Flames: Η θρυλική μπάντα που δίδαξε στους Έλληνες Τhrash!

Γιάννης Γεωργόπουλος
Flames: Η θρυλική μπάντα που δίδαξε στους Έλληνες Τhrash!

bet365

Ο ηγέτης των Flames, Chris Kirk διηγείται στο G-Weekend Journal ανέκδοτες ιστορίες της θρυλικής μπάντας που έγραψε ιστορία, ενώ αποκαλύπτει την μεγάλη επιστροφή στα μουσικά δρώμενα!

Σε μια εποχή όπου η ξενομανία είχε κυριεύσει τους Έλληνες metalheads και οτιδήποτε εγχώριο αντιμετωπίζονταν με καχυποψία μια μπάντα σήκωσε ψηλά το λάβαρο του ελληνικού metal σε διεθνές επίπεδο.

Οι θρυλικοί Flames αρκετά χρόνια πριν από τους Rotting Christ, τους Nightfall, τους Septic Flesh και τους Suicidal Angels, εξασφάλισαν συμβόλαιο με ξένη δισκογραφική εταιρία, έπαιξαν σε ιστορικά live με τους Motorhead, αλλά και με τις κορυφαίες μπάντες του γερμανικού thrash αποσπώντας εγκωμιαστικά σχόλια.

Το σημαντικότερο ήταν πως υπό αντίξοες συνθήκες κυκλοφόρησαν ιστορικά άλμπουμ και έγραψαν συνθέσεις υψηλού επιπέδου.

Οι δίσκοι τους σήμερα θεωρούνται συλλεκτικοί, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνου που για πολλά χρόνια πίστευαν πως η μπάντα των αδελφών Kirk (Χρήστος και Andy Κιρκόπουλος) δεν ήταν ελληνική!

Αναφερόμαστε σε μια εποχή κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80 όπου οτιδήποτε σχετίζονταν με το ελληνικό μέταλ έμοιαζε με προπατορικό αμάρτημα, ενώ οι συνθήκες για να καταφέρει μια metal μπάντα να ηχογραφήσει από 7ίντσο single μέχρι άλμπουμ ήταν εξαιρετικά δύσκολες.

Οι Flames, στην δεκαετία του '80 ήταν οι βασιλιάδες του ελληνικού thrash.Μια από τις ελάχιστες μπάντες που είχε θέση στο tape trading των μεταλλάδων στα σχολεία, αλλά και στους συναυλιακούς χώρους. Τα άλμπουμ τους είχαν ανέκαθεν θέση στις δισκοθήκες των ενημερωμένων thrashers.

Τα πρώτα δύο άλμπουμ με τον θρυλικό Nigel Foxxe στα φωνητικά (Made in Hell kai Mercilless Slaughter) δείχνουν να ψάχνουν τον προσανατολισμό τους (με πιο Speed Metal τεχνοτροπία), αλλά θεωρούνται κλασικά μολονότι δεν είναι αμιγώς κλασικά.

Η καθιέρωση σε διεθνές επίπεδο θα έρθει με την κυκλοφορία των Summon The Dead και Last Prophecy όπου η μπάντα ανεβάζει ρυθμούς και πατάει γκάζι με τον ήχο της πλέον να παραπέμπει στο γερμανικό thrash. Συνθέσεις που σε καμία περίπτωση δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από τα μεγαθήρια του είδους.

Οι Flames έπειτα από μακρά περίοδο δισκογραφικής και συναυλιακής απραξίας βγήκαν από την απραξία και επιστρέφουν με δυναμικό τρόπο μέσα στο 2018.

Το G-Weekend Journal άδραξε την ευκαιρία και συνομίλησε με τον κιθαρίστα και ηγέτη της μπάντας Chris Kirk.

Άπαντες στην εποχή μας αναφέρονται στους Rotting Christ ως την μπάντα που αποτελεί πρεσβευτή της Ελλάδας στο εξωτερικό. Αισθάνεσαι κάπως απογοητευμένος που η νέα γενιά δεν γνωρίζει την τεράστια συνεισφορά των Flames στο ελληνικό metal;

«Φυσικά όχι, Η δουλειά μας υπάρχει, διαχρονικά, (έχουν γίνει και επανεκδόσεις άλμπουμ) και ο καθένας μπορεί να έχει ενημέρωση και πρόσβασή. Δεν έχει να κάνει ούτε με εξωτερικό, ούτε με πρεσβευτές.

