Ο Παναθηναϊκός απέχει 40 λεπτά από τον 1ο τίτλο της σεζόν, ένα μεγάλο «διπλό» από την πρόκριση στους «8» της Euroleague και ένα ακόμα πιο μεγάλο «διπλό» από το πρωτάθλημα. Στην πράξη βέβαια, απέχει πολύ περισσότερο! Απέχει έναν... παίκτη, που να μη φοβάται τις ευθύνες, να αποτελεί σημείο αναφοράς και να ξεμπλοκάρει τους συμπαίκτες του και ο Παναθηναϊκός για κάμποσα χρόνια είχε στην περιφέρεια μπόλικους τέτοιους, με αρχηγό –ποιον άλλον;- τον κύριο με το 13 στην πλάτη!

Το 2006, ο Παναθηναϊκός έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της Euroleague (έκανε το double στην Ελλάδα) και έχασε την πρόκριση στο Final 4 της Πράγας από την Τάου, με... τον Σπανούλη (στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα) να παίζει 28 λεπτά σε κάθε αγώνα με 14,6 πόντους, 3 ασίστ, 1,4 κλέψιμο αλλά και 2,7 λάθη, τον Λάκοβιτς να παίζει 31 λεπτά (1ος στην ομάδα) με 14,4 πόντους, 2,5 ασίστ, 1 κλέψιμο αλλά και 2 λάθη και τον Διαμαντίδη να έχει 8,7 πόντους, 4,5 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1,5 κλέψιμο, αλλά και 2,3 λάθη.

Γιατί αναφέρουμε τα λάθη; Γιατί δεν υπάρχει κανείς μεγάλος παίκτης, που να μένει 30 λεπτά στο παρκέ, να οργανώνει την ομάδα του, να σκοράρει και να ηγείται και να μην κάνει λάθη. Ακόμα και ο καλύτερος playmaker στην ιστορία του μπάσκετ, ο Μάτζικ Τζόνσον (προφανώς δεν υπάρχει σύγκριση), είχε 19,5 πόντους, 7,2 ριμπάουντ, 11,2 ασίστ και... 3,9 λάθη! Να μην πάμε στο σύγχρονο ΝΒΑ, γιατί θα ζαλιστείτε με τον αριθμό των λαθών που κάνουν οι κορυφαίοι guard (Ρόντο, Χάρντεν, Ούεστμπρουκ, Ίρβινγκ, Κόμπι κλπ κλπ) της λίγκας. Όταν είσαι ηγέτης και η μπάλα βρίσκεται μονίμως στα χέρια του, θα κάνεις και λάθη και λάθος επιλογές, αλλά… δεν θα πας στον πάγκο. Θα συνεχίσεις να παίζεις!

Το 2007, ο Παναθηναϊκός έφτασε μέχρι την κατάκτηση του τίτλου στο Final 4 της Αθήνας Euroleague (έκανε το double στην Ελλάδα) με «πρώτα βιολιά» στην περιφέρεια τον Μπετσίροβιτς (22 λεπτά, 10,1 πόντοι, 2 ασίστ, 1,8 λάθος), τον Σισκάουσκας, που αναλάμβανε μεγάλο ρόλο στο σκοράρισμα, αλλά όχι τη δημιουργία (26 λεπτά, 11 πόντοι -47% στα τρίποντα- μόλις 1 ασίστ και 1 λάθος) και τον Διαμαντίδη στην πρώτη «μεγάλη» χρονιά της καριέρας του με 29 λεπτά, 9 πόντους, 4 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 2,2 κλεψίματα και 2 λάθη ανά αγώνα.

Το 2008, ο Παναθηναϊκός έφερε πίσω τον Σπανούλη, προσέθεσε και τον Γιασικεβίτσιους, δίπλα στον Διαμαντίδη και τον Μπετσίροβιτς, με αποτέλεσμα ο Σλοβένος να βρει εκτός rotation και τελικά η ομάδα, εκτός από το double στην Ελλάδα, αποκλείστηκε στο Top16. Ο Σπανούλης έπαιζε 28 λεπτά, σκόραρε 11,3 πόντους με 2,7 ασίστ και 3 λάθη, ο Σάρας έπαιζε 23 λεπτά, σκόραρε 13,2 πόντους με 3 ασίστ και 2,3 λάθη, ο Διαμαντίδης έπαιζε 31 λεπτά και σκόραρε 8,5 πόντους με 5 ριμπάουντ, 3,3 ασίστ και 1,8 λάθος και ο Μπετσίροβιτς έπεσε στα 17 λεπτά, με 7 πόντους, 1,3 ασίστ και 1 λάθος ανά αγώνα.

