Πριν από λίγο καιρό, το Gazzetta Weekend Journal είχε παρουσιάσει αφιέρωμα στις αρχαιότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, την «Πελοπόννησο», την «Πατρίς» του Πύργου, την «Ροδιακή», την «Ελευθερία» της Λάρισας και την «Πατρίς» του Ηρακλείου που δεν έχουν καταγράψει μόνο την ιστορία, αλλά πλέον αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας!

Το αφιέρωμα συνεχίζεται σήμερα με άλλες τέσσερις επαρχιακές εφημερίδες που κοσμούν τον Τύπο της Ελλάδας και κυκλοφορούν ακόμα στις ημέρες μας, όπως η Θεσσαλία του Βόλου από το 1898, το Θάρρος της Καλαμάτας από το 1899, η Κρητική Επιθεώρηση του Ρεθύμνου από το 1912 και ο Ταχυδρόμος του Βόλου από το 1916.

0% Γκανιότα* & Αποκλειστικά Ειδικά Στοιχήματα στη Novibet * Αφορά την επιλογή «Νικητής Αγώνα» σε επιλεγμένα παιχνίδια πριν την έναρξη''.

Ταχυδρόμος (Βόλος 1916)

«( …) Δεν έχομεν τον εγωϊσμόν να πιστεύωμεν ότι θα διαμορφώσωμεν κατά τας αντιλήψεις μας την Κοινήν Γνώμην, ούτε ότι θα την σύρωμεν αιχμάλωτον όπισθεν των ιδεών μας. Σκοπόν μας κύριον θεωρούμεν την έκφρασιν και πιστήν αυτής διερμηνεύσιν και εν σχέσει με τα μεγάλα ή δευτερεύοντα εθνικά ζητήματα και εν σχέσει επίσης με τα εσωτερικά και τοπικά τοιαύτα.

(…) Υψώνομεν ως σημαία μας την αλήθειαν, το δίκαιον, την ευθύτητα. Εξ αυτών θα εμπνεώμεθα και υπέρ αυτών θα αγωνισθώμεν. Ιδού το πρόγραμμά μας. Ιδού αι αρχαί μας. Τοιουτοτρόπως δε εργαζόμενοι έχομεν την ιδέαν ότι, έστω και εις στενώτερον κύκλον, θα προσφέρωμεν κατά τας στιγμάς ιδίας ταύτας, εθνικάς και κοινωνικάς υπηρεσίας εν ευγενεί πάντοτε αμίλλη μετά των άλλων συναδέλφων.»

Ήταν Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου, όταν τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες, λινοτύπες κούμπωναν τα μεταλλικά στοιχεία του πρώτου κύριου άρθρου στην πρώτη σελίδα, της πρώτης έκδοσης του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ το 1916, υπό τον τίτλο: «Η σημαία μας». Ξημερώματα εκείνης της ημέρας ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ έβλεπε το φως, μ’ αυτή τη «σημαία» που αποτελούσε την ιδρυτική διακήρυξη της εφημερίδας.

Με εκδότη και διευθυντή τον Αλέξανδρο Μέρο, εκείνη η πρώτη έκδοση έμελε να είναι η απαρχή μιας μεγάλης ιστορίας. Μιας πολύ μακράς διαδρομής που την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016 συμπλήρωνε τα 100 της χρόνια από το πρώτο φύλλο. Μπροστά στις δημοσιογραφικές κόλλες και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μεταγενέστερα, κάτω από τις πένες και αργότερα από τα πληκτρολόγια, πίσω από τη μουτζούρα, τότε, των πιεστηρίων, ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ αφουγκραζόταν τις αγωνίες της κοινωνίας και των ανθρώπων της, κατέγραφε τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες της, τις προκοπές και την εξέλιξή της. Κύλησε ένας αιώνας για την εφημερίδα που αγαπήθηκε από τους αναγνώστες της. Για την εφημερίδα που έδωσε τους δικούς της αγώνες, τασσόμενη δίπλα σε κάθε κοινωνικό αγώνα, στους αγρότες και τους εργαζόμενους.

