημόπουλος, με τη συνοδεία του αδερφού του Γιάννη, είχε μεταβεί στα γραφεία της Μότορ Όιλ, όπου και υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό! «Ευχαριστώ τους Βαρδινογιάννηδες που μου έδωσαν την ευκαιρία να παίξω μαζί με τον αδελφό μου, Θανάση», ήταν τα λόγια του, που έβαζαν τέλος στην παρουσία του στον ΠΑΟΚ και αποτέλεσαν «μαχαιριά» για τον κόσμου του, που λαχταρούσε το πρώτο νταμπλ.
Ο «Δικέφαλος» μπήκε, το επόμενο βράδυ, στο χορτάρι του Ολυμπιακού Σταδίου χωρίς τον Δημόπουλο, είδε τον Γερμανάκο να αποβάλλει στο 20ο λεπτό τον Βασιλάκο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία... (με το εντυπωσιακό 4-1 η ΑΕΛ κατέκτησε το πρώτο κύπελλο).