Είμαστε μουσικοί και παίζουμε αυτό που μας εκφράζει. Άσε που αυτό που λες εξωτερικό εσύ, είναι σπίτι μας, επειδή μένουμε χρόνια και στη Γερμάνια και ποτέ δεν είδαμε ότι μια ελληνική προσπάθεια πάει να παρουσιαστεί έξω.

Πιο πολύ, η μάχη που δίναμε ήταν να καθιερωθεί το thrash ή το metal γενικότερα στη χώρα μας και να ξεκολλήσουμε λίγο από τα λαϊκά κλαψοτράγουδα, όχι μόνο σαν ήχο, αλλά και σαν νοοτροπία. Η πορεία προς τη Ευρώπη δεν ήταν μόνο μουσική πορεία, ήταν γενικότερη σαν τρόπος ζωής και πλουραλισμού της τέχνης».

Τι σου λείπει από την εποχή που σπέρνατε τον όλεθρο στα Live με τους Flames;

«Βασικά μου λείπουν όλα τα 80΄ς και κείνες οι φανταστικές εμπειρίες σε real time.

Εμείς αρχίσαμε πολύ νέοι τις συναυλίες, τώρα είμαστε πιο συγκρατημένοι.

Έχουμε ευκαιρίες για συναυλίες αλλά όπως είπα πριν είναι άλλη εποχή, άλλος κόσμος. Αυτή η παρθενική «εισβολή» του metal στη ζωή μας τότε, όλων μας στην Ελλάδα, δεν μπορεί να επαναληφθεί».

Παίξατε headliners αλλά και support σε πολλά δημοφιλή μέταλ σχήματα. Ποια είναι η συναυλία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

«Δύσκολο να πω. Η καθεμιά ήταν ξεχωριστή και είχε τη δική της ιστορία να την ακολουθεί πριν και μετά...

Πχ. με τους MOTORHEAD ήταν η πρώτη μας φορά που συναντήσαμε τους θρύλους μας και πήραμε και πολλά μαθήματα από τους καλύτερους. Νομίζω αυτό δεν θα ξεχάσω ποτέ. Από την άλλη όμως, το live με τους SODOM το 1988 έγινε με πολύ προσπάθεια και ήταν το πρώτο live με thrash μπάντα από το εξωτερικό στην Ελλάδα τότε.

Επειδή ήταν επιτυχημένη συναυλία, βοήθησε στην καθιέρωση και την μετέπειτα συνεχή ροή συγκροτημάτων του είδους στην Ελλάδα.

Άνοιξε μια πόρτα και είμαστε περήφανοι που συμβάλλαμε σε αυτό. Καλές αναμνήσεις έχω και με τους KREATOR, με τα γυρίσματα του video για το «Βetrayer» και επειδή περάσαμε σε επαγγελματική φάση.

Ποιο είναι το πιο ολοκληρωμένο και αγαπημένο άλμπουμ από όσα κυκλοφορήσατε; Ποιο σε ικανοποιεί περισσότερο;

«Σε όλα είχαμε δυσκολίες γιατί ήταν μια πρωτόγνωρη μουσική στη χώρα και δεν υπήρχαν ούτε καν τα αυτονόητα, από τεχνικό εξοπλισμό μέχρι τους κατάλληλους και σχετικούς ηχολήπτες.

Κάθε ολοκλήρωση ηχογράφησης ήταν ένα έπος. Μου αρέσει πολύ το «Last Prophecy» γιατί έχει δυνατές συνθέσεις ενώ και το προηγούμενο το «Summon the Dead» επειδή έχει μια ωμή αγριάδα και με αυτό συστηθήκαμε σαν thrash μπάντα και μπήκαμε ισάξια στο χώρο και την οικογένεια αυτή.

Πως προέκυψε η συνεργασία σας με την Black Dragon; Πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή να καταφέρει ελληνική μπάντα να βρει ξένη εταιρία;

«Ήταν μια βιαστική απόφαση, έπρεπε να περιμένουμε λίγο ακόμα γιατί από την αρχή στοχεύσαμε στη γερμανική μουσική σκηνή. Η Black Dragon αν και έκανε παγκόσμια διανομή, σαν γαλλική εταιρία δεν είχε τον τρόπο να «εισβάλει» στη γερμανική αγορά του μάρκετινγκ εύκολα.