Στο χαρτί της, το αποτύπωμά τους άφησαν μεγάλες μορφές της δημοσιογραφίας, του πνεύματος, των γραμμάτων και της πολιτικής. Με τις σελίδες της αγκάλιασε εποχές ταραχής και εποχές ανάπτυξης. Κατέγραψε αλλαγές, έκρινε και κρίθηκε, επέκρινε και επικρίθηκε, σχολίασε και σχολιάστηκε, επικρότησε και επικροτήθηκε. Οι τόμοι εκδόσεων ενός αιώνα εμπεριέχουν την ιστορία της πόλης, του νομού, της χώρας. Περικλείουν τη δημοσιογραφική ματιά στα γεγονότα, αλλά κυρίως αναδεικνύουν τη φωνή των αναγνωστών της.

Υπό αντίξοες συνθήκες και άλλοτε ομαλότερες, η εφημερίδα διένυσε 100 χρόνια ζωής από το πρώτο φύλλο της, κάτω από τη σημαία που τότε, το 1916, υψώθηκε από τον Αλ. Μέρο, υπηρετώντας την αλήθεια, προασπίζοντας τα συμφέροντα του λαού και ιδιαίτερα των ασθενέστερων κοινωνικά τάξεων.

«…Ύστερα από λίγες μέρες (8 Δεκεμβρίου 1916) έβγαινε ο «Ταχυδρόμος» στα τυπογραφεία του Αθαν. Πλατανιώτη, ημίφυλλος και σε περιορισμένο σχήμα και έβγαινε χωρίς χρήματα, χωρίς κύκλο από φίλους, χωρίς υποστήριξι. Οι πρώτοι από της εκδόσεώς του μήνες ήταν απεριγράπτως μαρτυρικοί. Και είναι θαύμα πώς στάθηκε», έγραφε με αφορμή τα γενέθλια του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ ο Αλ. Μέρος το Δεκέμβριο του 1954, περιγράφοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ίδρυσε την εφημερίδα.

Με κεφάλαιο δεκαπέντε δραχμών και προσωπικό τον ιδρυτή του, τον οποίο βοηθούσε σε όλες τις εργασίες ο ταμιακός τότε υπάλληλος Κώστας Πανταζινάκος, κυκλοφόρησε το πρώτο τετρασέλιδο φύλλο του Ταχυδρόμου, με ύλη όμως εκλεκτή, για να αποτελέσει σημαντικό ορόσημο στα δημοσιογραφικά χρονικά του Βόλου και της Θεσσαλίας γενικότερα. Οι στήλες του περιείχαν χρονογράφημα, ειδήσεις από την κοινωνική και οικονομική ζωή της Θεσσαλίας, σχόλια για την πολιτική επικαιρότητα, μεταφράσεις τεσσάρων «Τραγουδιών» του Πιερ Λουί, την κίνηση της πόλης και πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο με τον τίτλο «Η Σημαία μας», που αποτελεί την ιδρυτική διακήρυξη του Ταχυδρόμου, γράφει στο βιβλίο του (Βόλος 1995, «Αλέξανδρος Μέρος 1980-1964. Ο δημοσιογράφος, ο πολιτικός, ο ιδεολόγος αγωνιστής») ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Ν. Παντελοδήμος. Αλλά η (παράλληλη με τη δημοσιογραφική) αγροτική και άλλη δραστηριότητα του Μέρου δεν σταματάει εδώ, έγραψε στο «Τυπο-φωτο-γραφικό Πανόραμα του Βόλου», τόμος Α’ 1991, η Νίτσα Κολιού:

Το 1924 ο Μέρος διορίζεται Νομάρχης Άρτας – Πρέβεζας από την επαναστατική Κυβέρνηση Πλαστήρα, με υπουργό Εσωτερικών τον Γεώργιο Παπανδρέου. Η θητεία του εκεί υπήρξε επιτυχημένη και πρωτοποριακή. Μετά δύο χρόνια ξαναγύρισε στο Βόλο και εξελέγη αγροτικός βουλευτής. Το 1927 εισηγήθηκε στην κυβέρνηση (υπουργός Γεωργίας ο Παπαναστασίου) και στη συνέχεια στη Βουλή Νομοσχέδιο για τη συγκέντρωση των σιτηρών. Εισηγήθηκε επίσης νομοσχέδιο για την ίδρυση Αγροτικής Τράπεζας, που η κυβέρνηση του Βενιζέλου αποδέχθηκε.

