ΟΦΗ, δεν τα παράτησε, πάλεψε και δικαιώθηκε...

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να προσπαθείς για χρόνια, να γνωρίζεις πολλές φορές την απογοήτευση, να συνεχίζεις όμως και στο τέλος να τα καταφέρνεις. Αυτό έκανε για μεγάλο διάστημα ο ΟΦΗ. Οι Κρητικοί έβαζαν χρήματα, έφτιαχναν ομάδες που θεωρούνταν φαβορί για την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία, αλλά στο τέλος είτε από ατυχία (σοβαροί τραυματισμοί), είτε από άγχος και κακή εμφάνιση, έμεναν εκτός.

Παρότι συνεχώς το μεγάλο αυτό όνειρο έμενε απραγματοποίητο, κανείς δεν το έβαλε κάτω. Για την ακρίβεια όχι μόνο δεν το έβαλε, αλλά ειδικά την τελευταία τετραετία όλοι προσπαθούσαν ακόμα περισσότερο. Από τον πρόεδρο και χρηματοδότη Γιάννη Δανδάλη, ως το παιδί που μετέφερε τα νερά. Όλοι ανέβαζαν ακόμα πιο ψηλά τον πήχη και φέτος ήρθε η μεγάλη δικαίωση.

Οι Ηρακλειώτες για πρώτη φορά στην ιστορία τους θα βρίσκονται στην Volley League, μία άνοδος που πανηγύρισαν με την ψυχή τους και που σίγουρα δεν είναι το τέλος του ταξιδιού. Για την ακρίβεια, αυτή είναι η αφετηρία της ομάδας, η αναγέννησή της, μιας και όλοι στην Κρήτη είναι έτοιμοι να δώσουν ακόμα περισσότερα για να μπορέσει ο ΟΦΗ όχι απλά να εδραιωθεί στην κατηγορία, αλλά να μπορεί να βάζει κάθε χρόνο όλο και πιο ψηλά τον πήχη.

Φυσικά κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν είναι. Από την άλλη όμως εύκολο δεν ήταν και αυτό που πέτυχαν φέτος, όχι γιατί δεν είχαν το ρόστερ να το πετύχουν, αλλά γιατί προερχόντουσαν από συνεχόμενες αποτυχίες. Η ομάδα παρότι είχε στις τάξεις της μεγάλους ειδικά για την Α2 παίκτες, δεν μπορούσε να καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Το 2016-17 βρέθηκε στα playoffs ανόδου, έχοντας στις τάξεις της παίκτες όπως ο Ίλιτς, ο Κυριακίδης, ο Καπίρης και ο Χατζηηλιάδης, αλλά παρότι έφτασαν στην πηγή, δεν κατάφεραν να πιουν νερό.

Πέρσι τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, καθώς η διοίκηση των Κρητικών έβαλε πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη φτιάχνοντας ένα ρόστερ που θα ζήλευαν και ομάδες Volley League. Παίκτες όπως οι Τζελάτι, Χαριτωνίδης και Καπίρης με μεγάλη εμπειρία και «χιλιόμετρα» στην μεγάλη κατηγορία, έκαναν τον ΟΦΗ να φαίνεται το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Ωστόσο ο έμπειρος διαγώνιος τραυματίστηκε σοβαρά, ο πολύπειρος πασαδόρος αποχώρησε από την στιγμή που η άνοδος ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί και κάπως έτσι μια ακόμα χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα, μετατράπηκε σε εφιάλτη.

Έτσι φτάσαμε στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς. Ένα ξεκίνημα που αρχικά βρήκε την διοίκηση να κάνει κάτι που μόνο συνηθισμένο δεν είναι στην χώρα μας σε όλα τα αθλήματα. Στήριξε τον Δημήτρη Ζλατιλίδη, έναν άνθρωπο που βρέθηκε στην Κρήτη από τον Έβρο, αγωνίστηκε στην ομάδα και μετά ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της. Έναν άνθρωπο που τα προηγούμενα χρόνια άκουσε και τις κριτικές μετά τους αποκλεισμούς, αλλά δεν το έβαλε κάτω, συνέχισε να δουλεύει και δικαιώθηκε.

Εκτός από την στήριξη στον προπονητή, ο Δανδάλης έκανε ακόμα μία υπέρβαση. Κράτησε τους Τζελάτι, Δημητριάδη και Αντιφάκο και έκανε κινήσεις που ανέβασαν ακόμα ένα επίπεδο την ομάδα. Παίκτες όπως οι Εφραιμίδης, Κολτσιάκης, Καρασαβίδης, αλλά και ο νεαρός πασαδόρος Κομητούδης που αγωνιζόταν στην Γαλλία, έκαναν ακόμα πιο δυνατό τον ΟΦΗ. Για την ακρίβεια στα μάτια των ανθρώπων που γνωρίζουν το άθλημα, τον έκαναν πρώτο φαβορί για την άνοδο.

Οι Ηρακλειώτες παρά το άγχος που λογικά θα είχαν καθώς έδειχναν πως το ρόστερ τους ήταν ένα επίπεδο πάνω από τους άλλους, δεν λύγισαν. Αυτή την φορά δεν έφτασαν απλά στην πηγή, αλλά κατάφεραν να πιουν και νερό. Να γευτούν το νέκταρ της επιτυχίας, να κάνουν το όνειρο της ανόδου πραγματικότητα.

Ένα όνειρο που όπως αναφέραμε και πριν δεν είναι το τέλος αυτής της μεγάλης προσπάθειας που έγινε, αλλά η αρχή μιας νέας εποχής τόσο για τον ΟΦΗ, όσο και συνολικά για το βόλεϊ της Κρήτης. Μια εποχής που όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε τόσο αυτή την ομάδα, μόνο αισιοδοξία μπορεί να γεμίσει τους φίλους της. Πραγματικά ο ΟΦΗ ανέβηκε για να μείνει και αυτό θα φανεί στο προσεχές μέλλον. Για την ώρα ας χαρούν με όλη τους ψυχή αυτό που έχουν πετύχει γιατί το αξίζουν και με το παραπάνω...

ΥΓ: Αληθινή ιστορία. Η ομάδα του ΟΦΗ ταξιδεύει με πούλμαν και εκεί που όλα ήταν ήρεμα, παίρνει το μικρόφωνο ο πρόεδρος της ομάδας Γιάννης Δανδάλης και αρχίζει να τραγουδάει συνθήματα. Πραγματικά υπάρχει κάτι καλύτερο από κάποιον που αγαπάει μια ομάδα, να μπορέσει να γίνει πρόεδρός της και να την ανεβάσει στην μεγάλη κατηγορία μετά από χρόνια προσπαθειών και κόπων; Άλλοι θα το έβαζαν κάτω, αυτός δεν το έβαλε και μπράβο του...

ΥΓ1: Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ότι πολλοί παίκτες και άλλων ομάδων του έδιναν συγχαρητήρια. Γιατί όσοι ασχολούνται με το άθλημα, σέβονται αυτούς τους «τρελούς» που βάζουν τόσα χρήματα σε μια ομάδα μόνο και μόνο επειδή την αγαπάνε.

ΥΓ2: Τεράστια επιτυχία είναι και η άνοδος της Ελπίδας Αμπελοκήπων που και αυτή για πρώτη φορά θα βρεθεί στα μεγάλα σαλόνια. Θα προσπαθήσουμε να μάθουμε πράγματα και για την ομάδα αυτή και θα γράψουμε ξεχωριστά.

ΥΓ3: Γίνεται final-4 ανόδου στην μεγάλη κατηγορία. Δεν γίνεται ρε ΕΟΠΕ να μην έχεις στατιστικά για τα ματς αυτά. Μιλάμε για το δεύτερο πιο δυνατό πρωτάθλημά σου, μετά από αυτό της Α1 Γυναικών (που βαφτίσατε Volley League), πόσο θα κόστιζε να υπάρχουν στατιστικά μόνο για τέσσερα ματς;