Πάντως, πριν από την Black Dragon είχαμε ήδη κυκλοφορήσει εκτός Ελλάδα με γερμανικές εταιρίες τα πρώτα μας LP «Made in Hell» και «Merciless Slaughter». Κυκλοφόρησαν από τις εταιρίες Babylon Rec. Germany- FM Rec. Greece-και Magic Music Rec. Germany -FM Rec.Greece αντίστοιχα. Αυτό μας είχε κάνει γνωστούς εκτός συνόρων από την αρχή σχεδόν της πορείας μας και είχαμε αρκετά εύκολη πρόσβαση σε δισκογραφικές εταιρίες».

Θεωρείς πως από άποψη δημοτικότητας οι Flames δεν έλαβαν το feed back που αξίζουν; Πιστεύεις πως αν για παράδειγμα ήσασταν Γερμανοί 100% και όχι Έλληνες θα είχατε θέση κοντά στην ανίερη τριάδα του γερμανικού (Kreator, Sodom, Destruction);

«Αυτό που θα πω δεν ισχύει μόνο για τους Flames αλλά για κάθε ελληνική μπάντα. Ναι, αν ήμασταν από την αρχή εξωτερικό θα είχαμε διαφορετική πορεία ακόμα και με λιγότερη προσπάθεια ή και χειρότερη μουσική δουλειά.

Αυτό θα ήταν μοιραίο γιατί υπήρχε σύστημα οργανωμένο από τον μουσικό Τύπο, (ένα γερμανικό Metal Hammer που απογείωνε τα συγκροτήματα σαν εθνικό προϊόν), τρόπο να κλείνονται οι συναυλίες, χώροι συναυλιών, έως μάνατζερ, δισκογραφικές εταιρίες κλπ. και φυσικά μια αγορά πολλαπλάσια της Ελλάδας.

Αυτό θα γινόταν με οποιαδήποτε ελληνική μπάντα. Το πιστεύω γιατί έχω δει μπάντες εδώ που είναι χιλιάδες φορές καλύτερες από αντίστοιχες ξένες που το εδώ «τοπίο» τους ρίχνει μπλοκ ενώ όμως τις ξένες το δικό τους μάρκετινγκ τις προωθούσε τίγκα».

Τι θεωρείς έλειψε από τους Flames και δεν έγραψαν ιστορία σε σημείο να βρίσκονται για παράδειγμα στην ίδια μοίρα με Sodom η Destruction; Κάνω αυτή την ερώτηση γιατί ακούγοντας για παράδειγμα το Summon the Dead και το Last Prophecy δεν διακρίνω ατέλειες συγκριτικά με τις άλλες ηγετικές ευρωπαϊκές thrash μπάντες της εποχής.

«Ένα μέρος ότι δεν δουλέψαμε full time ως μουσικοί όπως οι μπάντες που ανέφερες. Είχαμε διαφορετικές ιδιωτικές δουλειές εκτός μουσικής. Οπότε συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Το άλλο είναι ότι πέρα της ξενομανίας εδώ δεν υπήρχε η υποδομή.

Μια χώρα με άλλη κουλτούρα, ακόμα και σήμερα. Εμείς για να κλείνουμε συναυλίες πηγαίναμε και ψάχναμε αξιοπρεπείς χώρους, απόclub έως κινηματογράφους.

Αυτά δεν υπάρχουν έξω, εκεί ήταν και είναι όλα οργανωμένα από μάνατζερ, από εταιρίες κτλ. Και το βασικό, το metal είναι μέσα στην κουλτούρα του ευρωπαϊκού λαού, μέσα στο dna τους, δεν χρειάζεται να αντιμάχεσαι μια κοινωνία των σκυλάδικων, και της ανατολίτικης νοοτροπίας.

Και είναι κρίμα γιατί το ροκ, metal κλπ. είναι δωρικοί μουσικοί δρόμοι, που άμα δεν μιλούν μέσα στην ψυχή σου πιο πολύ από το τσιφτετέλι, τότε κάτι άλλο συμβαίνει».

