O Tσαρλς Μπάρκλεϊ ανακοίνωνε το τέλος της καριέρας τους ακριβώς πριν 18 χρόνια λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο στο ματς των Ρόκετς με τους Σίξερς, όμως όλο αυτόν τον καιρό που πατούσε παρκέ κατάφερε να αφήσει τη δική του… σφραγίδα στο ΝΒΑ. Συμμετείχε σε όλα τα All Star Game από το 1987 ως το 1997, κάτι που λέει πολλά για την αξία του, ενώ τίμησε και με το παραπάνω τη φανέλα των Σανς, των Σίξερς και των Ρόκετς. Μέλος της περίφημης Dream Team που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμα της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992.

Ένας πανούργος τύπος που μπορεί να ήταν μόλις 1.98, αλλά είχε τον τρόπο να γίνει ένας από τους σπουδαιότερους power forwards όλων των εποχών, αλλά και γενικότερα ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ. Μπορούσε να μαρκάρει πολύ ψηλότερους αντιπάλους από αυτόν, καθώς συνδύαζε έξοχα ταχύτητα και δύναμη.

Ηγέτης με τα όλα του που ήξερε τους τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι (22.1 πόντοι ανά ματς στη regular season και 23 στα playoffs). Πολυθεσίτης που είχε το μυαλό, την ψυχή, την δύναμη και την ταχύτητα να παίξει από «3«» ως «5», ενώ θα πρέπει να νιώθει περήφανος για το γεγονός πως είναι ο πιο κοντός παίκτης στην ιστορία της λίγκας που κατέκτησε την πρώτη θέση στην κατάταξη των ριμπάουντ (τη σεζόν 1986-87 είχε 14.6 ανά ματς). «Μανούλα» στα ριμπάουντ με… διδακτορικό στα επιθετικά ριμπάουντ, μια κατηγορία που ήταν ο κορυφαίος στο ΝΒΑ για 3 σερί σεζόν (θυμίζουμε πως ήταν μόλις 1.98). Η ποιότητα του επέτρεπε να κατεβάζει το «σκουπίδι», να κάνει το coast to coast και να καρφώσει. Ελάχιστα «τεσσάρια» εκείνη την εποχή έκαναν κάτι τέτοιο.

Μπάρκλεϊ ως άλλος Ρόκι Μπαλμπόα

Ο εκρηκτικός του χαρακτήρας όπως και η αγάπη του για το trash talking δεν τον βοηθούσε να μείνει μακριά από τεχνικές ποινές, καυγάδες, κλωτσοπατινάδες, γροθιές. Γούσταρε να ρίχνει… ξύλο όταν έβρισκε αφορμή. H λίστα του ήταν μεγάλη. Είχε πλακωθεί με το… μισό ΝΒΑ. Ο Τσαρλς Όκλεϊ ακόμα τον θυμάται σε ένα παιχνίδι της preseason, αφού τον άρχισε στις γρήγορες. Τον Γιούιν τον σώριασε στο έδαφός με τις μπουνιές του, ενώ δεν δίστασε να πετάξει τη μπάλα στη μούρη του Σακίλ και να παιχτεί το… ξύλο της αρκούδας. Για να μην θυμηθούμε τα κροσέ που πέρασε στον Λαϊμπίρ, προκαλώντας σύρραξη στο παρκέ.

Καλό θα ήταν βέβαια να αφήσουμε την εικόνα να μιλήσει από μόνη της!

Πέντε στιγμές που δεν θα ξεχάσει ο «Sir Charles»

Tα «όργια» του στους τελικούς της Δύσης το 1993

Στο Game 5 της σειράς με τους Σόνικς έκανε μια μυθική εμφάνιση, αφού τελείωσε τη βραδιά με 34 πόντους, 15 ριμπάουντ και 10 ασίστ σε ένα από τα πιο επιβλητικά triple double όλων των εποχών. Οι Σόνικς απάντησαν στο Game 6 και έκανε τον «Sir Charles» να θυμώσει. Έτσι μπήκε αποφασισμένος στο καθοριστικό 7ο παιχνίδι και σημείωσε 44 πόντους (60% εντός πεδιάς), ενώ μάζεψε 24 ριμπάουντ (ναι καλά διαβάσατε). Αυτό το show του είχε σαν αποτέλεσμα να έρθει η πρόκριση στους τελικούς για τους Σανς.

