O... Tσίτσικας και o μέρμηγκας

Ομολογώ πως εάν ήμουν στη θέση του Απόστολου Οικονόμου ή ακόμα και του Γιάννη Νικολάκη στο ντέρμπι του Ρέντη θα ήμουν υπόλογος για να «φάω» πολλές αγωνιστικές από τον αθλητικό δικαστή. Για την ακρίβεια μπορεί και να μου το έκοβαν το... βόλεϊ με αυτά που θα μου είχαν γράψει στο φύλλο αγώνα.

Το να σε αδικεί ο διαιτητής πάνω στη δράση μιας φάσης είναι κάτι που σε πονάει αλλά το ξεπερνάς. Να σου χρεώνει, όμως, κάτι που δεν έχεις κάνει καν είναι εξωφρενικό.

Ειλικρινά δε με ενοχλεί το λάθος. Όχι. Το λάθος είναι ότι πιο... ωραίο μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος και ειδικά όταν το βλέπεις ότι το παλεύει και ιδρώνει.

Μόνο οι τεμπέληδες, οι κοιμισμένοι και οι νεκροί δεν κάνουν λάθη. Ακόμα και τα φανάρια στο δρόμο έρχεται η στιγμή που «μπερδεύονται», ακόμα και τα ρολόγια σταματάνε.

Το λάθος της Ιόλης στη γραμματεία ήταν ανθρώπινο. Σημείωσε πως έκλεισε η αλλαγή Τοτσίδου με Κρουκ. Έγινε λάθος. Τέλος. Και το άγχος και η κούραση των ρέφερι που σφύριζαν αγώνες από το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα ήταν δικαιολογημένο. Αυτά δεν τα συζητάμε.

Αυτό που μου γυρίζει το κεφάλι είναι το ύφος των χιλίων καρδιναλίων ορισμένων διαιτητών, το «εγώ είμαι και άλλος κανείς στον πλανήτη». Αυτό το ύφος είχε ο δεύτερος διαιτητής Νέστωρας Τσίτσικας και ο... μέρμηγκας του ντέρμπι Βαγγέλης Μαρκάτσας που ήταν πρώτος και δεν πήρε τον έλεγχο στα χέρια του. Από την αμηχανία τους τα έκαναν χειρότερα.

Το ετσιθελικό ύφος του «εγώ σφυρίζω και σταματάω τη γη να γυρίζει» δεν παίζεται με τίποτα. Αυτό δεν παλεύεται και είναι απρόβλεπτό. Μέχρι και ο Νικολάκης τους παρακαλούσε να συνεχιστεί το ματς αλλά αυτοί το βιολί τους.

Έχουμε ζήσει πολλά ματς σε κρίση. Πολλά ματς και μάλιστα ευρωπαϊκών και παγκόσμιων διοργανώσεων που έγινε κάποιο λάθος ή μπέρδεμα με θέσεις ή πόντους και τις περισσότερες φορές οι διαιτητές βρίσκουν λύση ακόμη κι αν χρειαστεί να εξηγήσουν ή να δικαιολογήσουν στους προπονητές και στους αρχηγούς το τι συμβαίνει. Δεν είναι κακό αυτό. Είναι μέρος του παιχνιδιού και εκτονώνεις την κρίση. Στην Ελλάδα, όμως, οι διαιτητές γίνονται αντιπαθητικοί με την στάση τους.

Ναι, δεν είναι εύκολο να κρατήσεις τον αγώνα, ούτε να δίνεις εξηγήσεις λες και είσαι γραφείο πληροφοριών αλλά σε ειδικές περιπτώσεις πρέπει να συνεργαστείς με όλους τους εμπλεκόμενους για να έχεις καλύτερη κρίση.

Να μας συγχωρεί η νέα γενιά των διαιτητών αλλά απ΄ ότι φαίνεται δεν παρακολουθούν αγώνες μεγάλων διεθνών διοργανώσεων, αλλά ούτε και έχουν γνώσεις για το πως θα αντιμετωπίσουν μία κρίση σε έναν αγώνα.

Το βλοσυρό ύφος του χωροφύλακα έχει αποτύχει οικτρά. Επιτυχημένοι διαιτητές ξεπερνούν γκάφες και κρίσεις με ένα πλατύ χαμόγελο, με μία θετική διάθεση αλλά κυρίως με διπλωματία. Όλα αυτά μέχρι να αναλάβουν και πάλι τα ηνία του αγώνα, μέχρι να είναι σε θέση να κρίνουν με ασφάλεια. Όταν έχεις κάνει γκάφα δεν το παίζεις και μαγκάιβερ.

Σίγουρα δεν είναι εύκολες καταστάσεις αυτές για κανέναν αλλά θα πρέπει να ξέρουν και οι διαιτητές πως έχουν μεγάλη ευθύνη για την αξιοπιστία και την εικόνα του πρωταθλήματος.