Πως κρίνεις την αναβίωση που υπάρχει στις μέρες μας με το Thrash; Θεωρείς οι Suicidal Angels είναι μία μπάντα που αξίζει να λάβει την αναγνώριση που στερήθηκαν οι Flames;

«Πολύ καλή μπάντα και φίλοι μας. Ο Νικ μάλιστα είχε ανέβει και έπαιξε μαζί μας σε δική μας συναυλια που είχαμε στο GAGARIN τον Οκτώβριο του 2012.

Έχουν πραγματικά δουλέψει πολύ, αλλά είναι άλλη εποχή.Τώρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Μετά την καθιέρωση του ίντερνετ έχει αλλάξει τελείως η δομή της μουσικής επιχείρισης γενικότερα.

Τώρα οι εταιρίες δεν πληρώνουν , τα τραγούδια κατεβαίνουν ελεύθερα στο διαδίκτυο, οι μπάντες είναι πάρα πολλές, γενικά άλλος, διαφορετικός, νέος κόσμος.

Οπότε δεν εγγυάται η πολύ και καλή δουλει;ά οποιαδήποτε επαγγελματική επιτυχία . Ίσως σε πιο εύκολη διαφήμιση, δημόσιες σχέσεις, σ'έναν χώρο που όπως είπα λόγω ίντερνετ είμαστε όλοι εύκολα διάσημοι κατά κάποιο τρόπο. Εννοώ ότι τώρα πρέπει να ξεχωρίσεις από περισσότερα μουσικά σχήματα λόγω πληθώρας διαφημίσεων που έχουν όλοι πρόσβαση. Χάνεσαι μέσα στο πλήθος.

Καλή από τη μία η επικοινωνία μέσω ίντερνετ, κακό από την άλλη ότι υπάρχει πολύς όγκος, όχι και τόσο ποιοτικών πληροφοριών που εξαφανίζει τα πάντα».

Υπάρχουν πλάνα για την κυκλοφορία νέου άλμπουμ αλλά και live; Σε τι φάση βρίσκεται αυτή την εποχή η μπάντα;

«Βασικά έπεσες σε εποχή που όντως ετοιμαζόμαστε για νέα πράγματα. Είμαστε headliners στο Horns Up festival που θα γινει στα Τρίκαλα και θα εμφανιστούμε εκεί στις 11 Μαϊου 2018. Είμαστε όλοι εκεί που κάναμε την αρχή στα 80’ς Εγώ κιθάρες,, ο Άλεξ φωνή, ο Άντυ στο μπάσο, ο Τόμας (γνωστός από το Nommen Illi Mors) κιθάρα και ο ντράμερ μας ο νεότερος, ο Νίκος Σάμιος.

Οπότε να μια ευκαιρία να μας ξαναδείτε με την ορίτζιναλ σύνθεση μας και να δείτε πως γινόταν η δουλειά πίσω στα 80΄ς.

Σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλες εμφανίσεις που χρειάζονται όμως επιπλέον συγχρονισμό αφού 2 μέλη μένουν μόνιμα εξωτερικό και έχει δυσκολίες αυτό.

Έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με χώρους και αυτή τη φορά θα συμπεριλάβουμε την Κρήτη. Έχουμε μιλήσει με Ηράκλειο ήδη, την Θεσσαλονίκη φυσικά στο 8ball Club και Αθήνα. Σε 2 διαφορετικούς χώρους.

Όσον αφορά το νέο άλμπουμ, έχουν γίνει ηχογραφήσεις υλικού αλλά η κυκλοφορία νέου δίσκου καθυστερεί καθαρά για τεχνικούς λόγους. Πιστεύω είναι θέμα πολύ λίγου χρόνου, θα έλεγα και μέσα στο 2018 να βγει το νέο υλικό».

Τελικά το παραμορφωμένο πρόσωπο στο εξώφυλλο του Merciless Slaughter είναι πραγματικό;

«Ήταν μια επιλογή της FM Rec. Και εμείς το είδαμε μετά την κυκλοφορία. Είναι κέρινο ομοίωμα από αντιπολεμική έκθεση για πολέμους που γίνονταν τότε στη Ν.Αμερική και κυκλοφορούσε σ'ένα βιβλίο. «Art and Monsters» νομίζω λεγόταν. Παρόλα αυτά μας είχε δημιουργήσει αρκετά προβλήματα λογοκρισίας και ήταν ένας άθλος πως το «πέρασε» τελικά η εταιρία.