Το εφιαλτικό βράδυ στο Νιου Τζέρσεϊ

Οι Σίξερς του Μπάρκλεϊ εκείνη την εποχή ταξίδευαν στο Νιού Τζέρσεϊ για να παίξουν με τους Νετς. Ο Τσαρλς κατάφερε να σημειώσει 31 πόντους και να μαζέψει 17 ριμπάουντ. Όμως κατά τη διάρκεια του αγώνα ένας φίλαθλος των Νετς δεν σταμάτησε να επιίθεται με ρατσιστικά σχόλια στον Μπάρκλεϊ. Τότε ο «Sir Charles» προσπάθησε να απαντήσει, αφού επέλεξε να τον φτύσει, αλλά για κακή του τύχη όμως δεν στόχευσε καλά και έφτυσε ένα κοριτσάκι που καθόταν δίπλα.

Ο παλιός σταρ του ΝΒΑ όμως έγινε φίλος με το κοριτσάκι και την οικογένεια του και τους πρόσφερε δωρεάν εισιτήρια για παιχνίδια της κορυφαίας λίγκας του πλανήτη.

Από την Φιλαδέλφεια στο Φοίνιξ

Μετά από 8 σεζόν στους Σίξερς, μετακόμισε στο Φοίνιξ κατά τη διάρκεια της περιόδου 1992-93 με σκοπό να πάει επιτέλους πιο μακριά από τον δεύτερο γύρο των playoffs. Στην πρώτη του σεζόν στην έρημο της Αριζόν, μέτρησε 25.6 πόντους και 12.2 ριμπάουντ ανά ματς και οδήγησε τους Σανς στους τελικούς του ΝΒΑ. Εκεί δεν μπορούσε να κάνει κάτι απέναντι στους Μπουλς του Τζόρνταν, χάνοντας τη σειρά με 4-2.

«Δεν είμαι πρότυπο»

Είχε προκαλέσει σάλο σε μια διαφήμιση της ΝΙΚΕ με τίτλο «δεν είμαι πρότυπο» στην οποία είχε πει «Δεν είμαι πρότυπο, οι γονείς είναι πρότυπα. Δεν σημαίνει πως επειδή καρφώνω μπορώ να αναθρέψω παιδιά» ενώ είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Εκατομμύρια τύποι στις φυλακές μπορούν να καρφώσουν. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι πρότυπα για τα παιδιά!

Άλλη μια σημαντική δήλωση που είχε συζητηθεί πολύ ήταν η ακόλουθη: «Πιστεύω πως τα ΜΜΕ απαιτούν από τους αθλητές να είναι πρότυπα για τα παιδιά και υπάρχει πολύ ζήλια. Σύμφωνα με αυτούς ένα μικρό μαύρο παιδί παίζει μπάσκετ για να ζήσει και να βγάλει λεφτά, έτσι θα πρέπει να το κάνουμε τόσο δύσκολο για αυτό. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που κάνουν είναι να λένε στα παιδιά να στοχεύσουν σε κάτι που δεν μπορούν να γίνουν, αφού πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να γίνουν σαν εμάς. Τα παιδιά δεν μπορούν να γίνουν σαν τον Μάικλ Τζόρνταν»

Το Game 6 του 1997

Μετά από 12 επιτυχημένες σε ατομικό επίπεδο σεζόν σε Φιλαδέλφεια και Φοίνιξ, ο Μπάρκλεϊ αναζητούσε αυτό που του έλειπε. Το πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Οι Σανς αποφάσισαν να τον βοηθήσουν να πραγματοποιήσει το όνειρο, αφού τον έστειλαν στους Ρόκετς το 1996, οι οποίοι είχαν πάρει τα 2 εκ των 3 τελευταίων πρωταθλημάτων.

Εκτός του «Sir Charles» το Χιούστον είχε τον Χακίμ Ολάζουον και τον Κλάιντ Ντρέξλερ. Μία εντυπωσιακή Big-Three. Κάθε μέλος της μαγική τριάδα έβαζε τουλάχιστον 18 πόντους μέσο όρο. Αλλά οι Στόκτον και Μαλόουν τους χάλασαν τα όνειρα για την συμμετοχή στου τελικούς του ΝΒΑ.

