Στο ευρύ κοινό μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γνωστό όμως ο Μεσσηνιακός αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς συλλόγους στην Ελλάδα με την ιστορία του να ξεκινά από το 1888!

Ένα από τα πρώτα τμήματα που δημιουργήθηκε ήταν και αυτό του βόλεϊ που ξεκίνησε την διαδρομή του στο χρόνο το 1925. Συμπληρώνοντας 39 χρόνια ζωής, το γυναικείο τμήμα κλέβει φέτος την παράσταση με την ξέφρενη πορεία του στην Α2 γυναικών, μιας και η 2η θέση στον 2 όμιλο του Νότου δίνει την ευκαιρία στον Μεσσηνιακό να διεκδικήσει μέσω των μπαράζ την άνοδο στα σαλόνια της Α1.

Η ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας βρήκε τον Μεσσηνιακό έπειτα από 20 αγωνιστικές να τερματίζει πίσω μόνο από τον Πανιώνιο και πλέον στα μπαράζ του τριημέρου 15-17 Απριλίου στην Πάτρα, οι παίκτριες της Γωγώς Σουρή θα προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν το... θαύμα και να επιστρέψουν στην Α1 κατηγορία μετά το 1985.

Ένας από τους βασικούς υπεύθυνους της φετινής επιτυχίας είναι αναμφισβήτητα η Γωγώ Σουρή. Έχοντας μια πλούσια διαδρομή στην Α1 κατηγορία αγωνιζόμενη σε Ηλιούπολη, Βύρωνα, ΖΑΟΝ, Πανελλήνιο, Κτησιφών, η κόουτς-παίκτρια του Μεσσηνιακού επέστρεψε πριν από 4 χρόνια στη γενέτειρα της και πλέον βρίσκεται κοντά στο να γράψει ιστορία.

Το gazzetta.gr επικοινώνησε μαζί της και με τη βοήθεια της θα ξετυλίξουμε τόσο το κουβάρι της εκπληκτικής πορείας του Μεσσηνιακού μέχρι τα μπαράζ της ανόδου, όσο και τις αντικειμενικές δυσκολίες που συναντούν πια τέτοιες προσπάθειες στην Ελλάδα της κρίσης.

Έπειτα από τρία χρόνια στο περιφερειακό πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, ο Μεσσηνιακός κατάφερε να επιστρέψει το 2014 στην Α2, στη δεύτερη χρονιά της Γωγώς Σουρή στο τιμόνι της ομάδας και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Η χρονιά που ακολούθησε ήταν εξίσου επιτυχημένη για την ομάδα, μιας και ο βασικός στόχος της παραμονής επιτεύχθηκε χωρίς προβλήματα, με την «πράσινη θύελλα» να τερματίζει στην 7η θέση. Η τρέχουσα όμως αγωνιστική περίοδος ξεπερνά κάθε προσδοκία , με την ομάδα της Μεσσηνίας να κατακτά την 2η θέση και παραμονές του πρώτου αγώνα των μπαράζ απέναντι στον Πανιώνιο (15/4, 20.00) η ίδια η προπονήτρια του συλλόγου τονίζει:

«Σίγουρα δεν περιμέναμε μια τέτοια πορεία ξεκινώντας τη χρονιά. Βλέποντας τις ομάδες του ομίλου μας, μέσα στις οποίες υπήρχαν 8 σύλλογοι από την Αθήνα, θεωρούσαμε πως ο ρεαλιστικός στόχος θα ήταν να μείνουμε στην κατηγορία. Εγώ προσωπικά έβλεπα τη δουλειά που κάναμε και πίστευα πως θα μπορούσαμε να εμφανιστούμε ιδιαίτερα ανταγωνιστικές, ωστόσο το σενάριο των μπαράζ υπήρχε μόνο στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Tα ταξίδια και τα αντίστοιχα έξοδα είναι αρκετά, ειδικά για μια επαρχιακή ομάδα όπως η δική μας, συγκρίνοντας τα οικονομικά μας δεδομένα με αυτά των ομάδων της Αθήνας. Εμείς προσπαθήσαμε να συνδυάσουμε τη φρεσκάδα με την εμπειρία στο ρόστερ μας. Η συνολική μας διαδρομή αποτελεί τεράστιο επίτευγμα. Ειδικά αν αναλογιστούμε το μπάτζετ μας. Υπήρχαν ομάδες που είχαν ως στόχο από το ξεκίνημα της χρονιάς την άνοδο. Για εμάς δεν ήταν αυτός ο στόχος. Ξεκινήσαμε ως αουτσάιντερ, αλλά στην πορεία μας προέκυψε η δυνατότητα να διεκδικήσουμε την άνοδο και τη θέση στα μπαράζ και είμαστε χαρούμενες για όσα έχουμε πετύχει».

