Υπάρχουν οι πρωταθλητές που προπονούνται σκληρά, για τα μετάλλια, τη δόξα, το χρήμα και υπάρχουν και τύποι, όπως ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο οποίος προπονείται το ίδιο σκληρά, εργαζόμενος παράλληλα για να εξασφαλίζει τα προς το ζην, μόνο και μόνο επειδή έχει πάθος με τον αθλητισμό και θέλει να δοκιμάζει τα ανθρώπινα όρια του, σε συνθήκες ακραίες!

Ο Ζαχαρίας Δανιηλάκης έπαιζε ποδόσφαιρο ερασιτεχνικά, έως ότου ανακάλυψε το τρέξιμο. Όμως έφτασε μία στιγμή, που οι μαραθώνιοι και οι ορεινές διαδρομές έπαψαν να αποτελούν πρόκληση για εκείνον και έτσι πριν από ένα χρόνο αποφάσισε να δοκιμάσει να τρέξει τον μαραθώνιο στο Βόρειο Πόλο.

Το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία και πριν από λίγες εβδομάδες τράβηξε μία παχιά γραμμή στη λίστα επιθυμιών, πάνω από τις λέξεις Marathon des Sables!

Για το τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο αγώνας παραθέτω μερικά νούμερα, τα οποία μοιράστηκε ο ίδιος ο Ζαχαρίας, στον προσωπικό του λογαριασμό στου Facebook: «Προετοιμασία: 2150 χλμ τρέξιμο σε βουνό, άσφαλτο και άμμο, 1800 χλμ στατικό ποδήλατο, 140 ώρες ενδυνάμωση.

Αγώνας: 257 χλμ , θερμοκρασία στους 10 °C το βράδυ, 25 έως 52 την ημέρα, 84 λίτρα νερό, 140 χαπάκια salt sticks, 14 έως 21000 θερμίδες τροφή, φορτίο από 8 έως 13 κιλά μαζί με τα νερά, για 6 ημέρες.

Τελικός απολογισμός: 43 ώρες και 47 δεύτερα , θέση 507».

To gazzetta.gr ζήτησε από τον Ζαχαρία Δανιηλάκη να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία του!

Τώρα που έχουν καταλαγιάσει λιγάκι τα συναισθήματα τι είναι αυτό που ξεχωρίζεις από το συγκεκριμένο αγώνα. Ποια ανάμνηση (περιστατικό, σκέψη) θα σου μείνει αξέχαστη.

«Το πόσο σε εντυπωσιάζει ο ίδιος σου ο εαυτός, τα όρια αντοχής του και το πόσο το μυαλό εκπαιδεύεται ταχύτατα να ορίζει νέες καταστάσεις και να ανακαλύπτει νέες μεθόδους για να δίνει εντολές για ενδυνάμωση ψυχής και σώματος. Όλη η εμπειρία είναι άκρως εντυπωσιακή. Ίσως είναι ακόμη νωρίς να ξεχωρίσω κάποιες μην τυχόν αδικήσω κάποιας άλλες»

Ο αγώνας ήταν 257 χλμ στην έρημο της Σαχάρα και τον ολοκλήρωσες σε 43 ώρες και 47 δεύτερα σε διάστημα 7 ημερών, καταλαμβάνοντας την θέση 507 (ανάμεσα σε 1250 συμμετέχοντες). Πόσες ώρες κοιμήθηκες, κάθε πότε έτρωγες, γενικά πες μου πως διαχειρίστηκες υλικό και δυνάμεις για να επιβιώσεις;

«Η εκκίνηση καθημερινά δίνονταν στις 08:30 τοπική ώρα . Εγερτήριο στις 6 και το πρώτο γεύμα το έτρωγα στις 6:30. Κατά την διάρκεια του αγώνα απαραίτητα είναι τα πολλά νερά και τα saltsticks (χαπάκια άλατος) 3 περίπου κάθε μια ώρα. Όσο έτρεχα έτρωγα ενεργειακές μπάρες και μπισκότα πλούσια σε θερμίδες και θρεπτικά συστατικά, καθώς και ισοτονικό σε σκόνη.

