Το ποδόσφαιρο σε κάνει πιο δυνατό! Να η απόδειξη...

Μπορεί ένα απλό ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα να δώσει δύναμη σε έναν άνθρωπο για να νικήσει ακόμα και τον καρκίνο; Ναι, μπορεί! Και αποτελεί άλλη μία απόδειξη, όπου το «όμορφο παιχνίδι» ως κοινωνικό φαινόμενο μπορεί να δώσει ελπίδα και κουράγιο σε ανθρώπους που δοκιμάζονται σκληρά από τη ζωή. Η νίκη της Λεγανές μέσα στο Σαντιάγο Μπερναμπέου και ο αποκλεισμός της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ένα αποτέλεσμα που ξάφνιασε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Αποτέλεσε όμως και αφορμή για μία γυναίκα, οπαδό της ομάδας, να πάρει ενέργεια και να δώσει τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής της απέναντι στον καρκίνο.

Όπως έγινε γνωστό, το περασμένο σαββατοκύριακο, η οπαδός της Λεγανές, Μπλάνκα Πόθα ξεκίνησε τη χημειοθεραπεία της απέναντι στην επάρατη νόσο, φορώντας μια φανέλα της ομάδας της. Η περίπτωσή της δεν θα είχε γίνει γνωστή, αν η κόρη της δεν ανέβαζε μια φωτογραφία στο twitter την ώρα της χημειοθεραπείας, αναφέροντας: «Αφού η Λεγανές κατάφερε να νικήσει μέσα στη Μαδρίτη τη Ρεάλ, τότε και η μαμά μου μπορεί να νικήσει τον καρκίνο».

Η φωτογραφία και το μήνυμα της κοπέλας ταξίδεψε σε όλο τον πλανήτη και συγκίνησε τους πάντες, αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά ότι το ποδόσφαιρο είναι τόσο δυνατό για να κάνει ταυτόχρονα δύο πράγματα. Να δώσει δύναμη στη γυναίκα να ξεπεράσει τον καρκίνο και την ίδια στιγμή και άλλοι που δίνουν τη δική τους μάχη με την ασθένεια να πάρουν κουράγιο και να την αντιμετωπίσουν με το ίδιο θάρρος και με την ίδια αποφασιστικότητα. Δεν είναι παράλογο να πει κανείς ότι η Λεγανές με ένα αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με το μήνυμα που βγαίνει μέσα από τη φωτογραφία της Μπλάνκα Πόθα, δίνει ζωή σε πάρα πολλούς ανθρώπους. Άλλη μια απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από ένα άθλημα.

Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που το ποδόσφαιρο αποτελεί πραγματική πηγή ζωής. Ακόμα και μέσα στον χώρο του αθλήματος, άνθρωποι έχουν «χτυπηθεί» από τη ζωή και έχουν βγει στο τέλος νικητές. Όπως και στην περίπτωση της Πόθα, έτσι και στη δική τους, το ποδόσφαιρο τους βοήθησε να λυγίσουν τα πάντα! Πρόσφατο παράδειγμα αυτό του Γεράι Άλβαρεθ, της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ο οποίος τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, επτά μήνες μετά τη διάγνωσή του με καρκίνο, επέστρεψε στα γήπεδα και πλέον βρίσκεται ξανά στα αποδυτήρια και στην αποστολή των «Λεόντων». Η μάχη του Γεράι ένωσε τους συμπαίκτες του στην Αθλέτικ, οι οποίοι ξύρισαν τα κεφάλια τους και στάθηκαν στο πλευρό του 23χρονου αμυντικού. Η δύναμη που πήρε ο Γεράι από τη συμπαράσταση όλης της Αθλέτικ ήταν εκείνη που του έδωσε ακόμα ένα κίνητρο για να παλέψει δυναμικά και να βγάλει νοκ-άουτ τον καρκίνο. «Εκτιμώ πλέον τα καθημερινά πράγματα περισσότερο. Ο πρόεδρος και οι συμπαίκτες μου στάθηκαν στο πλευρό μου. Όταν αυτοί ξύρισαν τα κεφάλια τους, ήταν κάτι το συγκινητικό. Δέχθηκα μηνύματα από ανθρώπους από όλο τον πλανήτη», σχολίασε μεταξύ άλλων ο Γεράι με την επιστροφή του.

Το ποδόσφαιρο ήταν εκείνο που γέμισε με πάθος για τη ζωή και τον Τζάκσον Φόλμαν, τον τερματοφύλακα της Σαπεκοένσε που επέζησε μαζί με άλλους δύο συμπαίκτες του από το τραγικό ατύχημα του αεροπλάνου στο οποίο επέβαινε η αποστολή της βραζιλιάνικης ομάδας τον Νοέμβριο του 2016. Ακριβώς ένα χρόνο μετά από τις τραγικές εικόνες που συγκλόνισαν τον πλανήτη, ο 25χρονος Βραζιλιάνος γκολκίπερ με τεχνητό πόδι όχι μόνο περπατάει, αλλά μπορεί να φοράει τα γάντια του και να κάθεται ξανά κάτω από την εστία στις προπονήσεις! «Είμαι ευτυχισμένος που επέστρεψα στον αγωνιστικό χώρο. Οι στιγμές που θυμάμαι είναι μεγάλες και περάσαν τόσο γρήγορα. Με το ένα πόδι νομίζω ότι πηγαίνω πιο μακριά από ότι με τα δύο! Και το συναίσθημα είναι εκπληκτικό! Αν δουλέψω λίγο περισσότερο, τότε νομίζω ότι μπορώ να επιστρέψω στην ενεργό δράση», δήλωνε ο Φόλμαν, βγάζοντας από μέσα όλο το χιούμορ και το χαμόγελο που πήγε να κοπεί οριστικά εκείνη τη μέρα στα βουνά της Κολομβίας.

«Έχασα μόνο το ένα μου πόδι, τίποτα παραπάνω. Προκαλώ τον εαυτό μου κάθε μέρα και βλέπω ότι η δυσκολία είναι μόνο στο μυαλό. Εκτιμώ και τα απλά πράγματα της καθημερινότητας από το να πηγαίνω στο μπάνιο μέχρι να φιλάω τους ανθρώπους που αγαπώ. Ήμουν στο καροτσάκι για μεγάλο διάστημα και ήταν δύσκολο. Το όνειρό μου ήταν να περπατήσω ξανά και να μπορώ να αγκαλιάζω πάλι. Πραγματικά εκτιμώ το γεγονός ότι έχω τη δυνατότητα να παίρνω μέρος πάλι στις προπονήσεις. Αισθάνομαι ότι κέρδισα τη μέρα, τη βδομάδα, τον μήνα», θα πρόσθετε ο Φόλμαν, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο το παράδειγμα και σε άλλους ανθρώπους να μην το βάλουν κάτω και να κάνουν και αυτοί τα όνειρά τους πραγματικότητα, παρά την ατυχία που τους συνέβη.

Οι περιπτώσεις του Φόλμαν, του Γεράι, μαζί με εκείνη της οπαδού της Λεγανές, είναι μόνο τρία απλά παραδείγματα, όπου το ποδόσφαιρο και κατ' επέκταση ο αθλητισμός αποτελεί κίνητρο για ζωή, δημιουργία και μάχη. Περιπτώσεις που η δημοσιοποίησή τους παρακινεί ανθρώπους που βρίσκονται εντός και εκτός αθλητισμού να πάρουν ώθηση και να παλέψουν με τα κύματα. Και στο τέλος να βγουν νικητές!