Πραγματοποιώντας εντυπωσιακό δεύτερο γύρο και τρέχοντας ένα εντυπωσιακό σερί με 11 νίκες σε 12 αναμετρήσεις, ο Μεσσηνιακός κατάφερε να κερδίσει με το... σπαθί του την παρουσία του στα μπαράζ, δίχως όμως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες:

«Όλα κοστίζουν. Τα ταξίδια είναι αρκετά, όπως και τα έξοδα. Τα οικονομικά μας δεδομένα είναι περιορισμένα. Πέρα από κάποια μικρά έσοδα από τοπικούς χορηγούς, δεν υπάρχει κάποια άλλη πηγή. Έτσι, πέρα από τον μισθό του προπονητή και κάποια χρήματα για τα οδοιπορικά, το μπάτζετ μας δεν είναι εύκολο να καλύψει κάτι παραπάνω, όπως για παράδειγμα μεταγραφές. Γι' αυτό το λόγο χρειάζεται αγάπη, μεράκι και... τρέλα, προκειμένου να καταφέρουμε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας. Σε αυτό μας βοηθά τρομερά και ο έφορος μας, Χρήστος Ζερίτης. Προσπαθεί να μας παρέχει κάθε δυνατή βοήθεια, ακόμα και αναζητώντας χορηγούς για την ενίσχυση του συλλόγου. Για εμάς είναι ο άνθρωπος μας».

Ανασταλτικό παράγοντα βέβαια για προσπάθειες αντίστοιχες με αυτή του Μεσσηνιακού στην αποτελεί και η γενικότερη κάμψη που διανύει ο χώρος του βόλεϊ και κατ' επέκταση και το γυναικείο κομμάτι, σε όλη αυτή την περίοδο της γενικότερης κρίσης στην Ελλάδα.

«Η γενικότερη κατάσταση δυσκολεύει τις προσπάθειες που γίνονται. Πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν επαγγελματίας ενώ στην ουσία δεν είσαι. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να συντηρηθείς μέσα από το χώρο οικονομικά. Πέρα μόνο από κάποια μικροποσά με τα οποία καλύπτονται ορισμένα από τα οδοιπορικά έξοδα. Πριν από μερικά χρόνια, ειδικά πριν από την κρίση, οι συνθήκες ήταν καλύτερες και βέβαια υπήρχαν και περισσότερα λεφτά. Πλέον βασιζόμαστε στην αγάπη. Για το άθλημα και για την ομάδα. Σε ότι αφορά στη δική μας την ομάδα, όλα τα παιδιά εργάζονται και στηρίζουν το σύλλογο. Αγαπούν την ομάδα και συμπεριφέρονται ως άριστοι επαγγελματίες, ενώ ουσιαστικά δεν είναι», μας ανέφερε η Γωγώ Σουρή.

Ο Μεσσηνιακός όμως δεν είναι ο μόνος εκπρόσωπος της Καλαμάτας στην Α2 γυναικών, καθώς το «παρών» δίνει και ο Α.Ο Ακρίτας, με τα δύο σωματεία να διατηρούν πολύ καλές σχέσεις. Μάλιστα η προπονήτρια του Μεσσηνιακού ήταν αυτή που προσφέρθηκε να βοηθήσει εθελοντικά στις προπονήσεις του Α.Ο Ακρίτα στο διάστημα της απουσίας του προπονητή, Μπάμπη Μυτσκίδη, ο οποίος αναγκάστηκε κατά τη διάρκεια της σεζόν να υποβληθεί σε εγχείρηση στην Αθήνα, καθώς είχε υποστεί ρήξη αχιλλείου.

«Ο προπονητής του Ακρίτα είχε υποστεί έναν σοβαρό τραυματισμό και προσφέρθηκα να βοηθήσω για μερικές ημέρες, μέχρι να επιστρέψει από την Αθήνα. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο συλλόγων είναι πολύ καλές και υπάρχει μια υγιής συνεργασία θα έλεγα», σχολίασε η κόουτς της «πράσινης θύελλας».