Μετά τον τερματισμό προέχει να περιποιηθείς τις πληγές στα πόδια σου και να τα καθαρίσεις από την σκόνη και την άμμο , είναι η πρώτη αιτία που δημιουργεί φουσκάλες και πληγές. Αργότερα ένα ρόφημα αποκαταστάσης και το φαγητό σου, συνήθως μακαρόνια η πουρές με κρέας. Υπάρχουν ειδικά φαγητά εκστρατείας για αυτό τον σκοπό.

Ξεκούραση και ύπνος, κοιμάσαι κάτω από διαμπερείς τέντες και η θερμοκρασία πέφτει τα βράδια απότομα στους 10° C. Υπνόσακος και ισοθερμικά είναι απαραίτητα, αφού πολλές φορές οι αμμοθύελλες σκεπάζουν το πρόσωπο σου με άμμο και διαταράσσουν τον ύπνο σου.

Τα υλικά είναι χωρισμένα ανά ημέρα και έχεις σχεδιάσει εξ αρχής πόσα και τι θα τρως, η στρατηγική σε αυτό είναι καθοριστική, όλα αυτά είναι και μέρος τις προετοιμασίας, πρέπει να μάθει το σώμα να δουλεύει με αυτά που θα του δώσεις στον αγώνα.

Κανείς δεν μπορεί εξ αρχής να προβλέψει τι θα συναντήσει σε αυτόν τον αγώνα. Από την πρώτη μέρα καταλαβαίνεις και διαχειρίζεσαι τις δυνάμεις σου αναλόγως, κρατώντας αποθέματα για την 4η ημέρα, η οποία είναι και η μεγαλύτερη διαδρομή των 86 χλμ.»

Τρέχατε με θερμοκρασίες πάνω από τους 40°C ή αγωνιζόσασταν το βράδυ;

«Δεν έχεις την επιλογή να τρέχεις βράδυ. Την ημέρα η θερμοκρασία φτάνει μέχρι και τους 45° C κάποιες περιπτώσεις έφτασε και τους 50°, μετά τις 10 -11 τοπική η θερμοκρασία κινείτε μεταξύ 30 έως 50 °, είσαι εκτεθειμένος για 4 με 5 ώρες σε αυτά τα νούμερα.

Βράδυ τρέχεις μόνο την 4η ημέρα και αυτό γιατί χρειάζεσαι πολλές ώρες για να καλύψεις την απόσταση των 86 χλμ , τρέχεις όλη την ημέρα μέχρι το επόμενο ξημέρωμα, στη δική μου περίπτωση από της 8:30 μέχρι τις 04:30 το πρωί της επόμενης ημέρας (κατά τις 17:00 με 18:00 τοπική νυχτώνει και η θερμοκρασία πέφτει πάλι στους 10-13 βαθμούς).»

Τόνισες ότι δεν είναι αγώνας δρομικός, αλλά αγώνας επιβίωσης. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε αυτή την απίστευτη δοκιμασία; Ποια ήταν η αφορμή;

«Σε συνηθισμένα πλαίσια ενός μέσου αθλητή/ανθρώπου όπως είμαι εγώ, βάσει της προπόνησης και της εργοδυναμικής μπορείς να προγραμματίσεις την έκβαση ενός αγώνα. Είπα λοιπόν ότι αυτός ο αγώνας δεν είναι δρομικός γιατί μπαίνει σε άγνωστα λημέρια.

Δεν ξέρεις πόσες και ποιες δυσκολίες θα αντιμετωπίσεις, υψομετρικές διαφορές, αφιλόξενο και εχθρικό περιβάλλον, αφόρητη ζέστη.

Οι διαδρομές είναι κρυφές και τις γνωρίζεις μια ημέρα πριν από την έναρξη του αγώνα. Μελετάς τα σχέδια και τις διαδρομές προσπαθώντας να καταλάβεις, που δυσκολεύει και που όχι, αλλά και πάλι πέφτεις έξω… διαπιστώνεις ότι δυσκολεύει παντού και αυτό δεν είναι υπερβολή.

Το ένστικτο, το μυαλό, η ψυχή επιστρατεύουν όλες τις δυνάμεις για να πας ένα βήμα παρακάτω.