Επί τρεις δεκαετίες μετά ο Αλέκος Μέρος αφοσιώθηκε περισσότερο στον «Ταχυδρόμο» και στον Αγροτισμό πάντα και σε άλλους κοινωνικούς και εθνικούς αγώνες. Μεσολάβησαν χρόνια άσχημα (Δικτατορία Μεταξά, πόλεμος, Κατοχή, εμφύλιος), αλλά ο Μέρος οδηγούσε προσεκτικά το πλοίο – εφημερίδα από τις Συμπληγάδες και πάντα το διέσωζε, χωρίς εννοείται να προκαλεί και να προδίδει το αναγνωστικό κοινό. Στην Κατοχή είχε συλληφθεί δυο φορές, μια από τους Ιταλούς και μια από τους Γερμανούς, αλλά γλίτωσε τα χειρότερα. Ιδιαίτερα σοφή και κατευναστική, αλλά και επικερδής για τον «Ταχυδρόμο», αποδείχθηκε η πολιτική του κατά τα χρόνια του Εμφυλίου (1945 – 49). Οι άδικα δοκιμαζόμενοι πολίτες εύρισκαν ένα μικρό καταφύγιο και μια στάλα συμπόνια στην εφημερίδα αυτή και ο Μέρος έδειχνε πάντα πρόθυμος συμπαραστάτης.

Στη δεκαετία του ’50 και συγκεκριμένα μετά τους καταστρεπτικούς για τον Βόλο σεισμούς το 1955, ο Μέρος χωρίς να απομακρυνθεί από τις παλιές του φροντίδες για τον Αγροτισμό και τα νυκτερινά σχολεία, πρωτοστατεί για την ίδρυση του Γηροκομείου Βόλου, στο οποίο διετέλεσε και πρόεδρος, καθώς και για την ίδρυση Λέσχης Εργαζομένου Κοριτσιού.

Το 1958 εκλέγεται βουλευτής και μία από τις απλοχεριές του κατά τη διάρκεια της θητείας ήταν να διαθέτει τη βουλευτική του αποζημίωση για μικροέργα στα χωριά της περιοχής, καινοτομία που δεν βρήκε ποτέ μιμητή από οποιονδήποτε πλουσιότερο συνάδελφό του. Φυσικά δεν ξέχασε ποτέ το χωριουδάκι του στην Ευρυτανία, το Χρύσου, και πάντα το ενίσχυε με κάθε τρόπο. Φρόντισε μάλιστα και κτίστηκε εκεί με δαπάνες ένας διώροφος ξενώνας.

Το 1963 ξαναεκλέγεται βουλευτής με την Ένωση Κέντρου, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο κατά τις εκλογές του Φεβρουάριου 1964. Τον ίδιο χρόνο, στις 7 Οκτωβρίου, αφήνει την τελευταία του πνοή. Μετά το θάνατό του, η εφημερίδα περνά στην ιδιοκτησία των δύο ανιψιών του, του Θανάση και Αλέκου Πώποτα.

Το 2005 η εφημερίδα εισέρχεται σε μια νέα εποχή, με εκδότη τον Γιώργο Αλ. Πώποτα και με διευθυντή τον Χρήστο Μπουκώρο. Προχωρά σε μία νέα περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται από βήματα προόδου και ανόδου, συμβαδίζοντας απόλυτα στα δεδομένα του καινούργιου αιώνα, της νέας χιλιετίας. Η εφημερίδα εκσυγχρονίζεται και σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική της έκδοση taxydromos.gr, το πρώτο από τα περιφερειακά ενημερωτικά site, συνεχίζει αταλάντευτα στις ίδιες αρχές: να μάχεται για την αλήθεια, να είναι κοντά στον άνθρωπο, να αναδεικνύει τις ανάγκες του.

Από την ίδρυσή του, από τον αείμνηστο Αλ. Μέρο, έως σήμερα ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ιδιοκτησιακά ανήκει στα μέλη της ίδιας οικογένειας. Μία από τις ελάχιστες ελληνικές εφημερίδες που μετά από 100 χρόνια συνεχίζει την οικογενειακή ιστορία. Σήμερα, 100 χρόνια μετά το πρώτο φύλλο, ο εκδότης, η διεύθυνση, οι δημοσιογράφοι και όλοι οι εργαζόμενοι στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ δεσμεύονται ότι η εφημερίδα θα συνεχίσει να μάχεται για τα συμφέροντα του τόπου, της πατρίδας και των πολιτών.