Το 2009, ο Παναθηναϊκός είχε ίσως την καλύτερη περιφέρεια στη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Διαμαντίδης, Σπανούλης, Σάρας και Ντρου ήταν μια 4άδα, που όμοιά της, δεν είχε εμφανιστεί στα παρκέ. Οι «πράσινοι» κατέκτησαν ξανά το triple crown με τον Σπανούλη σε εκπληκτική κατάσταση να παίζει 26 λεπτά να σκοράρει 10,5 πόντους με 3,5 ασίστ και 2,3 λάθη, τον Σάρας να παίζει 20 λεπτά, σκοράροντας 9,6 πόντους με 3 ασίστ και 2 λάθη, τον Ντρου να προσθέτει 8,3 πόντους σε 23 λεπτά με 1,2 ασίστ και μόλις 0,6 λάθος και τον Διαμαντίδη στον συνηθισμένο ρόλο με 27 λεπτά συμμετοχής, 4,4 ριμπάουντ, 3,1 ριμπάουντ και 2 λάθη.

Η συνταγή που πέτυχε το 2009, απέτυχε το 2010, με τον Παναθηναϊκό να κατακτά το πρωτάθλημα Ελλάδας και να χάνει νωρίς το ευρωπαϊκό τρένο, με τον Γιασικεβίτσιους να παίζει μόνο 7 ματς στην Ευρώπη λόγω τραυματισμού (16 λεπτά, 4,4 πόντοι, 2 ασίστ, 1,6 λάθος) τον Σπανούλη να παίζει 25 λεπτά, με 10 πόντους, 3,6 ασίστ, 1 κλέψιμο και 2,4 λάθη, τον Νίκολας να έχει 10,5 πόντους, 1,8 ριμπάουντ, 2,2 ασίστ, 1 κλέψιμο και 1,5 λάθος σε 28 λεπτά (πρώτος σε λεπτά συμμετοχής) και τον Διαμαντίδη να τα κάνει όλα και να συμφέρει με 9,5 πόντους, 3 ριμπάουντ, 3,3 ασίστ, 1,5 κλέψιμο και 2 λάθη σε 27 λεπτά στο παρκέ.

Το 2011, ο Σπανούλης είχε αλλάξει γειτονιά, αλλά ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στον ευρωπαϊκό θρόνο με τον Καλάθη να μπαίνει στην εξίσωση από τα playoffs με την Μπαρτσελόνα και μετά (το 2010 είχε συμπληρωματικό ρόλο) και να παίζει 14 λεπτά, με 5 πόντους, 1,5 ασίστ και 1,2 λάθος, τον Ντρου να παίζει 23 λεπτά με 10 πόντους, 1,7 ασίστ και 1 λάθος και τον Διαμαντίδη σε μια... οργιαστική χρονιά που κατέκτησε τον βραβείο του «καλύτερου αμυντικού», του «καλύτερου παίκτη» της σεζόν και του «MVP του Final 4» να έχει 12,5 πόντους, 4 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 1,6 κλέψιμο και 4 λάθη σε 31 λεπτά στο παρκέ.

Το 2012, ο Παναθηναϊκός έχασε για πρώτη φορά μετά το 2002 τα σκήπτρα στην Ελλάδα και βγήκε 4ος στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης με τον Γιασικεβίτσιους να επιστρέφει (15 λεπτά, 7 πόντοι, 2,2 ασίστ, 1,6 λάθος), τον Καλάθη να έχει καθιερωθεί (23 λεπτά, 7,6 πόντοι, 2,4 ασίστ και 1,5 λάθος) και τον Διαμαντίδη να παίζει 30 λεπτά με 11,5 πόντους, 3,7 ριμπάουντ, 4,8 ασίστ, 1,5 κλέψιμο και 2,6 λάθη.

Πάμε και στα φετινά, με το ρόστερ του Παναθηναϊκού ριζικά αλλαγμένο και τον Ομπράντοβιτς να απολαμβάνει τη θάλασσα της Βαρκελώνης και την καλή παρέα στο Βελιγράδι, με τους «πράσινους» να έχουν κατά 85% καινούργιο ρόστερ και τους Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή να μοναδικούς εναπομείναντες από την εποχή της παντοκρατορίας και το έλλειμμα προσωπικότητας να φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά!

Ο Μπανκς παίζει 20 λεπτά, σκοράρει 9 πόντους, με 2,2 ασίστ και 1,3 λάθος. Ο Ούκιτς παίζει 23 λεπτά, βάζει 8,5 πόντους, με 2 ασίστ και 1 λάθος, ο Μπράμος –που δεν έχει οργανωτικό ρόλο- παίζει 25 λεπτά με 8,6 πόντους, 3,3 ριμπάουντ, 1,5 ασίστ και 1 λάθος, ο Καπόνο προσθέτει 8,3 πόντους, 1,3 ασίστ και 0,8 λάθος σε 18 λεπτά και ο... μόνος κι έρημος Διαμαντίδης παίζει 30 λεπτά, σκοράρει 8,6 πόντους με 3,3 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 3,5 λάθη σε μια σεζόν όμως, που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από τραυματισμούς και έπαιξε μόλις 5 λεπτά απέναντι στη Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ!