Είναι ένας διάσημος αγώνας και πρόκληση για κάθε αθλούμενο, όταν διαβάζεις για αυτό, αναρωτιέσαι αν είσαι ικανός να προετοιμαστείς και να ξεκινήσεις, πόσο μάλλον να τον τερματίσεις… Δεν άργησα να πάρω την απόφαση, να μετρήσω τις δυνάμεις μου και να δω μέχρι που μπορώ να πάω, πόσες μέρες θα αντέξω. Αυτό ήταν μόνο μια πρόσκληση-πρόκληση του εαυτού μου για κάτι δύσκολο!»

Η προετοιμασία σου ήταν 2.150 χλμ. τρέξιμο σε βουνό, άσφαλτο και άμμο, 1.800 χλμ στατικό ποδήλατο, 140 ώρες ενδυνάμωση. Που έκανες αυτή την προετοιμασία, πόσο διάστημα χρειάστηκε για να την ολοκληρώσεις και πως τα κατάφερες δουλεύοντας παράλληλα;

«Μαζί με τον προπονητή μου Νίκο Δημητριάδη σχεδιάσαμε και προγραμματίσαμε την προπόνηση μου. Ξεκίνησε κάπου στα μέσα Αυγούστου του 2016.

Τα πρωινά στις 5:30 τρέξιμο στην Πειραϊκή του Πειραιά, διαλειμματικές στο λιμάνι τις Ζέας, τα long run με την ομάδα myathlete στον Υμμητο ή στην παραλιακή, πολλές προπονήσεις με τους φίλους του Mobyrun για εμψύχωση και συμπαράσταση και στην δημοτική πλαζ Βουλιαγμένης τις διαδρομές σε άμμο, παρέα με τους χειμερινούς κολυμβητές τις παραλίας τους οποίους και ευχαριστώ για την βοήθεια και την συμπαράσταση που μου παρείχαν.

Στατικό Ποδήλατο στο σπίτι μου και ενδυνάμωση στο γυμναστήριο Health Fitness and spa στον Πειραιά και Dixons Καραϊσκάκη. Ο χρόνος περιορισμένος εγερτήριο στις 5 το πρωί , τρέξιμο η ποδήλατο στις 5:30, πρωινό και μετά γραφείο από 08:00-19:00 στο σχόλασμα προπόνηση πάλι με πρόγραμμα ενδυνάμωσης, 6 φορές την εβδομάδα με 1 ημέρα ξεκούρασης, κάποιες φορές 1 ημέρα στο 10ημερο ξεκούραση».

Τη διαχείριση των αποθεμάτων σου πως την οργάνωνες καθημερινά, είχες πάει μόνος σου, υπήρχαν άνθρωποι στη διάρκεια του αγώνα που σε βοηθούσαν στον ανεφοδιασμό; Πως γίνονται όλα αυτά στη μέση της ερήμου;

«Πήγα μόνος και συναντήθηκα εκεί με τον συναθλητή μου Γιαννη Μιχαηλίδη, ξέροντας ότι θα είναι εκεί. Στον αγώνα είσαι αυτόνομος δεν υπάρχει ανεφοδιασμός η τροφοδοσία, καμία ημέρα και σε κανένα σημείο του αγώνα εκτός από το νερό.

Την τροφή σου την ενδυμασία τον υπνόσακο, φαρμακείο, και ότι άλλο χρειαστείς στη διάρκεια του αγώνα τα κουβαλάς από την πρώτη έως την τελευταία ημέρα. Υπάρχει μια λίστα με υποχρεωτικό εξοπλισμό που πρέπει να κουβαλάς στην πλάτη σου. Το φαγητό πρέπει να είναι στο ελάχιστο 14.000 θερμίδες, δηλαδή περίπου 2.000 θερμίδες την κάθε ημέρα και το οργανώνεις μόνος σου υπολογίζοντας την κάθε ημέρα ξεχωριστά ώστε να έχεις αποθέματα για ενέργεια. Δίχως αυτά δεν σου επιτρέπουν την εκκίνηση.

Οι διοργανωτές την κάθε ημέρα ξεστήνουν τον καταυλισμό και τον ξαναστήνουν στον τερματισμό και δεν είναι μόνο οι τέντες αλλά και τα ιατρεία οι σκηνές των εθελοντών, τουαλέτες κλπ.

