Το πρόσωπο των ημερών είναι ο Γιώργος Αγγελόπουλος. Με αφορμή το ότι είμαστε αθλητικό σάιτ, ψάξαμε και σας παρουσιάζουμε την ποδοσφαιρική ζωή του απόλυτου πρωταγωνιστή του Survivor, με λίγες.... πινελιές για τον χαρακτήρα του. Οπου όλοι όσοι τον ξέρουν καταλήγουν πάνω-κάτω στο ίδιο συμπέρασμα.

Πως ο «ήρωάς» μας κατά πάσα πιθανότητα δεν προσποιείται μέσα στο παιχνίδι. Είναι και στην πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε. Οσοι τον «έζησαν» μέσα στα γήπεδα κάνουν λόγο για ένα «καθαρό» παιδί, με τα καλά του και τα κακά του όπως όλοι μας, που όμως δεν «κρύβεται».

*Χαρακτηρίζεται ντόμπρος και συνεσταλμένος. Δεν «ανοίγεται» εύκολα, αλλά με τους φίλους του είναι «έξω καρδιά». Δέχεται και κάνει αρκετή πλάκα, αλλά σε γενικές γραμμές είναι ολιγομίλητος και σχετικά σοβαρός. Σε βαθμό... παρεξηγήσεως.

*Είναι αρκετά «δεμένος» με την οικογένειά του. Πάντα μιλά με νοσταλγία για τους δικούς του ανθρώπους και όταν είναι μακρυά επικοινωνεί αρκετά μαζί τους.

*Σε επαγγελματικό επίπεδο αγωνίστηκε ως στόπερ σε Ολυμπιακό Βόλου, Εθνικό Αστέρα και Ρόδο. Κάποια στιγμή δοκιμάστηκε στην κυπριακή Αγία Νάπα, ενώ πέρασε και από το Χαϊδάρι. Ομως τον «έκοψε» ο Βασίλης Βούζας, μέχρι πρότινος τεχνικός του Ολυμπιακού, που εκείνα τα χρόνια ήταν στον πάγκο της ομάδας των Δυτικών Προαστίων.

*Το παρουσιαστικό του δείχνει άτομο που γυμνάζεται πολύ. Λέγεται μάλιστα πως στα νιάτα του ήταν περισσότερο «νταμάρι», να το πούμε σε απλά ελληνικά και αρκετά πιο «γεροδεμένος». Από μικρός ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες, ενώ λόγω της σωματοδομής του, οι συμπαίκτες του άρχισαν να τον φωνάζουν «Ράμπο»!

*Ως ποδοσφαιρικό του ίνδαλμα είχε τον Φρανκ Λεμπέφ, τον παλαίμαχο κεντρικό αμυντικό που μεταξύ άλλων έχει παίξει σε Τσέλσι και Μαρσέιγ. Μάλιστα ορισμένοι τον αποκαλούσαν με ελαφρώς... παραφρασμένο το όνομα του Γάλλου στόπερ. Και τότε έπεφτε πολύ γέλιο. Είπαμε στην παρέα δείχνει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο και είναι χαβαλές.

*Στην καριέρα του μία φορά τραυματίστηκε σοβαρά, όταν το 2008 υπέστη ρήξη χιαστών. Αυτό φαίνεται πως τον επηρέασε και ήταν ένας από τους λόγους που σταμάτησε το ποδόσφαιρο σχετικά μικρός. Σε ηλικία μόλις 28 ετών.

*Συνολικά συμμετείχε σε 71 επαγγελματικά παιχνίδια και πέτυχε ένα γκολ (στα Γιάννινα ως παίκτης του Εθνικού Αστέρα). Ομως τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική του στιγμή την «έζησε» ως τερματοφύλακας. Στις 21 Μαίου του 2005 κλήθηκε να υπερασπιστεί την εστία του Εθνικού Αστέρα, καθώς στο 56' αποβλήθηκε ο βασικός πορτιέρο Γκίτκος και λίγο αργότερα (66') τραυματίστηκε ο αναπληρωματικός Λαμπρόπουλος που τον είχε αντικαταστήσει.

Στο υπόλοιπο διάστημα εκείνης της αναμέτρησης αγωνίστηκε ως γκολκίπερ και μάλιστα τα πήγε αρκετά καλά. Το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα κρίσιμο (γίνονταν για την 31η αγωνιστική) και οι «ερυθρόλευκοι» πήραν στις καθυστερήσεις τη νίκη, η οποία αποδείχθηκε κομβική για τη μετέπειτα παραμονή τους. Μάλιστα έκανε μία πολύ καλή επέμβαση, ενώ όσοι τον ξέρουν έχουν να λένε πως εκείνες οι στιγμές ήταν από τις λίγες που τον είδαν αγχωμένο.

*Γίνεται πολύ κουβέντα για τις ηγετικές τάσεις που δείχνει. Ο Αγγελόπουλος ήταν πάντα έτσι, χωρίς ποτέ του να έχει πρόθεση να πειράξει κάποιον. Απλά αυτό είναι το στυλ του. Μάλιστα στον Εθνικό Αστέρα παρότι δεν θεωρούνταν βασικός, βρίσκονταν στην τριάδα των αρχηγών.

*Πρόσφατα έγινε μεγάλος... ντόρος για την «κόντρα» που είχε εκείνος και η Ευρυδίκη Βαλαβάνη, όταν οι δυο τους βρέθηκαν στα «μαχαίρια», αλλά τα πνεύματα ηρέμησαν όταν δόθηκαν οι σχετικές εξηγήσεις. Πιο πριν παραλίγο να πιαστεί στα χέρια με τον Στέλιο Χανταμπάκη, αλλά για τον Αγγελόπουλο οι εντάσεις λόγω του χαρακτήρα του δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο.

Οι σχετικές πληροφορίες αναφέρουν πως ανάλογο περιστατικό του έχει συμβεί και ως παίκτης, όταν μεταξύ εκείνου και των συμπαικτών του ανέβηκαν οι τόνοι στα αποδυτήρια μίας ομάδας που αγωνίζονταν (η αναμέτρηση είχε γίνει σε γήπεδο της επαρχίας). Μάλιστα σε μεγάλο βαθμό και προς στιγμήν απειλήθηκε σύρραξη, όμως οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν μόλις συζήτησαν το «πώς» και το «γιατί».

Με την αδρεναλίνη στο κόκκινο μπορεί να χάσει την ψυχραιμία του, αλλά μετά είναι συζητήσιμος τύπος και δεν το «κρατά». Στο Αγιο Δομίνικο είναι σαν να ζει ένα deja vu, του τότε με το τώρα. Μόνο που αντί για ποδοσφαιρικό γήπεδο, τώρα παίζει... μπάλα στο survivor.