Ποιος θα έχει το «ακαταλόγιστο»;
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται εδώ και τώρα έναν ακόμα παίκτη, που να παίρνει την μπάλα στα δύσκολα, θα αντέχει την ευθύνη, θα αποτελεί σημείο αναφοράς για την αντίπαλη άμυνα και κυρίως... δεν θα φοβάται ότι με το πρώτο ή το δεύτερο λάθος, θα περάσει στον πάγκο. Ό,τι ακριβώς γινόταν εδώ και τόσα χρόνια με τον Λάκοβιτς, τον Μπετσίροβιτς, τον Σπανούλη, τον Γιασικεβίτσιους, τον Νίκολας, ακόμα και τον Καλάθη πέρσι! Ο Διαμαντίδης δεν μπορεί μόνος του και είναι λογικό, ενώ θυμηθείτε ότι ακόμα και τις χρονιές που ο Παναθηναϊκός είχε ρόστερ φτιαγμένο για αστέρια, τόσο οι δημοσιογράφοι όσο και οι φίλαθλοι, επέμεναν ότι «οι πράσινοι είναι άλλη ομάδα με τον Διαμαντίδη στον πάγκο ή τον Διαμαντίδη ντεφορμέ».

Από τη στιγμή που δεν κατάφεραν –με εξαίρεση τον Σπανούλη το 2009- παικταράδες σαν όλους αυτούς που πέρασαν από το ΟΑΚΑ να αντικαταστήσουν τον Διαμαντίδη, σίγουρα δεν θα το καταφέρουν ο Μπανκς, ο Ούκιτς, ο Μπάμος ή και ο Καπόνο. Το θέμα όμως για τον Παναθηναϊκό στην παρούσα φάση δεν είναι να βρει τον «αντιΔιαμαντίδη», αλλά να βρει έναν ακόμα παίκτη με προσωπικότητα δίπλα του. Επειδή είναι Φεβρουάριος και όχι Νοέμβριος, είναι δύσκολο να αποκτηθεί στην αγορά ένας τέτοιος παίκτης, οπότε το πιο λογικό σενάριο είναι να δοθεί αυξημένη εμπιστοσύνη, σιγουριά, χρόνος συμμετοχής και... μπασκετικό ακαταλόγιστο σε έναν από τους υπάρχοντες.

Οι υποψήφιοι είναι δύο. Ο Ούκιτς, και ο Καπόνο. Ναι, ο Ούκιτς που κάνει λάθη, ντριπλάρει πιο πολύ απ’ όσο πρέπει, εκνευρίζει τον κόσμο και κάνει συνήθως τη λάθος επιλογή. Ο Ούκιτς των 800,000 ευρώ μην ξεχνάμε, δεν είναι σίγουρα ο πιο μυαλωμένος παίκτης του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά είναι ο μοναδικός στο υπάρχον ρόστερ που έχει γράψει τόσα χιλιόμετρα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Αν όχι ο Κροάτης ποιος; Ο Μπανκς δεν μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο, αν είναι ο μοναδικός που όποτε βρίσκει ρυθμό «ανακατεύει» την αντίπαλη άμυνα, οπότε ο κλήρος πέφτει στον Καπόνο. Τον αργό, κακό αμυντικό, μονοδιάστατο Καπόνο, που όμως έχει ένα μεγάλο προσόν, εκτός από το εκπληκτικό του σουτ. Πασάρει –πολύ- καλά και... δεν φοβάται να πάρει την ευθύνη!

«Αυτοί είμαστε», λένε στον Παναθηναϊκό και έχουν δίκιο. Ένα ρόστερ γεμάτο «εργαλεία», που έχει ανάγκη έναν ακόμα παίκτη με «κοχόνες», που θα ξεκουράζει τον Διαμαντίδη και θα ξεμπλοκάρει τους υπόλοιπους. Η ίδια ανάγκη υπήρχε ακόμα και με τα ρόστερ εκατομμυρίων και τον μέγιστο Ζοτς στον πάγκο, οπότε είναι λογικό να υπάρχει και τώρα!

Μόνο με τον Διαμαντίδη και τους άλλους να γίνονται αλλαγή μετά το πρώτο λάθος, το πρώτο άστοχο τρίποντο και την πρώτη κακή άμυνα, δεν βγαίνει η σεζόν!

Για τον Ρόκο, τον Τζέισον και τον... πάλαι ποτέ Γιάκα, υπάρχει και το Twitter (@sili81)