Πολλά φορτηγά του Μαροκινού στρατού και πολλοί εθελοντές με πολλή και σκληρή δουλειά στήνουν αυτόν τον μοναδικό αγώνα.

Στην διάρκεια του αγώνα, περίπου κάθε 10 χλμ υπάρχει σταθμός ανεφοδιασμού για νερό μόνον και ιατρείο. Το νερά είναι υποχρεωτικό να τα πάρεις και πιστέψτε με τα χρειάζεσαι.

Πόσα κιλά ελαφρύτερος τέλειωσες τον αγώνα και πόσο χρόνο χρειάστηκες για να τα πάρεις πίσω;

«Έχασα 6 κιλά και έχω πάρει τα 3...»

Κατανάλωνες από 14-21.000 θερμίδες τροφής αυτό ήταν το σύνολο των θερμίδων το διάστημα 7 ημερών;

«Η διοργάνωση σε υποχρεώνει να έχεις τροφή που να αντιστοιχεί σε 2000 θερμίδες για την κάθε ημέρα , δεν μπορείς να έχεις λιγότερο, εγώ ξεκίνησα με σύνολο 21.000 και σταδιακά τα κατανάλωσα όλα! »

Πόσα λίτρα νερό κατανάλωνες ημερησίως και τι περιελάμβανε τι έτρωγες στη διάρκεια του αγώνα; Τα 8-13 κιλά που κουβαλούσες κάθε μέρα τι ήταν;

«Στο σύνολο κατανάλωσα 84 λίτρα νερό, περίπου 12 λίτρα ημερησίως, τα 3 με 4 από αυτά τα χρησιμοποίησα να πλύνω το σώμα μου τα πόδια μου και τα υπόλοιπα για να φτιάξω το φαγητό μου, να πιω τα ισοτονικά μου και το περισσότερο το ήπια.

Το πρωινό μου ήταν γάλα από σκόνη για μωρά παιδιά χωρίς λακτόζη μαζί με πρωτεΐνη και θρυμματισμένα μπισκότα βρώμης και ξηρών καρπών.

Τα ενδιάμεσα ήταν μπάρες και μπισκότα δημητριακών ξηρών καρπών πλούσια σε θρεπτικές άξιες και θερμίδες.

Ισοτονικό σε σκόνη, ρόφημα αποκατάστασης και γεύμα εκστρατείας. Όλα τα γεύματα εκτός του βραδινού τα επιμελήθηκε διατροφολόγος και στη διάρκεια της προετοιμασίας κάναμε αρκετές δοκιμές ώστε να βρούμε ποιο είναι καλύτερο για τον οργανισμό μου, τόσο στην απόδοση όσο και στην πέψη».

Έτρεξες μαραθώνιο στο Βόρειο Πόλο και τώρα έναν υπερμαραθώνιο στην έρημο Σαχάρα τι ήταν πιο ζόρικο και γιατί;

«Ποιο ζόρικος ήταν ο υπερμαραθωνιος στην Σαχάρα γιατί δεν τελειώνει σε λίγες ώρες. Οι συνθήκες είναι δύσκολες και στους δυο αγώνες όμως στην Σαχάρα επαναλαμβάνονται κάθε μέρα για 7 ημέρες. Ο Β. Πολος είναι ποιο επικίνδυνος για την υγεία σου αλλά δίχως αμφιβολία ο Marathon Des Sables είναι πολύ ποιο “ζόρικος”»

Είχες τραυματισμούς στη διάρκεια του αγώνα και τι ρούχα φορούσες;

«Λίγες φουσκάλες και πληγές στα πόδια τίποτα αξιοσημείωτο. Ευτυχώς κανένας τραυματισμός στο μυοσκελετικό.

Παπούτσια με ραμμένες γκέτες από την σόλα μέχρι την γάμπα ώστε να μην μπαίνει η άμμος μέσα στα πόδια, σορτσάκι, μπλούζα, καπέλο ερήμου με προστατευτικό στον αυχένα για τον ήλιο, γυαλιά ηλίου».