Θεσσαλία (Βόλος 1898)

Η εφημερίδα Θεσσαλία κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1898, την ημέρα ακριβώς της αποχώρησης από την πόλη των τουρκικών στρατευμάτων. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιάλειπτα και είναι η δεύτερη μακροβιότερη επαρχιακή εφημερίδα. Αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, με πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με μεγάλη κυκλοφορία. Αποτελεί συνέχεια των εφημερίδων Παγασαί και Νέα Θεσσαλία του Ιωάννη Φ. Μπέμπου (Η σημερινή Θεσσαλία δεν έχει σχέση με την ομότιτλη εφημερίδα των αδελφών Σακελλαρίδη, που υπήρξε το πρώτο φύλλο του ελεύθερου Βόλου το 1881).

Τη διεύθυνσή της ανέλαβε το 1898 ο Δημοσθένης Ρίζος και, από το 1901 έως το 1924, υπήρξε ιδιοκτήτης της. Την ανέδειξε θεαματικά για τα δεδομένα της τότε εποχής, γι' αυτό και θεωρείται ο ουσιαστικός ιδρυτής της. Επί των ημερών του η εφημερίδα διέθετε πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, καλύπτοντας μεγάλο φάσμα ειδήσεων και επιτυγχάνοντας εντυπωσιακή κυκλοφορία. Στις σελίδες της έχουν καταγραφεί όλα τα σημαντικά γεγονότα των αρχών του 20ού αιώνα στο Βόλο και τον ευρύτερο θεσσαλικό χώρο.

Το 1914 την έκδοση και διεύθυνση της Θεσσαλίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Τάκης Οικονομάκης, δημοτικιστής και πρωτεργάτης του εργατικού κινήματος, ο οποίος έδωσε στην εφημερίδα φιλελεύθερο προσανατολισμό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Θεσσαλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς με τα καυστικά άρθρα της εναντίον των Γερμανών εμψύχωνε την τοπική κοινωνία και εξόργιζε τις γερμανικές αρχές. Η στάση αυτή οδήγησε στην απόπειρα σύλληψης του Οικονομάκη το 1944, ο οποίος ωστόσο πέθανε από καρδιακή προσβολή, προτού πέσει στα χέρια των κατοχικών αρχών.

Μετά το θάνατο του Οικονομάκη, η Θεσσαλία πέρασε στους αδελφούς Τάκη και Γιώργο Παρασκευόπουλο. Στην άγρια εποχή του Εμφυλίου Πολέμου, η εφημερίδα έγειρε προς τα δεξιά, με συνέπεια να υποστεί ραγδαία κυκλοφοριακή καθίζηση, που την έφερε το 1953 στα πρόθυρα του κλεισίματος. Τότε οι συντάκτες της, με επικεφαλής τον Αχιλλέα Ορφανίδη — άλλη ιστορική φυσιογνωμία της βολιώτικης δημοσιογραφίας — πρότειναν στους ιδιοκτήτες και ανέλαβαν αυτοί, έναντι ενοικίου, την έκδοση και διαχείρισή της, κατορθώνοντας μέσα σε λίγα χρόνια να μεταστρέψουν την κοινή γνώμη, να αναστήσουν την ετοιμοθάνατη εφημερίδα και ευημερούσα να την παραδώσουν πάλι στους ιδιοκτήτες της. Η περίοδος της «συνεργατικής» Θεσσαλίας ήταν περίοδος άνοιξης για τη βολιώτικη δημοσιογραφία.

Το 1990, ο βιομήχανος Κώστας Λούλης αγόρασε το σύνολο των επιχειρήσεων Παρασκευοπούλου. Ως ιδιοκτήτης εισήγαγε τη Θεσσαλία στη νέα τεχνολογία και για ένα διάστημα η εφημερίδα πρωτοπορούσε τεχνολογικά πανελληνίως. Το 1996, η εφημερίδα πέρασε σε όμιλο ιδιωτών και επιχειρηματιών, υπό την ευθύνη των οποίων, η εφημερίδα πέρασε στο δεύτερο αιώνα του βίου της.

Θάρρος (Καλαμάτα 1899)

Στις 4 Ιανουαρίου του 1899, ο Ιωάννης Χ. Αποστολάκης, στα 21 του χρόνια, πρωτοκυκλοφόρησε την καθημερινή εφημερίδα «Θάρρος» ως συνέχεια της εβδομαδιαίας «Πρόνοιας». Όπως ο ίδιος έγραψε στο πρώτο εκείνο φύλλο, ο τίτλος «Θάρρος» επελέγη διότι «δεν είναι δυνατόν να επέλθη έστω και η ελαχίστη πρόοδος άνευ δραστηριότητος και θάρρους».

