Πέρασε μπροστά μας η ιστορία...

Την ώρα που οι Γάλλοι πανηγύριζαν το πρώτο τους χρυσό μετάλλιο στην ιστορία του Ευρωμπάσκετ, η Εθνική βόλεϊ των «τρικολόρ» δείχνει να βαδίζει στα ίδια χνάρια. Σημειώστε πως και στο βόλεϊ η Γαλλία παρότι έχει αγωνιστεί σε τέσσερις τελικούς δεν έχει κατακτήσει ποτέ χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο στο βόλεϊ.

Αν παρατηρήσουμε τις «χρυσές βίβλους» των δύο αθλημάτων θα δούμε πως 8 φορές στο παρελθόν η ίδια χώρα την ίδια χρονιά πήρε τα χρυσά μετάλλια σε μπάσκετ και βόλεϊ ανδρών.

Τις επτά φορές το πέτυχε αυτό η ΕΣΣΔ και μία η Γιουγκοσλαβία. Η επιτυχία του 1987 εκ μέρους της Ελλάδας με το χρυσό και χάλκινο μετάλλιο σε μπάσκετ και βόλεϊ αντίστοιχα είναι κάτι που έχει γίνει από ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες. Βέβαια, όπως έχουμε γράψει κι άλλες φορές τα δύο αθλήματα πήραν εντελώς διαφορετική πορεία και αντιστρόφως ανάλογη από αυτή που ισχύει διεθνώς.

Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι και τους έχουμε αναλύσει πολλάκις. Το σημαντικότερο είναι ότι το ελληνικό βόλεϊ δεν αξιοποίησε τη δυναμική των παραγόντων του τη στιγμή που έπρεπε, δεν υπερίσχυσε η φωνή του ενός ανδρός, αναλώθηκαν άπαντες σε μικροπολιτικές και το άθλημα χάθηκε στη δίνη της εσωστρέφειας και των χαμένων ευκαιριών.

Κι επειδή μιλάμε για χαμένες ευκαιρίες να θυμίσουμε πως στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που γίνεται τώρα στα γήπεδα της Πολωνίας και της Δανίας και που μάλιστα είναι κατάμεστα από κόσμο, η Εθνική Ελλάδας δεν βρέθηκε για το σετ του... άνθρακα. Το «χρυσό σετ» - παγκόσμια πατέντα της CEV - που παίχτηκε στις 8 Ιουνίου με το Βέλγιο και που χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία για πρόκριση και συμμετοχή σε αυτό το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Δικαιώνονται επίσης οι προβλέψεις του Αλέκου Λεώνη πως εάν η ελληνική ομάδα προκρίνονταν θα μπορούσε να κάνει μεγάλα πράγματα και αυτό αποδεικνύεται από την πορεία του Βελγίου που πέρασε σχεδόν άνετα τα εμπόδια της Δανίας και της Λευκορωσίας και απόψε νίκησε και την Ιταλία του Μάουρο Μπερούτο με 3-2 σετ. Αυτή η νίκη του Βελγίου δείχνει το πόσο σπουδαία ήταν η επικράτηση της ελληνικής ομάδας ομάδας στην κανονική διάρκεια του αγώνα με το Βέλγιο και το πόσες μεγάλες ελπίδες θα είχαμε για διάκριση.

Βέβαια, το ότι το Βέλγιο κατάφερε να νικήσει και τους τρεις αντιπάλους του στη φάση των ομίλων του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος δε σημαίνει πως θα τα κατάφερνε και η Εθνική Ελλάδας. Δείχνει, όμως, ένα σημείο αναφοράς.

Πέρα από κάθε... λογική είναι και οι ομάδες που προκρίθηκαν απ΄ ευθείας στην 8αδα καθώς τα κατάφεραν το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Γαλλία και η Γερμανία που για ξεχωριστούς λόγους η κάθε μία θεωρούνταν αουτσάιντερ. Αντίθετα Ρωσία, Σερβία, Πολωνία και Ιταλία κινδυνεύουν να μείνουν εκτός ενώ η Σλοβακία του Αντρέι Κράβαρικ θα δώσει τα ρέστα της για το μεγάλο θαύμα κόντρα στους Ρώσους.

Και μπορεί να είμαστε στο Ευρωπαϊκό και να το παρακολουθούμε νοερώς και... δορυφορικώς - μιας και κανένα κανάλια να ασχοληθεί – στην Ελλάδα βλέπουμε τουλάχιστον άφθονα και δυνατά φιλικά που προαναγγέλουν με θερμή αγωνιστική περίοδο στο πρωτάθλημα της Βόλεϊ Λιγκ.

Η ΑΕΚ με τις δύο εμφανίσεις που έκανε με τον Φοίνικα στη Σύρο επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως θα είναι ο κρυμμένος.... άσσος στο νέο πρωτάθλημα. Ακόμα και οι συριανοί... τρόμαξαν καθώς διαπίστωσαν πως οι «κιτρινόμαυροι» δεν πάνε μόνο για να σωθούν όπως τουλάχιστον λένε προς τα έξω αλλά θα παίξουν και πρωταγωνιστικό ρόλο. Με τους Πέτρογλου, Μαντέκα να δένουν την υποδοχή και τους Ρουμελιωτάκη, Τοκάνη να κάνουν τη διαφορά όποτε τους χρειαστεί η ομάδα η ΑΕΚ δείχνει υπεροχή στα 4αρια αλλά και στο κέντρο με την παρουσία του μεγάλου Τόρρες.