Υπήρξε κάποια στρατηγική που ακολούθησες για να βγει ο αγώνας;

«Ξεκίνησα ενθουσιωδώς, αλλά ευτυχώς κατάλαβα γρήγορα ότι καταπονούμαι αρκετά και ίσως να φλερτάρω με εγκατάλειψη ή τραυματισμό. Έτσι, άλλαξα στρατηγική και τις επόμενες ημέρες έριξα τον ρυθμό μου, ώστε να κρατώ αποθέματα για την 4ημερα που ήταν και η πιο δύσκολη, είχαμε να καλύψουμε 86 χλμ.

Πολλές φορές έβρισκα μουσικούς σκοπούς κάτι σαν εμβατήρια και σφύριζα ώστε να κρατώ σταθερό ρυθμό.

Στο 86αρι αποφάσισα να μην κάνω καμία στάση, έπαιρνα τα νερά μου και έφευγα από τους σταθμούς σαν κυνηγημένος γιατί αν καθόμουν μετά το 50ο χλμ φοβόμουν ότι η επανεκκίνηση θα ήταν δύσκολη. Αποφασισμένος να τερματίσω πήγαινα από σταθμό σε σταθμό, ένα βήμα την φορά.

Ξεκινώντας τον αγώνα είχες αφήσει στον εαυτό σου περιθώριο εγκατάλειψης ή το είχες αποκλείσει ως ενδεχόμενο από το μυαλό σου;

«Δεν χώρεσε στο μυαλό μου ποτέ το ενδεχόμενο της εγκατάλειψης, αρκεί να ήμουν όρθιος. Την 3η ημέρα έπαθα αφυδάτωση, πώς έγινε, ούτε που το κατάλαβα, έκανα εμετό και ζαλιζόμουν, ήμουν 1.600 μέτρα πριν από τον ενδιάμεσο σταθμό. Εκεί φοβήθηκα ότι θα πέσω, θα με μαζέψουν και αυτό θα σήμαινε και αποχώρηση από τον αγώνα. Συνέχισα περπατώντας και μόλις έφτασα μου έδωσαν ηλεκτρολύτες, έκατσα στην σκιά για 30-40 λεπτά και ξεκίνησα.

Τερμάτισα εκείνη την ημέρα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ήμουν στα καλύτερα μου… Το σώμα όμως ανακάμπτει, γρήγορα και το μυαλό βοηθά, την επόμενη ημέρα στήθηκα για τα 86 χλμ. αποφασισμένος να τερματίσω και σαν να μην είχε γίνει τίποτε την προηγούμενη ημέρα. Έπειτα από 19 ώρες έφευγε μια από της πιο δύσκολες ημέρες της ζωής μου. Ήμουν έναν μαραθώνιο μακριά.

Στήθηκα και πάλι, ξεκίνησα κρατώντας δυνάμεις στα πρώτα 10 χλμ., μετά αφέθηκα και ήταν η πρώτη φορά ίσως που έτρεχα δίχως στρατηγική και το άγχος των προηγούμενων ημερών γιατί ήξερα ότι έχω δύναμη και αποθέματα να τερματίσω και επιτέλους ίσως να κάνω και μια καλή ‘δρομική κούρσα».

«Έρχεσαι σε απόγνωση και επιστρατεύεις, μηχανεύεσαι αίτια για να σε πάνε παρακάτω, πηγές δύναμης που μέχρι πριν δεν ήξερες καν ότι υπήρχαν», τι ήταν αυτό που σκέφτηκες και σε πήγε παρακάτω;

«Τον κόπο μου, τις στερήσεις μέχρι να φτάσω στην εκκίνηση,τους δικούς μου ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Ένιωθα ότι θα τους προδώσω αν δεν τα καταφέρω, το γεγονός ότι μέχρι τότε 4 Έλληνες είχαν τερματίσει αυτό τον αγώνα, δεν μπορούσα να μην είμαι άξιος ακόλουθος τους να τερματίσω και εγώ κρατώντας την Ελληνική σημαία μας, και να συνεχίσω αυτό που και εκείνοι ξεκίνησαν.

Σκεπτόμουν τους συναθλητές μου στην Ελλάδα πόσο πολύ με εμψύχωναν στις προπονήσεις μας και τον συναθλητή μου και φίλο πλέον Γιάννη Μιχαηλίδη που αλληλοστηριζόμαστε και σιωπηρά συμφωνούσαμε ότι θα τερματίσουμε.