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΩΝ FLAMES

Οι Flames ιδρύθηκαν το 1984 από τον Chris Kirk και μέσα στην πρώτη κιόλας χρονιά της ιστορίας τους το 1985 κατάφεραν να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν δύο δίσκους. Τα “Made in Hell” and “Merciless Slaughter”, τα οποία κυκλοφόρησαν από τις εταιρίες Babylon Rec. Germany- FM Rec. Greece-και Magic Music Rec. Germany -FM Rec.Greece αντίστοιχα.

Το 1986 αλλάζουν τραγουδιστή και τα φωνητικά αναλαμβάνει ο Ελληνογερμανός τραγουδιστής Alex. Οι Flames μουσικά πλέον βρίσκουν τον δρόμο τους παίζοντας καθαρόαιμο ευρωπαϊκό Thrash Metal.

Αρχές του 1988 κυκλοφορούν παγκόσμια το “Summon the Dead” Από την Γαλλική Black Dragon records το οποίο τους κατατάσσει στην αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού Thrash. ¨Έχοντας ήδη την εμπειρία από πολλά live σαν headliners τον Μάρτιο του ιδίου έτους εμφανίζονται σαν Guest για τρεις συναυλίες δίπλα στους Motorhead.

Από εκεί και πέρα ξεκινά μια κατακόρυφη άνοδο, με πολλές κοινές συναυλίες σε Ελλάδα και Γερμανία με μεγάλες μπάντες όπως Kreator, Running Wild, Sodom, Dri,Exodus, Tankard etc. Το 1989 κυκλοφορεί το Last Prophecy που και αυτό όπως το προηγούμενο γίνεται μια τεράστια παγκόσμια εμπορική επιτυχία

Το 1990 ο Alex αφήνει το group για λόγους σπουδών και την θέση του παίρνει ο Tom Τrampouras με τον οποίον και κυκλοφορούν το 1992 το Nomen il Moris. Το 1996 με τον Flo Gebhardt στα φωνητικά κυκλοφορούν το “In Agony Rise” .

Ακολουθεί ένα μεγάλο διάστημα χωρίς κυκλοφορία νέου δίσκου, αλλά με πολλές συναυλίες, με μικρές αλλαγές στη σύνθεση, αλλά πάντα με τα ιδρυτικά μέλη Κirkx brothers Chris και Andy, στην πρώτη γραμμή του stage. Το 2010 μετά από μια μικρή Live περιοδεία που στην Ελλάδα τελείωσε με 2 συναυλίες σε Αθήνα (Gaggarin club ) και Θεσσαλονίκη (8ball club) προσωπικοί λόγοι αναγκάζουν τον τραγουδιστή Flo να σταματήσει την περιοδεία, με αποτέλεσμα να επανέλθει στα φωνητικά ο Alex, οπότε έγινε και το reunion της band (όπως ήταν το 1986) που γιορτάστηκε με μια συναυλία το 2012 στο FUZZ Club μαζί με Sepultura.

Φτάνοντας στο 2018 , οι μπάντα προγραμματίζει να κυκλοφορήσει μετά από πολύ καιρό το νέο ακυκλοφόρητο μουσικό υλικό καθώς και να κάνει πολλές live εμφανίσεις αφού πλέον το σχήμα αποτελείται από μουσικούς που έχουν δουλέψει μαζί σαν FLAMES, τόσο σε συναυλίες όσο και σε στουντιακές ώρες, από τα 80’ς , όπως τα ιδρυτικά μέλη αδερφια Kirx, Chris και Andy, ο Alex καθώς και ο Tom (από την εποχή του Nommen Illi Mors 1992) και με καινούργια προσθήκη τον Drummer τον Nick Samios.

Δισκογραφία

-1985 Made in Hell (Babylon records - FM)

-1986 Merciless Slaughter (Magic Music Rec. Germany -FM)

-1987 Live in the Slaughterhouse (FM Rec.)

-1988 Summon the Dead (Black Dragon Records Worldwide,FM in Greece)

-1989 Last Prophecy (FM in Greece)

-1992 Nomen il Moris (Molon Lave Records -demo)

-1996 In Agony Rise (Poko Records)

-2017 Summon the Dead-Last Prophesy, In Agony Rise (remastered-Floga Records)

-September 2018 New Album

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα