Τέρμα τα όνειρα... (λίγα) χαμόγελα και δουλειά για την κορυφή

Η αλήθεια είναι πως κάτω από πίεση και μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα καλό θα είναι να μην γράφεις, γιατί έτσι γλιτώνεις πράγματα για τα οποία μετά θα μετανιώνεις. Έτσι προτίμησα να μην γράψω μετά τον αγώνα με τους Σλοβένους. Προσωπικά θεωρώ πως αυτή η Εθνική, είναι με διαφορά η καλύτερη των τελευταίων ετών και σίγουρα έχει όλα τα φόντα για να πετύχει κάτι καλό. Να φέρει διακρίσεις για το άθλημα και να ανεβάσει και πάλι το βόλεϊ εκεί που του αξίζει να βρίσκεται.

Εκεί από όπου απείχε τα προηγούμενα χρόνια, με την επιτυχία να είναι μια λέξη που δεν υπήρχε καν στο λεξιλόγιο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Με τα παιδιά αυτά όμως, είναι δεδομένο πως θα πρέπει να ξαναμπεί, γιατί πραγματικά μπορούν να τα καταφέρουν αρκεί να το πιστέψουν. Άλλωστε έχουμε όντως πολλά χρόνια να δούμε παίκτες μας να αγωνίζονται στο εξωτερικό και να έχουν παραστάσεις που τόσο πολύ χρειάζονται σε μεγάλες διοργανώσεις.

Η ομάδα του Σωτήρη Δρίκου ολοκλήρωσε την φετινή της πορεία στην Γ' κατηγορία του Γουόρλντ Λιγκ χωρίς να καταφέρει να κάνει την υπέρβαση. Δεν μπόρεσε να περάσει στον τελικό και να διεκδικήσει την άνοδο, χάνοντας μάλιστα με κακή εμφάνιση από την μετέπειτα... χρυσή Σλοβενία. Συνολικά θα λέγαμε πως παρά τη νίκη επί της Κινεζικής Ταϊπέι και κυρίως την αντίδραση στο τρίτο σετ, όταν χάναμε με 24-22, το πρόσημο δεν βγαίνει θετικό. Δεν ξέρουμε αν τελικά είναι αποτυχία, αλλά σίγουρα δεν είναι επιτυχία. Και δεν είναι γιατί δεν θα σταματήσουμε να φωνάζουμε πως αυτό το υλικό μπορεί να καταφέρει πολλά.

Ναι εννοείται πως το μεγάλο φετινό ραντεβού θα γίνει τον Σεπτέμβρη, εκεί στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και απέναντι σε Βέλγιο, Ουκρανία και Μολδαβία, ΠΡΕΠΕΙ να έρθει η πρόκριση για τα τελικά. Και ΠΡΕΠΕΙ γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες χαμένες ευκαιρίες. Δεν υπάρχει περιθώριο, ειδικά από την στιγμή που παίκτες σε υψηλό επίπεδο έχουμε και οι οποίοι τόσο αυτοί, όσο και η τεχνική ηγεσία πρέπει να δείξουν πως μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω.

Γιατί στο κάτω-κάτω, μπορεί τελικά εμείς να έχουμε το άδικο. Να έχουμε ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη, αλλά τελικά η δυνατότητες αυτής της ομάδας να είναι πολύ μικρότερες. Αν ισχύει αυτό, ας βγουν να μας το πουν να μην αγχωνόμαστε και κυρίως να μην αναφέρουμε καν την λέξη αποτυχία. Όμως επειδή είναι δεδομένο πως αυτή η φουρνιά μπορεί και πως κυρίως αυτή η φουρνιά δεν είναι χειρότερη από πολλές φουρνιές ομάδων της Ευρώπης που βρίσκονται ψηλά και διακρίνονται (δεν μπορεί κανείς να πει πως το υλικό της Σλοβενίας είναι τόσο ανώτερο από το δικό μας και αν το πει δεν θα ξέρει βόλεϊ), δεν μπορεί να φεύγουν η μία ευκαιρία μετά την άλλη και εμείς να σφυρίζουμε αδιάφορα.