Με τη σειρά να βρίσκεται στο 3-2 υπέρ των Μορμόνων, οι Ρόκετς θα έπρεπε να προστατέψουν την έδρα τους για να πάνε τη σειρά στα 7 ματς και να τα παίξουν όλα για όλα στην έδρα της Γιούτα. Δεν βρήκαν όμως το αντίδοτο για την βασική πεντάδα της Γιούτα, της οποίας ο κάθε παίκτης έβαλε τουλάχιστο 15 πόντους, ενώ μαζί οι Μαλόουν-Στόκτον σημείωσαν 49.

Ο Μπάρκλεϊ έμεινε στους 20, χάνοντας παράλληλα την τελευταία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία που είχε για ένα πρωτάθλημα.

Mέγας ατακαδόρος

Όταν μιλάς για τον Μπάρκλεϊ δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κλείσεις την κουβέντα από το να θυμηθείς τις θανατηφόρες ατάκες που έχει ξεστομίσει κατά καιρούς. Ένα στοιχείο που τον έκανε τόσο ξεχωριστό.Πάμε να θυμηθούμε τις καλύτερες!

«Ξέρεις ότι θα πας στην κόλαση, όταν ο καλύτερος γκολφέρ έιναι μαύρος (Τάιγκερ Γουντς) και ο καλύτερος ράπερ άσπρος (Έμινεμ).

«Αν φοβάσαι την αποτυχία δεν αξίζεις να είσαι πετυχημένος»

«Πάντα γελάω όταν οι άνθρωποι με ρωτούν για την τεχνική μου στο ριμπάουντ. Έχω μια τεχνική που λέγεται «πήγαινε και πάρε τη γαμ… μπάλα»

Για τους Μπλέιζερς οι οποίοι είχαν το παρατσούκλι «Jailblazers», αφού πολλοί παίκτες τους είχαν περάσει από τη φυλακή: «Ανάμεσα στις συλλήψεις τους κάνουν κοινωνικές εργασίες»

Για τον Τζέρι Κράουζε (παλιός GM των Μπουλς) ο οποίος είχε κρατήσει παλιότερα με νύχια και με δόντια τη δουλειά του στην ομάδα των «ταύρων»: «Ο Κράουζε πρέπει να έχει εικόνες από την γυναίκα του αφεντικού του, η οποία κάνει σεξ με μια μαϊμου»!

«Ο Τζόρνταν δεν είναι καλύτερος από εμένα»

Η ατάκα του στο δικαστήριο μετά από μια βραδιά που είχε πετάξει έναν άνδρα έξω από το παράθυρο του πρώτου ορόφου ενός μπαρ

Δικαστής: Έχετε μετανιώσει για την πράξη σας;

Mπάρκλεϊ: Ναι μετανιώνω που δεν βρισκόμασταν σε ψηλότερο όροφο!

Η τελευταία του ατάκα σε δημοσιογράφους όταν κατάλαβε πως η καριέρα του τελείωσε με τον σοβαρό τραυματισμό του κόντρα στους Σίξερς: «Ότι χρειάζεται η Αμερική, είναι ακόμα ένας άνεργος μαύρος».

Bonus ατάκα «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς»

Στις 19 Οκτωβρίου είχε πει ζωντανά στην εκπομπή του TNT «Ιnside the NBA» πως οι Κλίπερς θα φτάσουν στους τελικούς της Δύσης. Τότε η ομάδα του Ρίβερς είχε νικήσει εύκολα με 108-92 τους Λέικερς στο πρώτο ματς της σεζόν. Πλέον μετά από 2 μήνες σχεδόν οι Κλίπερς βρίσκονται στο 8-15 και μετρούν 4 σερί ήττες. Μια πρόβλεψη που θα του βγει μόνο με θαύμα. Βέβαια έχει σταθεί άτυχος, αφού oι Κλίπερς, έχουν χτυπηθεί από τους τραυματισμούς των Τεόντοσιτς, Μπέβερλι και φυσικά τον ηγέτη Γκρίφιν.

Ο Μπάρκλεϊ αποτελεί ένας από τους πιο απολαυστικούς τύπους που έπαιξαν ποτέ μπάσκετ. Δεν γινόταν να σε κάνει να βαρεθείς. Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του, το μπασκετικό του I.Q και η ψυχή που έβγαζε όταν αγωνιζόταν, τα… ξυλίκια του που έμειναν στην ιστορία, οι ατάκες του που θα μείνουν αξέχαστες. Μπορεί να μην φόρεσε το πολυπόθητο δαχτυλίδι, αλλά εξαιτίας του ο πλανήτης γνώρισε μία από τις πιο τρελές και χαρισματικές παικτάρες όλων των εποχών!