Οι δύο ρέφερι στο ντέρμπι δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν τα χειρότερα και κάλυψαν με νέα λάθη την αρχική γκάφα της γραμματείας λες και έπαιζαν παιδικό πρωτάθλημα της τελευταίας τοπικής κατηγορίας. Ο Μαρκάτσας δεν κατέβηκε καν από τη σκάλα για να τους πάρει όλους παραμάζωμα και ο παρατηρητής Ανδρονικίδης κοίταγε λες και ήταν επίσημος προσκεκλημένος.

Γενικά η ιστορία με τους παρατηρητές δεν περπατάει με αυτό το μοντελάκι που υπάρχει και είναι απορία μας για το ποια είναι πραγματικά είναι η χρησιμότητα τους. Ο παρατηρητής είναι ο θεματοφύλακας των κανονισμών, της προκήρυξης και ελάχιστοι εκτελούν τα καθήκοντα τους με απόλυτη σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Ο αγώνας θα πρέπει να επαναληφθεί από το 13-8 του 4ου σετ και αυτό θα είναι το δίκαιο για την ΑΕΚ.

Δυστυχώς, όμως, οι βαρελόφρονες του παγκοσμίου βόλεϊ δεν προβλέπουν επανάληψη από το σημείο που διακόπηκε ένας αγώνας (όπως γίνεται στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ) αλλά από το 0-0 σε σετ και πόντους και αυτό είναι άδικο για τον Ολυμπιακό που ήδη είχε σημαντικό προβάδισμα και τελικά πήρε και τη νίκη.

Όσο για αυτές τις ιστορίες των «μέσα – έξω» δεν έχουν καμία σημασία. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά και νομίζεται πως κάνω «αβάντες» και «πλάτες» στους διαιτητές όπως γράψατε ορισμένοι μετά το ντέρμπι στη Νέα Σμύρνη.

Σε κάθε σετ θα γίνει τουλάχιστον μία αμφισβητούμενη φάση που θα χρειάζονται 10 κάμερες για να βγάλουμε συμπέρασμα. Δεν γίνεται ο διαιτητής να έχει πάντα την σωστή κρίση. Πόσες φορές θα το πούμε και θα το γράψουμε;

Και στο ντέρμπι των γυναικών στο Ρέντη ευτυχώς που υπήρχε η NOVA και είχαμε ξεκάθαρη εικόνα αλλιώς ακόμα δεν θα είχε κλείσει το φύλλο αγώνα.

Στην Αλεξανδρούπολη ο Γεωργιάδης πράγματι έπαιξε έδρα στις «δύσκολες» φάσεις του ντέρμπι Εθνικός – Ολυμπιακός. Πράγματι, η εικόνα που είχε ο Ολυμπιακός μετά και τους τραυματισμούς τριών βασικών του παικτών ήταν ηρωική και πολύ μαχητική.

Με βάση την εικόνα που είχαν οι δύο ομάδες ο Ολυμπιακός έπρεπε να νικήσει 3-0, αλλά σε έναν αγώνα παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Και ο Ολυμπιακός έχει νικήσει στο παρελθόν κάποιες ομάδες χωρίς να είναι καλύτερος αλλά χρησιμοποίησε την έδρα και την εμπειρία του.

Αν έπαιζε ο Γιορντάνοφ και δεν τραυματίζονταν ο Κοκκινάκης με τον Κουρνέτα ο Ολυμπιακός θα είχε νικήσει μαρς. Ο Εθνικός όπως και στο ματς με τον Φοίνικα ήταν κακός και πνιγμένος στο άγχος. Στη Σύρο μάλιστα έπαιξε και λίγο καλύτερα και έχασε και προχθές έπαιξε χειρότερα και κέρδισε.

Και αυτό είναι φυσιολογικό. Δεν έχει σχέση ο Εθνικός με τον Ολυμπιακό. Άλλος σχεδιασμός, άλλη νοοτροπία, άλλες εμπειρίες. Ο Εθνικός έχει μία σπουδαία, ενθουσιώδη και νεανική ομάδα που έσπασε όλα τα κοντέρ με 10 νίκες σε 11 αγώνες στον Α΄γύρο. Έγινε η πρώτη επαρχιακή ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια «χειμώνα» στο βόλεϊ ανδρών και παραμένει μέσα στο φάιναλ-4 του Λιγκ Καπ αλλά και στο Τσάλεντζ Καπ.