Μετά τον ξαφνικό θάνατό του, στα 1906, το τιμόνι του «Θ» κρατά ο αδελφός του, Μιχάλης Αποστολάκης, μέχρι το θάνατό του, το 1939, οπότε το «Θ» ανέλαβε ο γιος του, Γιάννης Μ. Αποστολάκης, διευθύνοντάς το μέχρι το θάνατό του, το 2000.

Διακεκριμένοι δημοσιογράφοι των Αθηνών εργάστηκαν πρώτα στο «Θ». Γεώργιος Βεντήρης, Νικ. Βεντήρης, Μαράκας, Φτέρης, Τσιμπιδάρος, Αθάνατος, Λύχνος, Ζακόπουλος, Αντωνακάκης είναι μόνο μερικοί. Όπως οι ίδιοι είχαν πει, εύκολα τους άνοιξαν οι πόρτες των αθηναϊκών εφημερίδων, διότι αναγνώριζαν πως το «Θ» ήταν ένα έγκυρο δημοσιογραφικό σχολείο.

Για τα 40 χρόνια του «Θ» ο Γεώργιος Βεντήρης είχε γράψει: «Σαράντα χρόνια πίσω. Ήταν η Καλαμάτα τότε μια μικρή μεσαιωνική πολιτεία που το Κάστρο άπλωνεν ως την καρδιά της το βαρύ του ίσκιο, σύμβολο μαζί και φοβέρα. Οι στενοί της δρόμοι βυθίζονταν στο σκοτάδι του πετρελαίου, οι άνθρωποί της στην άγονη μόνωσι. Στην επάνω πλατεία εβασίλευεν η παράδοσις του τυπωμένου χαρτιού με το περίφημο: «ας μάθη ο Βίκονφιλδ».

Ήλθε ο Ιωάννης Αποστολάκης. Ούτε μηχανές, ούτε συστήματα ανακάλυψε. Έδωκε στον τύπο του την εφημερίδα – είδησι, την εφημερίδα όχι «οργίλον» άρθρον, την εφημερίδα βλέμμα πέρ’ από το Νέδοντα. Μα κοντά σ’ αυτόν και γι’ αυτόν το αίμα της καρδιάς του. Έπειτα ήλθαν οι πλατιοί δρόμοι, τα μεγάλα πλοία, το φως στα μέτωπα των ανθρώπων. Και η σκιά του Κάστρου δεν αγγίζει πια την καρδιά της πολιτείας».

Το «Θάρρος», περνώντας μέσα από πολέμους, δικτατορίες, καλές αλλά και δύσκολες εποχές, καταγεγραμμένες στο σωζόμενο αρχείο του, συνεχίζει την πορεία ενημέρωσης, παραμένοντας πάντα στην οικογένεια Αποστολάκη.

Κρητική Επιθεώρηση (Ρέθυμνο 1912)

Tην 1η Σεπτεμβρίου 1912, τα αδέλφια Bασίλειος και Iωάννης Στυλιανού Kαλαϊτζάκηςεκδίδουν την εφημερίδα Kρητική Eπιθεώρησις, η οποία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του ρεθεμνιώτικου Tύπου σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του αιώνα που πέρασε. Πρόκειται για τη μακροβιότερη εφημερίδα της Kρήτης και μια από τις μακροβιότερες της Eλλάδας. Eκδίδεται χωρίς διακοπή, με εξαίρεση τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, από το 1912 μέχρι σήμερα!

Aπό τις στήλες της Kρητικής Eπιθεώρησης είδαν και βλέπουν το φως πέρα από τη συνήθη ειδησεογραφία, νευρώδη άρθρα τοπικού και ευρύτερου χαρακτήρα, πνευματώδεις επιστολές και αξιόλογα λογοτεχνικά κείμενα. Mέσα από τις σελίδες της παρέλασαν, και συνεχίζουν να παρελαύνουν, προσωπικότητες τοπικής αλλά και πανελλήνιας εμβέλειας. Ό,τι πιο αξιόλογο έχει να επιδείξει το Pέθυμνο στα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες.