Σε ότι αφορά στον διπλό της ρόλο ως προπονήτρια και παίκτρια: «Έφυγα από τα 18 μου από την Καλαμάτα. Έπειτα από 13 χρόνια καριέρας, επέστρεψα στην πόλη μου για να εργαστώ, αναλαμβάνοντας αρχικά τη θέση της προπονήτριας. Τα περιορισμένα οικονομικά δεδομένα του συλλόγου δεν επέτρεπαν πολλές κινήσεις για ενίσχυση και έτσι από την πλευρά μου προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα και ως παίκτρια. Προσπαθώ να ανταποκριθώ και στους δύο ρόλους όσο πιο καλά μπορώ. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, καθώς χάνεις πράγματα όταν αγωνίζεσαι αντί να παρακολουθείς την εξέλιξη του αγώνα. Οι παίκτριες μου όμως το έχουν αποδεχτεί και τα αποτελέσματα δείχνουν πως ανταποκρινόμαστε. Με βοηθούν και τις βοηθάω σε αυτή την προσπάθεια που κάνουμε».

Για μια επαρχιακή ομάδα είναι απαραίτητη και η στήριξη από την τοπική κοινωνία και με το ανδρικό τμήμα του συλλόγου να μην υπάρχει πια, η γυναικεία ομάδα αποτελεί πλέον το... καμάρι του μεσσηνιακού βόλεϊ, με τον κόσμο να αγκαλιάζει από την πλευρά του με την πάροδο του χρόνου την ομάδα.

«Όσο προχωρούσε η σεζόν και τα θετικά αποτελέσματα πολλαπλασιάζονταν, ο κόσμος ερχόταν όλο και περισσότερο στο γήπεδο. Για τα δεδομένα του αθλήματος είναι αρκετή η ανταπόκριση που έχουμε. Η πορεία της ομάδας προσέλκυσε παράλληλα και το ενδιαφέρον από τα μέσα. Βέβαια ουσιαστική βοήθεια δεν έχει έρθει. Το οικονομικό είναι ένα σοβαρό θέμα. Προς το παρόν λαμβάνουμε την ηθική ικανοποίηση για την προσπάθεια μας από τον κόσμο. Βλέπουμε όμως πως υπάρχει διάθεση για βοήθεια στο μέλλον και αυτό είναι σίγουρα κάτι θετικό».

Έχοντας λοιπόν κλέψει την παράσταση στην κανονική διάρκεια της Α2, ο Μεσσηνιακός ετοιμάζεται πυρετωδώς για το τριήμερο μπαράζ της Πάτρας όπου θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Πανιώνιο (15/4, 20.00), τη Θέτιδα (16/4, 20.00) και τον Ηλυσιακό (17/4, 20.00), με τους δύο πρώτους αυτού του μίνι πρωταθλήματος να κυνηγούν μετέπειτα τα τρία εισιτήρια για την Α1, μαζί με την Ελπίδα Αμπελοκήπων και τους Μακεδόνες Αξιού που έρχονται από τους δύο ομίλους του Βορρά.

Άπαντες στην «πράσινη» θύελλα ελπίζουν η ομάδα να καταφέρει να ολοκληρώσει το... θαύμα, με την Γωγώ Σουρή να τονίζει ενόψει των μπαράζ πως παρά το χαρακτηρισμό του αουτσάιντερ, η ίδια και οι παίκτριες της θα προσπαθήσουν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα: «Η ομάδα έχει κάνει την υπέρβαση της φτάνοντας στα μπαράζ. Το δύσκολο μέρος και αγχωτικό ήταν αυτό, όπως και η επιτυχία μας βέβαια. Στα μπαράζ 4 ομάδες θα δώσουν 3 παιχνίδια σε 3 ημέρες. Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Είναι ένα ματς ανά μία μέρα. Σαφώς είμαστε αουτσάιντερ και σαφώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε καλές ομάδες. Όμως νομίζω σε μια τέτοια διοργάνωση κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί. Ο Μεσσηνιακός θα παίξει χωρίς άγχος για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η ομάδα αυτή συνεχώς με εκπλήσσει. Ότι και να συμβεί, στην παρούσα φάση, είμαι απόλυτα ικανοποιημένη από την πορεία της ομάδας μου κ υπερήφανη για τις παίκτριες μου. Είμαι σίγουρη πως και αυτό το τριήμερο θέλουν και θα κάνουν το καλύτερο δυνατόν».

Το μόνο σίγουρο είναι πως ανεξάρτητα από την τελική έκβαση των μπαράζ, ο Μεσσηνιακός έχει διαγράψει μία αξιοζήλευτη πορεία, δίχως ιδιαίτερα εφόδια, βασιζόμενος στην αγάπη για όλων όσων βρίσκονται μέσα και γύρω από την ομάδα τόσο για τον σύλλογο, όσο και για το ίδιο το άθλημα του βόλεϊ και η ιστορία του αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα για κάθε ομάδα που επιθυμεί να πρωταγωνιστήσει σε δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές που ζούμε στην Ελλάδα της κρίσης.