Θαύμαζα τον Γιάννη που σε κάθε τερματισμό έφτανε κατάκοπος σαν εμένα και γεμάτος πληγές. Μόλις ξημέρωνε σαν να μην υπήρχε εχθές, στεκόταν στην εκκίνηση για τον επόμενο αγώνα. Ήμουν εκεί μαζί του αρωγός και συνοδοιπόρος. Τα αίσθημα της επιβίωσης σου δημιουργεί αυτόματα μηχανισμούς και βρίσκεις τρόπους και προχωράς».

Έκανες φίλους μέσα από τον συγκεκριμένο αγώνα; Είναι αυτές φιλίες που κρατούν;

«Έκανα ναι και είναι υπέροχοι άνθρωποι, κρατάμε επαφή. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας επιτρέπουν να μιλάμε, να γελάμε και να θυμόμαστε τις όμορφες και δύσκολες στιγμές μας. Εξάλλου, αυτοί οι αγώνες δένουν τους ανθρώπους γιατί τα βιώματα είναι κοινά και έχουν συναίσθημα. Θέλεις βοήθεια στον τερματισμό, θέλεις ψυχική ανάταση, υπάρχει λοιπόν καλή χημεία.

Αν θα κρατήσει δεν ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά είναι όμορφο, όσο και αν κρατήσει. Αξίζει να σας πω ότι 4 συναθλητές μου από τον Β. Πολο ήρθαν tο 2016 και τρέξαμε μαζί τον μαραθώνιο της Αθήνας, με κάποιους συναντηθήκαμε στον Μαρόκο, ελπίζω και εύχομαι να τους βλέπω στους αγώνες του κόσμου».

Μιλάς καθόλου στη διάρκεια του αγώνα ή στις ανάπαυλες με τους συναθλητές τι λέτε, ανταλλάζατε και προμήθειες εκτός από εμπειρίες, με ποιον τρόπο συνεργάστηκες μαζί τους;

Μιλάς κατά την διάρκεια με αρκετούς συναθλητές , κυρίως ρωτάς η σε ρωτανε αν είσαι καλά αν χρειάζεσαι κάτι ένα σύνθημα μια φωνή να συνεχίσεις δυνατά . Με τους συγκάτοικους όμως μοιράζεσαι τα πάντα το φαγητό σου τις προμήθειες σου βοηθάς στο να μαγειρέψουν την τροφή τους αν έρθουν κουρασμένοι , δίνεις και παίρνεις βοήθεια όπου και όταν χρειάζεσαι αλληλεγγύη σε όλα . Πειράγματα και γέλια σε όλη την διάρκεια μια υπέροχη παρέα

Ποια ήταν η επικοινωνία που είχες με τον έξω κόσμο στη διάρκεια του αγώνα;

«Οι δικοί μου άνθρωποι είχαν την δυνατότητα να μου στείλουν μηνύματα, τα όποια εκτυπώνονταν σε μια κόλα χαρτί και μας τα έδιναν το βράδυ λίγο πριν κοσμηθούμε. Εμείς μπορούσαμε να στείλουμε μηνύματα μέσο email»

Γνωρίζεις πόσοι ακόμη Έλληνες έχουν αποπειραθεί το ίδιο εγχείρημα.

«Δεν το γνωρίζω, ξέρω όμως ότι μαζί με εμάς είμαστε στο σύνολο 6 που τερμάτισαν και εδώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα περσινά παιδιά τον Τόλη Βυζαρέλη και Δημήτρη Κασσίμη που με βοήθησαν με τις συμβουλές τους και την καθοδήγηση τους. Οι πληροφορίες τους ήταν πολύτιμες για έμενα».

Εξακολουθείς να καλύπτεις μόνος σου όλα τα έξοδα σου για προετοιμασία και συμμετοχή στους αγώνες;

«Ναι!»

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος τώρα έχεις σκεφτεί;

«Το μόνο που έχω στο καλεντάρι είναι ο Όλυμπος τον Ιούνιο και αυτό χωρίς στόχο, μόνο για τον τερματισμό, ο προπονητής μου επιμένει για χαλαρό αγώνα και μετά ξεκούραση και σκοπεύω να τον ακούσω».