Αν κάποιος αγαπάει το άθλημα και έχει λίγες γνώσεις, βλέπει πως κάτι δεν γίνεται σωστά. Αυτό το κάτι είναι ανάγκη να αλλάξει και η Εθνική να είναι πανέτοιμη τον Σεπτέμβρη. Αν δεν είναι και χαθεί μια ακόμα πρόκριση, τότε το βόλεϊ θα πάει ακόμα πιο πίσω και θα είναι πολύ κρίμα. Πραγματικά μεγάλο κρίμα μια ομάδα με Τζούριτς, Φιλίποφ (θα είναι τον Σεπτέμβρη έτοιμος), Πετρέα, Σμαραγδή, Φράγκο, Κουμεντάκη, Πρωτοψάλτη, Ανδρεάδη, Τζιουμάκα (και αυτός θα είναι έτοιμος) και τους υπόλοιπους να μην βρεθεί στα τελικά.

Και αν η πρόκριση τελικά δεν έρθει, κάτι που κανείς μας δεν θέλει ούτε να σκέφτεται, θα μιλάμε πλέον πολύ μεγάλη αποτυχία. Η πίστη σε αυτή την ομάδα υπάρχει, αλλά ώρα πλέον να πιστέψουν και οι ίδιοι στους εαυτούς τους. Να βάλουν το κεφάλι κάτω, να δουλέψουν και να πετύχουν, στην Φρανκφούρτη έδειξαν κάποια πράγματα αλλά αυτά όχι μόνο δεν φτάνουν, αλλά είναι και λίγα σε σχέση με το ταλέντο που υπάρχει. Χωρίς γκρίνια, αλλά με πίστη και σωστή δουλειά η Εθνική θα τα καταφέρει και θα το κάνει γιατί ΠΡΕΠΕΙ...

ΥΓ: Ο καθένας μπορεί να μπει και να δει τις συνθέσεις της Εθνικής και της Σλοβενίας και θα καταλάβει πως η διαφορά δεν είναι στο ρόστερ που είναι πάνω-κάτω ισοδύναμο, αλλά στο ότι η μία είναι ομάδα και η άλλη όχι. Ε ώρα να γίνει και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ομάδα και να διεκδικήσει αυτά που του αξίζουν και αυτά που δεδομένα μπορεί να πετύχει. Αφού έγιναν και οι άλλοι, ας γίνουμε και εμείς βρε αδερφέ...

ΥΓ1: Όταν όλοι καταλάβουν πως δεν υπάρχει κριτική, αλλά καταγραφή των κακώς κειμένων προκειμένου αυτή η ομάδα την οποία πιστεύουμε πάρα πολύ, να πετύχει αυτό που δικαιούται και μπορεί, τότε όλα θα πάνε καλά. Αλλιώς θα ψάχνουμε να βρούμε εχθρούς νομίζοντας πως εμείς τα κάνουμε όλα καλά και οι άλλοι είναι απλά απέναντί μας...

ΥΓ2: Οι πανηγυρισμοί μετά τη νίκη επί της Κινεζικής Ταϊπέι πρέπει να είναι οδηγός μας. Και πρέπει γιατί σε αυτούς φάνηκε ξεκάθαρα το πόσο καλό κλίμα υπάρχει στην ομάδα και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το χαμόγελο που δεν είχαμε δει με Σλοβενία. Ε όταν οι παίκτες υπάρχουν, το κλίμα υπάρχει, γιατί να μην υπάρξει και η διάκριση βρε αδερφέ;

ΥΓ3: Η άνετη κατάκτηση της πρώτης θέσης από τους Σλοβένους απέδειξε περίτρανα τα όσα δεν σταματάμε να λέμε συνεχώς. Πως αυτή η ομάδα έχει τους παίκτες να γίνει μια νέα Σλοβενία. Να γίνει μια ομάδα που τα επόμενα χρόνια θα φέρει διακρίσεις, αλλά για να το πετύχει δεν θα πρέπει να αφήνει τις ευκαιρίες να πάνε χαμένες.