Ο Ολυμπιακός ξέρει καλά πότε να «χτυπήσει». Το ίδιο έκανε και πέρυσι στους τελικούς με τον Παμβοχαϊκό. Έχασε τον πρώτο τελικό από τον Παμβοχαϊκό και μετά νίκησε τρεις σερί τελικούς και πήρε το πρωτάθλημα. Προσέξτε μία λεπτομέρεια. Ο Ολυμπιακός γύρισε τη σειρά των τελικών αλλά και ο Παμβοχαϊκός έμεινε με τη πίκρα ότι στον 1ο τελικό του τραυματίστηκε ο Γιοβάνοβιτς. Αν δεν συνέβαινε αυτό ίσως το Βραχάτι να έγραφε ιστορία.

Ο Ολυμπιακός ρισκάρει πολύ με τους πασαδόρους. Πιο γρήγορα αλλάζουν ο Κουρνέτας με τον Μαρούλη παρά ο Στεφάνου με τους κεντρικούς. Κάπου χάνεται ο ρυθμός και η αυτοπεποίθηση της ομάδας.

Αυτό που τείνει να ξεφύγει είναι η συμπεριφορά ορισμένων παραγόντων να κερδίσουν εντυπώσεις και να «προστατεύσουν» τις ομάδες τους αλλά το μόνο που προσφέρουν είναι ένταση, μπάχαλο και προβλήματα. Είναι και ακατάλληλοι για να βρίσκονται κοντά στις ομάδες και δεν έχουν γνώσεις και εμπειρία για το πως πρέπει να συμπεριφερθούν σε στιγμές κρίσης.

Το να συμπεριφέρονται σαν χουλιγκάνοι το μόνο που κάνουν είναι κακό στην ομάδα τους και μετά στο άθλημα. Θα παρατηρήσατε επίσης, πως στην Αλεξανδρούπολη έγινε «μάχη» συνθημάτων (κάποιες φορές υβριστικών) αλλά μέχρι εκεί. Αγκαλιασμένοι έφυγαν οι οπαδοί του Εθνικού και του Ολυμπιακού. Αυτοί που τα έκαναν μπάχαλο ήταν οι... επίσημοι και το ίδιο έγινε και στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός στην Νέα Σμύρνη.

Στον Παναθηναϊκό φαίνεται πως θα πέσει λευκή πετσέτα. Η απουσία του κόσμου στο ματς με τον Άρη στην Κυψέλη αλλά και η «εμπλοκή» στην υπόθεση με τον Στάθη Ντονά δείχνει πως η διοίκηση του Ερασιτέχνη δυσκολεύεται να διαχειριστεί όλη αυτή την προίκα των ατασθαλιών που κληρονόμησε. Τα 24ωρα που κυλούν είναι κρίσιμα για τον Παναθηναϊκό και χωρίς μεταγραφές δεν θα σωθεί από τον υποβιβασμό.

Η ομάδα, που βαδίζει «αθόρυβα» είναι ο Φοίνικας Σύρου. Στο νησί όλα κυλούν σε πανηγυρικούς ρυθμούς και όλοι ζουν τις στιγμές μιας ακόμα επιτυχημένης πορείας που δημιουργεί προσδοκίες για κάτι πολύ μεγάλο. Η χρονιά κλείνει με σερί 10-0 και με αποθέωση του Δημήτρη Παλιόπορτα που έχει την καθολική αναγνώριση από όλους τους συριανούς όχι μόνο για την προσφορά του στον αθλητισμό αλλά και για το κοινωνικό του έργο. Ο Παλιόπορτας αποτελεί το πρότυπο ένας ανθρώπου που έχει μάθει να παλεύει με τη μοίρα του και να βάζει τον συνάνθρωπο πάνω απ΄ όλα. Βιώνοντας καθημερινά τις επιπτώσεις μιας σοβαρής ασθένειας δίνει μαθήματα ανθρωπιάς, φροντίδας και αγάπης και κάνει τους συντοπίτες του να αισθάνονται ασφαλείς, δυνατοί και περήφανοι για αυτό και τον τιμούν σε κάθε ευκαιρία.

Πάμε στην Εθνική ομάδα. Πάλι λάχα, λάχα να κάνουμε προετοιμασία. Πάλι χρόνο δεν έχουμε. Είκοσι χρόνια τώρα δεν έχουμε χρόνο για προετοιμασία. Ήθελα να ήξερα τι συζητούσαν από το καλοκαίρι η ΕΟΠΕ με την ΕΣΑΠ. Η 11η αγωνιστική θα μπορούσε να γίνει το 2014 και να δοθεί μια εβδομάδα ακόμα στο εθνικό συγκρότημα. Κάποτε θα πρέπει να σοβαρέψουν τα πράγματα και οι ομοσπονδιακοί να έχουν παρεμβατικό ρόλο σε αυτά τα θέματα. Σαββάτο έπαιζαν ντέρμπι οι διεθνείς και Δευτέρα δίνουν φιλικά με την Τουρκία.