Από τα μέχρι τώρα φιλικά φαίνεται επίσης πως ο Ολυμπιακός και ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης είναι οι πιο ομοιογενείς και συμπαγείς ομάδες. Ο Παμβοχαϊκός έχει βαρόμετρο τους ακραίους με τον Κουζούνη να σηκώνει μεγάλο βάρος και να δείχνει αποφασισμένος και φιλόδοξος να ανοίξει κερδίσει το μεγάλο στοίχημα.

Ο Παναθηναϊκός ανεβάζει στροφές και με την ενσωμάτωση των Καριπίδη, Αμορόσο θα ανέβει κι άλλο επίπεδο, ενώ η Λαμία ακολουθεί την παραδοσιακή συνταγή με το δυνατό σύνολο πάνω σε ξένους παίκτες «κλειδιά».

Μεγάλες ζημιές αναμένεται να κάνει η Παναχαϊκή που προτάσσει εμπειρία, πάθος και τακτική, ο Άρης δείχνει πως χρειάζεται χρόνο προετοιμασίας, ενώ και η Νίκη Αιγινίου θα δώσει τη μάχη της επιβίωσης εντός κι εκτός Πιερίας. Ερωτηματικό είναι ακόμα η Κηφισιά καθώς ήταν τυχερή άτυχη με τον Ράντοβιτς που έπαθε χιαστούς και επέστρεψε στην πατρίδα του. Οι κηφισιώτες είναι κοντά στον αντικαταστάτη του Ράντοβιτς κι αν όλα τους πάνε καλά σε συνδυασμό και με την «ιδιόμορφη» έδρα τους θα είναι και εφέτος υπολογίσιμη δύναμη. Με άλλα λόγια ζητείται ομάδα για την Α2...

Μεγάλη βραδιά ζήσαμε το Σάββατο στο ΣΕΦ. Για να είμαι ειλικρινής όταν πήγαινα στο ΣΕΦ για τη γιορτή του ΣΕΠΠΕ δεν περίμενα πως ζούσα κάποια ιδιαίτερη συγκίνηση, όμως, με έκπληξη είδα περισσότερους από 500 προπονητές, παράγοντες, διαιτητές και σχεδόν... κανέναν εκπρόσωπο του Τύπου σε μία εκδήλωση που ήταν από τις καλύτερες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο βόλεϊ.

Τιμή στους κορυφαίους των κορυφαίων και σε όλους τους μεγάλους που άνοιξαν δρόμους. Από τον παράγοντα Λεωνίδα Θεοδωρακάκη που πιστεύουμε πως εάν δεν υπήρχε, ο Ολυμπιακός δεν θα έφτανε ποτέ σε τόσο υψηλό επίπεδο σε βόλεϊ και πόλο. Ο Προσαλίκας που έκανε δημόσια εμφάνιση για πρώτη φορά μετά την ανατροπή του από την ΕΟΠΕ τον Μάιο του 2010 και μίλησε για ενότητα κοιτάζοντας με νόημα τον Μπελιγράτη, ο Λάιος που περίμενε 30 χρόνια για αυτή τη δικαίωση και ο Πολύζος που όπως πάντα μετριοπαθής κοκκίνισε σαν το παντζάρι όταν οι αθλήτριες του τον αποθέωναν. Είδαμε όλους τους ιδρυτές του συνδέσμου προπονητών που έγραψαν ιστορία και όλους αυτούς που μας αφήνουν ένα έργο και μία κληρονομιά.

Η βράβευση που ξεχώρισε ήταν φυσικά του Τάκη Φλώρου όταν ο ΓΓ του ΣΕΠΠΕ Γιώργος Σαμαράς κάλεσε από το... πλήθος τις αθλήτριες του Φλώρου για να τον τιμήσουν. Πέρασε μπροστά μας όλη η ιστορία του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ. Μόνο η Μαρία Κωστοπούλου έλλειπε.

Η Ευγενία Γκορτσίλα, η Ρούλα Πραγκαλούδη, η Χριστίνα Πεταλά, η Μαρία Καραγκούνη, η Σοφία Αγγελάκη, η Τασούλα Πολυζώη, η Ράνια Πανουτσοπούλου, η Μαρία Καρδαμανίδου, η Χαρά Σάκκουλα, η Φιλίτσα Μαλαπέτσα, η Σοφία Ιορδανίδου, η Πηνελόπη Μπλάμη, η Μάρθα Ταμπακάκη, η Κυριακή Γιαλένιου, η Ζωή Σκόνδρα και η Ιωάννα Γκουντιμένκο εκπροσώπησαν τέσσερις γενιές αθλητριών. Ήταν ότι καλύτερο έχουμε δει στο άθλημα και αναπολήσαμε τις στιγμές του γεμάτου ΣΕΦ και των μεγάλων επιτυχιών. Αναρωτηθήκαμε αν θα ξαναζήσουμε τέτοιες επιτυχίες και κάναμε μία ευχή για ένα καλύτερο αύριο...