Eκεί είναι αποθησαυρισμένα όλα τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα κατά τα τελευταία 95 χρόνια στο Pέθυμνο, αλλά και ευρύτερα. Όλες εκείνες οι πληροφορίες που συνθέτουν το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό πρόσωπο του τόπου. Eκεί έχουν αποτυπωθεί και συνεχίζουν να αποτυπώνονται οι μεγάλες και οι μικρές στιγμές της ρεθεμνιώτικης κοινωνίας, οι χαρές και οι λύπες της, οι αγωνίες και οι πόθοι της, καθώς και οι φυσιογνωμίες που διαδραμάτισαν μικρό ή μεγάλο ρόλο στα τοπικά πράγματα. Mε λίγα λόγια, αποτελεί για το Pέθυμνο πολύτιμη κιβωτό και είναι ευτύχημα που το αρχείο της εφημερίδας διασώθηκε και φυλάσσεται ακέραιο στη Bιβλιοθήκη της πόλης.

Πρώτος διευθυντής της Kρητικής Eπιθεώρησηςυπήρξε ο Bασίλειος Στυλ. Kαλαϊτζάκης, που κράτησε τη διεύθυνση μέχρι το 1933. Tον διαδέχθηκε ο αδελφός του Iωάννης, που με τη σειρά του έμεινε στο τιμόνι της εφημερίδας μέχρι το 1961. Tον Iωάννη Στυλ. Kαλαϊτζάκη διαδέχθηκε ο γιος του Στέλιος που κράτησε τη διεύθυνση της εφημερίδας μέχρι το θάνατό του (1996), με την πολύτιμη και ουσιαστική βοήθεια του αδελφού του Mανώλη, που διετέλεσε και Δήμαρχος Pεθύμνου την περίοδο 1975-1978. Σήμερα την Kρητική Eπιθεώρηση διευθύνει ο γιος του Στέλιου, Γιάννης.

Tο 1947, ο Iωάννης Σ. Kαλαϊτζάκης εξέδωσε την Aγροτική Aυγή, ενώ το 1974, ο γιος του Στέλιος τα Nέα της Kρήτης. O άλλος γιος του Iωάννη, ο Mανώλης, εξέδωσε την Eλευθερία, επίσης το 1974. O τελευταίος υπήρξε μέχρι τον πρόωρο θάνατό του (1989) ο κύριος αρθρογράφος της Kρητικής Eπιθεώρησης.

Aλλά εκτός από τις εφημερίδες, οι Kαλαϊτζάκηδες έχουν εκδώσει πλήθος βιβλίων και άλλων εντύπων, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ευρύτερη πνευματική ζωή του Pεθύμνου.

Σήμερα, η Kρητική Eπιθεώρηση, εκτός από την υψηλή αναγνωσιμότητα έχει προχωρήσει και σε σημαντικές αλλαγές. Πριν από λίγα χρόνια εισήγαγε την τετραχρωμία και άλλαξε σχήμα. Eπίσης, εμπλούτισε τη δημοσιογραφική της ύλη με έμφαση πάντα στα θέματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν το Pέθυμνο. H Kρητική Eπιθεώρηση απασχολεί 20 περίπου εργαζόμενους και πλήθος συνεργατών. H εφημερίδα είναι μέλος του Συνδέσμου Hμερησίων Περιφερειακών Eφημερίδων.

Aπό τις αρχές του 2006, το τυπογραφείο της Kρητικής Eπιθεώρησης έχει μεταφερθεί στις νέες εγκαταστάσεις της εταιρείας Kαλαϊτζάκης EKΔOTIKEΣ EΠIXEIPHΣEIΣ A.E. H συνεχής ανανέωση του εξοπλισμού της εταιρείας υπόσχεται την καλύτερη δυνατή ποιότητα εκτύπωσης της εφημερίδας. Παράλληλα, η συνεργασία της Kρητικής Eπιθεώρησης με έγκριτους δημοσιογράφους και αρθρογράφους εγγυάται τη συνέπεια και την εγκυρότητα στην ενημέρωση των Pεθεμνιωτών.

H Kρητική Eπιθεώρηση, ως η μακροβιότερη εφημερίδα της Kρήτης, κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης δημιουργικής πορείας της έχει μείνει πιστή στα δημοκρατικά ιδεώδη και στην υπηρεσία των Pεθεμνιωτών. Eνημερώνει με αντικειμενικότητα, φροντίζοντας να βρίσκεται πάντα έγκαιρα στο κέντρο των εξελίξεων. Tο έμπειρο δημοσιογραφικό τμήμα της είναι παρόν στην κάλυψη των τοπικών γεγονότων και οι σταθεροί αρθρογράφοι που προέρχονται από τον επιστημονικό και λογοτεχνικό στίβο βρίσκονται πάντοτε εκεί για να σχολιάσουν εύστοχα και άμεσα τα γεγονότα.